Alle inzendingen over relatief Mozes

Je gedachten revalideren het onvermogen beurtelings linksom/ rechtsom Blindelings werp jij de stenen tafelen van wijlen Mozes als loden molenstenen om je starre hals en trekt je ruggengraat dan weer recht, dan weer krom “Kijk me toch aan!”…

Waar het in Holland veertig graden was, Is het hier dertig graden in Toscane. Meer dan een week in het Mediterrane, Ik moet dat zien te klaren zonder jas. De zomer is hier niet om door te komen, Maar goed dat ik een trui heb meegenomen.…

dat luistert heel erg nauw en mag beslist niet tussendoor, of gauw - wel regelvast alles op rijm gezet een kwestie dus van relatief veel tijd want anders raak je snel de draad weer kwijt…

Moedig gaan we voort door de woestijn die wereld heet, we zijn bevrijde mensen al staan we na het hete zand voor metershoge golven, vertrouwend op de Weg er dwars doorheen voelen we kracht als wijlen broeder Mozes. Ons is een land beloofd vol Licht en Vrede, we zingen liederen, een wolk gebeden trekt met ons voort!…

Tussen ernst en degelijkheid even een kleine pauze om alles weer in 't juiste perspectief te zien; om te weten hoe relatief alles is en dat juist het betrekkelijke het belangrijkste is: Niets gaat er boven het rood van de late zomerroos; de geur van de halmen na de regen; het fluwelen kleed van de vlinder; jouw glimlach naar mij.…

Omarmd door de wind blijven staan terwijl je om zou moeten vallen hier is slechts lucht en ruimte alles lijkt lichter verteerbaar zwaartekracht blijkt relatief zwevend als een vogel in de wind vergeten het gewicht van onbelangrijke belangrijkheden die als een valse loden last het dagelijks leven beheersen…

Ik heb de soeko* gelijk afgebroken, mijn vinger als Mozes' staf opgestoken, heb met Pesach de matzes laten staan, op Sjabbes zelf de lichten aangedaan. Ik let niet op een koshjer hapje, ik geniet van een mals varkenslapje nu het eindelijk toch zonneklaar is dat het Exodusverhaal niet waar is. *loofhut…

In de wachtkamer van de chirurg, waar de afspraak uitloopt, raak ik aan de praat met een man, ook wachtend, relatief jong want wat is oud? De man vertelt, zou worden geopereerd aan een hernia, en is in de weken erna, zo vaak onder het mes geweest, leverde een aantal meter darm in, teert langzaam weg.…

Waar heeft die Nostradamus iets over een golf vernomen, Die duizenden en duizenden het hemelslicht doet zien Hoe kan het dat voor Mozes wel het water zich laat splijten, Op zoek naar het beloofde land dat ligt bij de Jordaan, Hoe kan het dan dat kort na kerstmis water hen deed lijden, Op zoek naar waarheid dwaalt er iemand bij de oceaan.…

ik krijg de kriebels van die hoog- zingende meiden die me wel zouden verblijden van top tot teen als ze hun mond maar hielden, dat ik mijn handen nu voor mijn oren moet houden om te genieten van hun borst en bil- partij, hun hóge gekwaak echter kan ik niet lijden omdat ik last heb van een absoluut gehoor, schreeuwen die halsen wéér in koor…

Dees godvergeten dolheid smijt De wet uit Mozes' handen. Ontzinde mensen, laat u raên: Gij stookt de helse vlammen aan Met heilloos offerbranden.…

Tijd blijft relatief met gedachte gebogen geïllustreerd met naar ieder unieke tuin waar ik de middag naar staar.…

en mocht het niet met wetten lukken dan vraag ik vroom de hulp van god die mozes zendt met dit gebod verscheur elk vers in duizend stukken te vrezen echter valt dat woorden gezang door Morpheus ingegeven de wreedste dictatuur zal overleven want niemand kan de taal vermoorden daarom vraag ik, dichters, stop hou alsjeblieft vrijwillig op…

Ik kon niet blijven, zonder escorte reisden we onder de zeven hemelen en pas later besefte ik dat daarboven de zielen wonen van Adam – verdreven net als wij Johannes en Jezus – de boodschappers Jozef – door zijn familie verstoten en Henoch – de levende leraar Aäron – nog steeds geliefd Mozes – de geduldige in de woestijn van ongeloof…

slakkenhuis pompje blaast borrels uit buis ik staar haar als zij mij aan Kleine kosmos zonder kant achter is zo front als voor overheen en onderdoor wereld zonder scherpe rand Rondjes zwemmen naar belief gevangen in een atmosfeer van vredig achter uitkijk zwerven Tot het tijd wordt om te sterven tussen scherven of in pan veiligheid is relatief…

