Alle inzendingen over regenjas

Mijn keurige regenjas stond mij goed. Met mijn verzorgde uiterlijk stonden vele deuren voor mij open. Maar ik wandelde. Ik was mijzelf genoeg. Vele straten verder stokte mijn adem. Mijn prettige voorkomen vertrok van angst. Wat ging mij nu gebeuren? Ik wist het niet. En eens ging ik uit wandelen.…

honderd meter heen met twee terug voor die éne plastic tas onder zijn arm een regenjas heen naar wachtende twee dwars door regen en plassen - man… wat zit in die tassen? fluisteren toeristen en stadsen -tassenman deert het niet als men in hem een tijdelijke attractie ziet -vragen doen ze niet!…

Een knipoog, een lach Haar tanden bloot Omhulde benen. Onder Een kort rokje Klikklakkende hakken Eeuwig melodieuze tred Met gestifte lippen, Kleur rood Terecht hoog aangeschreven en Erg gewaardeerd Zeer architectonisch en Majestueus Kerk van de Verlosser Op het bloed in Sint-Petersburg Hemelse Tempel: Beijing Geëerd Hij voelt haar…

de kraan lekt secondes, het is om te huilen, de kraan lekt secondes, ik ben depressief, de kraan lekt secondes, het lijkt wel een eeuwigheid, de kraan lekt secondes, ik denk aan mijn geliefde, de kraan lekt secondes, ik doe de kraan eindelijk uit, de kraan lekt niet meer, ik doe m'n regenjas aan, blijf in de kamer zitten.-…

Thuis van het dodencarnaval zie je de spiegel in de hal, je schrik is groot: die man daar in het spiegelglas, met die bekende regenjas, was die niet dood? ------------------------------- uit: 'Ernstig genoeg', 1995.…

Ik koester geen romantische gevoelens tegenover het bestaan van de zwaan het zwanenmeer was in mijn jeugd spiegelmeer van angst en doodsverlangen mijn vader was een schizofrene zigeuner die langs de oevers liep om verzameld hout mijn moeder continu in perkament blies kleine veertjes van zijn schaduw er vielen soms dauwdruppels van mijn regenjas…

hij vuurt vele vragen af ontsnappen zal je niet gehuld in oude regenjas wat lichtjes excentriek een wapen hoeft hij niet gebruikt alleen gezond verstand hij is mijn grote favoriet van misdaadfilms allerhand zijn boekje en zijn potlood heeft hij altijd bij de hand zo legt hij vele feiten bloot en voegt ze in verband als alle puzzelstukjes…

Zo stil als een eenzame ui in een godverlaten bos zo stil als een polderlandschap boven zee zo stil als dooie mus in de dakgoot zo stil als een kloostertuin in Egmond Zo stil dat ik je nachtjapon kon horen ritselen zo stil als een regenjas aan een kapstok zo stil als een paradijs van steen zo stil als een roerloos blad Zo stil als een verliefde…

Natuur in stilte, tijdens regen Gedachten kunnen hier gemoedelijk afwegen Druppels vallen tijdens een mijmering Vredigheid boetseert de beleving Watervocht op bladgroen Regenjas in goed fatsoen Naaktslakken kruipend over rottend hout Vogelzang klinkt vertrouwd Regendruppels uitvergrotend in een plas Een badende appelvink die aan het genieten…

De winter komt Je gaat het merken Het blad raakt stilaan weer de grond Kortere dagen om te werken Straks weer dampen uit mijn mond Kan er steeds minder goed tegen Bruin kleurt treurig heel het bos Jas tevoorschijn, volop regen Het maakt de gekte in me los Ieder jaar als bladeren sterven Regen geselt regenjas Mijn humeur weer gaat bederven…

Zijn huid een regenjas, want uit de hemel van het toneelhuis vallen tranen. Het leven dat hij doorneemt is onecht en nabootsing. Opdracht de vluchtige kroniekschrijver te zijn. Gedacht, dat, als woorden adem zijn, als adem leven is, niemand nog adem heeft als het gordijn valt.…

liefde tot de kroeg Het schuim op het bier Tot de vogels ’s ochtends vroeg En het stuk in mijn kraag Alles droom ik mooi vannacht Van de trap naar omhoog De kelder licht en droog De sprong voordat ik vloog En er is iets waar ik op wacht Het tempo ligt een beetje laag Regendruppels op het prille gras De mensen in mijn straatje (in hun regenjas…

Opdoemende donderkoppen en route Worden wegens krachtige windvlagen Met schrikgezichten gadegeslagen In spookachtig oplichtende gloed En bibberend onder de broeiende nok Gevlucht op een berg zonder regenjas Samenspannend boven het opgetaste gras Slaat de bliksem in de schuur met een schok En daar de nadering op handen lijkt Raken zij hun…

hij wacht weer bij de speeltuin op de hoek de wind belaagt z’n onverzorgde haren hij roept naar mij en wil me iets gebaren ik wend mij af, terwijl ik hoorbaar vloek ook ’s nachts kan hij zich aan mij openbaren in steeds die oude regenjas en broek een zwijgzaam en een ongenood bezoek geduldig kan hij uren zitten staren we deelden dan wel…

