Alle inzendingen over rotting

wij moeten oppassen voor schimmel op de kin ons hoeden voor vermolmde kaken nauwgezet acht slaan op het verbrokkelen van een been laten wij ons tevens wachten voor afschilfering der huid daar dit alles zal betekenen dat ook het lichaam aangetast zal zijn door bederf en rotting.…

Op een kleine schotel ligt het dunne schijfje meloen langzaam te vergaan het verdroogde oranje is vol schimmels ziekelijk groen vermengt zich met bultjes gebroken wit het helpgrage vergrootglas toont hier woedende strijd én bloeiend liefdesleven van de nietigste wezens na denken en zoeken kan uit het bedorven vruchtvlees een nieuw…

De verdorvenheid In de spiegel Zie ik alleen Achter de lege ogen De draden van de dood Het zwarte slijk Plakkerig, stinkend De rotting begonnen Verlorenheid zo zoet Als drijfzand Het laatste stukje wil Omsluitend In de verte Een lichtpuntje Het vlammetje van hoop Een dochter Een vriendin Een moeder Is ze te laat?…

op een kale berg zoekend naar waar ik echt ben loerend op stand het verlangen is mij liever dan bevrediging de beek staat droog genept in meppel door eenrichtingsverkeer zoals overal haar paardengezicht boven nog pronte borsten een oud dom blondje annabelle - je bruine kleur van rotting nog eens zo schoon…

Water is de oplossing tegen dof roest is het rotten van futloos kaal dat blauwgrijs begon zoals metaal zonder pardon tint tot rood stof Verwittig het niet met hamerslag ontzie het ijzer van kleurloosheid ook al raken de strakke lijnen kwijt juist in corrosie blinkt jaar tot dag gesprongen gaten vallen -niet te lassen in `t zwakste deel…

Madeliefjesmade Schoonheid verstopt onder misselijkmakend Zo ook ik, de mensenmade Diep gravend - rot, vies vlees tot in de kern Etend, vretend, honger Altijd meer en weer, etend dat zonder verweer Mens en madelief Begraven onder vies, verrot vlees Vlinder en vlieg Tandenjeugd, levende maag Ik ben de mensenmade, de madeliefjesmade Ook…

De oude boom buigt zich nog eenmaal diep voor de aanzwellende wind wolkenmassa’s hollen gezwind grauw aan hem voorbij Gefluit hoorbaar ver gedragen een verschrikkelijk scheuren is zijn lot geknikt en gespleten tot het bod de ziel gebroken Jaren van rotting weelderig bedekt met zwammen de kale boomstammen het nieuw leven proces…

ontspannen en vrij het leven zo teleurstellen dat hemel een hel wordt Waar liefde wil vervalsen ons tot verraad verleidt en denken in emoties leven tot waan verheft Waar eenheid is vergeten strijd ons gaande houdt waar echtheid wordt gemeden leugen tot waarheid gemaakt In onschuld geboren rijpend fruit dat van de boom gevallen slechts rotting…

Europa, Azië, Afrika - ik verzamel continenten werkgewijs - ik wijs toerisme af en waan me werker in een wereld die naar rotting stinkt ach, hoe mooi de sterren, hoe onbedorven de planeten waar nooit mensen waren met machines die aarde vraten, wateren ontvisten en vergiftigen, ja voordien 'k zou me moeten schamen, 'k zou zoveel excuses…

zijn gebroken hoofd draagt nochtans toch standvastig duizend sporen van verraad hoeveel kwaad er was geschied verkwanselt en besmuikt waar vrijheid naar de rotting ruikt van duizenden verdoemden ach daar binnen ruist zijn frase langs de schotten van de dood en in zijn nood verkleurt zijn blikveld niet- daar achter glas het houdt zijn…

De zon blijft schijnen maar de vlammende trompetten buigen zich neer, resten verhullend met een groen gewelf, lijken daarmee het zicht op rotting te beletten.…

Deze edele rotting bereikte het rijke volle veld, rijker als elke andere druiventeelt, voor de wijnbouwers, een behoorlijke zoetheid de brave paarse landelijke schapen wisten het wieden net niet te halen, dankzij het speciaal afwezige microklimaat omdat de wijngids de bevallige concurrentie, de aanwezige schimmel moet laten begaan, persen…

