Alle inzendingen over schemer

ze weende want ze kreeg een kamer en vier hoeken waarin ze zich kon opsluiten zelfs toen het helemaal over was voor zijn voeten schreeuwde zij om traagheid en het naakte van de slakken die de zonde lieten neervallen en verkleurden tot purperrood ------------------------------------- illustratie: Beeldentuin Dehullu 2008…

schaduwhuizen vallen op straat tussen scheve bomen wier kruinen met bloemen stoeien in overtuinen waar de laatste vogels nog vliegen en treurwilgen de avond wiegen in bootjes die op het water deinen zal een drevelgat in de schemer verschijnen…

Voor O. ter nagedachtenis aan M. Achter een ivoren lach galmt zijn wereld staccato in wegstervende woorden Vraag en antwoord vlechten zijn gedachten ineen tot een gordiaanse knoop Hier, in dit leven knarst de tand des tijds het gruis in open wonden Ongemerkt slibt het zout in jonge ogen tot geen traan de pijn nog schreien kan…

Stil graast de rikke; bij de bosrand beweegt iets. Schuwt haar jong het veld? Onverwoestbaar leeft de beuk voort, met doorkliefde stam... Het bos geurt fijntjes; veelstemmig gezoem klinkt op: paardenvijgenlied!…

stilaan wijkt het licht kleuren vervalen tegen het venster tekent jouw silhouet zich af contouren vervagen in het onmerkbaar overgaan van licht naar donker onzegbaar denken van woorden die oplossen in de schemering en mijn gelaat doch niet mijn tranen toont in jou zocht ik mijzelf maar vond slechts ledigheid…

Schemering sterft weifelend "onhoudbaar" begint de moed te dagen ontluikend brandt bij dageraad de hemel enigszins verlicht ongemakkelijk, ja, haast ondraaglijk..…

in de schemering, ritselt een droog notenblad - oei, het is een nerts…

Ik heb zojuist de lampen aangedaan, maar ik zie nog steeds geen licht, dat de schemering weet te weerstaan en ik heb mijn ogen echt niet dicht. 't Duister welt omhoog uit mijn hart, tegelijk met alle tranen in mijn ogen, uitingen van mijn niet te delen smart, waar elk lamplicht wordt ingezogen.…

Maar hij had mij gered, eer mijn vrede verging, Uit de greep van het leven, zó hard, zó ruw Met zijn zoete viool, in de schemering.…

De flakkerende schaduwen in de halve schemering zijn bijna sterk genoeg om in dromen te figureren Als ik zwaai dan zwaaien ze terug ze zwijgen alleen nog tot ik de kaarsen uitblaas…

Zon door wolk omlijst zet de flat in vuur en vlam brandgeschilderd glas…

De lucht kleurt en vormt als een nieuwe schemering zo dromerig mooi…

In de schemering zit zij te mediteren. Niets kan haar deren.…

mag niet wennen ik schrijf je naam in schemer…

hij lijkt los te raken van de wereld als hij in de schemerige pasteltinten van de avond door de stilte zingt het hart warmt zich aan de kleurige taal van zijn zang de frèle schemering rilt als de nacht zacht over haar pasteltinten penseelt dichter bij huis komt men niet…

In de schemering, Als alle dingen duisteren, Heerst -dit lichte fluisteren: Lieveling, lieveling!…

Regen, regen valt aldoor Kletter, tik en tik ik hoor Op de ruiten, buiten, buiten, Regen zing uw zang en zing In de vale schemering. Tik eentonig liedje mij Span een klein verdrietje mij In het duister, fluister, fluister Spin mij in uw toverkring In de grijze schemering.…

allerlei lichtjes dansend in de schemering sfeervolle avond…

nachtblauwe schemer de verduistering van licht dagblauw ontkomen…

in de schemer terwijl ik nog niet wil begint de merel hij is mijn voorganger in stemoefening…

Een kudde modder- schapen in de schemering – eindeloze hei.…

In de schemer van de avond Staan we samen Heel dicht bij elkaar Gek van verlangend genot Om samen te smelten In een oase van liefde In het schemer van de avond Laat jij jezelf aan mij los Ik mag je minnares zijn Hunkerend geef je jouw lichaam Aan mij in een zinderende Zalige sensuele lange nacht...…

Schemering, wacht... Beeld en pas vertragen tot nacht Lange wacht getijden van gevoel gewoel tot ik op de dag aanspoel verloren tussen jouw waarheid en de mijne Toch doorgaan, de blik achterom verankerd... deze dag doorstaan Ik heb geen kracht Schemering, wacht...…

Gouden schemering: een mooie laatste avond – maar liefst niet vandaag.…

als de schemer valt ontsluiten rode schimmen de deur naar morgen…

De hangklok viel stil met de schemer de regen geruisloos geen wind…

De intense lach verdringt in de schemering waar een wolkbreuk stort.…

Stil hangt de vleerhond totdat het gaat schemeren ondersteboven…

Met haar hese stem leest ze voor in de schemer- uren vol liefde.…

Nieuwe schemering vult kleur en licht in de lucht avondstilte heerst…