Alle inzendingen over roos

bloedrood gloeiend schoon en groeiend scherp en boeiend stralend bloeiend één nacht van storm haar lichaam knakt behoudt haar trots haar bloem in vorm bloedrood vervloeiend haar eer ter aarde haar ziel vermoeiend haar hart roodgloeiend haar eigenwaarde…

met een bleekrode blik ontwijkt men het zware, een knik als het waren, niet op zuiver zien gericht men ervaart voor een periode zekere gevoelens buiten proporties handelt dan vaak ook manisch verblind voor latere aardse geboden dit opperste rose genot wil ik mijzelf nimmer ontzeggen het zou wellicht windeieren kunnen leggen maar…

als was het een stuk van mij een wilgenkop eigenzinnig in een groene dreef een boterbloem die het maaien van de graskant overleeft een wandelpad vertrouwd onder oeroude bomen geluk dat mij beschoren is zolang ik nog durf dromen een paard dat hinnikt als het mijn voetstappen hoort het diepe rood waarmee een laatste roos…

ik schuif mijn hoofd vitrages uiteen een wereld wolkt en regent tranen de straat nat het wenen gaat onverdroten voort ik kijk vanuit mijn raam glimmend en klinkerend de roos buigt…

Ze is onze overbuurvrouw en haar naam is Anne-Rose. Ze lijdt aan borderline en is alcholiste, maar heeft een magisch aantrekkingskracht op alles wat man is. Ze hangen aan haar lippen, komen regelmatig over de vloer en gaan voor haar door het vuur.…

Ze heeft geen lust meer om nog open te bloeien maar doornen heeft ze ik knip ze omzichtig af nu troont ze in mijn slankste vaas…

Twee rozen letterlijk twee regelrechte rozen december sneeuw en ijs gaat komen die nog blozen knip ik af ik prik mij weer tot bloedens toe de zoveelste keer ze geuren nog…

zij draait oog in oog met de stilte schreit namen waardoor doornen uit het zwijgen vallen een bloemblad blijft liggen verderaf er is geen wederkeer ongeschonden…

hoe hardhandig is de les die wij leren moeten: allen zijn wij één al die hagelkorrels haat worden dagelijks afgevuurd opdat een ander vijand blijft ik voel hoe nu gevraagd wordt te zoeken naar verbinding die zonder bloedvergieten wacht een witte roos bloeit in de hof van Eden het hart van ware Mens Zijn…

De bloeiende roos verontschuldigt zich blozend voor haar scherpe doorns…

De nacht is gekomen waarin helderheid, contrast en scherpte van allerlei maan en sterren schitteren in de hemel O Roos, zo elegant en puur je bent, altijd zal ik van je houden tegelijk bewaren in mijn hart om jou nooit meer te vergeten laat staan verwelken, verdorren en dood laten gaan.…

Een jeugdige roos bloost in vroege ochtendzon liefde ontvlamt weer…

Ik ben een roos nog in de knop maar ik wil openbloeien Ik ben een roos nog niet geplukt ik mis nog iets ze moeten me besproeien...…

De roos is roos, niet meer of minder - ze spreekt een taal die luid vertelt als ik haar lied, haar zang niet hinder... Ze heeft me iets van vreugd gemeld. De roos is roos, haar licht en kleuren ze komen hier maar aangewaaid, bedwelmen ons soms door haar geuren en hebben veler tuin verfraaid.…

Ik wilde namelijk écht een roos voor je kopen! Geloof me schat: Ik wilde vandaag ontzettend graag een hele mooie rode roos voor je kopen.…

Een vaal-rose rozenperk met wat hoog gras ervoor: zo saai als saai kan zijn, totdat het tegenlicht van winteravond zon het grassenpluim in rose verzweemt en elke roos verheft tot illusoire droom en mij verwonderd achterlaat.…

de hele wereld helemaal zwart wit er is een rode roos die staat voor liefde hoop en geluk maar er is meer hoop meer liefde en meer geluk dan een mooie rode roos er is een wonder in elke roos en wie dat wonder echt niet ziet snapt dit hele versje niet…

de witte roos buigt naar mij ben ik licht waarnaar zij hoopvol uitziet of de witte roos buigt naar mij ben ik het licht waarop zij richt…

Ik heb een roos op je graf neer gelegd, een rode roos die voor zijn leven vecht. Een rode roos alleen bedoeld voor jou, als teken dat ik nog steeds van je hou.…

Een roos in de regen die de druppel op het blad liet overlopen. Een symbool van hoop en liefde die de pijn en het verdriet kon doorbreken. Een roos in de regen die haar kleur en geur behield. Een teken van kracht en schoonheid die de duisternis weerstond. Een roos in de regen die haar doornen niet verloor.…

Stoer stapt hij Naast zijn moeder voort De bloemerij in, Voor een roos zoals dat hoort Met Valentijn, Kusjes erbij, Mam, ik schaam me dood, Hou vast voor mij, Stel dat iemand me zo ziet, 's Middags gaf hij dan zijn roos Aan zijn blond vriendinnetje Met stoer bravoure Een roos die hij zelf koos.…

Slaap als een reus slaap als een roos slaap als een reus van een roos reuzeke rozeke zoetekoeksdozeke doe de deur dicht van de doos Ik slaap…

Evenals een roos had jij je gewapend met doornen ik ben er heel behoedzaam tussendoor gelopen en vond onder het vlijmscherpe pantser een kelk vol honing waar ik me dronken aan drink…

Op rozenblaadjes speel ik een melodie die liefde kent zo zacht en ook zo warm misschien zoals je zelf bent Je hart kent geen genade ik speel dus geen refrein want dat is een gevaarlijk goed en misschien wel niet zo fijn Ik open slechts mijn rozenhart daar ik jou liefde wil geven die roos mag niet verdorren want nu is dat mijn ware leven…

In velvet roze welt parelwit een traan Elegantie op. Bloemrijk haar blos Sprankelt`t in zonnegloren Zo liefde verwoordt. Verbergend schoonheid Siert haar glans`t tranendal Door weedom gesmoord.…

donkerrode roos pijnlijke scherpe doornen symbool van liefde…

Met een warme en zachte hand streelde het meisje de reeds verdorde blaadjes van de roos Hij zag haar glinsterende ogen die mooier schitterden dan de sterren Hij zag haar lach en haar lach deed de roos weer kracht geven Uiteindelijk zou hij sterven, dat wist hij Maar een ding wist de roos zeker Hij zou het meisje nooit vergeten…

Jouw hart is als een roos Die men moet water geven Want water zon en licht Dat doet haar overleven In het donker zonder water Laat ze haar kopje hangen haar knopje blijft dan dicht Zo toont ze haar verlangen Voor jou wil ik het licht En ook het water zijn Zodat jouw roos zal bloeien In heldere zonneschijn Want rozen zijn de liefdesbloemen…

Fluweelzacht, (haar wangen een dieprose gloed) ligt zij op mijn hand. Alleen. Ze bloedt, als ik met een mes haar stengel kort. Samen met de anderen zet ik haar in water opdat het bloeden minder wordt.…

Hij is bijzonder heel bijzonder mooi. Met niets te vergelijken alleen: ochtendgloren boven een blauwe kustlijn zonlicht tegen een bergrug, vulkaan. Hij is zon water rood bloesem schaduw. Nooit vind ik de juiste woorden.…