Alle inzendingen over rugzak specialist gewoon

Wie mooi wou zijn, moest vroeger pijnen lijden Maar in de discotheek van deze tijd Kun je makkelijk je hoge hakken kwijt En jezelf van zulke kwellingen bevrijden Waar je na zo’n ruil dat schoenenpaar moet laten Daar zijn specialisten over aan het praten…

omdat vandaag nooit gisteren blijft en elke tel zijn geschiedenis schrijft omdat in het troebelste gedachtenwater alleen de waarheid bovendrijft en oude kwaadspraak naar nieuwe leugens neigt omdat de wijsheid in alle talen zwijgt en licht met donker de liefde bedrijft omdat ik niet verdraag dat de droom wordt bedreigd en in die…

de dichter droomt van oeverloze stromen die traag door een oneindig laagland gaan hij peinst over de zin van het bestaan en wat er na de dood zo-al zal komen hij is een god in ’t diepst van zijn gedachten z’n ganzenveer bedwingt het perkament beschrijft de wolkenvelden die frequent extase of een zwaar gemijmer brachten hij weent om bloemen…

Zonder na te denken, zeg k mijn dagelijkse zinnen, weet ik liefde te schenken en de mensen te beminnen...…

wij sterven ook gewoon bladeren worden weggewaaid vlinders worden weggeregend wij sterven weg stikken in de tijd dood gewoon doodgewoon…

Zijn wereldje is heel klein geworden, de kinderen druk, zijn belangrijk geworden, voor hem bezoeken hebben zij geen tijd, of is het gewoon…onnadenkendheid.…

gewoon zoals ik ben en voel, dit ben ik gewoon .…

Gewoon even weg, even weg uit deze wereld, dit leven of alle gebeurtenissen. Gewoon even weg, even weg om te voelen hoe het ook anders kan, anders dan nu. Gewoon even weg, even weg uit deze wereld, dit leven of alle gebeurtenissen. Gewoon even weg, even weg maar toch liever ook niet..…

Zo heel gewoon, een vriend van mijn eigen zoon, vraagt, wanneer ging U het laatst uit eten? Bijzonder is het antwoord evenmin, want iedereen mag best weten, dat dit amper meer voorkomt.…

Gewoon maar doorgaan en net doen of alles gewoon is, wat helemaal niet zo is, maar dat weet niemand, dus gewoon doorgaan, gewoon gewoon doen, zoveel mogelijk alles gewoon maar gewoon doen. Net zolang tot alles weer gewoon is. Maar je weet niet of het ooit nog gewoon wordt.…

morgen is het weer zomer dan hangt aan het groene ijzerwerk rondom mijn kleine buitenterras weer het opgehangen plastic in zwart gevuld met een kleurrijk gewas of beter gezegd, eenjarige plantjes zij blijven twee seizoenen zo sterk als de kwetsbaarheid van oude van dagen er zijn nog vetplantjes in rieten mandjes, overjarigen zoals dat…

Soms denk je dat je anders bent, maar juist dan ben je gewoon. Maar wat is gewoon? niemand is hetzelfde dan zou het saai worden en dat is anders. Anders als gewoon is dus eigenlijk normaal. Want wanneer je anders bent, ben je dus eigenlijk gewoon.…

zoals ook mijn kind eens heeft gedaan hij zou de wereld wel even gaan verkennen keek niet meer om, liet mij alleen daar staan En nog steeds als ik die rugzakkinderen zie denk ik: gewoon naar school of weggelopen toch wil ik er niet bij stil blijven staan maar gewoon voor iedereen het beste hopen.…

Soms raakt het verleden het heden weer aan is de leeg gewaande rugzak op de kast blijven staan en al bleef hij een tijd lang onopgemerkt er zat toch nog iets in wat ik niet had verwerkt. Dan gaat de oude ‘koe’ in formaat iets geslonken weer terug in de zak. “Tot de volgende keer,” zeg ik zacht wanneer had je me ongeveer terugverwacht?…

Het is al met al wél zo als ik een te zware rugzak draag ga ik gebukt door het leven en zie alleen mijn voeten maar. Dus als ik rechtop ga lopen, wellicht met wat minder last zal ik me opgeruimder voelen letterlijk en figuurlijk dat staat vast.............…

Dokter W. is een deskundige in spermatozoïden en ovulatie, hij heeft zich nu ook gespecialiseerd in in-vitro fertilisatie, zijn wachtkamer zit thans constant vol, steeds meer buikjes worden stilaan bol … Je kunt in Capelle-aan-den-Eicel terecht voor consultatie !…

als de witte piano in mijn rugzak en jij in het vuur konden spelen jou haar zwierend tegen mijn ogen weet ik dat liefde op zak rijkdom is…

Smorgens opstaan, heel gewoon, onder de douche staan, heel gewoon, ontbijten en koffie, heel gewoon, tussen de middag een boterham, heel, heel gewoon.....…

ben zo ver met je meegegaan hebben samen zoveel emoties gedeeld dat ik jou als herinnering in mijn rugzak steek wanneer je me vraagt alleen terug te keren…

legen en je eigen straatje weer gewoon met liefde vegen…

thuisreis was het een droom of verwaaide herinnering door mensen gekneed tot een heilig beeld toch wandel ik bewogen naar huis mijn rugzak vol kruimels en sporen van bemoediging…

op weg gaan met het besef dat elke stap een reis kan zijn door letterland over grenzen gaan van het bestaan met in je rugzak de verwachting... verwondering is wat je zoekt maar daar woorden voor vinden…

Jouw geur zat nog in mijn rugzak toen ik thuiskwam. Ik had hem tegen m’n neus aangehouden, diep opgesnoven en geprobeerd te achterhalen wat het was wat ik lekker vond. Hij had alleen maar in jouw kamer gestaan. ‘Wat is die geur dan?’ had je gevraagd. ‘Ik weet het niet’, zei ik, ‘gewoon jouw geur’.…

nemen Ze denken te veel aan de fouten van het verleden In plaats om van onze fouten te leren Proberen ze gevoelens te weren Ik geloof dat er ergens op deze aarde Zeker wel iemand is met wie ik samen onze rugzak kan dragen…

niemand begrijpt me geen familie geen buur of verre vriend geen dokter specialist of psychiater niemand begrijpt me alleen m’n hond we kijken elkaar even aan en besluiten een heerlijke lange wandeling te maken in die prachtige stilte praten we honderd uit niemand begrijpt me alleen m’n hond…

In vrijheid brengt de journalist het nieuws in beelden en in woorden in vrijheid zaait de dichter ideeën over het nieuws als specialist in talige akkoorden de lezer oogst die taalrijkdom handelend in vrijheid want niemand schrijft hem voor om die ideeën te vermoorden je kunt ze in taal vatten door ze gevat te verwoorden voor vrijheid…

Mooi meisje vol angst en verdriet Die rugzak is te zwaar voor jou voel je dat zware gewicht zelf niet?…

een lichtgewicht valies algemene rugzak openbaar paspoort geplukte creditcard zon zee palmenstrand lagunes formule all inclusive mijn god, wat is `t hier mooi…

Ik pluk je uit de boom stop je in mijn rugzak sleep met slingerbenen overmoedig geworden verloren weldaad achter mij aan waar het muntje pas valt aan het eind van het gelopen pad…

afscheid is als ballast een rugzak met de zwaartekracht van een zwerfkei elke stap is herinnering de tranen echter zijn opgedroogd in de nerven van je gelaat als verzamelplaatsen van het eeuwig zout in open wonden…