Alle inzendingen over opgeslokt

Zoveel dat je wordt opgeslokt, het hoofd omhoog en boven water, zo turend naar de horizon. Ik droom en pieker over later, we dartelen de toekomst in.…

man op de bank ziet de man van de bank hij staat daar achter het raam naar buiten te turen, en ziet de man op de bank beiden drinken wat, beiden staren wat de man in de schoudervulling rookt een spriet de man in de zwammenjas rookt wiet het licht gaat uit, de aktetassenman verdwijnt de man op de bank zwaait naar de man in de zwarte sedan opgeslokt…

opgeslokt door terreurbestrijding vergeten we het klimaat, van elk nieuw seizoen... Je wordt er echt niet vrolijk van en liever stop je het weg we zitten onze tijd wel uit en als het gebeurt, dan hebben we pech?…

zwaar weegt alle gram allengs in mij afgestort zo drukkend dat dit zijn vol zwarte gaten schiet en al het licht verdwijnt mij rest laatste kracht dankzij voorbije zonnen ik zag ze moedig ondergaan in eigen dagen opgeslokt door hun diepste nacht nog verwerk ik loden grein maar schijn nu eindelijk lang verhoopte supernova trek…

Het pad dat jij verlicht is mooier dan alles anders de warmte die jij mij geeft zal ik nooit vergeten De eerste aanraking waardoor ik weet dat jij weer hier bent en weer blijft Die allerlaatste dagen waar de wanhoop wint en de hoop verdwijnt de kou die ik weer voel Wanneer jouw licht wordt opgeslokt en koning winter weer regeert…

Zovelen bij elkaar gepropt, een concentratie van talenten zoveel dat je wordt opgeslokt Het hoofd omhoog en boven water, turend naar de horizon, een bron voor heden en voor later. Ik dartel moedig richting toekomst…

als door eenzaamheid opgeslokt tikt de tijd in z'n traagheid eindeloos voort niets kleurt grijzer dan vroeger waarin alles (zogenaamd) beter was de oudheid verstart zodat de klaagzang harder klinkt dan te voor, nochtans kleurt de natuur haar seizoenen als vele eeuwen geleden klonk de klaagzang toen zachter of is dat inherent aan 't mensdom…

Ik besef dat ik niet meer gered kan worden zie geen licht meer opgeslokt in het duister leef ik alleen verder in mijn donkere wereld…

Afgelegen in een dor land Alles strak op elkaar geplant Geen zicht van wat voor je ligt Opgeslokt in de menigte Lijkt de toekomst ver van je vandaan Weet je niet welke weg je moet gaan Losbreken van deze gevangenschap Zet je voor jezelf deze grote stap Mensen bloeien waar ruimte is Mensen groeien waar ze de ruimte krijgen Staan als…

in zwarte straten waar het licht verdwijnt opgeslokt door de mensen van schaduw in hun dagelijkse sores verdronken over donkere stoeptegels slepen zij mee hun lot wanneer zij even kijken het vuur geblust ogen als uitgedoofde restjes kolen als dromen niet waargemaakt door slapeloze nachten beloften gebroken te vaak geloofd opgelicht…

Opgeslokt door het leven Bleef daar zijn hart beven. Het spel in zijn hoofd werd langzaam Uitgespeeld en schade werd ongedaan. Zijn hoofd naar zijn hart, Zijn leven naar smart. Terugkomen tot wie je werkelijk bent, Is waar je jezelf in het leven herkent. Mogen komen en gaan, Waar het nu mag staan.…

Aan jou de nobele keuze welke indrukken zullen gaan zingen voordat ze worden opgeslokt. Recht vooruitkijkend ontgaat je wat er zijdelings vliedt. Wolken blijven in rijen drijven. Je droomt hardop... en doet teniet. Inwendig roeren zich draken.…

bomen dwalen in het bos stammen worden opgeslokt verdwijnen in het groen ze dragen zon en duizend kleuren uit de tijd van toen stenen breken los markeren vage wegen de rotsen zijn nog jong en niet gebarsten van het ijs of gladgeslepen door de regen je wilt voorbij het bos en met de bergen heersen je ziet de bodem komen hebt pijn…

wij zijn ziek maar niemand die dat ziet ervaart en het uiteindelijk hoog van de toren blaast onze consumenten- drang heeft alles al heel lang opgeslokt en vraagt nee eist meer en anders dan de medemens het heeft alles is de deur uitgezet baby’s peuters kleuters bij de opvang neergelegd vrije tijd op een laag pitje en geld voor…

bent je eigen weg gaan lopen Bijna ben je uit het zicht verdwenen Opgelost alsof je nooit hebt bestaan Het is niet meer zoals het was Zó goddelijk samen in vurige passie De wereld leken we te vergeten Opgelost in gesmolten liefde Het is niet meer zoals het was Je wist de uitgang feiloos te vinden De vrijheid lokte je als zoete honing Opgeslokt…

