Alle inzendingen over ploeteren

Ploeteren wordt presenteren. Staan voor een moreel belang. Nooit meer iemand beschadigen. Omhels de liefde als dé dimensie. Laat u door het goede bepalen. Kijk daar: uw oude jas - versleten leer! Span u nú in voor eeuwige waarden...…

een dagje strand heel vroeg al afgeladen met cliche's, het zand, de hand een branding vol met broekjes nooit wordt vermeld het ploeteren, het irritant gescheld, de deo's zwetend in het lange wachten het schreeuwen en de voetbal die de thermoskannen raakt de koele pils die dorst alleen maar groter maakt de hete auto met de bon achter…

Afwezig in de avondrust waarin ons dorp reeds was beland, kon je hun peddels horen ploeteren in het water van de Maas ver van het land.…

Ja het is waar, de tijd heelt alle wonden Dat weet je nu is een voldongen feit Na jaren ploeteren ben je ze kwijt De wrok en het verlies, de zilte zonden Je hebt jezelf weer enigszins hervonden Je voelt je ongebonden en bevrijd Bent zoveel meer dan je persoonlijkheid Je bloedrivier wist weer hoe uit te monden In een onwerelds gladde oceaan…

Huiverend, ploeterend in weer en in wind. Zoekend naar warmte bij huis en bij haard. Toch was het eens anders, herinneringen blijven bewaard. Om sleetje te glijden een tocht op de schaats. Daarvoor is alleen in de winter plaats. Bij een ijskoude volle maan. Kan er heel vaak iets moois ontstaan.…

De ganse bijt is in de ban van de ultieme grand finale, straks slaan ze hun vleugels uit na ploeteren zonder te falen - vogels van dezelfde veren, die tot steun zijn voor elkaar om naar vermogen te presteren, week in week uit, in vijf, zes jaar, vogels van dezelfde soort zich voegend naar saamhorigheid, die elkaar niet licht verstoten…

Ik ploeter niet meer door het rulle zand en de duinen zingen niet meer, zielloos beademen de golven het strand, diep in mij gaan hamers tekeer, stampen weer beelden in mijn hoofd van de drukke zonovergoten kust, waar ik je eeuwige trouw heb beloofd.…

gedempte tonen het water kleurt tot zeldzaam aquarel de dichter zich dichter waant in een stad steeds dichter bij geluiden de oude gevels omhullen alsof ze eeuwig breekbaar zijn de kade met de schepen zich altijd baadt in heftig neonlicht de lijnen fel en fier tegen de koude luchten de dom als sterke waker daarvoor de schepen ploeterend…

nou ja, je bent dus nog geen haar veranderd zie ik en je hebt het ontzettend druk, lees ik fijn zo voor je ik ploeter ondertussen ook maar voort ga zwemmen met pruts, ga vandaag naar de ikea met moeke en doe mijn huishouden zoals het hoort 's avonds ben ik moe, ik hark bladeren bijeen van de notelaar, raap de noten en pruts speelt twee…

zo zwaar en donker als ik kan zijn hoeveel groter moet het licht de ruimte die ik ben, zijn om 't te dragen de stroom vliedt in en uit mijn hart klamp ik mij vast aan hetgeen gegeven hard als steen zal ik zijn, zwaar wandelen ploeteren in het zweet des aanschijns om het verschil te ervaren dagelijks nog eten wij zelf van de appel maar…

gedreven door wind en motregen ploeterend over heuvels, door weilanden, modder en plassen wandelend langs troosteloze lege café terrassen toch een glimlach op mijn gelaat gekregen fascinerende aanblik van bossen met kale bomen alleen in de toppen nog wat bladerkleur te ontwaren kraaien huizen er met tientallen paren zon lijkt er toch even…

ik knip een stukje uit mijn dagelijks bestaan speld haar op degene die ik zo graag mag de dagen vervliegen en ik voel ontzag onze handen gaan een verbintenis aan ik ploeter door de lijntjes van haar hand terwijl ze de nacht van mijn gezicht afstrijkt ze voelt nog mijn vele angsten zoals blijkt samen turen we weer naar dezelfde kant mijn…

naar het feest om te dansen in jouw ogen helder , maar te zelfbewust stralende onschuld in een strakke spijkerbroek Ik ben niet jouw koning, slechts een joker Je glimlacht afstandelijk naar mijn serieuze zinnen vervormd in de benevelde wereld Ik deed dwaze dranktrucjes it’s my party, iedereen lachte jouw lippen zwegen medelijden Nu, ploeterend…

