Alle inzendingen over piscine / vakantie / muziek

je riep me 'n blik van herkenning je riep me wacht; en luister naar m'n muziekakkoorden alleen zo kan ik m'n gevoelens verwoorden... je bleef me roepen spon zo die draad; m'n lief, 't was de moeite waard…

Ritmisch verschoof de troubadour het contragewicht van het leven zijn zinnen schoten soms vuur horizon scheen lichter voor even Hij brandde woorden in neon van binnen bedekt met velours het leven werd minder beton door contrast van zacht parelmoer Zwaartekracht trok minder zwaar vreugde nam plaats van verdriet toekomst leek weer wat…

Tea for two heeft voor de oorlog iets voor mijn vader gedaan. En ook voor mij. Hij liep langzaam om het langer uit een huis te kunnen horen en miste zo lijn 2. In de volgende zat mijn moeder. ---------------------------------- uit 'Een klok en profil', 1965.…

Bemusiceerd zo is zijn smile zijn benen elastiek zijn armen zweven je omhoog en menselijk mimiek. Daar ga je dan omhoog, rechts, links en word je ongewild gevederd op een wolkendek buiten jouw ik getild. Geluiden schallen, zacht gefluister. Tranen zelfs. Vanbinnen bruist er alweer geluk.…

We staan gespannen bij de poort met pathos aangekondigd; Van Stewboss naar Chip Taylor Johnston en Lonesome Bob Slobberbone meets Tony Joe de kop van Eaglesmith van kleine zaal naar grote zaal een fotograaf omarmen in zwarte hoeken vullen we de magen en spreken luid van wat we zagen tegen de nacht zijn we naar huis gegaan een…

wanneer wij je zullen uitgeleiden met zijn allen De muziek speelt al maar voort zie ik je in gedachten staan Al glimlachend bij de hemelpoort Lieve René het ga je goed ik ga je het nu brengen mijn laatste groet ~ LL ~…

op muziekwolken drijven Klankenrijkdom in volle kleur momenten van eeuwig blijven In vergetelheid verlangen waaiend in lichte geluiden door golfjes klank gevangen Tonen stromen zachtjes door de lucht vervoeren harten in samenspel Stil valt er een diepe zucht Vingers strelen tintelende oren opgaand in beeldende klanken Zielsleven in muziek…

We zijn ons allemaal een bult geschrokken van Glennis Grace met haar insectenbeet. Dus toen ze opkwam, in het wit gekleed, dacht ik: toe, maak nou asjeblieft geen brokken. Maar achteraf heeft het niet mogen baten: de beller heeft haar in de steek gelaten. --------------------------------------------------- ...Glennis Grace was in Kiev door…

Jij bent mijn droom; Gulzig geschapen Mijn lente ontluikend Ontdaan van haar vacht Jij bent mijn visie; Gadegeslagen Jouw schoonheid die schittert Gelijk een robijn Bij dag en bij nacht. Jij bent mijn muze; Inspiratie geboren Mijn woorden die vloeien Gedicht uit mijn pen Jij bent mijn wil; Opnieuw geboren Jouw liefde die luistert…

Pas als je de prachtige muziek hoort die zij al vanaf de 60’er jaren produceren, proef je onmiddellijk een pijnlijk ontberen van een leven in een “paradijselijk” oord. Zij hebben zo noodzakelijk moeten leren overleven en op hun mooie herinneringen teren.…

achter het klavier zing ik mijn poezie de vingers schrijven ongerijmde strofen langzaam, vaak kort maar immer om in mijn ritme te blijven ik bespeel mijn ziel laat fibratie komen en zweef ver weg naar hemelse orgelpijpen waar klanken knokken om het hoogste goed terwijl de linker vijf weer naar het aardse wil grijpen het spel…

mister sandman bring me a dream zingt de sax iedereen klapt rond centloze hoed hij speelt nogmaals mister sandman bring me a dream droomloze hoed klapt de sax…

zijn kauwgom net achter de deur van het toilet geplakt want het past echt niet voor een virtuoos met een das gelukkig mocht gel nog wel intelligent klemt hij de partituur tussen mouw en revers van zijn iets te grote jas het publiek klapt en hij lacht zijn ontbrekende melktanden bloot kleine vlegel, grote vleugel…

Voor mijn geliefde speel ik, zing ik, zoek ik, vorm ik de zoetste tonen tot een melodie, die door mijn adem haar ontroert en mij de adem weer beneemt als ik haar tranen zie.…

soms weet een liedje haar nog te raken neemt haar glimlach me lonkend bij de hand dansen we samen weer in jonge jaren al zwierend en zwaaiend een oude Weense wals…

