Alle inzendingen over puzzelstukjes

Een paar puzzelstukjes ontbreken Het leven niet helemaal compleet Ik mis m'n zoon wat mijn hart breekt Een paar puzzelstukjes ontbreken Ik mis een goede vrouw in mijn leven om alles mee te delen Een paar puzzelstukjes ontbreken Beetje bij beetje wordt de puzzel steeds completer Een paar stukje…

Het riet ritselt en de wind fluistert door mijn haren, licht breekt de glas in lood stilte over roodbruine gewaden. Schuifelende blaadjes in een mozaïek van gedachten middag van overdenkingen eenzaamheid van dagen. Verkennen is het sleutelwoord genieten van de illusie, onzichtbaar zacht en aardig, levensspiegeling vrolijke tranen en…

Het leven is vaak een soort zoektocht als dat ene stukje dan eindelijk past moet je al weer op zoek naar het volgende vooral dat wisselstukje ook wel genaamd geluk blijft een zoekplaatje ontbreekt raadselachtig of valt alleen sporadisch op de juiste plek…

Dan werd ze boos en smeet al haar puzzelstukjes naar zijn gezicht. Op een dag viel hij ook in duizend puzzelstukjes uiteen. Wat over bleef waren twee puzzeldozen.…

Men vond een kinderhand in Harderwijk Die bij een hoofd en rompje schijnt te horen Die elders zijn ontdekt een tijd tevoren Als puzzelstukjes van één kinderlijk. Alleen een kind, geraakt door kruisraketten Kost nog meer tijd om in elkaar te zetten.…

wegen zoeken hun bestemming slingerend door het landschap ontspoorden zij even gelee stuitend op een molshoop die nooit te berde was gebracht viel de gebaande weg uiteen in ontelbare puzzelstukjes de maan fronst en verdwijnt schijnheilig achter de wolken…

zittend te midden van een zee aan puzzelstukjes die geleidelijk op hun plek durven vallen lijkt het gras groener de lucht helderder nu zuiverheid vrij ademt voelt mijn pad meer verlicht oogt de weerlegde waarheid veiliger dan toen overtuigd dat ik de zeven zeeën aankan vaar ik uit…

van je zag waren je korenblonde haren wiegend op het losse loopje dat ik zo goed heb gekend en met een bijna leuke ladder in je meer dan lieve nylons ging je aan het einde van de straat het hoekje om zo ver weg ben je nu puzzelstukjes…

7/4/2002-9:25 uur pasten de puzzelstukjes in elkaar.…

Ten lange leste de brokken niet passende puzzelstukjes op een lichte glooiing met eenrichtingsverkeer Het contrastrijke vervaagt achter de vloeibare grens van adem en waden contouren worden milder Restanten van late bloei verglijden nog even zichtbaar mee het glanzen van voorheen dooft uit maar het uitzicht blijft bewaard de oneindige…

En de tranen die vallen Zijn als het meer dat voor me ligt Met die kleine puzzelstukjes, Weggedreven en verdronken Een foto van je gezicht... Laat dit een nieuw begin zijn En dat jij verdronken bent Dat je ergens ver in mijn hart zit Een herinnering, een voltooid fragment.…

hij vuurt vele vragen af ontsnappen zal je niet gehuld in oude regenjas wat lichtjes excentriek een wapen hoeft hij niet gebruikt alleen gezond verstand hij is mijn grote favoriet van misdaadfilms allerhand zijn boekje en zijn potlood heeft hij altijd bij de hand zo legt hij vele feiten bloot en voegt ze in verband als alle puzzelstukjes…

Handje vol steen, vervallen tot puin, waar Goden huisden, democratie heerste, Archimedes, Aristoteles, Plato, Socrates, wetenschap en natuur, vergeten en vergaan, puzzelstukjes land, zee rondom, keienstrand verhit, verzengende zon, vergeten lauwerkrans, eeuwige roem, olympische spelen, gewoon Griekenland. -------------------…

Ik dacht aan de matrasdeuk die hij snurkend vult en niemand anders vorm zou vatten, aan stomme puzzelstukjes die om aandacht katten met dik en log fondant omhuld. De stuiplach onder ‘t ganzendons, dik na twaalven, de dag verstijfd, gewicht van veren dat had ingelijfd, maakte de wind eronder ineens van ons.…

De letters van je naam vallen als puzzelstukjes bijeen als je ze bij de mijne voegt. In jouw ogen zie ik de hemel. In de spiegel zie ik mijn ogen die schitteren. Ze schitteren van geluk, van blijdschap. Van geluk omdat jij in mijn leven bent gekomen. Van blijdschap, omdat ik gewoon al blij ben als ik aan je denk.…

reeds gebaande wegen omdat je toch wil weten wie je uiteindelijk bent ik reis in mezelf tussen hart en hoofd tussen hoofd en hart neem steeds vaker de sluipwegen die ik nog niet heb verkend daar word je nog verrast kom je weer die ooit weggestopte ontboezeming tegen weggemoffeld omdat ze niet beviel al reizend verzamel je veel puzzelstukjes…

