Alle inzendingen over petale schoonheid - Baccara roos - doornen.

Elegant glijden vingers langs lippen van satijn een zoete kus van zondaars ontvalt een blik mijn lief te zijn En langzaam smelten wij ineen een rode roos gewild -ik blijf een hartendief besteelt mijn hartstocht vreemde schokken in mijn lijf Al ik geef is nog te min voel ik meer nog vaar ik klem zweet ik rollend in mijn…

Donkere wolken, zonsverduistering dagen die geen licht verdragen in de stilte van de nacht ruik je zijn adem proeven lippen zilte zee fluistering in de wind liefde is wijsheid het geduld van een moeder een bloem in de knop een roos die steeds opnieuw weer openbloeit…

De kamer en het bed missen me niet, maar het boeket houdt het daar zonder mij misschien nog één dag uit, dan moet de engel die is aangeduid en mij heeft weggebracht de pijn verzachten en ook de bloemen onderspitten of, als iemand dat nog wil, ze tussen dikke boeken drogen met iets liefs erbij, ik denk aan: 'roos', of wat nog beter is:…

Na vierentwintig jaar stond jij ineens weer daar En evenveel rode rozen had jij voor mij gekozen Ze bloeiden vanaf de start steeds roder in mijn hart Ik liet ze stuk voor stuk drogen de tranen in mijn ogen Nu spreken ze op een schaal nog steeds dezelfde taal…

Vrijdag - de dag nadat de witgeblauwde lucht de vogels tegemoet kwam en ze vertelde over dat wat ik je altijd al wilde zeggen. zaterdag - was een dag van rouw een dag om niet of juist wel bij stil te staan ik rouwde om wat ik was verloren. zondag was de dag dat ik was gaan beseffen dat ik de wereld wilde spreken - ze toe wilde schreeuwen…

er staat een roos voor mijn deur, glimmend geel zij klimt roekeloos ruikend een etage hoger er staat een sering voor mijn deur, prachtig paars zij bedwelmt mij geurend naar mijn werk en daaronder staat stiekem een stinkende gouwe ook voor mijn deur…

Een jonge tuinman kweekte teder Een roosje, dat zijn bloembed droeg; Behoedde 't wel voor buiig weder, En gaf het warmte en vocht genoeg. 't Was eindlijk zeldzaam schoon ontloken, En menig had en kocht het graag: ‘Het is voorlang mij reeds besproken’ Was elk bescheid op elke vraag. Nu plukt hij 't zorglijk van de stengel,…

Zachtaardig natuurlijk, ze kent geen echte woede en is mooi als een rode roos, zon- der slechtheid, fijn geurend, betoverend-…

Geluk zit in heel kleine dingen zoals een pas ontloken bloem in dauwdruppels van de vroege morgen een oogopslag een enkele zoen Het zit in kijken naar de sterren in stralen van de ondergaande zon soms zelfs in koele regendruppels en in een witte roos op het balkon Het zit in dromerige golven in lopen langs het uitgestrekte strand…

In de ruïne van je gebroken leven groeide een klaproos. Ze bekroonde het gevoel van jouw kwetsbare broos zijn.…

Mijn ene hand omklemt een roos. Zij is voor jou, jou alleen! Maar je ziet haar niet. Tussen ons afstand, een hek, duisternis. Als je me toch niet zo lang wachten liet! Ik blaas kussen met mijn mond. Ja van die roze voorbij de rode horizont.…

rosa zo vroeg en wonderbaar ontloken en nu de avond daalt verwelkend voor mijn ogen Naar Alanus ab Insulis: Quae dum primo floret, defloratus flos effloret vespertino senio. http://bit.ly/Rtep6n…

zo voorbeeldig hebben het ware geluk vertraagd Ik ben gestopt haar na te jagen Fata Morgana bestaat voor mij niet meer Tevergeefs haar volgende alle dagen aantrekkelijk flirtende keer op keer Vandaag heb ik in jou mijn rust gevonden jij bent als een oase in mijn woestijn Nu, van onzinnige tochten ontbonden schenk ik jou mijn roos…

Vergeet-rnij-niet! Vergeet-mij-niet! Lief bloempje aan de blanke vliet, Wat maakte u toch zo hemels blauw? Een weinig licht, een weinig dauw. Ook 't minnend hart heeft ras genoeg: Hij liefde 't minst, die 't meeste vroeg. Gij vraagt niet veel: een blik, een groet, En — deernis van des wandlaars voet. Toch zijt gij schoon, gij lenteboô! Maar…