Soms staat alles open en stormt de wind de lade uit vooronder de lege ruimte van het schip in, trillend tussen de banken en rondom het altaar, de lucht leeft in het heilige halfduister Mijn bewustzijn zet uit laat op oefeningen en improvisaties gedachten zweven om ze te schikken en op hun plaats te laten landen tijdens de middagpauze…

Ik leg mijn oor te grabbel hoor de avond vallen motregen ook, een noten ping ping pizzicato het stromen van zinnen waterspinnen die dansen gaan viool contrabas gestemd de muziek trekt het water aan…

Hij aan zijn schrijftafel dacht: laat ik nu nog even dan dit in stilte laat ik dan en dan laat ik dan glinsterend beginnen: Ging heut’ morgen übers feld Ja, zo moet het zijn. Maar hij moest droevig verdergaan: het zwakke hart, dat nog niet wist, wel opmerkte de tuingeluiden in mineur: Bruder Martin, schläfst du noch? Hörst du nicht die Glocke…

toonladders veroveren de nacht een lijster staakt verbaasd zijn lied luistert nieuwsgierig en bespiedt haar, die zijn repertoire verkracht met vrolijke maar valse klanken terwijl zij naar de vogel lacht die verscholen in zijn verenvacht de hemel lijkt te danken voor zijn eigen heldere geluid begint hij haar zacht te begeleiden met zijn stemmige…

…uit het raam zien waar mensen dansen in een zaal: geen gehoor, geen muziek maar Urlicht, mijn God en dan beseffen dat het grootste is het kleinste licht: lux lucet in tenebris, de liefste voorlopig, die vrouw, mijn god…

Zijn akkoorden snijden door me heen Slepen me mee als hij speelt Naar een plaats ergens in de hemel Rustend op zijn melodie…

mijn vingers glijden zacht over orgeltoetsen speel in gedachten met vragende borsten die bij iedere toon aanzwellen; naar nog meer aanraking dorsten mijn tenen strelen de houten pedalen alsof zij jouw voeten willen zoeken en jou op mijn liefde willen verhalen mijn lijf speelt een onvoltooide serenade gezeten op een kussen zo…

Hij dronk whisky aan de bar zonk na elk glas verder in zijn weemoed zo zag de violist die werd getroffen door ‘t intense dat bleef kleven toen hun ogen even samen kwamen en de stilte zwol toen tonen melancholisch vol emotie trilden als een onbekend verhaal duizend maal verteld maar nooit gehoord daar de intentie van het woord…

Het toegeknepen oog van de storm overweegt zijn onbesuisde pad, vervaarlijk kleppert een zilveren wind door vochtige tunnels. Gillend waaien laatste flarden stilte uit het haar van de nacht, terwijl in diepe kelders bleke angst een veilig heenkomen zoekt.…

Als ik hoog boven de bergen als een arend kon zweven zou ik de wolken de weg naar Schotland vragen Niet voor de hooglanden Niet voor de laaglanden Niet voor de whisky zal ik lager vliegen Maar als ik hoor doedelen dan zal ik zakken…

speel met mij nog eenmaal aan het hout, met snaren getralied van aarde naar hemel, schenk ons, jullie met de stem van engelen die zingen doorheen het geluid van trompetten, violen en hun kompanen, waar ik in mijn late lente de vingers nog eenmaal jullie zal doen beroeren en mijn boezem het raam , als eeuwig monument, wil stuwen…

Ik drijf in nijd: Waarom vonkt er uit het rondom van zon en avond bos en vogels zoveel muziek waar ik geen vat op heb of maat mee weet. Ik denk dat god gaat meten met zijn maat wanneer een spiegeling weer uit zijn hemel valt: als mensenblad O Mensch Gib Acht…

Het gasverbruik wordt jaarlijks opgemeten Door middel van een verouderd systeem Leveranciers zien daarin geen probleem Zo lieten zij ons via de media weten. Lever de afnemers dan ook maar trapsgewijs Energie tegen een sterk verouderde prijs. Elly Rakers…

Europese ministers voor het geld Waren een weekend naar Berlijn getogen Samen hebben ze zich over 't tekort gebogen Waar ze allemaal door worden gekweld. Nederland zit waarschijnlijk het krapste bij kas. Als enige droeg Wouter Bos zijn pak zonder een stropdas. Elly Rakers…

voer je me mee op de tonen van de muziek komt er een geweldige rust over mij en doe glimlachend mijn ogen toe dansend op het ritme hoor ik hoe de saxofonist de leiding heeft, intens genietend met mijn hoofd op jouw schouder…