1914 ----------------------------------------------------- Scheurde een voltreffer jou aan flarden en herleidde hij je lijf tot verloren geraakte puzzelstukjes à la retraite de Namur? Verzoop je in een krater die al vlug gevuld raakte met oorlogspuin, een vergeten speld in een hooiberg à la retraite de Namur?…

De beste wordt je niet ineens daar is heel wat voor nodig, lange tijd plezier, passie en inzet ook talent kan je er in kwijt Op een dag is het zover dan vallen alle puzzelstukjes in elkaar dan is de cirkel rond dan heb je iets voor mekaar Plezier hebben in wat je doet passie hebben voor wat je doet inzet bij wat je doet alles belangrijk…

In een nostalgische bui denk ik nog even terug aan vroeger, bijzondere tijd waarin enkel flarden worden overgehouden, als losse puzzelstukjes liggen voorbije levens en liefdes verspreid in mijn geheugen.…

goed uitrekt De dag is voorbij, weg met die dagelijkse pijn Je ogen die je steeds minder kan openhouden De geest die langzaam wegstroomt op de nacht En verwachtingsvol op de fijnste dromen wacht De nacht is gekomen, kom o visioen der ouden De droom die speels je geest gevangen neemt Het onderbewuste die de moeilijke dag ontvouwt Vele puzzelstukjes…

ruiken raar ze breken in op de gewoontes met voor even maar of altijd een vind- en zoektocht tot gevolg naar een nieuw samen zijn zoals ze ooit het zelf leerden in of van hun eigen jeugd openen zo thuisgevers deuren voor kinderen van anderen om in hun huis en hart weer de slingers te hangen zo de ongemakken overwinnend smelten zij als puzzelstukjes…

Varen op de zee als een samenhangend geheel van kleurige puzzelstukjes, klein naar groot variërende klanken Plagend strelen haar tere vingers over de ondergelegen huidlagen van het donker getinte hout dat in alle rust blijft schuiven over het helder. Kijk!…

Op het moment dat wind vermoeidheid en vergeetachtig begint te waaien zullen zijn rillingen zich hechten aan een jeugdige hartstocht tegelijk voel ik stijve vingers waar verkrampte ideeën vloeien uit Losse puzzelstukjes van dromen en wensen zwerven ergens hier ver vandaan rond.…

Op het moment dat wind vermoeidheid en vergeetachtig begint te waaien zullen zijn rillingen zich hechten aan een jeugdige hartstocht tegelijk voel ik stijve vingers waar verkrampte ideeën vloeien uit Losse puzzelstukjes van dromen en wensen zwerven ergens hier ver vandaan rond.…

Dag loopt ten einde, het licht schijnt in de duisternis met enige kleine puzzelstukjes schaduw tot wanneer nacht zal vallen Al hebben de wolken iets van onze behoeftes en verlangens verdreven wij zullen elkander nooit verlaten, wij zijn nog steeds samen, wij zijn altijd één.…

Dat al vroeg in de morgen allerlei blauwe puzzelstukjes in autonomie en verbondenheid beginnen samen te smelten in een ontwakende hemel waar ook zon zich weer van haar beste kant laat zien en vogels van diverse pluimage de luchtlagen strijken.…

Natuur explodeert met een fluweelzachte knal in geuren en kleuren Wanneer in de vroegte blauwe losse puzzelstukjes worden samengevoegd tot ontwakende hemel waar ook zon zich weer van haar beste kant laat zien en vogels van diverse pluimage de luchtlagen strijken of zich laten horen met menig roep of zang.…

Hoe deze treurnis beklijvend en gevoelig ook de huid binnendringt, probeert zich een weg te banen langs netwerk van aders, haarvaten en slagaders, weet tere snaren van het hart te raken om uiteindelijk te breken in verschillende puzzelstukjes verspreid liggend in mijn lichaam.…

Heerlijk buiten weer warm en zacht vinden elkaar zomerhemel heerst Wanneer in de vroegte blauwe losse puzzelstukjes worden samengevoegd tot ontwakende hemel waar ook zon zich weer van haar beste kant laat zien en vogels van diverse pluimage de luchtlagen strijken of zich laten horen met enig klankenstroom.…

verstomt In onze kern, die wij het leven noemen dat weer vertrekt naar onze levensbron ver weg van hier: het uitzendpunt van human voorbij 't heelal, voor waar de tijd begon Ik en de ander, wij, zij, hij, zijn mallen die zijn ontworpen op dezelfde leest individuen met hun lotgevallen allen synchroon met god de wereldgeest Waarvan wij allen puzzelstukjes…