99 resultaten.
- Elke Heilige Mening -
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 164 Haast roekeloos
onderbreekt de beer in ons,
ons ontevreden
met zijn innerlijke fluisterstem.
De andere,
die met zoveel respect
wijsheid sprankelend laat gaan,
beleefdheid, die nooit onderbreken kan.
De praatstok, communicatie praat maar door..
de helft van de kristallen mening
heeft geen heilig luisterend oor.…
liefde
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 159 Pure roekeloosheid op sleutelmomenten
In hun prille leven.
Steeds meer lees je over bedrog
en het gekonkelfoes,
de leugens en de intriges.
Zouden er daar ook van die sleutelhangers
tussen zitten, die de eeuwigheid
aan elkaar beloofd hebben,
maar de sleutel tot hun succes weg hebben gesmeten.…
klapwiekende muizen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 327 maan vervleert
door klapwiekende muizen
stralen verkorten schaduwen
naar ontkleurend duister
de grond is nog warm
als het licht
zich spiegelend aan de hemel
de aarde een laatste veeg geeft
maan versijpelt in
een vallende schemering
de ongebroken roos
domineert wittend zicht
maan en roos
roekeloos in hun spel
met stralen van licht…
Oorlog in mijn hoofd
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 1.141 Grote golven overspoelen
Geestelijk geloof
Het is oorlog in mijn hoofd
Door, en door, en door
Oorverdovend rot gehoor
Zwermen stemmen zweven
Ruziënd, roekeloos, radeloos
Dolend door mijn hoofd
Stemmen sissen 's avonds laat
Je gaat verliezen, veel te vaak
Schaterende, schorre schreeuwen
Beslissen stilletjes 's nachts
Smachtend naar verwachte…
de Wolk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 126 Opeens
net als mensen die plotseling
ineens, niet meer kunnen geloven
in een Hogere Macht, misschien een Heer
Roekeloos springt het leven om met het belang
niet slechts met waarde, ook met tijd
als memorie op grondvesten trilt
zuigt haar herinnering mij weer binnen...…
Door klapwiekende muizen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 287 de maan vervleert
door klapwiekende muizen
stralen korten schaduw
tot ontkleurend duister
de grond is nog warm
als licht zich spiegelend
aan de hemel de aarde
een laatste veeg geeft
maanlicht versijpelt
in vallende schemering
een ongebroken witte roos
in geel verzachtende reflectie
roos en maan zijn roekeloos
in hun oplichtend…
De mysteries van het leven
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 45 Moet men roekeloos wezen of is
de voorzichtigheid de troef
die het wordt?
De mysteries van het leven.
Slapend lijkt het of we gaan.
Alle tijd duurt slechts heel even.
Is voorbij voor we verder gaan.…
Eenzame metaforen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 66 In het nachtland van dromen
zwemmen zwoele rivieren
naar verre horizonnen
om de zee te voeren
ik heb je lief
fluistert ze
maar je bent doof
voor argumenten
je hebt haar lief
dat weet je
maar je bent blind
voor haar schoonheid
beelden zwijgen
woorden dansen
in echo van jouw ratio
eindeloos is de stilte
van het roekeloos heelal…
van gogh
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 666 De overschreden grens
De botte bijl die hakte
dat hoorde bij Van Gogh als
Een bijzonder mens
Waar anderen stonden
Liep hij door
Waar anderen hielden
Ging hij voor
Onder aversie of bewondering
Met minachting of roekeloos
Al naar hij verkoos
Waar anderen doorgaan
Werd hij gestopt
Waar anderen vervolgen
Ging hij heen
Onder aversie of…
Niet makkelijk
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 793 Het lag op mijn lippen
om te zeggen
Het spijt me
voor die tijd
Dat ik door medicijngebruik
verblind was
Vol met vuur
en vol met strijd
Het lag op mijn tong
je te vertellen
Dat ik niet wist
wat ik toen deed
Mijn leven voelde
als een achtbaan
Waarin ik roekeloos
rondreed
Een achtbaan vol
met scherpe bochten,
diepe dalen,
in sneltreinvaart…
Gebed
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 268 Maar soms kijk ik omhoog
en zie de roekeloosheid
van Uw vluchtige wolken,
gestegen uit de wijde zee
waaruit men dit maatwerklandje maakte.
