1728 resultaten.
Blauwgrijze kou
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 74 direct
adept van de
schepping kan zijn
zongekleurde
levenskracht met
een stralende lach
waarvan het
altijd wel een
onsje meer mag zijn
toch kan
ook jij verstillen
bevriezen in
doorzichtig transparant
dat geen ruimte laat
voor een warme hand
onbereikbaar
opgesloten in
blauwgrijze kou
die een lente
nodig heeft om
eindelijk te ontwaken…
met ogen dieper dan de zee
hartenkreet
3.8 met 4 stemmen 659 Met ogen dieper dan de zee,
ontwaak je in mij een voelen,
zo puur, zo mooi, zo simpel.
Met ogen dieper dan de zee,
spin je een cocon van tederheid,
waarin ik kan wonen,
veilig, vredig.
Met ogen dieper dan de zee,
kijk ik naar je intense blik.
Woordenloos voelen we elkaar aan
genietend van de intense warmte,
tesaam.…
Eindelijk rust
hartenkreet
4.1 met 24 stemmen 3.629 Keihard gevochten
Keiharde tijd
Kinderwens weg
Grijze toekomst
Jij zou verliezen
Maar niet toegegeven
Positief gebleven
In 3 jaren strijd
Nooit zeuren
Geen doodgaan gesprek
Jij ging door
Tot het laatst gevochten
Moegestreden
Jij wilde slapen
Jij ging slapen
Niet meer ontwaken
Nu is er rust
Geen vechten meer
Geen lijden meer
Geen pijn…
ode
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 241 de zon
is niet bescheiden
haar ontwaken
scheurt de hemel
in flarden van vuur
uit duizend vogelkelen
trilt een ochtendgroet
de zon
is een moeder
zij koestert en warmt
doet leven en groeien
zij voedt en maakt vrolijk
de zon wordt bemind
de zon
kent geen grenzen
geen wetten geen maat
zij brandt ongenadig
schroeit akkers en huid…
in het begin
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 173 soms als de nacht fluistert
in ’t duister aarzelt
worstelt met het licht
de zon verduistert
staan maan en sterren stil
en wachten tot het woord
de ruimte klieft in echo’s
duizendvoudig verder verder
oude verhalen ontwakend
dreunend van ver en van toen
en van heel dichtbij nu
in dit ene tijdloze moment
horen de eb en vloed de dag…
Jouw vlekkerige dood
netgedicht
3.7 met 6 stemmen 429 Al was jouw vlekkerige dood
mij het ongenoegen waard
bij het vernemen van de handicap
en stierf jij de wraak die onbezonnen
de strepen aan de horizon bedonderde
salvo’s uit klankgitaren priemden
door het as waaruit jij kwam om
tenslotte als een trotse bombardon
te ontwaken uit jouw tijdelijke kleed
onkundige tranen die als desperado’s…
een roos in blauw
netgedicht
4.1 met 23 stemmen 341 opstaan uit het stof van de aarde
kind zijn
vrij van zonderlinge gedachten
kunnen slapen en ontwaken
zonder verhaal - zonder heimwee
in een bed zonder vreemde stemmen
balanceren op s`levens navelstreng
om niet meer te hoeven verbergen
mijn gezicht
in het huis van gedachten
waar de kilte het lijf in harnas steekt
ik wil opstaan
uit de…
dag
hartenkreet
3.3 met 7 stemmen 519 pijn zoals zwart
zwart zoals een nacht
vergeten
verloren
als de pracht van
het gloren
van de ochtend
na een nacht
zo warm
zo wil ik zijn
voelen
tot in jouw hart
streel
omhels jouw smart
tot in het donkerblauw
van mijn hemel
ons bestaan
kom
laat mij verdergaan
verder
dan de nacht
dan de hemel
ik ontwaak
in de morgen
in…
Volbloed
netgedicht
4.2 met 6 stemmen 180 haar
– zoals men met vliegers doet -
onder grote voorzichtigheid binnen
Nog dansen de schaduwkegels
over het zandloze strand
tot ze achter de stammen wegsterven
Het oude land geeft de stralen door
aan het teruggewonnen prille polderland
dat achter de dijk rijpt in de tijd
Water sluimert in de laatste winterstand
de eerste zomerzeilen ontwaken…
Smaak van verdriet
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.267 gevoel belazert de kluit
alsof alles goed met mij gaat
Mijn wereld is in mist verdwaald
de controle is weer eens volledig zoek
spanning gaat door het oog van de naald
ik zie het verleden op bijna elke hoek
Eigenlijk verlang ik naar mijn bed
maar verdriet laat zich goed smaken
