Alle inzendingen over praten

Zijn koningschap verloopt tot nu toe vlot, Hij kwijt zich wonderwel van al zijn taken, Maar één ding komt bij hem maar niet ter sprake, De koning praat te weinig over God. Nietwaar, want steeds als ik hem kom bezoeken, Zit Willem in z’n villa zacht te vloeken.…

En dat hij nu ineens praat over spijt, Staat vast ook los van de verkiezingstijd.…

Nu praat ik in gesprekken, die ik in mijn hoofd verzon, en lach ik om grappen die je maakte, maar niet echt, want jouw gevoel voor humor die was gewoon erg slecht. Nog leef je zo nu en dan op, in mijn gedacht, en blijk ìk 't te zijn, om wie men 't hardste lacht.…

Van monologen kun je ruzie krijgen: het valt niet mee, een vrouw die eeuwig praat. Ik zei het tactisch, maar zij kaatste kwaad: 'Je overdrijft, ik kan gerust wel zwijgen.' Ze had gelijk, zodat ik eerlijk zei: 'Oké, die twee minuten op 4 mei.'…

Ze kijken hun ogen uit de gevels van de Leidse panden De levendigheid handel & wandel aan de grachten het verkeer Een dame & heer die voorzichtig oversteken een hond,uitgelaten Ze kijken hun ogen uit zullen er niet ...over praten Stilzwijgend aan de oude gracht waarin... bootjes op en neer.…

Praten lukt niet, Zeggen evenmin Grootse daden verloren Mijn gedachten alleen, Hier in deze stugge wereld Pen en woord Voor leven of dood Met hart en hoofd Vloeit inkt in wondermooie woorden Gezegend zijn die regels Zoals de lach en traan…

hoe..te vervolgen met wie raak ik aan de praat? over de weg.... die naar Rome gaat?…

Als er iets is waar je niet over kunt praten en blijf je daarom van binnen boos reken dan voorgoed af met die pijn leg het bloot die wond het maakt je zo levenloos stop het daarna diep in de grond verklaar het voor dood want je mag nooit zelf de begrafenisondernemer van je leven zijn…

In de ochtendzon op het bed voor het wijd open raam adem ik de wereld in en mijn adem de wereld in Ik voel geen liefde meer van hem, alleen zijn zorgen Praten wil hij niet. Het leven stroomt langs ons heen Hij is een goede man toch zal ik weggaan naar een nieuw huis leeg maar licht en ruim…

Mea culpa Het is waar We maken fouten Geen levenslang we Blijven praten Geen eenrichtingsverkeer O heer We laten wat mensen zalven De aarde zal draaien Vissen blijven paaien En alles zal ooit verdwijnen Gelukkig nieuwjaar…

als je jong bent moet je toch bij de ander lichamelijk aanwezig zijn praten lachen weten dat er veel toekomst ruimte is een horizon die steeds wijkt en wenkt naar je verlangens dat er grond is waarop je je stappen zet mag je ook de bloem zijn veel kleurig als bladeren in de wind als je jong bent…

Hij weet precies wie wat toen heeft gedaan, Maar heeft tot nu toe als het graf gezwegen. Hij heeft daar heel wat zwijggeld voor gekregen, Er moest per slot iets tegenover staan. Nu door zijn gouden tip de dader hangt Wordt hij met praatgeld ook nog eens bedankt.…

De wind weet niet, hoe hij waaien zal. Het waait. De wind begrijpt niet, waarheen hij stormen zal. Het stormt. De wind fluistert hier. En ik? Ik luister. Zoals een pasgeboren kind. Eerbiedig buigen wil ik. Zoals ook riet kan buigen. Voor het onbegrepen leven. Voor de wind.…

Er zit een schim, wanneer we als vroeger praten.…

Op een zwoele zomeravond Schoot het me te binnen Had er nooit zo over nagedacht Begon allemaal in de tuin We dronken er wijn En praatten er de hele nacht Koetjes met kalfjes, van alles door elkaar Niets waar we niet over praatten Elk onderwerp kwam aan bod Hoe pijnlijk of plezierig het ook was Kijkend naar de tuinstoelkussens Waar we samen…

Dit ventje, hij praat zo trots, zo stoer over zijn papa, en die was mijn broer.…

superactief een balletje trappen gepassioneerd praat hij erover de geestdrift klinkt door in zijn stem zijn voeten praten mee hollend naar huis uit school snel naar de WC broodtrommel open ruime kap gesneden van het nog warme wittebrood dik beboterd bal onder de arm half zes thuis nauwelijks meer gehoord twee vriendjes haasten zich evenzeer…

