10940 resultaten.
zwerver
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 205 dat het jou zo moest vergaan
je onderdoor zou gaan
jij die alles in woorden verpakte
woorden en waarheid verhakte
je hield van de klank van je eigen stem
het krassen van je zwarte pen
nu je niet meer uit je woorden komt
gevangen zit in de diepte van je mond
dat het zo ver zou komen met jou...…
Sterven. III.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 497 , kan niet vergaan ....
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .…
Nog tien sextiljoen jaar
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 50 Dag witte tuin waar zwarte letters groeien
Vorm gevend aan het menselijk bestaan
Tot Moeder Aarde ronduit is vergaan
Charon niet langer heen en weer zal roeien
Dag witte tuin waar trieste zinnen bloeien
Straks is het met mij- gardenier gedaan
Ik zal je nogmaals innig gadeslaan
Je tot die tijd met printerinkt besproeien
Totdat ik met je opga…
Tijd
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 146 Het is zo jammer dat alles vergaat,
dat alles gesloopt wordt door tijd en zijn haat.
De lente brengt bloeien tijd stelt ons tevree,
maar dan in de winter neemt tijd alles mee.
En ook al weet ik dat het nergens op slaat,
doet het me toch pijn dat alles weer gaat.
Ook voor de mensen had tijd een idee,
hij liet ze kort leven en stemt ze…
Cyclus: groei deel 3
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 408 Kijk ik naar de wereld
reeds vergaan
verlies ik de greep
op de diepste lagen
van mijn bestaan
vlucht ik
in beeld
6.
Mens
geheel van beige stoffelijkheid
kwetsbaar en verwoestend
mens
geheel van subtiele verlangens
en rauwe lusten
mens
geheel van
hebben en zijn
strijd
7.…
leven
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 1.300 Zo pril en prachtig
Zo teer en zacht
Zo nieuw en onbeschreven
Elk kind geboren
Maar later dan de ommekeer
Zo oud zo lelijk
Zo vergaan en hard
Zo dikwijls ziek en pijn
Is menig mens beschoren…
Zonder liefde
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 216 Als het leven de rozen niet plukken
kan die opvallen in het onbeperkte
veld. Wanneer ik als mens geen mens
meer kan wezen, omdat het leven voor
mij dit soort rozen nog niet heeft
besteld.
Zonder liefde pluk ik slechts een
dag waarop ik slechts het gemis in
frustratie kan plukken.…
Rozen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 131 Je gaf me rozen,
voor een goed bericht,
ik zag aan je glunderende gezicht
dat het boeket je meer deed
dan een ander beseffen zou.…
uitersten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 351 Ik kan je liefhebben tot de einder dood,
de einder van die einder: het vergaan of
daar de einder van: het niet-bestaan.
In het ultiem moment voorbij de grens
zullen onze minnen elkaar opheffen
zodat we kunnen worden opgeteld
tot een volledig mens.…
Vader-dochter
netgedicht
2.0 met 19 stemmen 2.508 Gevangen in beelden
herinneren verkleurde pionnen
aan vergane glorie.
Schemerlicht
toont zijn donkere blik
win jij of ik
wie kraait er victorie.
Gewonnen spellen
ik geniet
scrabble
ganzenbord
mens, erger je niet.…
Naar psalm 49
gedicht
2.0 met 8 stemmen 5.947 -
'De mens is gelijk de dieren, die vergaan.'
Moet ik dát vertellen aan de geslachten?
Ik luister liever.
-----------------------
uit: 'De psalmen' 2003.…
Diep in mijn ziel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 151 Steeds wanneer ik geloof,
dat ik iets meen te weten,
verdampt mijn mening.
Steeds wanneer ik twijfel,
aan de zin van mijn bestaan,
is in de diepten van mijn ziel,
het twijfelen al vergaan.…
Geen krassen in het goud
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 24 Roest van vergane rozen
in vuile vazen, stof
op de tafel, ooit met liefde
gemaakt van de botten
van een beukenreus
naast de oude brieven
handgeschreven schetsen
van twee zielen, eeuwig
jong zonder beslommeringen
geen krassen in het goud
van de beloofde trouw
geen onbestemde vragen
of dubbele twijfel
die wroet en woelt
tussen…
Van Alphen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 141 De bal is rond
Het leven staat
Vol je lont
Waar je voor staat
Gisteren is mist
Wat je mist
De beelden spreekt
Een mens
Aan
Laat de lach je niet
Vergaan
Tot de laatste fluit
We gaan voorwaarts
Vooruit…
thuiskomst
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 95 we kwamen thuis
toen we door het raam
onze flinterdunne
vervlogen dromen
aanschouwden
het schommeltje
vergeefs bungelend
aan een balk
de dode takken
in zompigheid vergaan
een verlaten ploeg
woekerende brandnetels
de vogelkers die brons
kleurt in het ingetogen
herfstlicht
de tamme kastanjes
het zacht haast
sacraal roze
van…
Houten vuur
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 163 Hout wordt gestapeld
de vonk wordt gelegd
het knisperen
gaat over naar knetteren
vonken vliegen hoog
geur wordt verspreid
angst voor vuur
het verbranden van
wat eens leefde...…
Land van liefde
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 903 Vlieg op doorschijnende vleugels
naar het verborgen land
dat schittert
voorbij de weemoed
van je hart
Streel niet langer
de halmen
van je verdriet
de doornen
van vergane smart
die je pijnigden
eindeloos bitter
Hunker naar de plaats
waar vreugde zingt
de eeuwigheid danst
sluimerzacht
Wandel door de tuin
waar vogels albasten rozen…
Vergane glorie.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 122 De zee is woest en zilte ogen
vol vergane glorie voeden de kilte.