Op school gestolen uit mijn regenjas. Teloorgegaan bezit - verbrijzeld en verbrand; verrot, geplet, verdwenen - is wat mij blijft, mijn kostbaar eigendom. ------------------------------------------ uit: 'Plaatselijke tijd', 1997.…

alsof de hemel stiekem huilde en gebogen achtergebleven was over de grote zo geteisterde stad regen tegen vensterramen klettert teksten zonder namen alleen de lege woorden blijven, als een bittere regenjas van zwijgen.…

Zij paste slecht in wat van mij was Gooide met mijn gedachtegoed, Scheurde de zinnen die ik schreef Verloor mijn patchwork regenjas Steeds meer wilde zij lenen, ik gaf alles Tot ik niets meer over had dan de verwachting Dat een onderpand alles goed zou maken Het gebeurde, zoals voorspelbaar Maar toch altijd onverwacht, waar ze Met het…

mijn flippers en de duikbril in de tas, mijn zwemband en de drijvers en mijn regenjas mijn zuidwester, mijn paraplu en laarzen en mijn waterpas..... want je weet maar nooit....... in een waterplas.…

er hangt een lachbui boven een vergeten regenjas vol verstild verlangen naar een zilveren meisjeslach kinderen spelen tikkertje in het park, de schemering voorbij tot zij roodgeblost berispt door tijd en moeder heerlijk slapen gaan vader leest een sprookje voor over wat er ooit eens was door het open raam waait een koele zomerbries…

Voel jij ook die oude emotie bij gebouwen die van leeftijd zijn in de historische binnenstad nu de liefde voor de regen schuilt in een portiek, haast zonder regenjas rillend om de eerste prille zoen achter brillenglazen haar ogen mooier dan de wind vertellen kan druppels blijven naar beneden vallen bemerk jij ook die trotse bezinning…

zoveel zand ver weg van alle vaccinaties enge ziekten en menselijk leed om ons te louteren in naaktheid wulps en welig als de liefde dat wilt we hebben er niet voor gekozen ons als wollige schapen te gedragen en we zijn ook geen boze wolven op zoek naar hulpeloos naïef vee veelzijdig zijn we samen als het om oplossingen gaat is daar de regenjas…

het is maar dat u het weet gisteren stond ik mij mooi niet te vergapen aan de spieren en juiste maten bloot vertoon in de belle vue spetters met rondingen geschapen voor de ramen aan de avenue roulerend voor fitness op apparaten een oudere magere vrouw kwam voorbij een tikkie verslonst stevig in de pas ziekenfondsbrilletje grauwe regenjas…

Weer wordt hij niet gevolgd door een regenjas. Geen getraliede kel- dervensters. Geen prikkeldraadversperring. Moe geworden vouwt hij de krant over zijn gezicht. Ondersteboven boren de gebeurtenissen zich naar binnen. De geëxecuteerden doen tegen de muur op de binnenplaats aan yoga.…

Woorden zijn niet te remmen, ze zwemmen in de hoofden van de mensen en in de modder van een regenplas onder stenen, tussen rottende bladeren als druppels op een natte regenjas, in het bloed dat ruist door dichters aderen zilveren vissen die zich verschuilen onder de uitgestoken hand van een lelieblad.…

n eenzaam bankje in het bos zoveel wat ze ziet en weet ze zou zoveel kunnen vertellen bijvoorbeeld over die oudjes die bedaard op haar zitten te dommelen over het hondje dat zopas met z’n plas liet weten dat hij net voor hen hier was de oudjes gaan er half in zitten denkend aan de laatste regen – ’t is niet erg ze dragen immers een regenjas…

Ik kan nog niet zo goed wijs uit wat ik zie, o.a. een blikkerbril met donker glas en een baard met een snor boven regenjas. We kijken voorop, jij bovendien opzij- jij hebt de twee andere. Ik lach, jij kijkt. Zo'n foto is nooit weg, tenslotte en wat is de moeilijkheid?…

de regen flink te stromen Snel een winkel opgezocht Wat plastic regengoed gekocht Tot aan ons nek toe ingeregen Kunnen we er wel tegen Inmiddels neemt de wind flink aan Echt een dagje om naar zee te gaan De golven beuken op het strand Dicht tegen elkaar, hand in hand De honden rennen als een gek Het water druipt ons in de nek Die regenjas…

er vast over gelezen Het is aardig zoeken voordat je belandt Waar je in feite moet wezen Want daar zijn de mensen aardig en warm De bloemen geuren er zoet Niemand is er echt zielig en arm En niemand die zomaar iets moet Je kunt er wandelen zonder je jas Het weer is er altijd oké Je ligt languit in het knalgroene gras Je hoeft nooit je regenjas…

zolder vis ik een paar waarop ik jaren geleden bewoog op muziek vergeefs probeer ik in een wanordelijke la het ooit aangeschafte vlinderdasje te vinden een filmfragment met Gene Kelly en Stanley Donen schuift traag voorbij: Singing in the Rain als ik mij ’s avonds tegen zonsondergang naar het kerkhof begeef zien donderkoppen toe de regenjas…

Langs mijn regenjas viel in haar blousje soms een hete traan naar binnen. Maar zij liet al die tijd niet 't kleinste steekje vallen: de naalden stampten, ja, ze breide als een trein! Haar borstjes hupten als twee jonge tennisballen en ik wou liever niet meer hier op aarde zijn... Wáár heb jij toch zo deeg'lijk leren breien?…