Ze zweet rotting uit haar poriën, een heerlijke geur gezond om in te leven, maar benevelend: sommigen denken astronauten te zijn op ruimteschip Aarde Bijna 800.000 kilometer per uur snel- len ze mee met de zon, ze draaien 1.670 kilometer pirouette per uur.…

soms wandel ik in grijze luchten tesamen met de aarde geuren van zwoele rotting zonder kleuren dan breek ik stilte zonder zuchten mijn stappen dragen dan erbarmen zwaar aan de groene waterkant waar de bomen rusten aangeland mijn donkere schaduw zwart omarmen als fijne druppels regen zwermen spoelen zij soms mijn treurnis weg en sieren…

door de verweerde korsten op mijn wonde de etterbuil barst open plotse pijn scheurt door het netvlies witgrillig en meertakkig als een bliksemstorm wijl uit de snede braakselbloed en etter opfonteinen proeft mijn tong het koperzoete bloed van stukgebeten lippen, een ongewilde traan valt op de tafel gezuiverd van het slijm der rotting…

In baaierd van zwam zal zijn rotting geknakt, hoge zijden gedeukt nog wat liggen. Hij leeft. Hij vermoedt dat hij leeft. Hij wendt zich van veel dingen af die zijn.…

Een boom , om het even eik of weke waaiboom voeten in de grond , kil verdronken of dor gestraald woekeren , onbewust kleven aan rotting en einde niets te doen dan staan en ondergaan De oceaan , willoos onder het gescheur van warm en koud verlangen naar de maan en sterven op het strand kieuw en vin , tentakel en schub , koraal en wier fluim…

Europa wier schoonheid gelijk' niet kende zakt nu weer bevend op haar knieën Want waar zij eens haar land herkende ziet zij nu louter rotting schieden Maar helaas, Aphrodite zal haar niet meer komen redden Zij ligt verkracht op de bodem van de zee te grienen En waar Zeus was om haar liefd'vol te beminnen, is hij nu in heel de wereld niet…

weefsel dat dit dode lijf omspande je een kus op je gezicht te drukken als een vogel in koperen lucht weg te vliegen getekend door beleefde angst voor elk onverklaarbaar verdacht geluid en vluchtte met lege handen liet jou de volledige duisternis jij bleef tussen planken ingebed voor altijd eenzaam in het reeds aanwezige aroma van rotting…

die kaecke of int pellorijn setten' is gewoon een hoofd in een halsring aan de schandpaal sluiten vel echter nimmer een oordeel zonder schouw van haken en ogen zo was geschreven op een Oud Raedhuys 'ziet rechts de kaak op het bordes' daar was echter geen ring of ringetje wel de paal nagels en een vleselijk dingetje damp en walm van rotting…

En uit volle kracht Fier in de lucht In volle pracht terug Pas als de boom vrij oud Zijn bladeren bijna niet behoud Verbouwd Inkrimpt, gepimpt Zijn takken vallen laat En een zucht slaakt Zijn laatste vruchten maakt De dagen zijn dan geteld En een zaag is besteld Onder aan zijn stam Als een boterham De nakomeling Door verderving Rotting…

zij weten dat ik weet dat ooit ooit ik dit gevecht verliezen zal dat ik vallen zal als regen met zijn water grond onder mij en de vaste ankers die mijn wortels waren los heeft geweekt en wind mij oud en stram het laatste zetje geeft in mijn val zal ik zijn jubelruis horen en in regen's overwinningsdronk ondergaan maar na mijn tijd van rotting…

valse zekerheid en chaos dans ik als een derwisj die rondtolt op zijn hoofd, in ijdele hoop de aarde in beweging te houden overgeleverd aan het lot wacht ik op de ommekeer gelaten lijden is mijn deel op dit verdomde pad kille regen en angstzweet gutsen langs mijn rug een terugweg naar de bronnen van de oerzee ontbinding de rotting…

O generalen, proef de lyriek van mijn rotting. Herhaal mij en groei mij. Ik wacht u met spengler en galgen uit het museum. Verlos mij, roep ik, maar hoop niet. De slaven geloven geen kralen meer, generalen. Ik heet o.a. napoleon van elba en sint helena komt later. ------------------------ uit: 'Atonaal', 1952…

De geur van rotting onder uit het kruipluik waarin mijn vader liggend op zijn hangbuik 's winters zijn laatste adem uitblies in de waterleiding, een oude loden, daarbij de uiterste voorzichtigheid geboden. Zijn diepe bangheid dat het ding zou springen. Jeugdsentiment zit soms in kleine dingen.…

Waar geen wind de rotting de straat opblies, en waar de klok onbedwingbaar door bleef tikken en het mysterie op afstand hield. Hoe ik je een waterijsje kwam brengen, op kousenvoeten de trap opklom, om de zeisdrager niet te wekken omdat ik je daarmee zou smoren, in de hitte.…