Alle inzendingen over schemering

Geblinddoekt door de heggen en het huis, voed ik de luizen op de rozenstruik, laat vogels vliegen van mijn vingertoppen, de egel scharrelt in de schemer langs mijn huid. Ik ben hun stek, lig steevast op mijn plek, geneuk van mieren op m'n buik. -------------------------------------- uit: 'Een dunne duurzaamheid', 1999.…

Jullie keken hoe de schemering zich het eerst onder de appelboom verzamelde, je hand als vanzelf daalde, komvormig op haar fontanel. Jij een liedje voor haar zong over een meisje, dat moest gaan slapen om vroeg in de morgen samen met jou de zonnegroet te doen of te laten jouw vingers streelden het blonde haar.…

Ik hield mijn koude tenen en was sindsdien voor de schemering al bang. Ben, oude vriend, kom je me verlossen?…

deuren Vermoeid hollen we mee met de tijd die alsmaar sneller gaat Werelden die veranderen waar we bij staan als razende tekeer gaan Verdoofd door het lawaai verblind door de flikkering van dag en nacht Verzinken in een schemerig…

Soms luister ik lang naar het zwijgen Van die donkre viool, mijn hart, En scheemring na schemering zijgen Door een stilte die sluimert en mart. Doch eindlijk begint het te trillen, Of een zucht langs de snaren streelt, Of een enkel met liedren te stillen Verlangen er droomt vóór het speelt.…

In het woud, dichtbegroeid en schemerig, en door het veld, open en zonnig, stapt met voorzichtige tred en bedachtzaam de weidsman met ogen, spiedend en waakzaam. De weidsman kent de leefbaarheid van het dierenrijk hier in de omtrek. Hij wil scheppen ruimte en vrijheid voor het jonge individu, gezond en sterk.…

De zoele verstrooide zucht strijkt 's ochtends over de wei doet grashalmen zijn adem zuigen broederlijk naar elkaar knikken tussen hen verborgen wezens ontwaken blaast bestendige dwaallust door schemerig maar bewust riet brengt op het glanzende meer dunne schaduwen van huiverende twijfel verzinkt boven de rivier onder…

Wanneer alles gezegd is steeds opnieuw die opmerking die een verleden onderuit haalt een hiaat misschien in jouw denken of een vernietigende kracht die uit jouw onderbewustzijn komt probeer er geen aandacht aan te schenken want in schemer lacht het denken zacht streelt herkenning gevoelig drijfzand in omgeving van de heimweehut wandelt…

Het allerlaatste zonlicht van die dag scheen op het eenvoudig stenen kruis Wellicht dat God haar smart voorzag zich over haar ontfermde in zijn huis Regenwolken boven de schemering naderden dreigend haar steen gebied De laatste periode bleek één foltering en dus een concentratie van verdriet Grauwe lucht dreigend als die ziekte die haar…

leert ons het verschil tussen nu en later Over wat te laten juist te doen (L)even terug is geen optie Vooruit daarentegen soms zwaar, daar toekomst biedt wat wij nog niet weten >>> Neerslag van verleden tussen toen en heden geschiedenis herhaalt zich nog eens Gelijk route van de trolley Keren beelden verknipt in waas en schemer…

Neem maar het sprei voor twee ik slaap vannacht alweer bij jou Heerlijk zo samen in de bedstee bij het meisje van wie ik zo hou Kies toch je mooiste pyjama uit ik wil jou het verleidelijkst zien Je liefkozen over je zachte huid jou nemen, wel een keer of tien Draai maar onze lamp tot zacht zodat ik je in de schemering zie In ’t maanlicht…

Tuinen, schemering van weelde, duister weg, mijn koninkrijk. Uw gestalten, marmerbeelden, nemen nachtelijk de wijk. Heug'nis die op 't verst bedacht zijt, weet gij nog van 't ijl foreest, van der voog'len schrille zachtheid - lente-uchtends teder feest?…

Vroeg valt de schemering in de haven van de herinnering.…

Loop door paden tussen schimmig nevelspel Benieuwd wat ik zal zien aan het eind Terwijl wind in dorre hout klinkt als harpspel En achter mij bij iedere pas de tijd verdwijnt Vol jeugd, voorjaar en zomerzon Maar in elke boom groeit nu herinnering En alles herleeft als toen ’t jaar begon Kleurt duizendvoudig deze schemering Doch voor en achter…

