275 resultaten.
Herfst.
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 240 De verdroogde blaad'ren
ritselen aan de bomen.
Ze vertellen hun verhaal,
hoe ze van de
zomer hebben genoten.
Hoe de regen over
hen heen is gegoten.
En van de warmte
van de zon die
heeft geschenen.
Maar de zomer
die ging henen...
En de koude nachten,
staan hun nu te wachten.…
mijn seizoen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 143 Onbekommerd
slenter ik door
zachte aarde
en ritselend blad
Laat voetsporen achter
en kijk niet om
De wind veegt
ze met
een nonchalant gebaar
weg
Verdwenen is mijn leven
Ik adem
witte wolkjes
Blaas plagend door
flonkerende nijverheid
En strijk met
een vinger voorzichtig
over de kwetsbaarheid
van de herfst
een geur…
Boom in de ochtend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 43 Mijn ruwe huid, die kwetsbaarheid verhult,
zegt mij dat het bos nog vrij is van geruchten,
het vredig ritselen van mijn buren,
rust en stilte, doen mij genietend zuchten.…
Kunstmens
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 883 Ritselend ruisend
streelt nylon dijen
scherpe nagels rood gelakt
gepofte lippen
oraler vrijen
kuiten strak want hooggehakt
make-up mascara
naar liefde dorstend
half open bloesje, zij aan zij
pronken daar fier
ècht kunststof borsten
gegarandeerd van kanker vrij.…
Natuur
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 517 Ik luister naar de wind
het is net of die een liedje zingt
met een hele hoge toon
de bladeren ritselen in de boom
vogels zitten te fluiten
het is zo mooi hier buiten
het water beukt tegen de kade
in mijn hoofd wordt dit een serenade
overal hoor ik muziek
en ik ben het enigste publiek
ik zit op een bankje te rusten
en luister naar de natuur…
De zoete lentegeur
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 559 in het witte rijpen
van de bomen
zag ik je komen
je winterde het
warme sap dat nog de
afdronk van een herfst had
weg is de wind
het ritselen van bladeren
alsof het leven is verstild
toch zie ik kleur in
vogelduiken hun fluiten
heeft de zoete lentegeur
van nieuw ontdekken
geeft de dagen weer wat
fine fleur in langer rekken…
Brieven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 159 Nu hangen er
drie groene brievenbussen
lang niet geleegd
door je handen
ritselen
leegte en stilte.…
Sellinger zonsopgang
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 77 de zon komt op
en vlamt oranjerood
wordt groot
in alle opzichten
de Duitse
windmolens knipperen
onbenullig rood
met hun toplichten
donkere syndromen
ritselige dromen
komen in nood
verliezen inzichten
sterven dood
morgenrood
een onbeschreven blad
stilte, alleen een
eekhoorn, egeltje dat
ritselt in het blad…
goud
netgedicht
3.0 met 38 stemmen 7.453 het rijpgeworden jaar
strooit geurig bladgoud
op onze wereld
verkleurende bomen
felheid in rood en geel
tegen de blauwe hemel
die najaarsstormen weert
om ons te laten zien
hoe mooi het alledaagse is
zon gevangen in spinrag
stilte vallend over ritselend goud
met daartussen
de roodwitte schoonheid
van vliegezwammen onder
grillige berken…
vader sprak
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 1.798 bij het lezen van zijn naam
klonk zijn stem ritselend
in bontgekleurde bladeren
van hoe het ging met het gezin
nog wat nieuws onder de zon
en of ik nog een beetje bad
de Nobelprijs voor de vrede
was zeker mij weer voorbijgegaan
voor literatuur zult u bedoelen?…
Zomerakkoorden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 80 gedragen vlaagt
warme wind de
laatste zomerakkoorden
het bronsgroen eiken
laat zich door de zon
met nog meer kleur verrijken
