Alle inzendingen over onuitspreekbaar

weerleg mijn droefheid niet wanneer het winterlicht langs koude daken druipt naar een stil woord dat langs het raam omhoog kruipt in de lucht staart alsof het de vlucht van wolken wil volgen om vervolgens in mijn oog te breken door een ijzige korrel door jou, door mij onuitsprekelijk verzwegen nu is het duidelijk hoe de tijd aan…

Als ik poëzie lees lees ik om het onbegrijpelijke behoeft geen bevreemdende bril tussen de woorden zit de amechtigheid de geest geurloos en onuitsprekelijk verleden tijd mijn mond blaast dan bellen van beelden demonen verdronken in mijn geheugen heel soms komt een oud vergaan schip boven water krijg ik wat speelruimte in het heden van het…

Alles is onuitsprekelijk vermoeiend, de Mont Ventoux opfietsen wel heel erg, waarvoor ook geldt: bezint eer gij begint. Toch haal ik, ook al is de hitte schroeiend, de top van deze kaalgeslagen berg: ijdelheid en het najagen van wind. -------------------------------------------------- uit: Fietsen op de Mont Ventoux (1974)…

'k Heb in mijn streven Naar iedere andre liefde om niet gehaakt - Door deze alleen is dit rampzalig leven Tot onuitsprekelijk geluk gemaakt.…

zij kende de wegen kon ze in haar ogen lezen zag in haar mimiek hoe diep de paniek had toegeslagen chaos kleurde rood tot ver in haar hals woorden kregen geen kans om tot klank te komen bleven steken in niet weten hoe emoties te vertalen zijn komend uit een verre onuitspreekbare pijn jij hebt haar zachtjes bij de hand genomen om…

Roodborstjes, pikken zaadjes op velden, groen van vilten tapijt laatste krommingen schitteren als grillig gevormde perken, onuitsprekelijk kraken de ijsbergen niets achterlatende droppels verspreiden het geboomte, bladeren begrenzen ongebroken gehuld in zonderlinge wijde blik, kijken nevelsluiers met groet terug.…

Je reist met stille krachten, die ook Hem verwachten na de stille ademtochten van de dood, naar een onbegrensde ruimte, zinnig in gedachten waar het liefste wordt gevonden, onuitspreekbaar groot.…

Nu bewegen wij ons in een overdonderende scène, op een laatste hartsnaar van een hogere octaaf, maken we een onberispelijke pirouette, het hoogtepunt als middelpunt in een verbond zonder gêne in een onuitspreekbare taal.…

Hun is het licht en ‘t onuitspreeklijk lied.…

Ik verdwaal even in verloren woorden, in het labyrint van onvergankelijkheid ook al borrelen duizend beelden naar boven en vertalen wat onuitsprekelijk blijkt, kijk ik met halfgeloken ogen hoe je uit mijn wereld verdwijnt.…

Zonder stropje, zonder tas Alsof het toeval was Alsof het samenvalt met dromen In mijn gewone jas Van wat altijd maar blijft komen Voor de troost die niemand ziet Nergens morst zelfs stolt tot woord Wat wisselt blijkt louter verschiet En uit de keuken werd gehoord Er klonk straf als een pamflet; “Het leven is een pittig bakkie met onuitsprekelijk…

Ik denk altoos aan u, als aan die dromen, Waarin een ganse lange, zalige nacht, Een nooit gezien gelaat ons tegenlacht, Zo onuitspreeklijk lief, dat bij het domen Des bleke ochtend, nog de tranen stromen Uit halfgelokene ogen, tot we ons zacht En zwijgend heffen met de stille klacht, Dat schone dromen niet weerrommekomen...…

er was een vogeltje gebroken, het lag in stukken op de trap, de rest stierf in mijn handen mijn wereld trok zich terug naar blauwe ogen een handvol aardbeien; zo zoet, zo rood onuitsprekelijk zalig… waar de zon haar warmte goot zaten we, genietend van elkaar –zalig… hoe jouw mond vergetelheid versprak zomaar teruggevallen naar nu -…

Zeg mij ben ik nog altijd het onuitspreekbare. Zeg mij ben ik in vaagheid niet uit te leggen. sluit niet af wat ontsloten kan worden. Sluit niet af met een adres onbekend. Zeg mij in jouw antwoord wie ik voor jou ben. Zeg mij ben ik voor jou die jij voor mij bent.…

Er worden vele hartsgeheimen Tot mijn onuitsprekelijk plezier Op vele web-sites en papier geschreven in gedichten en in rijmen. Niet gehinderd door een norm Wordt daarom menig liefdesthema In een sinterklaasgedichtenschema Neergeschreven, zonder vorm. Het is niet lullig hoor, wat ik bedoel.…