Zo gaat 't elk jaar in de herfst en lente ik ploeter dan van achter naar voor het kost mij elk jaar toch veel centen dat heeft zij altijd pas veel later door. In de zomer roept zij, dat is mooi gedaan ik hoor warempel spelen al de Violen geloof zelfs de Narcis speelt trompet vogels zingen, maken hun dolle capriolen.…

in het gezelschap van miljoenen lotgenoten op zoek te gaan naar iets al weet je zelf nog niet waar en wanneer je 'n eicel zult ontmoeten waarmee je ooit zult samensmelten en of uit die unieke unie een toekomstkind zal bloeien volkomen onvoorspelbaar maar schoner dan 't verleden dat allen zal verrassen wat straks je moedig ploeteren…

Vanaf Terheijde de Molenslag in de schemer licht beschonken zakte weg en raakte bezonken wat beetje zwaar op de lever lag Ploeterend door het zachte zand reikten aanloopjes net te kort springend over kreekjes voor de sport of doen oudere knullen dat niet meer het houdt tenslotte op ooit een keer Onder de spetters wel lekker nat stond…

de steel bij al wat ik deel de zon voor de achterkamer een onverkoopbaar product met nauwelijks communicatie al gauw uit de gratie als gebeeldhouwd schilder ik onder de kale takken van de eigengerechtigde boom een spijker links een spijker rechts 't gebroken glas ertussen in vervlogen is de hoop van vele ploeterende…

verlaat stralend kijk ik naar de bestemming waarvan mijn gevoel mij zegt dat er na een lange zoektocht naar het onbekende van mijn ik eindelijk een einde gaat komen met mijn schop in handen loop ik naar de grootste boom dat op het eiland staat pronken en begin korrel voor korrel te scheppen totdat de schatkist zichtbaar is na uren van ploeteren…

Jij wel, je dacht toen je zestig werd, nog vijf jaar dan mag ik met pensioen en nu, na al die jaren van hard werken, vroeg opstaan, ploeteren voor je baas klaarstaan voor vrouw, kinderen en kleinkinderen is de tijd eindelijk aangebroken dat je mag thuisblijven en genieten van je welverdiende pensioen.…

poëtisch mijn ziel verrijken vriendinnen uit een ver verleden wandelden bij mij binnen in het heden ik meldde slechts de tussenstand want nergens nog was ik aangeland bij mij die dichtend afstand nam in al die woorden strofen en gedichten rijmen dichten en je pet erbij oplichten zei mijn vader die even terug kwam toch is de kern van ploeterend…

(voor Mark Rutte) Ik zie je alsmaar weer met vette glimlach de oprijlaan van het Catshuis scorend met je degelijke fiets, die onlangs nog een grote beurt kreeg bij je ploeterende fietsenmaker, die nog nooit VVD gestemd heeft, maar je altijd te woord staat alsof hij je vader nog heeft gekend in eerdere crisisjaren.…

Een houten kop door te weinig slaap, humeurig door de dag ploeteren. Wanneer zijn we het gewoon, niet moeilijk, na een week of zo.…

Een houten kop door te weinig slaap, humeurig door de dag ploeteren. Wanneer zijn we het gewoon, niet moeilijk, na een week of zo.…

Ploeterend voor hun bestaan. Toen ik de resten van hun arbeid, aan mij voorbij zag gaan. De omheining rond hun weiland, plag voor plag gestoken, zo degelijk, ze hadden geen machines toch. Begroeid met gras en mos. Zo bijzonder, want ze zijn er nog! De schapen zijn er voor de slacht, ze smaken goed, een beetje ziltig.…

Terwijl ik een kind zie ploeteren in de modder, ondervoed en moe van de lange, al te lange wandeltocht, zijn vader drijft hem voort, kom op, mijn zoon, nog even volhouden en dan zal alles straks veel beter gaan!…

Na jaren ploeteren, puzzelen en peinzen kon het gebeuren dat hij op een dag ineens het licht zag. Bij anderen. De schellen vielen hem van de ogen...het was het mekka, het alfa en omega tegelijk... 'Yes, dat is het, het snelsonnet!' riep hij. 'Eureka! Helicon, Parnassus, ik kom er aan!…

Het liefste wilde hij terug naar Afrika, weer handelen en ploeteren onder de hete zon, maar ondanks zijn power kwam de dood hem te na en werd ook hij overmeesterd, zonder pardon.…

situaties net een buitenlander Aan de omgeving probeer je je duidelijk te maken Hoe je je eigen keuzes maakt en hoe je je anders voelt, Iedereen gaat te snel, probeer dan maar eens in te haken Uiteindelijk weet niemand wat je nou bedoelt Je komt niet eens toe aan je eigen moment Ze praten over je heen, en gebruiken veel beeldspraak, Na jaren ploeteren…

verwondering aanschouw je de wereld om je heen Langzaam begin je te praten Heel voorzichtig zeg je je naam De wereld om je heen wordt alsmaar groter en groter Steeds weer ontdek je nieuwe dingen Ergens anders, ver weg Ver van je bed Een kind dar opgroeit op straat Haar vader is nu al twee jaar weg Vermist heet het nu Haar moeder zwoegend en ploeterend…