Alle inzendingen over paarlen

Het dorp ontwaakt De torenklok slaat Bim Bam Bim Bam Het boek: een oude psalm O gedicht in 't morgenlicht zo schoon David's Zoon Uw kroon o Waarde Zoon De tempel waar Uw Geest wil wonen Is iedereen uniek zonder mensenklonen O Majesteit, oneindig licht o bron Zoet is 't purper van de opgaande zon Bedauwde paarlen lelies en fluwelen…

'k Dook in mijn ziel: - het water rilde in reven - Langs gladde wanden gleed mijn hand - ik won Een paarl - ik steeg, - mij scheen in volle zon De matte glans om een geheim geweven! 'k Zag op: - der bergen grijns stond stram in spot, De zon joeg juichend door het wijd heelal En lachte mij tot schreiend kind, tot zot!…

Oneindig zijn de vloeren van de nacht – en dromend bruine vrede, deint, o akkeraarde, dit donkre nachtland in uw warme schoot o, paarlen licht aan donkers zachte zomen schoort een verlaten boom de wankelende boog der nacht.…

Waar mens de mense wolf is, Waar volk de volke vee; Waar, huilend, wie maar golf is, Wil schuimen boven zee; Daar perst men paarl uit traan en bloed, Heet zwakheid kracht, en lafheid moed, En wie een hals drukt met de voet. Nékplooit gedwee! Moet eerlijk altijd arm zijn? En machtig altijd slecht?…

'k Weet nochtans wel wat voor banden, Dat aan mij de schoonheid geeft, Gouden lokken, paarlen tanden, Indien die een juffer heeft, Met een koffer vol dukaten, 'k Zal die minnen en niet haten.…

‘Ik vraag om goud noch kransen Van paarl of edelsteen; Ik vraag één sprank van 't glanzen Al uwer lieflijkheên.…

Mijn zielsverdriet; En spotziek lacht ge, Went 't zangzoet lied Der luite ontvliedt; Waar 'k minne bied In spranken schiet; Waar 'k tranen giet In paarlen vliet...! Zag ik bij maanlicht Aan 't vensterkijn Uw loddrig aanzicht, Wat vreugd was mijn!…

Men krone u billijk met de krone Der schoonheid, paarle van de Rijn. Kwam ’s levens toorts aan glans t’ ontbreken, Aan vier en vlam en Hemels licht, De zon zou aan uw schoon gezicht En ogen zien haar toorts t’ ontsteken, Aan die turkozen.…

De bloemen stonden, Trossen en kelken, Schommelend en wiegend, Pralend en teder, Terwijl Hij, kijkend, kwam; De duinrand waasde Leeuweriken schoten - Paarlen van klank en Vederen van vreugde - Door de zonnestralen Boven Zijn hoofd.…

Strooit, vrome barden, dan niet meer Uw paarlen voor die zwijnen neer, Komt! laat ons nu maar zwijgen!…

nand vermengend Met de bindkracht van uw zegen, Zode en zaad een heildronk plengend, Dat bet groen wordt langs de wegen, 0, ik hoor U over 't water Fijne maliënkolders klinken En, een sprookjesrijke prater, Door het luistrend lover zinken; Zie, van vleugjes paars beademd, Wassen zich de reine weiden, En de wilg laat blauw-omwademd Paarlen…

Daar waaiden zilvren winden om mij heen En 't licht vloot rond in eeuwge dans, Daar drupten paarlen geuren en 't geween Van een juwelen glans. En aan ivoren taaflen zat ik aan, En at van Hemels blanke brood, En droeg mijn handen zwaar en vol belaân Met vruchten rijp en rood.…

De wind beweegt een goudenregentros, Doorgolft de kamer met oneindigheid, En maakt het lichaam tot de ijdle dos, Die graag wordt afgelegd voor slapenstijd; Dan, gloeiend, voelt de jonge vreemdeling Hoe 't binnendringend koeltje in kaf verwaait Wat eens als paarlen om die vingers hing, Doch dat nu 't ware graan werd uitgezaaid.…

Maar dat het laf en dom gebroed Dat thans de naam voert van Poëten (Gezond verstand en taal vergeten,) Naar paarlen in de misthoop wroet, En dan malkander wil verplichten Met zuilen IN HUN HART te stichten, Dat stuit mij, zo ik het zeggen moet.…

Daar verheft gij het hoofd; statig ziet men het prijken met paarlen van ’t zeenat, met edelgesteent’ als van ziltige tranen bij ’t zonlicht geweend. Dus ook menig in God vastgeworteld gemoed!…

waarop de explosie losbarst De mensen gaan staan op de banken Hun geschreeuw wordt als maar luider Vaders die hun zoons opzwepen Het stadion lijkt uit zijn voegen te barsten Stilte De tijd lijkt even stil te staan Iedereen houdt de adem in Vanaf de zijlijn kijkt iedereen gespannen toe Spelers staan genageld aan de grond Zweetdruppels paarlen…

Daartoe heeft hij een grote neus Vol paarlen en robijnen, Op de manier van Heintje Peus. Van kleur is die heel glorieus, Meest in 't karmozijne. Z’n kneveltjes staan hem zo schots, Steil boven z’n prop’re mondje, Die hij eerst stijfde met wat snots; Nou kijkt hij door de haartjes, trots, Net als een IJslands hondje.…

Met blinkend goud of paarlen zoudt gij voelen ras belasten uw halsje zoet, zo kraal als bloed* daarom niet beter paste. Ik zoude u kleên* met keursjes reen* van lichte verwen* blijtjes, die zouden staan geschilderd aan uw breedachtige zijtjes.…

Tot aan de rozenknieën heft zij zich Omhoog; van paarlen vloeiend is heur boezem Zo teder-schoon gelijk een duivenpaar, In slang bij slang door groenig-gouden lokken Omkronkeld, en haar wonder oog, zo blauw, Zo diep als 't kristallijn des klaren meers, Temt, half zich luikend, van verlangen zwijmlend, Den viergen Nimrod met een enkle blik.…

uw zoet verrukken Verstompt, vernielt de pijl der smart; Behoefte van ’t gevoelig hart Geen taal heeft woorden om uw wellust uit te drukken: De dankbre traan, die ’t weesje schreit, Door u ’t gebrek, de dood onttogen, Zijn paarlen, waarvan ’t Alvermogen Voor u een zegekroon bereidt. Ach!…

Hij snuift de droppen zweet in die op 't voorhoofd paarlen en drinkt de laatste adem met een diepe kus. Hij schat de patiënt altijd op juiste waarde.…