in gedachten heb ik de tijd stilgezet
om daarna nooit meer te ontwaken…
Gevangen en geraakt
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 358 En waar haar scheidende ogen verzinnen wat ze zonder mij genezen
als een wond die zijn pijn in woorden verliest
en echo's weer laat dwalen
en ontwaken in het ritme
van het het gebed dat ze zelf het
meest vreest.…
Lichtheid van het bestaan
netgedicht
2.3 met 9 stemmen 1.068 hij een naam
Zijn blik verhult een groot verlangen
De scheurkalender aan de muur
Verhaalt een spreuk en bijbelwoord
Dat als dagelijks slotakkoord
Weerklinkt in ‘t vroege avonduur
Ik hoor de gangklok soms nog slaan
Als ik stil zit weg te dromen
in een haast vergetelheid
Hoor.. in de verte kraait een haan
De zon is bijna opgekomen
Ik ontwaak…
Alle geluiden gesloopt
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 152 heb het zonlicht buitengesloten
spiegels weerkaatsen haar stralen
laten de dag niet meer beginnen
alle geluiden gesloopt
die gepaard gaan met het leven
van werken slapen en ontwaken
stilte binnen gelaten
die van de tijd geen deling
in dagelijkse uren kan maken
maar het duister vibreert
existeert pas ten volle in het luchtledig
is…
MIJN LIEF IS JARIG
hartenkreet
2.6 met 12 stemmen 3.142 Wat vandaag haar leeftijd is
mag ik helaas niet verraden
Maar sinds mensenheugenis
is ze echt niet te versmaden
Lang haar in het mooi rood
hangt over haar beide oren
Haar armen, zacht en bloot
zij is echt voor mij geboren
Mooie ogen, groenig zacht
zien me bij ‘t ontwaken aan
Een mond die eeuwig lacht
naar mij, hè..welteverstaan
Wie…
uitgestorven onbekendheid
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 383 roedels komen dichterbij
vanuit het oosten
het glorieuze rode ochtendlicht
doet verworpenen ontwaken
uitgestorven toch ontdekt!…
jongensdroom
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 155 als langzaam de reis begint
je afdaalt in je verloren gewaande jeugd
komt het ontwaken bij iedere herinnering
en ruik je het gras
waartussen je lag met de helden uit je nagespeelde avontuur
met op de achtergrond de murmelende rijksweg
als een zich met water vullende beek
de hoge pluimen van de suikerfabriek
in Puttershoek
het glimmen…
Dank voor dagelijks geluk
netgedicht
2.6 met 5 stemmen 225 Nooit kan ik daarom genoeg tonen
dank voor ontwakende morgen
als wij in Uw licht weer mogen wonen
beschermd door Uw liefde en zorgen.
Iedere dag dat U ons omgeeft met Uw Geest
ons in ruime mate leven wil schenken
is telkens weer een heerlijk feest
waarin U ons tot dankbaarheid wil wenken.…
De geur van lindebloesem
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 291 Alsof ik iets gedronken heb wat ik niet
kan beschrijven: iets wat bedwelmt en verrukt,
dat euforisch stemt en diep opgeborgen
herinneringen doet ontwaken. Ik hoor de stem
van mijn moeder en het gezang van verre vogels.
O zaligheid van lang geleden en van vreugde
die eigenlijk met niets te vergelijken valt.…
trage inkt
netgedicht
4.7 met 3 stemmen 178 buiten graadt het vijf boven nul
het recht de zekerheid tot waar
het ijs zich manifesteert in klompen
van ruw ballast, als baldakijnen
van het schoonste laken in wit
tot soberheid van kleur, het damast
stevent af op een niet-ontwaken
het ijlt in het geeuwen van rust
het adert in stromen van zwijgzame
leergierige momenten, het doopt
de…
Dwalen
netgedicht
4.2 met 4 stemmen 199 laat mij in je kruipen
ik sla je huid opzij
en duik eronder
nee, ik doe je geen pijn
je merkt er niets van
niet in het begin althans
ik ga dwalen door je lichaam
verken eerst je onderbuik
waar ik vlinders zal ontwaken
in je lendenen het vuur
dat hoog opvlamt en zacht dooft
maar ik zorg dat het niet uit gaat
in je hoofd wandel ik…
Eigen dunk
netgedicht
3.2 met 5 stemmen 114 Vandaar dat ik, direct na het ontwaken,
mijn spiegelbeeld toespreek
“Je ziet er weer puik uit vandaag,
je mag er duidelijk wezen ».