Het blijkt dat het programma relatief duur is……

Of is 't een zij en blijft zij anoniem Er woont in mij minstens een schijngestalte Contouren in een droom zonder een duiding Een afgeleide van een idée-fixe Een wajang putih hersenschim een schaduw Een denkbeeld associatie een imago Een drogbeeld floers, niet meer dan fantasie Van een verlichte geest of silhouet Van boeddha mozes…

Alleen tijd is relatief, dat kan onze hartstocht beamen. Elke dag zing ik ons lied naar de horizon zonder geluid…

strekt zich uit over lange uren de brieven die ik schreef met een lach helaas durfde ik ze niet te sturen Ik zie ons zo voor me…hand in hand een wandeling over zeeën van tijd door ogen der liefde een hechte band overstelpt door eerlijke geborgenheid Helaas mag dat nu nog niet zo zijn maar ik doe elke dag een mooi gebed en al is de kans relatief…

Je bent een beetje de Mozes voor de motor. Elke ochtend splijt de zee van wagens netjes open voor de motard, die een vluchtweg maken uit de file. Naargelang de snelheid mindert komt er een extra rijbaan bij. Bedankt voor jullie attent rijgedrag. Een hand in de lucht of een been op zij Is een teken van dank voor uw vriendelijkheid.…

O Carles, net als Mozes leidt uw volk door de woestijn En trek Rajoy maar stevig bij zijn grijze, vlassige baard want net als Franco indertijd is hij geen euro waard. Dan heb je Wouter Beke nog de man van het geloof maar gaat het over mensenrecht dan blijft hij pijnlijk doof.…

weliswaar wedergeboren Weerwolven, waanzinnig wild of wreed Woestijnvaders in jeremia's keet Heremieten met termietenoren Wervelende derwish kluizenaren Avant-la-lettre heilig op pilaren Zielzoekend Sinaï Egyptenaren Harptokkelend eensnarige gitaren Rollen in de dode zeebeweging Heethoofdige illustere vertogers Antonius de Grote, Mozes…

Angst is altijd relatief maar ook altijd aanwezig het ontkennen van dit bijzijn is als het ontkennen van leven Oordeel niet over het onbekende maar leer het eerst kennen laat dan je gevoel spreken in plaats van het te ontkennen Revolutie is soms nodig maar vecht met woorden en wijsheid en niet tegen je vijand maar voor je vrijheid…

Mozes op de berg hief de stenen tafelen hóóg boven z'n hoofd, laadde ze op met z'n woede en smeet ze verpletterend naar beneden. De massa ontweek behendig de tien geboden; de politie haalde Moos van het dak; de loodgieter zette nog diezelfde dag twee nieuwe dakpannen.…

(bij 'Vertrouwen' van Iris Le Rütte) De eenvoud van het bootje lokt als een dampende badkuip in de winter, als het biezen mandje van Mozes. Voor ieder mens die het vertrouwen in de medemens is kwijtgeraakt, neem plaats, neem toch vooral plaats! en laat je leiden door de magische gouden onderarm, die het roer heeft overgenomen.…

Blije stemmen en een schoon park geven leven aan de berg Nebo, waar de geëerde Mozes de wereld mocht verlaten.…

ik zocht je in het brandend braambos daalde met je af in stenen tafelen gaf je wat ik dacht ik zag de piramides zwoegde steen op steen om zo de hemel te bereiken maar Mozes vond de weg door alle plagen heen je orakelde de Grieken gaf Vestaalse maagden weer hun lach en in de dorische verzuiling kregen spelen steeds meer mensen…

Het Jodenvolk doolt, door Mozes geleid, jaren rond in woestijn, over rotsgrond, sluit met de hoogste Heer eeuwig verbond, bij onvast leven, uit slavernij bevrijd. Flinke vaders vinden na speurend beleid schrale broedplaatsen. Daar eet hun vee gezond. Moeders draaien vlijtig schapenwol rond: kleden en kleren zijn tot handel bereid.…

Mozes' schoonvader houdt in woestijnland zijn kudde van steeds zwervende schapen, zoekt met vrouw, dochters en beschermend wapen een waterput, loopt door meedogenloos zand. Bij een groep struiken houdt het gezin stand. Zijn hier misschien vruchten te rapen? Ja, de nacht belooft verzadigd inslapen, rustig gewiegd door Goddelijke hand.…

Methusalem Kaïn is een ander verhaal uit een tijd dat er meer mensen waren meer vrouwen om te trouwen Het is het verhaal van het offer dat werd afgewezen alsof God niet bestond zodat Kaïn zijn geloof verloor en daar om rouwde en God kreeg spijt zodat Hij verbood om hem en andere ongelovigen te doden een mens mag je niet doden hakte Mozes…