Alle inzendingen over rivieren

Bij de bedding van de stille rivier herinner ik mij de echo van jouw stem waar jaren in het verleden zijn vergleden en ik heb ieder woord nog in mijn hart elke droom droomt in mijn hoofd en kilometers reizen zwerven met me mee langs de stille rivier ligt het meetlint van onze liefde een vriendschap ter volmaking van het zwijgen.…

Op de wiebelbrug opgewekte gezichten, ontspannen gelach. De zwanen, onverstoorbaar, glijden over de Dommel…

De Groote Beerze stroomt lui door het lage land. Onder zomerlucht energiek stroomopwaarts zien: Casteren is nog vlakbij.…

Nu de man de rivier over vaart ziet hij het groen, hij staart hoort een verre stem De stad krimpt achter hem tot een maquette van steen de man lacht, hij is graag alleen De warmte trilt in stille lucht vogels dansen er in hun vlucht de riemen klieven in het water De man denkt nu aan later als hij weer over het water kijkt en zijn tocht…

De echo van je stem de blikken van je schaduw in tijd verwijderd er was niets anders dan vervagende luchten waar je in kon zijn als oude vogels die in pijnbomen zochten naar een medicijn maar water van goud zou best wel kunnen vloeien langs regenbogen niets komt weer terug behalve de seizoenen en een boog van goud.…

licht is een eiland dat drijft, diep is het niet maar gedragen over een rimpeling geblazen. als het aan wal ligt verliest het gewicht. op tast ligt een kleine rij wolken als een witte kroon verzonken. zo ver te zien grijpt rimpeling aan lichte koorden die dringen naar waterkringen. er is een begin aan geluk onder een vlekkeloze hemel,…

Daar gaan ze dan zangers in jubelzang met de levensvorst diep in de borst de berg Sion op waarlangs de zon haar eerste stralen schiet rouw verdriet om dood bij morgenrood in ‘t hemellicht verdrijft witte klederen en liefdevolle ogen het wonder van de rivier…

Het aardse was je ontstegen die nacht toen rivieren buiten oevers traden jij met natte voeten hartelijk afscheid nam van ons satijnen lakenspel: We hadden niets meer om over te discussiëren geen meningsverschillen geen hemel en geen hel alleen jouw helderblauwe ogen en die weemoedige oogopslag die een droom deed vermoeden.…

de dag zwelt open in licht de oerbron van het leven hier en daarginds naar de verlaten rivieren…

Tijd is een rivier nog niet klaar met mijn zwemmen water stroomt nog steeds Hoe ontspringend zij is om kronkelend zich een weg te banen door stad en land op hetzelfde moment worden iedere bezoeker of voorbijganger met open armen ontvangen door haar schilderachtig getooide oevers, menig helder op het netvlies geschreven.…

deze vrouw is geen rivier.…

Herfstblad in rivier Slowly going with the flow Panta rhei in mij…

Spring van steen naar steen In de rivier van muziek De an'dre oever Bestaat uit slechts rock Die zeer zeker glibberig Weer, rivier trotseert Bruce from Normandy Dit wil dus zeggen zijn naam Door muziek omlijst…

; mensen geloofden dat er grote trollen in de rivier leefden en dat de eilanden in deze rivier hun hoeden waren...…

tranen als glinsterende rivieren over heuvels van wangen…

En steeds vroeg ik de rivier waar je was En wat antwoordde de rivier?... NIETS... Ze stroomde in stilte voort zoals ONS leven het gaat voorbij...en JE MERKT HET NIET.…

Er is niks, geen Marche Funèbre: alleen wij twee Ik sta hier met jou voor de rivier Dat je ziek was, dat wisten we maar dat de tijd ons met orkaankracht zou inhalen, daarmee onze toekomst opnieuw zou inschalen, totaal anders bepalen: dát hadden wij ook niet verwacht Ik sta hier met jou voor de rivier.…

Een kikkerlijkje drijft lichtend op de rivier pas doodgebeten.…

Donkere wolken verdrinkend in de rivier ogen eenzaamheid…

rivieren zingen uit eeuwenoude bronnen forellen springen…

De grote Mozes dobberde ooit in een mandje op de rivier...…

Herfstige rivier mijn reflectie in water stroomt weg zonder mij…

van Gaasperplas naar Weesperplein vloeit inkt dan berg ik mijn pen stroom met de massa de roltrap op steek de Amstel over en loop naar kantoor op die plek stroomt bruine vloeistof in een beker ik richt mij op een scherm licht valt over mijn gezicht met de kussens van mijn vingers stort ik woorden in emmers werkwoorden en persoonlijke…

laat mij toch staan ik ben geen hindernis, geen obstakel voor de stroom stoere krijger wrijf met je stok laat de mieren kriebelen van plezier geef me vreugde doop je staf in de rivier zij omhelst en ontvangt je met vloeibare lippen…

.' Huis bij de rivier. Vissen in de rivier. --------------------------- uit: 'Alvast', 1998.…

Dicht en zo ver bij… in het glinsterende neongezicht ligt haar ware toedracht met het zachtbruin van de nacht onthult zij haar geboortegewicht Boven de ronding van de stadsspiegel steekt zij het skelet van ramen in de steigers ...en zij ontdubbelt zich op het schilderende water…

Rivier in meervoud, betrapt, ontsnapt. De eeuwige voorbijganger, net als ik. Net als vuurvliegjes op het fijne verhemelte van de vervalende zomer. Wolken daarginds aan de overkant: bokshandschoen, olifant, kop van Jut, hemd met kant. ------------------------------------- Uit: 'Tussen de rivieren', 1999.…

Licht valt als muziek van Satie over de rivier, welvende bruggen duiken het water in en uit. De zwaan van de avond strijkt zijn veren glad en glijdt het donker in.…

Mijn hart gebroken In duizend stukjes Drijvend in de rivier Die mijn ziel is Golven zwaar klotsend Die de stukjes vermenigvuldigen Langzaam vervagen ze Totdat de donkerheid ze heeft opgeslokt…

De rivier is bevroren op een vaargeul na, en ver weg schaatst mijn broer die op mij passen zou. De lucht is grijs en dicht, twee eenden zitten in de sneeuw en lopen voor mij weg. Ik moet nu eindelijk eens weten of ik verdrinken kan. Een palingvisser ziet mij gaan en komt op tijd of net te vroeg.…