275 resultaten.
poollicht
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 690 de zon blaast een vlam uit haar rode krans
een snelle, zinderende wind
dringt door onze dampkring
buigt af naar de polen
in een ritselend spel van kleur
gebundeld in bogen
in fonkelende gordijnen
als een dans van licht…
avond
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 599 Als de uitdagende blik van de maan,
het onverstaanbare gefluister van de sterren,
het ruisende geluid van de rivier
en het ritselen van het riet
de stilte van de avond breken,
dan weet ik dat er ergens
daar in de ruimte of in cyberspace
iemand aan me zit te denken
en zachtjes mijn gedachten deelt.…
uitgestrooid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 767 mocht de dag
de nacht
het uur
ooit komen
hoe zal ik weten
of je nog leeft
ergens
buiten mij
laat bladeren ritselen
wees een klank op de wind
zweef om me heen als mist
zink neer in mij
en rijs
in mijn gedichten…
Kousenvoeten zacht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 138 ik hoorde je komen
kousenvoeten zacht
je lach herkende
wat ik buiten zag
bomen zwartgevlekt
tegen de avondlucht
spreeuwen zwermend
voor een uitrustplek
nog zwiert onrust
tegen het oranje rood
pas als het donker wordt
ritselen zij verder ongestoord…
BOSSEN BIJ BEETSTERZWAAG
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 54 Almaar schudt de struik,
luid schurend en ritselend:
het reekalf vecht door.
Een kleine draaikolk
glijdt traag voort in de bossloot:
daar komt de ringslang.
De dode boomstam
is vol levendige galm:
het spechtennest roept.…
Als de dood
netgedicht
3.0 met 347 stemmen 34.148 Verscholen in de donkere nacht
Verstild door `t lichte kraken
Welhaast onhoorbaar, heel erg zacht
Dwars door het kikkerkwaken
Een ritsel hier, een krabben daar
Vol leven, als de dood
Voor al het schaduwstille gevaar
Voor tanden bloedig rood…
BLADGOUD
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 126 Stap maar
in deze foto
voorzichtig
De wanden...puur goud
voor het oog
herfst...de maker
najaarszon de kunstenaar
Tast maar
raak stam
tak en twijg
aan met vingertoppen
en later
met de kom
van je hand
bladgoud heb je
in handen
als het al niet
ritselend
is gevallen.…
Clochard
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 376 In regen op de klinkerstenen
ritselen hun jassen
tesamen met vallende bladeren
en wanneer hun flessen
stukvallen op stoeptegels
zijn hun lippen gebarsten
met rode ogen vragen zij om meer
totdat een zondvloed van tranen
losbarst door de goten
en de nacht valt over metroroosters.…
Stiekem
hartenkreet
4.0 met 27 stemmen 4.402 Onder het verkeer
buigt zich een hangbrug
krakend over het water
In zijn schaduw ligt
het brede rivierbed
bedekt met kiezels
en geel speelzand
In de zwevende hitte
klinkt het zachte ritselen
van een krant
Erachter glimt
in de brandende zon een
met waterparels bedekte
bronsbruine huid
Ze heeft bijna alles
behalve de krant…
De juiste toon te vangen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 236 Zelfs als je luchtledig hangt
tussen wanhoop en verlangen
is uiteindelijk de juiste toon te vangen
het ritselend herfsttapijt
voert vandaag de boventoon
de beuk klinkt hoger dan de eik
beukennootjes knappen met regelmaat
op het geïmproviseerde pad
dat je maakt dwars door het bos
als je stilstaat is er stilte
tot de solo van een lijster…
Bomen van dichters
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 132 Domweg ritselen in de stilte,
zoals bomen in parken doen.
Slimweg gelukkig worden,
samen met jonge blaadjes,
in het groen.…
Vastgoedfraude
snelsonnet
1.0 met 4 stemmen 283 Die J. de V. wiens naam is Jan van Vlijmen
Die witwas-rommel-ritsel-graaifraudeur
kocht om, verduisterde en dacht: ‘Ik beur
en grabbelgrijp, de baas kent mijn geheimen’
Gebeiteld zat hij, snor en strakjes vast
Dan achteroverdrukken in de kast!…
Achterdag
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 96 Een stapel dagboekjes
bladzijden ritselen
de jaren aan mijn oog voorbij.
Ik glimlach om de tijd
dat ik gisteren nog ‘achterdag’ noemde
en de inrichting van de speelhut mijn enige zorg was.