Vergeef ons heer:
Uw rijk verknoeid,
ons land geschapen
naar ons rechtzinnig beeld.…
Van Gogh
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 1.059 Je voelde altijd wel de provocatie
De overschreden grens
De botte bijl die hakte
dat hoorde bij Van Gogh als
Een bijzonder mens
Waar anderen stonden
Liep hij door
Waar anderen hielden
Ging hij voor
Onder aversie of bewondering
Met minachting of roekeloos
Al naar hij verkoos
Waar anderen doorgaan
Werd hij gestopt
Waar anderen vervolgen…
Conny Mus
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 1.220 Hij werd niet geveld door een kogel,
niet neer gemaaid
door roekeloos geweld,
zijn hart was gewoon uitgeteld!
Nu is hij al het nieuws!…
IJSSELMEER
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 149 Hoog en droog
op houten jukken
ligt aan de voet
van d'oude zeedijk
Markerwaard -
in vergeten drift -
Ijsselmeer , onbegrensde onderstroom
van Midslander schippers
hun onvergeten droom
van brekende zeeën
vliegend schuim
de mast teneêr
nog brandt het licht
in roekeloos weer
geen teken van leven
in kolkende golven
nu later lig jij daar…
vragen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 212 ondanks het besluit te zwijgen
- geen woord voor aarde of vergaan
voor ijs en kou en vorst- valt moeilijk
te verkroppen dat winterbloemen
bloeien, roekeloos ontknoppen
harten schaamteloos openstaan
waar narcissen gedijen onder sneeuw
wie zal straks de schoonheid tellen
de woeker van het groen beheren
as blazen in de prille zachte voorjaarswind…
DE BOERENDOCHTER
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.501 En daarom is zij zo onhandig
Met haar gebaren; en haar woord,
Ofschoon haar frisse mond bekoort,
Maakt knapen roekeloos losbandig.
Maar voor haar blik wordt ieder stil.
Plotseling is ze, uit steen gehouwen,
Een veldgodin met groot gezag.
Ze weet best wie ze hebben wil,
Maar neemt, als alle boerenvrouwen,
De jongen die ze hebben mag.…
Luisterend naar Joan as Police Woman no 1
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 168 Dat ik roekeloos zou zijn en op harten trap,
Ik heb het jouwe nooit gebroken,
zelfs niet één keer voor de grap.
Ik hield van de wind in haar haren,
van haar blozen en haar vormelijkheid,
Haar onvermogen om zich uit te spreken,
haar liefelijke verstildheid.…
Pijnlijk Perfect Passend
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.652 het gestolen hart
en de eindeloze zachtheid
de tedere afstand
verkleurt het gevoel
geeft gedachten tijd
en steeds meer
beweeg ik met de natuurlijke deins
en ambieer ik
zoete verdwijning
pijnlijk prettig perfect passend
weerspiegeling van het lot
en verzet tegen het verleden
strijkt de tijd elk gebaar
liefdevol terzijde
maakt roekeloos…
dromen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 353 ook dromen
die vleugels in zich dragen
laten sporen na
ze ravotten als kinderen
in ongeremd lawaai
hinkelen roze op wimpers
en rennen roekeloos door huizen
ze worden stil
als nerven in een boom en bovenop
baden ze zich in regen
en eenmaal vastgeworteld
draaien ze het hoofd naar alle richtingen
laten vogels uit ogen los
wie zal…
Lieve vos
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 140 De port is oud en maakt me roekeloos
toe laat ons nu maar klinken.
