95 resultaten.
Geen ruïnes
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 67 wij kenden het spel
van eb en vloed
met zand en de golven
bouwden de dijkjes
wisten bij voorbaat
dat water er over heen slaat
begonnen weer zonder
woorden opnieuw
maar iets verder weg
er waren geen ruïnes
het strand bleef intact alsof
ons plezier geen geschiedenis had
we zagen in schuim
hun overwinningslach op
zand van maagdelijke…
Ruïnes
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 3.678 Ze keren langzaam terug naar onbehouwen staat
en in verwering brengt zich iets ontzaglijkers
aan het licht, dat ook in het gezicht van doden
over een verleden leven triomfeert. Grondstof
door nietsziende kracht bewoond, als van goden,
in de grootste tempels en in broze geest vereerd.
--------------------------------------------
Uit: 'IJsgang…
Palmyra
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 107 Gedegen is haar werk in de praktijk,
IS wil zelfs ruïnes ruïneren.
En later wordt voor vreselijk veel geld
De puinhoop tot ruïnes weer hersteld.…
forum romanum
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 460 zuilen beeldfragmenten
triomfbogen ruines
in een levende stad
de restanten
van een beschaving
van hebzucht en verwording
grofheid hoogmoed
en genialiteit
treurigmakende restanten
zijn nog welsprekend
onder de zon
die scheen hier
duizenden jaren geleden
net als nu…
Waarheen?
gedicht
3.0 met 27 stemmen 10.476 De bergbeek in zijn bedding
van boven naar beneden
maakt Alpen tot ruïnes.
Niemand herkent je meer
als je je doel bereikt hebt,
o domme, natte beek.
-----------------------
uit: 'Gedichten', 1984.…
Capitulatie
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 296 Hoop bloeit
op ruïnes
van terreur.
De oorlog
moe
gestreden,
aan vrede toe.…
in het land van ruïnes
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 224 ik wil groot zijn
in het land waar ik van hou
mijn eigen ingetekende maat
staat pardoes wanneer ’t geluk
als klevend boter uit de hemel valt
het beste van het niet zijn
krast de staar van mijn netvlies
zoals ik ga - door een groot komkommerveld
waar ik de kleinste voor het laatst bewaar
overwinningen zonder zege
is als het grijs tussen…
De ruïnes van vandaag
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 309 ik heb mijn vlag geplant
op de ruïnes van vandaag
overleven is nog vaag
het eerste stuk werd geplaveid
met rituelen uit de morgen
chaos kwam met haat en nijd
om twaalf uur boog alles
en ging barsten ik zag
brokken ongebruikte tijd
was gevangen in de niet
doorbroken cirkel van verwachten
kon niets tot mijn ultieme spijt
ik duisterde…
De ruïnes van Arcadië
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 110 Weemoedig volgt een oude man
de opbouw van het schaduwspel.
‘t Herscheppen van verloren dagen;
In de mist ontwaart hij ’t meisje
- de dochters van Arcadië zijn
boven Lethes stroom verheven -
Ze was zijn eerste ware liefde
thans verrezen uit ’t verleden.
In gratie – weergekeerde geest
Zij waart in ’t rond – in waardigheid,
haar rechte, translucente…
Luchtkastelen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 47 Om het allemaal maar
te kunnen vergeten
bouwen we luchtkastelen
op de ruïnes van ons verleden
Paleizen waar we in wegdromen
Onszelf koesteren in de waan
van veiligheid en vertrouwen
En we bouwen en bouwen en bouwen...…
Lagen
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 69 Ik knip in oude lagen
heden vervaagt in het verleden
ruïnes blijven zolang
stenen ze willen dragen
het hart ze kan verdragen,
ze geen kooi, geen zooi zijn
zolang ze mooi zijn
ze lijf en leden,
ziel ze schragen.…
Astarte
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 418 Ik droom
van oude tijden
gekerfd in een rots
mijn naam
Ik droom
in beelden en
in geuren
Ze kleuren
mijn verwondering
In mijn ik
weerspiegelen
de oude woorden
en de sagen
groeit de mythe
en de kracht
De ruïnes vormen
samenhang
de geheimen
mijn verhaal…
Vertraagd afscheid
snelsonnet
2.0 met 8 stemmen 326 De kermis is nu weg en ook weer niet:
Niet alles is in één dag afgebroken
Dus staan er nog ruïnes na te spoken
Wat elk jaar weer een trieste aanblik biedt
Het zicht op zo'n half afgebouwd gevaar
Schudt mij nog wel het meeste door elkaar…
twee zomers
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 443 twee zomers heb ik het uitgehouden
de zon scheen er niet als thuis
de maan bood geen troost
ik besloot terug te gaan
tranen rollen over mijn wangen
ik kan ons huis niet vinden
dit is toch echt de goede straat
ruïnes en rook is al wat ik tref
nergens bloeien nog rozen…
De Engelse Sonnetten, 6. De klim
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 414 Ik aarzel,
alvorens de trappen
naar de grimmige
ruïnes te betreden.
De stenen onder mijn voeten
lijken zwart,
ik sleep me hoestend omhoog,
de smaak van bloed
doet het hart
in mijn borstkast stoppen.…
Avond aan een bergmeer
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 478 Een koele bries
breekt de reflecties
van ruïnes op het water.
Lelies dansen,
statig en bedachtzaam,
als droegen ze as in hun kelken.
In een onzichtbare verte
bedekken zware wolken
als oogleden de bloeddoorlopen zon.