Laat niet de moed zakken Het onaanvaardbare te aanvaarden brengt geen rust in 't eeuwig zoekend hart, De tijd was te lang dat wij elkander met verborgen verlangen zochten De weemoed van ’t niet zien gaf geen rust maar onuitspreek'lijke smart; ge kunt niet van 't hart verwachten dat het losliet wat het eerst heeft bevochten;…

sluimerstaat waarin de ware liefde je ontgaat door de inspanning stel ik mij open er is een waarheid, die ik niet kan kopen heb nu al omloop acht doorleeft wat al grote voldoening geeft wat zal het gewijde middelpunt toch zijn zou het mijn idealen kunnen staven zodat ik eeuwig mij kan laven en eindelijk weten jij bent mijn aangekomen in dit onuitsprekelijke…

de kant, voelt de tranen Over zijn wangen gaan, Ze zijn immers van hem, Tot in 't diepst van zijn Hart is hij met hen begaan: Alle schuren, alle dieren Gaan verloren, maar het huis Blijft staan door bovenmenselijke Inspanning van hen die helpen, Zij die er wonen slapen vannacht In het behouden huis, ook al Maakte de rook het onuitsprekelijk…

Ik ga mijn leven in orgieën door Van vol muziek en vreugden onuitspreeklijk, Daar 'k ál smart in losbándigheid verloor, Want dít lijf en mijn trots zijn onverbreeklijk; Wijl achter me aan een óp-zich-drommend koor, Heel 't schone lijf bewegend wild en weeklijk, Luid-feestende optocht, danst en ik dans voor - O, mijn los-voetigheid is…

overleden vader op de terugweg vanuit zuid-frankrijk in meaux, rue de la république in een rolstoel voor de etalage van een fotozaak met zijn drieën reden we richting senlis onze wegen keerden zich naar binnen deden de steden weemoed en melancholie het atlantis van voorbije tijden aan waar taal haar tekort manifesteerde door het onuitsprekelijke…

Zo intens eenzaam is iedereen om mij heen zo onbereikbaar leeg ik tracht te roepen mijn woorden smoren in mijn keel probeer te zien en echt te kijken een onuitsprekelijke woordenschat welt in mij op maar toch kan ik mij niet uiten besef, dat alles anders moet nu gloeit de liefde door mij heen ik zie opeens verandering nu zijn het…

En onze deernis en ons medelijden Strekt tevergeefs de zegenmilde hand Naar dit hun onbegeerd geduld geleide En keert in de oprechte stand Van trouwbevochten nimmermeer te delen Geluk tot delen altijd weer gereed, Dat hier voorbijgaat langs de duistre velen Als onuitspreeklijk godlijk leed.…

oordelend vanuit de verte en leggen vermoeid hun voorhoofd tegen het dubbele glas ze zien de waarheid wel maar hun handen reiken niet om mijn tranen te drogen al wenend laten zij mij achter in hun verleden tijd alleen en onnatuurlijk in het huis van wanhoop zo nemen zij statisch -en in viervoud- de sleutel van toekomst onuitsprekelijk…

In die negen tijdloze dagen dat de weg naar herstel zou gaan duren, werd hem alle hoop ontnomen, werd hij vernederd, was de hel gruwelijk en onuitsprekelijk, maar in de ontmenselijking kwam verandering, een gezuiverd gevoel gaf hem gaandeweg zacht en vriendelijk in duizendvoud een nieuwe gedaante terug!…

En onze deernis en ons medelijden Strekt tevergeefs de zegenmilde hand Naar dit hun onbegeerd geduld geleide En keert in de oprechte stand Van trouwbevochte nimmermeer te delen Geluk tot delen altijd weer gereed, Dat hier voorbijgaat langs de duistre velen Als onuitspreeklijk godlijk leed.…

Vroeger spraken haar ogen En vertelden zo hele verhalen Van liefde, onuitsprekelijk geluk Badend in een zee van zonnestralen Slechts één blik in haar ogen Gaf een ultiem gevoel van zielerust Deed zorgen moeiteloos verdrinken In een bruisende bron van levenslust Niets of niemand kon vermoeden Dat haar ogen ooit zouden zwijgen Of het boek…

Hoe nu te blijven staan, het haken in de haag te benoemen, lieve vogels vallen net als de dag stil waar het onuitsprekelijke steeds het spreken zocht. Kunnen wij u nooit meer gewoon noemen spreken en verstaan met tonen van toen bent u verdeeld in uw eigen rebelleren. Alles klinkt naar klieren, vroege gaafheid ligt in puin.…

Gij, kristallijne drop uit de altijd vloeibre bron Gij, onüitspreekbaar Iets, uit 't eeuwig Al gerezen! Ontstoffelijke Ziel, waarín ik klaar kan lezen De waarheid van 't bestaan van hem die nooit begon, Der Oorzaak, zonder welk 't gewrocht niet wezen kon! Gij wordt van mij beschouwd met een eerbiedig vrezen.…

Er is onuitsprekelijk veel gebeurd dat door de stenen lijkt geabsorbeerd door restauratie werd de buitenkant weer schoon maar vanbinnen zit verleden in zichzelf gekeerd. Veel verhalen zwalken tussen balken of zweven nog in stucplafonds Ze zijn gewoon nooit opgeschreven, maar leven onder ons.…

Het korstig grind ontlokte zinnen uit elke tred, uit iedere kiezel ontsteeg een fragment van een geprojecteerd beeld op het geparelde doek van de nacht, een vloeibare film van balsem ontlokte onuitsprekelijke kleuren uit ons verlangen.…