Jij heerlijk dier waar ik voor koos,
je vacht zal ik doen blinken.…
de torrente in via
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 569 de torrente in via
(uit de beek op de route)
ik hoor dit woord en zie weer
hoe roekeloos wij de route
liepen naar het torenhoge
licht dat onbarmhartig scheen
een scheurende weg en daar
slurpte ik water dat naar ijzer
smaakte zoals het water
in de wezenputten van tessel
intussen keerde mirjam om
maar ik ik zocht het hoger op…
jachtgeweer
netgedicht
3.0 met 203 stemmen 21.325 Het is zo’n tergend blauwe dag
waarop roekeloos vuur vlamvast
in de handen wordt gedragen.
Dat onstekingsremmers
katalysator zijn van loeiende kalverliefde
daar hoorde je Opa niet over.…
Tom Boonen haalt door op de 53x11
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 610 Zijn versnelling brak af in de finale
Tornado Tom dacht oh dat heb ik weer
roekeloos sprintte hij door als een speer
alle eer ging naar de Bom van Balen
Kasseifretters had hij eerst doen verstaan
Moed zou aan het begin van de daad staan
Toelichting:
'Kasseifretters'- zo heet zijn supportersvereniging officieel; de filosofische…
Claire Elisabeth
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 224 Je bent echt mooi
De gratie van je handen
stuwt de woorden
die roekeloos van je lippen
springen de wereld in.
Je bent echt mooi
Je jongleert met sterren
hinkelt over oceanen
kust de wolken en danst
op het touw van de horizon.
Hé Claire Elisabeth!
Kanjer!
Je houdt mijn hart
stevig in de hand.
Je bent echt mooi…
DE STILLEN
gedicht
3.0 met 39 stemmen 19.453 Eenzaamheids achterdocht, gevoed door waan,
Kweekt groter kwaad dan roekeloos vergeten
Van wetten, waardoor veiligen zich weten
Behoed tegen een snel en stout vergaan.
Wie zonder schaamte geile lust belijden,
Maken zich schuldig, maar zij weten toch
De grootste zondigheid van 't kwaad te mijden.…
Opwaaiend vuil
netgedicht
0.0 met 2 stemmen 810 Het meisje staat als het centrum
van een grote stad
tussen het opwaaiend vuil
Park in de avond
slaapt de roes uit van
een orgiastische familiedag
De wind leidt de patatbakjes
naar de vrouw met de dode ogen
Roekeloos nestelt de mayonaise
zich in het lange golvende haar
Mussen strijken op haar neer
zodat ze zich tegoed kunnen doen
aan wat…
waar de duivenmelkers wonen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 168 We zagen de duiven van je vader
roekeloos koerend nu de kat van het gif at,
hun vaalblauwe kielen, hun korstige schedels
en het ampele leven rond de constateur.
Toen we kusten achter de meidoorn
was je mond weeïg
als oude mispels,wormstekig
als het dorpt dat achter ons ligt
nu de stad lokt met zijn vuren.…
kraa-kraa-kraa
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 291 rondkakelen, vol overgave
verspreiden ze
versgelegde roddeltjes tussen boom en bloemen
rozenstruiken en het geluidloos groeien van een web
ik zie
het onkruid dan welig tieren
terwijl het weeë gras krimpt met het hart eenzaam
omlaag als een steen
brutaal vliegen kraaien zwart
rond de woorden, pikken genadeloos
net aan de rand
laten roekeloos…
Halverwege, de liefde
gedicht
2.0 met 116 stemmen 30.040 Zoals een doffer loopt,
koerend over het binnenplein,
roekeloos over de rand van de goot,
kop omlaag, staart omhoog -
Of zoals een woerd kruist
door het veld of het riet,
blindelings oversteekt,
voor geen jager of wagen wijkt -
Zo gaat het nooit en zo gaat het niet,
zo ging het ooit, maar ooit ging het mis,
met hen en met ons, zo moest…
Petjesvolk
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 987 Vandaag opnieuw een bloemstuk
Eenzaam bloeiend langs de weg
Ter herinnering aan een ongeluk
Dat niets voor had met pech
Hier stierven jonge mensen
Zo plotsklaps heengegaan
Vol dromen, vol met wensen
Aan het begin van hun bestaan
Nog jong en onervaren
Roekeloos achter het stuur
De rust niet kunnen bewaren
In hun laatste levensuur
Om te bewijzen…