Zeg, kan de roos, die 't graf ombloeit, de koude lijken nog bekoren, in blanke doodswâ neergestrekt? 1887…

ik heb je stilte gezien de weggeduwde zorgen er is voor jou geen morgen je bent bang voor flitsen in je ogen zag schimmen die bewogen je glimlacht raadsels en je stem is toonloos door langdurig zwijgen ik fluister je een rode roos je luistert naar mijn dromen een vogel die voor vliegen koos als handen langs je lichaam gaan keer…

De regen, een grijs kraalgordijn, een poos zacht tikkelend, laat door zijn lauwe kieren hen 't paradijs nog zien met zijn revieren, achter de vlammen van de gele roos.…

Het maakt me niet uit Of ik er alleen voor sta, 'k Laat mijn geweten spreken, Mijn laatste steun en toeverlaat Die bij mij blijft als alles En iedereen mij heeft verlaten - Elk mens, hoe rechtschapen ook, Wordt geregeerd door het vooroordeel Dat onmerkbaar in hem geboren is, Dat zijn denken buigt en stuurt - Ieder mens heeft zijn…

Wel duizenden zijn om de tuin geleid Zij vrezen het verdrag met Oekraïne omdat zij denken dat straks een lawine van Oekraïners grenzen overschrijdt GeenPeil heeft ’t onderbuikje sterk bespeeld Jan Roos was goed en duidelijk in beeld…

Hijg dus, o hart, uw sterflijkheid te buiten, gij, die uit de pijn het bovenaardse koos, eens zal uw mond zich als gesteente sluiten in d’ eenzaamheid van wind en waterhoos, maar, wie hem kust, zal er op leven stuiten: diep in zijn barsten hurkt de wilde roos.…

samen hebben we een roos geschapen lieten eerst de achtergrond ontwaken ik lijnde steel jij groende fris de jonge bladeren in de lente van ons leven zacht penseelde jij de knop die voor het eerst weer kleur aan onze liefde heeft gegeven we bloeiden op een oude stam en enten in bestemmen konden onze wortels niet ontkennen soms…

iets kleins de roos wil ik je geven je bladerde in groen knopte op diverse tijden maar bloeide nooit voluit ik koester je met warme handen en voel dat jij ooit opengaat de kleur heb ik gezien nog voor het eindelijk ontplooien en weet jij bent de wereld waard…

Jij de roos in mijn verzen die over de dood heen zoekt naar leven -maar die ik ooit weer moest derven- ge-anker-de pijn in mijn leven.…

het leven is een kleurplaat vanaf het begin en wij wij kleuren haar zoals het hoort zo mooi mogelijk in de kleuren moeten kloppen de zon warm geel en groot het gras moet lekker groen een roos hoort bloedje rood zonder deze logica slaat alles immers dood en kun je beter stoppen maar daar breng ik tegen in dat het slechts een kleurplaat…

Amor rosa lanzarota naranja sanguinea een mysterieuze donkere roos haar lippen diep bezonken rood kijkt met verleidelijke glimlach mij ondeugend aan ze weet dat ik weet dat in haar bloed de liefde woont een nachtvlinder heeft haar pêche melba huid teder gekust amor rosa lanzarota naranja sanguinea…

Laat schoonheid maar komen, altijd weer, gewoon maar genieten, zonder meer...…

Toen ik vanmorgen opstond lag er ijs op het water lag er ijs op de auto’s en ijs op de straten De wereld was van ijs Tenminste, zo leek het Toen ik vanmorgen opstond lag er een glans op het water lagen er glitters op de auto’s en glitter in de straten De wereld was vol glans en glitter Tenminste, zo leek het Toen ik vanmorgen opstond…

Maar bestaat er dan geen maatstaf, gaat het eindeloos door, zien we nooit eens achteraf: de schoonheid gaat niet voor! Ik wil alleen maar zeggen, wat is nou nog mooi? als we zo onze grenzen blijven verleggen, blijft het een eindeloze gooi..…

Langzaam schuiven doorzichtige wolken langs het dunne licht van ’n sikkelvormige maan, die mijn door ranken omzoomde raam als kader koos voor een toverachtige prent Voorbij gedachten vang ik de stilte in dit levende moment het is te kort, te kort…

Ik herkende je niet dat stuk verdriet wat er van jou is geworden sinds we elkaar zijn verloren Je was mooi nee, nog mooier veel mooier dan mooi, dan mooi zou kunnen zijn Je prachtige gezicht leek onoverwinnelijk maar het is nu geen gezicht je uitdrukking is verloren Waar zijn die ogen die zo glommen als een zomerdag op rustige zee…