2947 resultaten.
Het gekerstmis
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.520 Er omheen de ruimte van de stilte.
Hij kijkt achterom.
Hij ziet niets, behalve dan
de lege stoel. Wanneer hij
zich weer omdraait,
ziet hij in de weerkaatsing
van de ruiten dezelfde
leegte, maar dan buiten.…
Tijdelijk gewichtloos
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 375 Omarmd door de wind
blijven staan terwijl je
om zou moeten vallen
hier is slechts lucht en ruimte
alles lijkt lichter verteerbaar
zwaartekracht blijkt relatief
zwevend als een vogel in de wind
vergeten het gewicht
van onbelangrijke
belangrijkheden
die als een valse loden last
het dagelijks leven beheersen…
Dood hout
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 87 het lijkt
alsof ik te veel
levens leid
bomen splijt
die eigenlijk
moeten groeien
voor meer ruimte
heb ik het zand
laten verstuiven
maar de vennetjes
zijn opgedroogd
de fauna is gestroopt
mijn bos
is chaos in de greep
der elementen
mij rest
dood hout
in wanbeheer
het loof dat ik
lang koesterde
is er helaas niet meer…
Opgeruimd type
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 1.890 Wat doet de amateur
goed geluimd op zaterdag
anders dan ramen zemen
stofzuigen en opruimen
correspondentie opschuiven
uitgebreid een bad nemen
morgen is het zondag
Maar vandaag moet alles aan kant
misschien komen de Obama's langs
aan rommel heeft Michelle het land
ik maak ook ruimte voor een rondedans…
enter night
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 179 ik werd weggedreven in een
doodskleed en werd gillend
wakker in een soort vacuüm
ruimte waar nog geen blad
of een vlieg binnenkwam,
en deze keer stikte ik dus.
soms kunt je nóg zo roepen
schreeuwen en doen maar
dan loopt het verkeerd af,
dan kun je doen wat je wil.-…
Op het vinkentouw
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 580 moet ik wachten,
mijn ziel,
totdat het hart
uiteenbarst
en het bloed
aan adem zuigt
of dat ik verstik in een
laatste grote zucht
waarna mijn
ongesloten ogen
de ruimte verkennen
zonder dat ze jou
nog werkelijk zien
dien ik eerder te sterven
om jouw eeuwigheid,
onzichtbaar,
te mogen erven
wie is het dan
die ik dien…
De kou van stenen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 157 hij schuifelt
gaat langs licht
met donkere plekken
tot hij niet verder kan
voelt tegenstand in
zoeken naar een opening
wil door
naar de andere kant
raakt met onzekere hand
ziet ruimte draaien
stapt zonder houvast
in lopen op de tast
de lichte plaatsen
zijn verdwenen hij rilt
voelt de kou van stenen…
Ontworstel
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 637 loop toch niet binnen de ingedikte lijnen
leg je voeten niet aan banden, ren, voor wat je meer
dan lief is
schrijf onbegrensd
over dat kleine stukje groen waar paal en perk
de gestelde ruimte stelen
rijg je rede niet in een keurslijf, schreeuw, om wat je meer
dan lief is
hoe kan een kind anders zichzelf nog spelen…
Uitzicht of inzicht?
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 339 Lawines van de wolken,
slagbomen van de horizon
houden dromen niet tegen
in de opwaartse beweging
van een luchtballon, verwarmde
woorden in nieuw gedicht,
naar de oorsprong van het
onbekende in een vlucht van
akkoorden om het inzicht te
verspreiden van herinneringen,
te kiemen tot waar de stilte is
geland, een bevlogen ruimte te
vullen…
Boze inborst
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 130 Boze inborst
Klaag’lijk zweeft het geluid
door de ruimte;
rillingen lopen over de rug,
een nachtmerrie
verdwenen, zoekgeraakt
een kind, zoon, dochter
gekeurd en weggehaald,
meegenomen en kwijtgeraakt
Een algemeen gevoel
van ontsteltenis neemt plaats
verdwenen, de veilige rust
een onvolmaakte wereld.…
de vrouw was van wind
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 109 de vrouw was van wind
dreef voorbij
schaapjeswolken
(wilde haar ogen drinken, lezen)
lossen op
stuifmeel van gewaarwording
verwaait
al het water van de zee
zaailingen
naar waar ter wereld zend je ze
om haar te zoeken moet ik
groter dan het firmament van
ruimte en van tijd
achter randen vinden wat verschoof…
gele wolken
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 109 het meisje, ze woont aan de rivier
gebruikt nauwelijks woorden
ze maakt vanavond haar jurk af
hij is smaragdgroen en past bij
haar ogen
ze droomt van gele wolken en een
man die altijd onderweg is
zij blijft alleen in de eenzame ruimte
ze zal neuriën en uiteindelijk
haar jurk aantrekken
zich daarna naakt bewonderen…
Leeg..
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 132 Of maakt het ruimte
Je sleept het mee naar waar jij het brengt
Of is het alleen maar een vertedering
Voor dat
wat de tijd brengt
Waarom lijkt het altijd dan zo verdomd
Leeg..…
Vrij zijn
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 195 Ruimte buiten de orde
van de kleine burgerij.
Vrij ademhalen wil ik
te midden van conventies.
Ontspannen speel ik
met de regels van gezag.
Rust vind ik in het weten,
dat mensen weinig weten.