Jipsingboertange en Jipsingboermussel staan tot elkaar als Moskou en Brussel met zulke namen is het een puzzel ook zijn er Bourtange, Jipsinguizen, Mussel Jipsingboertange is een dorp tusse Jipsinghuizen en Mussel Jipsingboermussel een ander verhaal rijtje huizen langs het kanaal Jipsingboermussel zit het niet mee opgeslokt door Avebe maar…

we willen openbaringen in een zuivere speeltijd, het schept een verlangen naar een nachtelijke bruid die mij heeft opgeslokt.…

Opgeslokt door eenzaamheid, zonder toekomst. Antisociaal door onverdraagzaam te zijn. Kwellende beelden, zonder doel. Donkere wolken met keigrote hagel. Alleen onze eigen ziel hebben we, om ons menszijn te vrijwaren tegen alle ellende van het leven. En ons hart, om een lichtpuntje te geven in de harde strijd tegen de realiteit.…

voortdurende vernieuwing van alles wat leeft- het ontspruiten, bloei en rijping, sterfte en dat het dan weer opnieuw begint- dat werkelijk alles zich steeds vernieuwt meneer' hij blikte hierbij wild om zich heen van me weglopend keek hij me nog twee, drie keer scherp aan nog half struikelend over een stoeprand werd toen weer in dezelfde massa opgeslokt…

boven Woldendorp tussen de windmolens heeft het grote industriegebied Delfzijl dorpen opgeslokt. chemiereus Aldel kabouters, sagen, feeen zijn allang gevlucht voor de vieze lucht zij zien het wel. wat glanst kreeg een stroef laagje wat glad is werd dof een laagje stof en de wereld zweeg.…

I ik heb de eieren gevonden onder de aprilklokjes opgeslokt in het lentefrisse gras waar je nederig als een dauwbloem onze bedjes schikten ver van de plooien die de winter achterliet het verband mocht eraf en nu de huid schoon is kan het licht alleen maar raken II een vlinder heeft het gegeven het jawoord mocht er zijn een gekleurde…

Opgeslokt door de tijd Van vele herinneringen Liefde ontstaan vergaan Emoties leren bedwingen Jij was de kroongetuige Van liefde mooi en echt En was mijn allerliefste Gevoelens intens oprecht Onze harten versmolten Het werd een heerlijke tijd Geluk vermengd met passie Nimmer wilde ik jou kwijt Spanning die we voelden Elke streling…

We willen openbaringen in de zuivere speeltijd, het licht is rijp en doorleeft het verlangen naar een roerloze bruid die mij heeft opgeslokt.…

Het bejaarde koppel was verdwenen, opgeslokt door de vloed.…

Ik ga verhuizen zonder te verhuizen, Want mijn gemeente Haren raakt uit beeld. Gemeentelijk zijn wij heringedeeld, Het is gelukt om ons erin te luizen. Een schande in – wat ik nu zeker weet – De schijndemocratie die Holland heet.…

Steeds meer mensen Om zich heen Kijkend Neerbuigend kijkend Ontwijkend Ontziend Zijn bezorgde blik Maakt de duif Aan zijn voet Beangstigend Hij bukt zich Maar de vogel vlucht Nog een mens voorbijgaand Onnozel bekijkt hij Het nietszeggende Nog een zwerver Weer een van hen Samen minachting opzoekend Gewoonte Het ritme van de dag Opgeslokt…

Als de avond is gevallen 't Land opgeslokt door de nacht Een wapen in de aanslag 't Is nog niet verloren. Maar in de verte ligt die stad Van sloppen, stank met niets Daar ergens in dat oord Begint met rust verstoren. Mandela vrijgelaten Van banneling tot president Noch triest. Noch verbitterd Gewassen de oren.…

Het licht dat hem zo bezighoud, Wordt opgeslokt door het kille woud. Als hij samen weer terug komt, Wordt hij door een ieder verwelkomd. De bomen wiegen in de wind, Als een klein spelend kind. De vogels tjilpen vrolijk op de maat, Alsof het altijd zo gaat. Bloemen stralen van pracht, Met stelen felgroen en blaadjes boterzacht.…

de langgerekte spoorlijnen die de weilanden doelmatig doorkruisen richting bruisende onoverzichtelijke zee, hier heb ik ooit de illusie gehad dat alles mogen zeggen, ook alles uiten is, maar ik kwam teleurgesteld weer thuis, vond een weg tussen ellebogen, brede schouders, hoge hoeden peinsde een vingerwijzing zelfbehoud, alles wordt opgeslokt…

Brand niet op, niet afgestreken lucifer al is Tsjitsjikovs koets*) nog niet door 't duister opgeslokt. Oude ar kamfer moe: Ik de zoon van een verschrikte, wil liever niet op het uur van de wandelende tak mijn dwaas hoofd 180 draaien.…