Alle inzendingen over reiken

Als je dan met lege handen staat, is dan dus dit gebleken: tot zover zal zij reiken.…

Zover als mijn oog reikt, zover komt mijn hand niet, maar ondanks dat ik je niet zie, bereikt mijn hart je overal!…

ik zag je gedragen door de wind je voeten raakten amper het grint het was reiken om zacht te raken even contact maken met diepte uit ons zijn volheid genieten in een vluchtig schampen zonder aan te klampen in een magische spel het mysterie van diepte ervaren in een luchtig evenaren…

mijn ranke lijf bloeit en rijst op uit dit bestaan liefde houdt me vast armen reiken naar het licht mijn zware lijf voelt aarde…

Ik reik je de hand maar je ziet het niet stuurloos dobber je rond in een moeras waar ogen elkaar niet vinden kunnen liefdevolle woorden opgaan in de mist ik kijk en aanschouw hoe jij angstvallig je hoofd boven water probeert te houden nog altijd sta ik daar met een uitgestrekte hand zachtjes fluister ik jouw naam…

de stilte van deze zomermiddag hangt zwaar over de groene velden een zuigeling tilt met slaperige levensmoed het kleine hoofdje op vandaag kan het licht de stilte niet bekoren met lichtvoetigheid moeder's ogen volgen de imaginaire lijn van uitgestrekte vingertjes naar witte wolken…

Van golf tot golf en oever naar oever draagt vreugde een diepe verrukking De wind vlecht ons spel ineen van zwoel naakt zonder zonde en zonder de traan der verdrukking glijdt jouw blik in de nacht, als een woestenij mijn jurk – als geboren juk, de draagster - stuk Het kraken van oude spijlen rondom het warme strelen bekent…

Reik me je hand dan geef ik de mijne want ik kan het niet alleen Maar pas op, want als je mijn hand neemt en ik trek te hard, sleur ik je wellicht mee, maar, reik me je hand want ik kan het niet alleen!…

het witte zand danst om de dunne benen zijn zang een los haakwerk van bochtige noten hij danst in het licht naar de achterkant van de dromen zijn handen reiken reiken naar het korenbloemenblauw…

plotseling is zijn komen doet het mij aan aan de voordeur het binnengaan door de gang een lang geleden hier reikten nachten naar de dag verhoorden de gebeden…

Een aarzlend reiken Naar de overzij, Een angst, een wijken, Een: neen niet míj, Nog één gedachte, Een snelle droom, Over het zachte Van bloem en boom, Een laatst verlangen Naar akkerland, Hoe de appels hangen, Het najaar brandt; Dan…

wij Ik reik naar jou jij reikt naar mij…

In mijn kloppend euforische beleving voelde ik jouw zuurstofrijke hartstocht terwijl vurige kleuren de avond inluidden heb ik jou in stilte blindelings bezocht. Een souvenir van onze laatste avondmaaltijd gaf jouw smaak van culinair uiterste wendingen die een aria bracht in mijn gedachteloze brein…

Ik wilde reiken naar een tijd, dat mild, De mensheid neerzag op haar diep verleden, En aanving te begrijpen, wat in stilt’ De bomen zeggen in hun eeuwigheden. En wat de zee zegt, en de zon, de wind, En de figuren aan de lucht geschreven. En wat de tekens zeggen, die hij vindt Binnen de wanden van de rots gedreven.…

deze handen reikten en grepen het leven vast alleen de herinneringen aan jou zal blijven leven we hebben inmiddels geleerd om jou los te laten want van binnen weten wij, jij komt niet terug daarom zeg ik zacht, laat mijn handen maar zij geeft mij dan een zoen en droogt mijn tranen ik kijk verliefd en dankbaar in haar mooie ogen dan zegt zij,…

'k Bekeek een Iraanse gemeenschap die afdalend langs ravijnen, dan weer klom, wild kolkend water overstak, springend van kei naar kei met etenswaar, knapzak, geweer, elkaar de hand reikend Toen werd er aangebeld twee getuigen van Jehova Hoe ik de toekomst van de wereld zag Als die sterke Iraanse vrouwen en mannen de westerse verzwakte…

een hand zoals die van jou ja, jij daar je gaat net voorbij die hand hij lijkt gedwee en is nog vrij zou jij die van mij willen raken voelen, pakken naar smachten met liefde vlakken of als gift ontvangen in de jouwe even omsluiten wellicht delen om te helen of gewoon uit vertrouwen mijn vingers zijn zacht omhuld met een…

hand in hand oog in oog laat ons dromen rivieren vol met wilde stromen laat onze lippen laven drinkend uit de blauwe bron mijmeringen zo zoet tot in ons diepste wezen door te dringen helder als een melodie geëtst uit ebbenhout klinkt de dwarsfluit door het dal van beloftevolle dromen in stille maneschijn wachten lotusbloemen…

de stilte om me heen zit vol geluiden die mij geruisloos naar ervaren leiden nooit ben ik alleen in mijn omgeving waar groeien het ongehoorde reiken naar de hemel is zwaartekracht mij zonder decibellen aan de aarde plakt zonnestralen hun bombardementen zonder herrie steeds herhalen de echte stilte treedt pas in als…

ik rammel aan de tralies maar alles lijkt vergeefs jou voel ik in me groeien onwaakt word ik een beest sluimerend voel ik tentakels die reiken naar mijn geest jij opent de gebieden waar ik nog nimmer ben geweest door jou voel ik de muren die ik zelf heb gebouwd jij doet me beseffen dat ik weer van iemand houd maak me maar wakker…

landschap in de sneeuw bomen reiken de hemel een ruif van stilte…

Over de dood heen Reik je mij je hand Die mij zal begeleiden Door het leven Dat mij nog rest…

Uit het sneeuwtapijt Reiken de bomen op ’t Schijf Naar de blauwe lucht.…

jij bent mijn wereld mijn dag en nacht jij bent mijn adem wie had dat gedacht nooit zag ik jou staan nu geef jij mij kracht zoals de bomen reiken naar de lucht zo reiken mijn armen nu naar jou is jou gevoel niet zo naar mij dan gaat er een mooie liefde aan ons voorbij.…

puur maagdelijk wit zover mijn ogen reiken schone illusie…

De kale takken reiken naar het verre licht de zon maakt haar baan…

je ogen dansen wimpers op en neer ik klap met tranen reik mijn nek en meer…

vanaf deze grond uitgestrekt reiken, naar licht wellness mag aarden…

mijn armen reiken tot de muur mijn verlangen zo oneindig en vreugde van korte duur…

je ogen dansen wimpers op en neer ik klap met tranen reik mijn nek en meer…