bladeren ritselen
steeds nieuwe patronen
schonen het herfsttapijt
bomen maken
zich klaar voor het
koudste deel van het jaar
het bos gaat in ruste
met het geluid van vogels
op weg naar zuidelijke kusten…
Najaarssneeuw
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 481 Het sneeuwt
bruine bladeren
vanuit de bomen
overal in het rond
ze vormen ritselend
een knisperend laagje
tussen voeten en grond
de zon gluurt nieuwsgierig
over de toppen van de bomen
verdrijft de nevels dan terstond
de lucht ruikt naar aardse liefde
ik kijk opzij en kus je langzaam
op je heerlijk zachte lentemond…
Luisteren ( 2)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 131 opmerkelijk gescharrel
rommelig en driftig ritselen
geschoffel en geschuif
het komt als onverwacht
maar ik mag het zo graag horen
het moddert dan nog even door
met stilte en opnieuw geluid
het lijkt gesnuffel, maar hij heeft
toch werkelijk zijn buit
mijn mooie zwarte vogel
het klinkt als door een herfstig bos
je stappen laten horen
najaarsmuziek…
Opruiming
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 497 Elke dag opnieuw
laat ik de woorden ritselen
tussen mijn vingers
ik ruik het papier
streel de letters,
het opgedroogde inkt.
Ik schrijf mijn weken weg
de maanden leeg
de jaren achter mij.…
Een doolhof
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 52 bomen trekken hun pakken aan
creëren zo een doolhof
waar gevleugelde vrienden
zich weer veilig wanen
onvindbaar lijken, daar groen
de voertaal is, ritselen zij stilletjes
tot de muziek aanzwelt en de dans
is aangenomen
leunend tegen haar in, hangen
de grote jongens met wijd gespreide
vledders als boven Madurodam
waar zij schijt aan hebben…
Zuiderbuurt
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 657 Ik slenter dromend, kramen schreeuwen luid,
het zachte licht doet onderhuids verwarmen;
ik laat me - met een visje onderuit -
maar door het ritselen der herfst omarmen.…
Kijken
netgedicht
3.0 met 36 stemmen 485 Herfstdag voel me kijken
jouw donkere sneldrijvende wolken
ritselende dorre bladeren
gedreven in een hoek
het oude brood
-rest eten
geworpen in het vogel voederhuis
een brutale zwartgrijze kauw
komt vreten
en
de kleine roodborst bang
jouw zwiepende regen
wind en herfstnevel
vertroebeld mijn kijken.…
Zaagselsporen …. (3)
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 293 Ritsels in gebint,
sprookjesboek wat openspringt,
oneindig verhaal.
Portret zoekgeraakt,
jongen met een oud gezicht,
gebleekt morgenlicht
Achter prikkeldraad,
wordt willekeur versneden
tot lappenpoppen.
“ Ieder is het kind van de
rekening zijner daden.”
S.Freud
HTTP://www.pamapoems.nl…
Van ander leven
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 199 zwaluwen ritselen
zacht onder de pannen
maar er klinkt onnoembaar meer
in vloeren kraakt
het warm en koud sleept
onverwacht een steelse tred
scharnieren piepen
deuren tochten
slaan stilte brekend dicht
het vaag geluid
van ander leven is
herkenbaar ver uit zicht
nog is er geen contact
maar de vroegere bewoners
worden binnenkort…
Spreid je schaduw uit
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 173 drijf maar mee
langs blauwe luchten
spreid je schaduw uit
ritsel bladeren
met zachte zuchten
tot een lommerrijk geluid
golf het water
als de zee
haar stranden kust
sneeuw de gletsjers
tussen bergen
gun rivieren even rust
deel maar
in het leven
om je heen
je staat
op deze aarde
nooit moederziel alleen…
Globaal
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 98 Buiten ritselen blaren:
de herfst tikt bladen
vol met herinneringen
voor in het archief
van mijn geheugen.
