Netgedichten

netgedicht (nr. 11.817):

een façade

mijn vingers glijden zacht
over orgeltoetsen
speel in gedachten met
vragende borsten
die bij iedere toon
aanzwellen;
naar nog meer
aanraking dorsten

mijn tenen strelen
de houten pedalen
alsof zij jouw voeten
willen zoeken
en jou op mijn
liefde willen verhalen

mijn lijf speelt
een onvoltooide serenade
gezeten op een kussen
zo kwetsbaar als jouw buik
ik speel al lang
niet meer de partituur
dat blijkt slechts een façade