Ik zeg het onverbloemd,
mijn licht onder de korenmaat
zal ik echt nimmer zetten.
Vraag het maar aan de mensen om me heen,
mijn bazen en collega’s
de buren en mijn vrienden.…
Metamorfose
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 216 Schraal verschijnt in de toppen
de schijf die de dag ontmaagdt
tussen opgetrokken graskragen
doezelt glimmend en naakt
een gestreept plaveisel
kruinen op stam ontwaken
nog geen tint aangetrokken
bloemen komen in bedden bij
half dromend de ranke halmen
uit de wetering staan wolken op
een lichte bries wuift ze op wegen
van heden tot…
De vuurtoren
poëzie
4.8 met 4 stemmen 709 schets van ontwaken
Ik ben wakker aan 't worden als een toren aan zee -
De lieflijke lamp van mijn dromen
Verbleekt in de weifelende dag.
Vannacht hebben beelden van licht
Gedraaid door een duistere wereld
Over de grillige zee;
Nu sta ik pal in de lucht
Met rode en witte strepen
Als een vissersjong in een trui.…
Moeder
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.111 Zult gij me aanstonds als uw kind begroeten,
Als 'k ontwaken zal uit mijne dood?
Zal ik nederknielen mogen voor uw voeten
Met mijn hoofd in uwe schoot……
Maar wat dan? Wat zult gij tot mij zeggen,
Bij het ver gegons van de engelenschaar,
Als ge uw jonge, blanke hand zult leggen
Op dit oude grijze haar?…
Moeder
poëzie
3.3 met 3 stemmen 1.213 Zult gij me aanstonds als uw kind begroeten,
Als 'k ontwaken zal uit mijne dood?
Zal ik nederknielen mogen voor uw voeten
Met mijn hoofd op uwe schoot...
Maar wat dan? Wat zult gij tot mij zeggen,
Bij het ver gegons van de engelenschaar,
Als ge uw jonge, blanke hand zult leggen
Op dit oude grijze haar?…
liefde rijpt
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 366 pril is de liefde
die opgewekt ontwakend
elkaar de zinnen prikkelend
mensen vurig verleiden kan
lustig is de liefde
die verlokkend en verleidend
de een en de ander
dartel dagen doet
geloofd is de liefde
in een geringd verbond
die zich verbinden laat
voor altijd tot eeuwig
waar is de liefde
die aandachtig en geduldig
in en aan elkaar…
deelt leven met de dood
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 491 zijn steriel
zusters knippen
scheren en joderen
een groene man die lacht
het mes dat wacht
en zonder spreken snijdt
de huid tot helften splijt
vrouwen zuigen het verboden
vocht stromen dat niet mocht
vaten worden afgeklemd
stilte is al overstemd
door het ruisen van de pompen
bloed wordt levend opgedronken
machines zijn aan het ontwaken…
in het blauwgroen van je ogen
netgedicht
4.1 met 14 stemmen 818 in het blauwgroen van je ogen
lees ik dat je mij bemint
ik ga je zien als morgen
woensdag wordt, de nachten
zijn geweest en dagen
zijn gesmoord in wachten
ogen zullen even blikken
schrikken en elkaar verbazen
ik zal je stem herkennen
in de woorden die mij raakten
de handen voelen die
mijn pijn hebben geheeld
gedachten zullen weer ontwaken…
ze donkerden de nacht
netgedicht
3.6 met 7 stemmen 666 in het roze
van de avondzon
zag ik je ogen
ze donkerden de nacht
vanmorgen keken ze
zo veelbelovend
toen het ontwaken ons
de vroege uren bracht
wisten lente in ontdooien
zagen winter zich in
krokussen ontplooien
en lachten naar elkaar
hoorden vogels
voorjaar fluiten en in
tonen hun domeinen sluiten
in de kruinen van de boom…
Ego
netgedicht
4.1 met 10 stemmen 112 Alleen de triggers en het ontwaken, zelfs zonder het lichaam wat ik graag streel.
Ik wil je haat ik wil je liefde, ik wil je 3D in mijn bed.
Maar ik zie dat niet gebeuren, want onze zielen zijn besmet.
Met mijn handen in mijn haren, en mijn hart dat kleurt bloedrood.
Wil ik jou 5D eren, maar dan moet eerst mijn ego dood.…