De regen bestempelt ze
met "geklasseerd"
en slingert ze in de modder,
globaal.…
Plotseling vliegt er een smak
gedicht
2.0 met 34 stemmen 15.008 Nu het veilig is, kijk ik
het trapgat in, en luister
hoe beneden op de deurmat
de Echo ritselend
en knisperend verpulvert.
------------------------------------
Uit: 'Verzamelde gedichten', 1993.…
Adem in
hartenkreet
3.0 met 53 stemmen 5.976 Als zij haar groene jurk uittrekt
valt het dons van populieren
ruist het ritselend blad
Mijn mond valt er van open
Er groeien horens door hoofdhuid
gespleten hoeven trappelen
Een wolk dimt het licht
warmte komt uit de aarde
een wesp cirkelt traag
Zij geurt van kweeperen
kaneel en zweet wit
zoet het strelend gras…
herfstvrouw en de eik
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 323 De zon glimlacht
door eenuwenoude takken
bladeren ritselen in de wind
in zijn bast
een hart gekerfd
vogels voelen er zich veilig
nu het herfst wordt
draagt hij vruchten
kinderen rapen met plezier
eikels vallend op het mostapijt
en zij omarmt om troost te vinden
legt haar hoofd
tegen zijn stam
alsof hij luistert
zo voelt ze zijn bescherming…
Ik waag het weer
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 228 ik zie hoe de winter
haar rust als in een prent
aan de aarde wil opdragen
hoe elk sprankje licht
fonkelend uit de verte
de mens kan behagen
bevroren bladeren
ritselen in kwetsbaarheid
een verfijnde wijs
ijsbloemen tekenen
zich als een glasschilderijtje
flatteren het stemmige grijs
de merel trippelt
tal van sporenpootjes
op…
In zenuw opgeknoopt
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 173 de stilte had
iets statigs
een hoog plafond
en donkere ornamenten
de schouw
beheerste de entree
met muren vol
strengkijkende regenten
het stemgeluid
heeft het verbruid
hier ritselen papieren
getekend tot besluit
het witte boord
in zenuw opgeknoopt
met water aan de lippen
ze laten je zo stikken
nog is er geen
opening van zaken…
Het lijkt zo eenvoudig
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 128 in de sporen van de traagheid
lijkt het zo eenvoudig:
een tuin met een uil
zwanen op het zwarte water
tekens in het zand
wind in ritselende struiken
een vogel met langzame slag
wolken van witte watten
schelpengeruis onder voeten
tijdloze stappen
een rollende knikker over de stoep
volg de sporen van de traagheid
het lijkt…
blonde koppen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 306 de stengels als navelstrengen
verbonden mer de zomeraarde
wiegen ruizend ritselend
de rijpheid van de korrels in de korenaren
de molen scheert
met zacht gezang van wind
en zachte glans op wieken
het kaf
der blonde koppen van het koren
en voorproeft de instroom van de oogst
met ronde slagen
het gulle graan tot meel vermalen
voedend de…
De herfst
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 348 Wandelen tussen ritselende bladeren
klinkt als zachte muziek.
Opsnuiven van houterige geuren
en bruin-oranje kleuren.
Wind die giert tussen
kaal wordende bomen.
Uitgewaaid, met rode wangen
huiswaarts keren
om dan weg te dromen
bij een knetterend haardvuur
verstrengeld bij elkaar.
De herfst is daar.…
Ik heb een mijnschacht in mijn keel
gedicht
3.0 met 42 stemmen 9.022 Ik heb een mijnschacht in mijn keel
ik val omlaag vanuit mijn kamer
zit als een pad
gevangen in een bel van steen
het is hier stil
zo stil dat ik mijn dromen hoor
ritselen als dode blad'ren
ik gil
ik heb een mijnschacht in mijn keel
een tong van scherp gesmeed metaal
en lagen gitzwart erts voor jaren
ik hak met korte felle slagen…