Verdwenen alle hartstocht, de jaren
gebonden aan onverbiddelijkheid,
terwijl menigeen daar onder lijdt.
De wolken grijs, grijzer en de mens
wijs, maar in wezen toch niets wijzer.
Terwijl een regenboog altijd blijft
bestaan zullen kennis en macht vergaan.…
Oudheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 86 Vervluchtigd,
Verloren,
Vergaan in de tijd.
Haar lipjes, zo roze, weken vaneen
en ik dacht nu komt het
maar ze verdween.…
Verlangen naar...
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 129 Ik verlang naar vergane glorie
want het komt nooit weerom
maar ik verlang naar dat roze wezentje
wat m’n hart beroerde, maar kom:
Wordt wakker want da’s voorbij!…
KLEINE GROOTHEID
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 27 Door luchtig eikenlover
dalen vleugels zonlicht
op groepen bosanemonen
hun verblijdende witte kleur
glanst en spreekt van
zuivere wil tot teer bloeien
en ontembare kracht
om na gezamenlijk vergaan
en verborgen wachten
steeds weer opnieuw te leven
in sommige kroontjes
vertoont zich wat ijl roze
een schier verdampte wijndruppel…
Tijdloos
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 942 Dit is wat u nu leest: een tijdloos gedicht
Het zal zo blijven staan
Het overleeft als een rimpelloos gezicht
Elk mens dat zal vergaan
Mens, wat u hier nu leest
Is vroeger door mij geschreven
Uw nu is mijn later leven
Of mij te ver geweest
Wens ik dat ik nu weet
Wat morgen voorbij zal varen?…
Vergaan
hartenkreet
4.0 met 27 stemmen 1.280 Donder nu maar op
ik voel teveel pijn
Hoe lief ik ook ben
jouw hart is te klein
Wees maar heel stil
je woorden stinken
Slim en doordacht
kwetsen verminken
Voel wat ik nu voel
of lieg je hart vrij
Ontken je hardheid
je speelde met mij
Laat me nu met rust
ver van mij vandaan
Liefde eens zo mooi
voorgoed vergaan....…
vergaan
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 431 de eindeloze melancholie van een maand
die sterven gaat, verloren in de vage glorie
van wat losgelaten blad
een dorre bloem buigt mee met oostenwind
ze wiegt haar tranen naar de zee
ze wiegt de dagen naar de overgang van meer
dan schelpen strooien op een oeverpad
met gras en lege ogen
waar de winter duizend vlokken weeft
besef ik, dat…
Vergaan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 91 de kleur vervaagt dankzij
tegenlicht dat hem tegemoet treedt
een gedrongen gestalte dringt
zich op aan geest der tijd
volgezogen met levenselixer
vervolgt het figuur zijn weg
hem berooid achterlatend
reikend naar het schijnsel
dat zich laat overschaduwen
door duisternis waaraan
hij zich gewillig overgeeft
kust Moeder Aarde hem liefdevol…
Vergaan
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 779 Gevochten
in een arena
van emoties
Verbannen
uit een landschap
van verlangen
Verdwaald
in een laan
van tranen
Vergaan
in een graf
van verdriet…
Vergaan
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 317 Ze bleef te lang
werd als behang
of die kast tegen de muur
Na al die jaren
kwam de liefde tot bedaren
zoet werd zuur
Vreugde verdween
samen werd alleen
slechts ik en geen wij
Praten werd zwijgen
een zucht en geen hijgen
nooit keek hij blij
Als ze terug dacht aan toen
hoe was de zoen
hoe raakte hij haar aan
Dan was het altijd…
Vergaan
snelsonnet
4.0 met 6 stemmen 426 Eerst gaan ze je gedeeltelijk verzagen,
Dan worden aders ergens weggeplukt.
Is dat dan naar tevredenheid gelukt,
Dan denk ik dat de rest ook wel zal slagen.
Op deze plek staat nu met regelmaat
Hoe of (het) Willem Overweg vergaat.…
worden en vergaan
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 54 hij zag hoe de tijd
verstreek en langzaam
stierf langs het
binnensijpelend licht
hij wist dat de tijd van
alle tijden was en ongewis
hij kende de vergeefsheid
van het leven
hij wist dat de westenwind
sluw noch uitgekookt was
hij kende hem als een
razende bruut zo nu en dan
ze waren niet in zijn
wezen ingebouwd
de argeloze woorden…
dagreis
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 310 is geëtst
de mens als mens hij kent zijn angst
hij reist het liefst bij dag…