Lachen leer ik om de waan
van de kwetterende dag.…
Dat dit mijn wereld is
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 175 Gesloten ruimte met
Vloer, plafond, muren,
Een deur en een raam,
Waarin ik in volkomen
Vrijheid kan denken,
Ademen, zijn,
Dit is ik, dit ben ik,
Dit ben ik helemaal,
Een totale acceptatie
Dat dit mijn wereld is,
Alleen al een blik naar
Buiten is genoeg om er
Nooit meer heen te willen,
Die deur nooit meer open te doen,…
Vleselijk
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 335 in de ruimte tussen woorden en gedachten
leeft de dichter zich uit
met vleselijk genot
sterfelijk
want de volgende dag
resten slechts de woorden,
de botten van de gedachten,
het vlees is al verrot
een gedicht gelijkt 'n geraamte
gereed voor forensisch onderzoek
door aspirant-gedachtenlezers
met een dichters-woordenboek…
RITME
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 103 Een serene stilte
overvalt de ruimte.
Overmorgen is het zó.
De druk even weg,
een ritme beteugeld.
De geur van ontspanning
voltrekt zich in
getemd ademgeluid.
Louter weelde in
het ochtendblozen.
Intens geluk zorgt
voor een zichtbare
glans.…
Onbemind 3
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 90 Ook ik ben het verdriet,
de stilte, het gebrek aan,
licht, ruimte, ontferming.
Ik zie springvossen paren,
en ik zie karkassen kraken,
kadavers branden,
dat het zich laat zien, staren.
Ook ik ga ongemerkt voorbij,
door de woestijn, en door
de consternatie.…
Heden
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 128 De tijd geeft ruimte aan het zijn.
Want er is genoeg van beide.
Het één is niet groter dan maar
in balans spreken we van heden.
Meestal realiseert men zich
Dat vooral in het verleden.
Die vorm van bewust zijn
Bepaald het leven van alledag
Toch zijn we het gelukkigst
Als u zich dat niet realiseren mag.…
Ode aan het onbestemde
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 Al wat niet helder is,
eenduidig,
al te zeer begrensd,
laat ruimte
aan wat zou kunnen zijn.…
familieportret
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 341 de foto
een vastgelegde
momentopname
uitgekozen voor
een gelijmde plek
in het album
elk van ons wrikt zich los
van het gestolde gezin om
het met eigen ogen te zien
we kunnen elkaar
niet vinden in dat licht
de tijd en die ruimte
zoveel werkelijkheden
waarheden en zoveel
wijzen van begrijpen in
één afdruk…
Positieve benadering
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 93 Met kinderdromen
die ruimte krijgen voor doen
gaan we ver komen.
Stimuleer de jeugd
in verwezenlijking en
zie hun wil als deugd.
Reik ze kansen aan
en ja, dan verbetert ook
het ouderbestaan.
Wij deden verkeerd,
zij zullen dat allicht doen,
maar hebben geleerd?
Straffen helpt even?…
Entiteiten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 Boom, vijver en rots
zijn melkwegen, droompaden
van amper aren:
vanuit de ruimte
nauwelijks zichtbaar,
vanuit mijn vierkantig bestaan
werelddelen op zich.
Losse entiteiten in mijn heelal?!
Uitkijk op het leven
of gewoon de tuin!
VIJVER ROTS…
stilte
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 97 stil eens
hoor ik daar de stilte
hoor ik de stilte
die ons ontstolen is
die ons de ruimte gaf
om te bezinnen
hoor ik de stilte ronddolen
de stilte van ooit
uit den beginne die ik nu mis
hoor ik die stilte
op zoek naar een plek waar
ze zich kan verholen
of droom ik haar slechts
voor ons te kunnen winnen
door simpel opnieuw te beginnen…
in eeuwigheid
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 107 ik zal je blijven zoeken
door ruimte en door tijd...
in diepe spleten of kromme hoeken,
ja, zelfs tot in de eeuwige eeuwigheid!…
achterblijven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 71 in het open luchtruim
dansen vogels zich bijeen
cirkelend boven het
standvastige gebouw
van koper en graniet
boven de ingang
prijkt Mozes in
steen gebeiteld
samen met de
tafelen der Wet
in een gesloten ruimte
op de bovenste
verdieping wachtte
de galg
niemand keerde terug…
waarin verliezen huist
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 444 waai mijn blosjes weg
bevries de glimlach
breek mijn lippen
is er meer
ijzig is je adem
je kille stem
verschraalt mijn lijf
waarin verliezen huist
muren zonder kamers
handen afgekapt
ogen die verbouwden
alles wat ik was
je ruimte stond me aan
ze liet me gaan
ik droom niet meer
om koud te wonen…
De geboorte van ruwe schaduw 8
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 66 Dit is geen ontkenning,
Hier staat alles in ruimte.
Bloesems neuriën,
Vlinders minnen,
Ruwe schaduw!
Ruwe schaduw!…
Lichaam III
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 77 Lief lichaam
Van geboorte tot dood
Leef ik in jou
Soms voel je log en zwaar
Soms als een open ruimte
Van Gogh schreef
Dat hij geen dubbeltje
Om het leven zou geven
Als er niet iets oneindigs,
Iets dieps en werkelijks was
Dit palet aan schoonheid
En gruwelijkheden
Op dit canvas vereeuwigd
Met onstuimige penseelstreken
Is het genoeg…
Loskomen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 74 Misschien worden we
onsterfelijke vogels
die door de ruimte
zweven en komen we
los van ons vleselijke lijf.
We houden ook niet rafelige randjes
en van kwetsbaarheid…