De brok herinneringen
vloeit in tranen,
want alles gaat voorbij;
Morgen is vandaag
achterdag.…
ode aan een blaadje
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 127 Ritselend in de wind
Zo onbevangen als een kind
Puurheid, au naturel,
Veranderend ieder seizoen
Rood, bruin en schitterend groen
De cocon als tijdelijke metgezel
Een dauwdruppel vindt zijn rust
De regen die je vluchtig kust
Een vergeten detail in het levensspel……
insomnia
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 441 de nacht schraapt haar keel
de klok struikelt over de uurwijzer
op de rand van hun bed
likken de slapelozen
hun inwendige bloedingen
maar: vogelzangen ritselen reeds
het ingetogen behang
de dageraad tooit zich
met verkoolde sieraden
mijn krachten schieten kuit
Douwe Egberts wrijft zich de ogen uit…
"Luierende" bomen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 503 Doezelend in de avondzon
De kruinen warm beschenen
Reikend naar de hemelboog
Reikend.....hemelhoog
Bruin oranje
Zonder franje
Ritselend groen en geel
Statig.....in gareel
Zachtjes wuivend
Zachtjes wiegend
Luierend in de zwoele lucht
Zalig niksend....zucht.…
Liefde
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.722 Alles in mij werd morgenblank:
Vogeltjes floten hunnen dank;
Over de stille bossen ging
Windevleugel-ritseling,
En mijn hart die morgen kweelde
Als een leeuwrik zijn liedrenweelde.…
na het laatste blad
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 223 ze zijn me dierbaar
zowel de doden als de levenden
waar ik nu aan denk
de bomen hebben even stilgestaan
een rij gevormd als een erehaag
maar gaan nu weer hun eigen weg
’t is goed geweest ritselen ze zachtjes
voor een laatste keer
eren koning winter
in een naaktheid die geen mens bezitten kan…
Rustpunt
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 173 Om je heen
geluiden
van de wind
die fluistert
het ritselen
van bladeren
een vogel
die fluit
fladderen
van een vlinder
het zoemen
van een bij
een beekje
dat ruist
Allemaal geluiden die samen
uiteindelijk tot stilte leiden
terwijl het groene mos
uitnodigt tot rusten, slapen,
dromen en vergeten
wil je hier niet meer weg…
Ik zou het moeten weten
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 201 ik zag een vuurgloed
over het koperblad
het streelde mijn emoties
de tranen die ik had
geuren roken minder rot
van dat wat sterft
het is het jaargetij
de herfst
die weemoed
in de aarde kerft
en och
ik zou het moeten weten
in een ritsel
van de stille nacht
onder de sprei van dauw
daar is het
waar nieuw leven wacht…
Blarenlied
poëzie
4.0 met 17 stemmen 2.437 Wij komen ritselend klagen,
Dat àlles sterven moet.
..........................
gevloon: gevloden
geblaart: gebladerte…
vanwaar
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 823 êrens
ritsel
die
blare.…
De dode beminde
poëzie
4.0 met 10 stemmen 2.863 Ik hoor niets meer van haar, en vroeger
Was ’t ruisen van haar gewaad al vreugde;
Leeg en stil staat haar zaal,
Stof hoopt zich op, ongestoord,
Blaren ritselen verlangend langs 't raam –
Hoe kan ik haar dan missen?
Daar dat gordijn,
Gleed haar schim er niet langs?
Ruiste haar rok niet?
Kom, kom toch terug!…
Mist
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 136 Mijn voeten zijn onzichtbaar
de bomen ritselen
de hond snuffelt
voetstappen komen dichterbij
het lijkt een enge film.
De overkant is niet te zien
net zomin als de zon
ik schuifel langs een voorheen
bekende heg, verlangend naar
de beschutting van mijn huis.
Ik haat zo'n kleine wereld!…
Douwe Egberts
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.372 de nacht schraapt haar keel
de klok struikelt over de uurwijzer
de slapelozen likken bleek
hun inwendige bloeding
doch: vogelzangen ritselen reeds
het ingetogen behang
de trappen kraken feilloos
in de morgenstond
die zich pronkerig tooit
met verkoolde sieraden
ook mijn krachten schieten kuit
Douwe Egberts wrijft zich de ogen uit…
Liefde denkt niet
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.470 Guttegutgut
laat zich gaan naar plekken
waar nog geen pleisterplaatsen
slechts ongebaande wegen
wildpaden met afgeworpen huid
ritselend in de struiken
In de modderige oever
sporen van een faun
het water draagt een blauw
afgeworpen kleed
de wereld gaat niet
aan vlijt ten onder
slechts aan kreten van genot…
Ontglipt mij jouw beeld
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 452 Vind ik in ritselende bladeren
Antwoorden op de vragen
Die spoken in mijn hoofd
Hoor ik in 't bulderen van de wind
Die raast rond mijn huis
Jouw stem
Zie ik tussen de takken van
De bomen silhouetten
Van weleer
Er is geen antwoord
Voor de wind lijk ik doof
Blindgeslagen door de tijd
Ontglipt mij het beeld dat ik van je had…
Lente
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 168 Geen gestolen stiltes onder de hemelstolp,
geen gefluisterde kamergeheimen,
geen kromtaal van ritselende spreekkoren.
Het oratorische zwijgen is opgebold
tot een zegedronken opluistering
met een saffraanrode horizon als bikinilijn.…
Lied van de bruidegom
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 201 ik teken je contouren met stemgeluid
op ritme van de nieuwe dag
zag je ze niet opdoemen
tussen de bloemen van het bestaan
ik blaas je wakker met woorden
hoorde je ze niet ritselen
in het riet van je gedachten
zwanger van liefde
sta dus op, mijn liefste
schud de nachtspinnen van je af
verrijs uit het grijs van de dood
leef het lied…
Zomerzee
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 133 de zee schrijft rimpels in het zand
de wind speelt ritselend met een krant
witte zeilen schitteren gekleurd zonlicht
de zee zucht en klotst
haar geur vervliegt in de wind
meegenomen door eeuwige meeuwen
schelpen zwijgen nog steeds
honden lopen achter hun fluitende bazen
hier ben ik altijd thuis…