Ik denk dan samenvattend bij mezelf: Het is niet logisch dat je slim bent en alleen waarom zou je in godsnaam in Almere wonen of tegen dieren praten als je op ze jaagt Toch gebeurt het elke dag. Kinderen nemen het klakkeloos aan. Narcisme delft het onderspit. Het ligt verlaten in de struiken; 'Pappie wat is dit?…

Luisteren Mijn beide oren zijn gespitst Mijn ogen richten zich op jou Ik zie je voor me je praat graag Vertelt je verhaal uiterst actief Ik hang aan je lippen en luister Ik leef me in in wat je vertelt Beelden verschijnen voor me Ik ben benieuwd naar het end Ik zwijg en ik hoor elk detail Ik zwoeg me naar de grote lijn Van je o zo boeiend…

1; Jij kwam binnen 2; binnen bij mij 1; Ik zag je komen 2; komen en ik was blij 1; Wij gingen samen 2; samen staan te praten 1; Wij liepen naar buiten 2; buiten staan om vrij 1; Vrij te zijn van iedereen 2; iedereen was erbij 1; En liepen weg met z'n tweeën 2; wij tweeën dat zijn wij 1; Om verder te lachen en te praten 2; pratend…

Wij praatten veel. Ik deed na hoe wij daarbij keken. Jij praatte veel, maar verdween. Ik kan raden waar jij bent, maar doe het niet. Raad eens welke uren trager zijn geworden hoeveel kans dat dit elders ook gebeurt? Van wie zullen jij en ik te horen krijgen hoe we het beste kunnen lopen?…

Lief, ik wil even met je praten We praten haast nooit, dat is niet goed Je hebt toch ook wel in de gaten Dat het niet zo lekker loopt zoals het moet Ik weet niet waar dit ooit is begonnen Ik weet ook niet of dit wellicht nog stopt Maar ik geef mij niet zo gauw gewonnen Zolang mijn hart voor jou nog klopt Ik wil knokken, vechten, strijden voor…

Nee - we moesten niet meer praten over tomeloze dingen woorden waren opgebrand en buiten zinnen van venijn Het schootsveld kwam steeds dichterbij voor een dozijn ontluisteringen houten stokken op de tafel om een dwingeland te dwingen niemand ging meer naar de hemel die hij zelf had geklaard of de eens verdoemde hel die hij zo zelf had gebaard…

ik kijk naar je je kijkt afwezig je denkt vast weer aan hem een steek flitst door mijn hart je praat niet meer met me zegt niet meer wat je dwars zit “ik wil er niet over praten” of “laat maar” dat is alles wat ik hoor ik zie het verdriet in je ogen je denkt dat hij je zal helpen maar ik weet het zeker hij breekt je weer toekijken…

Op zo’n moment ben ik verbaasd dat niemand kijkt en niemand ziet die overweldigende schoonheid, de perfectie, het spektakel; ik zou graag willen dat ze ’t zagen, dit zo wonderschoon mirakel, maar ze praten maar en praten maar en nee, ze zien het niet.…

Ik roep naar jou maar je hoort mij niet ik praat wat harder je hoort mij nog steeds niet ik schreeuw naar je maar het komt niet over, zoals je ziet Is het mijn stem die zacht klinkt is het de muziek die hard aan staat zijn het de mensen die hard praten word ik onduidelijker, het maakt me kwaad Misschien wil men mij wel niet horen niet…

Hoe kan je zonder gedachten bij me zijn onze wellust als een woeste rivier onze bedding het verstilde landschap en als je wegebt rode wijn hoe kan ik je niet voelen als zwijgen lust oproept onze lijven in liefde herinneren de berg is bij ons, wij zijn de berg we horen in het hemellandschap van dromen waar niemand praat over het leeftijdsverschil…

De nacht duurt zo lang en ze is bang, had ze maar handen die konden praten, dan zou ze misschien haar zelf kunnen troosten. Nu weet ze niet wat ze moet doen. De pijn heeft haar verscheurd en lam gemaakt, kreeg ze maar de moed en kracht aangereikt om het leven weer volledig op te pakken.…

wanneer als oude vriend het duister van de nacht zich weer bij mij voegt kruipt zachtjes naast mij de herinnering aan jou om in geluid van stilte weer met mij te praten rusteloos zijn de dromen waarin ik loop alleen over geplaveide kinderkopjes door straatjes en steegjes waar nauwelijks nog het lichtend schijnsel komt van het lantaren…

Goed, het is nu tijd twee voor de prijs van een doe mij maar vier van hetzelfde dat praat wat makkelijker u begrijpt het is borreltijd…