inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 38.203):

Volbloed

De winterkim haalt haar
– zoals men met vliegers doet -
onder grote voorzichtigheid binnen

Nog dansen de schaduwkegels
over het zandloze strand
tot ze achter de stammen wegsterven

Het oude land geeft de stralen door
aan het teruggewonnen prille polderland
dat achter de dijk rijpt in de tijd

Water sluimert in de laatste winterstand
de eerste zomerzeilen ontwaken
veraf en onzichtbaar nog

Het licht tovert vaag avondrood
legt zo mijn hart en bijval bloot.

Schrijver: Kees Keizer, 18 maart 2011


Geplaatst in de categorie: landschap

4.2 met 6 stemmen aantal keer bekeken 283

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Hilly Nicolay, 14 jaar geleden
Wat een prachtig gedicht.
Irmlinda de Vries, 14 jaar geleden
Een mooie waterval van poëtische zinnen in een sprekend beeld vervat!
Wee, 14 jaar geleden
Wauw, hoe mooi!
lijda, 14 jaar geleden
een zeldzaam mooi gedicht, vanuit het hart verwoord, graag gelezen.
kerima ellouise, 14 jaar geleden
zo zachtjes mooi glijden jouw woorden naar sluimerende beeldstilte!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)