Sterrenloze duisternis
verbrandt het licht
en alle vogels zwijgen.…
Onzichtbaar geluk.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 353 De ruïnes, de puinhopen die
ik zie...
Eerst alles stuk voor het geluk
van morgen.
En wie ben ik, oh wie?…
Villa Hadriana
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 853 Door openingen hoog
in de halfverzonken gang
valt licht op ruwe steen
en omgevallen beelden.
Resten stucwerk hier en daar
vertellen met gebarsten stem:
"dit was een keizershuis,
met alle bouwvallen rondom
in 't weidse heuvelland".
'k Meen Caesar te ontwaren
met zijn nobel en schoon gelaat,
getooid als legeroverste,
die zal vragen…
Hoop
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.135 Kruipend,
strompelend,
over de ruïnes van mijn leven,
probeer ik mijn weg te vervolgen.
Soms glijd ik terug,
word ik bedolven
onder het puin
van verdriet en pijn.
Soms ook zie ik de top
in de verte.
Dat geeft mij hoop.
Zo blijf ik vechten,
probeer ik te genieten.
Niet alleen van het uitzicht
naar de top.…
Aartsvader.
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 209 gij heiligde onze aarde
in Gods naam verricht
je zoon te vergeten
in verduisterd levenslicht
stortvloed van tranen
over jouw Bijbelse land
wonderen in verhalen
ruïnes in het zand
gij schiep vele kinderen
in eerbied en roem
wij lezen in geschriften
het leven van toen
1974.…
Straaltje licht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 163 Wind fluit hol
tussen muren van ruïnes
waar schimmig licht
in hoeken verdwijnt
slechts stof beweging brengt
door vlagen opgejaagd
stil zit ik te turen
naar brokkelige muren
waar nog kleine lichtstraal
gebroken in schervig glas
wazige schaduw tekent
van wat ik eens was.…
Goddelijk
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 1.037 ik zag hem plots tussen de ruïnes van
een grieks theater - adembenemend
beeld met reisgids in de hand
alsof een god (even op uitstap in het land)
verdiept in de gezangen van een rei
over zichzelf een eigentijdse versie vond
één decorwissel en dramascène later
verbrak hij de extase en liep me prompt
in een alledaagse boog voorbij…
Verschiet te Rome
gedicht
3.0 met 10 stemmen 2.999 Ruïnes? Ik weet ze in mijn leven al.
Een weids terrein vol brokken, zelf gemaakt,
uit eigen grond gestampt. Maar avondgloed
te Rome, zachtvurige zonsravage regenboogbekroond
laat door geen glorieus verwoest bestaan
zich evenaren.…
alsmaar verder
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 549 het afscheid komt van ver
telkens weer
wanneer de woorden
zijn volbracht, verdreven naar
de donkere ruïnes van het gelaat
ik keer terug; houd de wacht
behoedzaam bij de eerste zon
als zou het sterven geen naam meer hebben
geen fluistering of klank, niet hier en halverwege
niet voor jou en mij
van ver, van ver, van zo dichtbij…
Het heilige vuur
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 116 spiralend
speelt zand
met wind
in de woestijn
het heilige vuur
is al lang gedoofd
in de schoot van
rots en overhang
verlaten ruïnes
wachten op sloop
door erosie van
gestapelde steen
het schimmig leven
naast de scheve
olijfboom is zijn
schuilplaats al kwijt
steeds hoger
duinen woestijnen
laten culturen stranden
in verzanden…
monumentenzorg
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 358 wat men mist in dit land
zijn de poorten
naar voorbije tijden
in eeuwige ruïnes
onafgebroken tekens
voor onze nederigheid
het besef dat vóór ons
reeds van alles werd en was
gebruikswaarde is voorwaarde
voor het voortbestaan
van bouwsels als kastelen
men sloopt geschiedenis
als voorbije onwaar
hooguit is er restauratie
tot iets wat nooit…
Kindprostituee
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 778 uitvergroot bij neonlicht
en jouw iele meisjeslijfje
in de groei ontwricht
bij de drank geschonken
aan het drek
dat na zessen zonder gêne
bovenborrelt
nog onthullen wimpers hunker
maar de lege maag ontkent
je raakt hier snel vertrouwd
met afkoopgeld
dat wist en went
Cambodja, november 2007
Opgenomen in gedichtenbundel "Op de ruïnes…
Nog steeds…
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 175 sluimert oude zomer
bladrood grauwt daarna
doorborduurt de narcis kil
krokust jonge lente
er trekt een voorhang op
boven vluchtende ruïnes
ver uit krijsend hete bergen
slijkland zompt verdriet
naar het westers paradijs
somma knijpt een oogje toe
ruilen lokt de satan
zijn glimlach zegt genoeg…
Blonde krullen
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 814 Het jonge kind met blonde krullen
de ogen helder, hemelsblauw
is een oud mens geworden
met doffe ogen, de haren grauw
De poppen zijn verruild voor kogels
met de tranen komt het bloed
voor huizen zijn er de ruïnes
en niemand ziet wat het met haar doet
Van warme familie naar de wezen
in de puinhoop van donderende brullen
hoor je haar zachtjes…
nervositas
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.052 uit de ruïnes rijzen zenuwen
ze razen door de buizen van het huis
kneuzen de ruimte
waar mijn gemoed geduldig veinst
slechts mijn gemoed te zijn
en niet de bruisende bron
van mijn gebundeld wezen
ik sla op de vlucht
voor de kraaien in mijn haar
mijn woorden glijden uit
vergeten mijn inborst te kneden
ik sta op de rand
bereid over lijken…