In de eethoek staan voor het raam op het zuidwesten, zien hoe de schemering valt, hoe een flauwe zonnestraal een glinstering legt op de kleurrijke blaren -hoe hou ik van herfstblaren her en der op het gras-. De sleutel in het slot. De jas aan de kapstok. De vrouw loopt nu exact dezelfde weg in mijn richting.…

teugels Samen nemen zij de vaart In de open weide en voorbij 't voetbalveld Waar de jongen juichend werd geprezen Door zijn kornuiten; een doelpunt een held Waarvoor bij 't oranje de vlag wordt gehesen Verderop loopt in 't licht der hemelbogen Een man met twee baby's op zijn rug met Denkrimpels in zijn hoofd voorover gebogen In 't schemerig…

dikwijls aan tot zwerven zoeken tussen wilde bergen zich afvragen wat zich bevindt achter de einders van zee of wijde vlakte de bezadigde leeftijd is tevreden met de plaats van wonen en werken maakt eigen huis en tuin tot een geliefd sieraad dat kundig wordt bewerkt steeds meer glans zal geven tussen vier slaapkamerwanden gaat aangename schemer…

De krant die uit de schemering de gang inglijdt is klam. Commentaren vragen aandacht voor de dodo, en je weet: het is oktober. Valt een spin het afwaswater in.…

het was jouw macht de donkere schemering van de nacht waarin raken gevoelige openingen bleken te maken waar privé nog heilig lijkt en onschendbaarheid het privilege van ongenaakbaar aan het verliezen is van genieten waar donker nog een oogje dicht knijpt om het laatste licht in sterren te zien brengt spanning vertes van…

Leven in de schaduw van het verleden Deel van het schimmenrijk van geblokkeerde gedachten Op de tast door de brokstukken van de geest Gevangen in de schemering van een betekenisloos bestaan Prooi van rafelige herinneringen Het verleden als uitzichtloos perspectief Het leven gedoofd opgebrand een spook in de nacht Een misschien nog levendige…

Ik hunker naar een glimp van jouw dij Jouw tepels – rozen op marmeren heuvels Smalen teder in de schemer ‘Meer en nog’ bedel ik en buig voor de oprisping van hitsig kwijl De ogen gesloten Verwaait jouw mond in een maanglans.…

in het immense bed blijf ik onrustig draaien in het duister schemer jij steeds door mijn gedachten vol van verlangen steek ik schuin twee armen in de lucht naar de windstreek waar ik jouw verre aanwezigheid vermoed mijn ogen onbedwingbaar scandeer ik langdurig jouw naam, onhoorbaar, en maak me wijs dat jij dat kunt verstaan en gespannen…

Nauw zichtbaar wiegen, op een lichte zucht, De witte bloesems in de schemering - ziet, Hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht, Een enkele, al te late vogel vliedt. En ver, daar ginds, die zacht-gekleurde lucht Als parelmoer, waar iedere tint vervliet In teerheid... Rust - o, wonder - vreemd genucht!…

Vlagen van wind zag ik door flarden van mist als een raaf die door blauwe hemel snijdt in jouw ogen, twee ogen, gemaakt van tijd en geduld en een zucht en een snode list van bedoeling, van duiding en steeds bereid te broeien, te branden, en dan weer sist door tranen, te stomen, tot onbetwist gefladder steeds helderder schemer verspreidt…

licht aan het strand speelde de wind met het zeegezicht dat als een diamant fel schitterde hier waar meeuwen vlogen over de eenzame pier die standvastig uitkeek over de rimpeling van het water, kleine golfjes ving op dit mooie uur, het gouden zand trok zich langzaam terug van de kant die duinen hoog verwaaide in de lucht kwam de schemering…

Schichten naderen en wij vouwen dicht als bloemkelken in de schemer. Later nog minder, de vederlichte last van een handvol dagen, de kale gewaden Van de rust in deze statige nacht. Vrienden geven zich nooit over. Wij vouwen de handen over onze bange buik, happen gretig naar het licht grommen van honger terwijl we praten.…

Vaes duwde elke schemering zijn winkel- wagen door het vuil de berg op en zocht tussen de rokende rommel naar nog niet bedorven resten van huiselijk attest...Gehavende kabels, skeletten van een fiets, verroeste teugels en laatst het beeld van een engelen- vrouw zonder vleugels Vaes wist, als hij haar harde boezem voelde wat hij met die vrouw…

Ik blader door de dagen zonder zon door sikkelloze nachten, door morgens zonder rood, langs dagen vol schemering Dan stuiven ze weg, vermomd als tegelwitte gezichten waarlangs de morgendauw een uitweg zoekt Verdwijnend in het vlechtwerk van weggehakte stemmen, in een spiegel waarop alles dof en pijnlijk opdoemt Met een veeg verdwijnen…

Zo voorzichtig, zo schuchter is het nog nooit dag geworden alsof op duizend schaakborden een volgende zet, nuchter en toch vol passie gedaan moet worden een nieuw spel met onzichtbare horden Aarzelend tikt de schemer op de velden vanuit het woud dampt het eerste gekrakeel en onder de wieken stuift het jongste meel een vredig krieken…

Ik schrijf voor jullie een lied over de bomen over de wolken de hemel en de zee het schemeren in wazige vertes een lied van schoonheid dat klinken zal voor twee ik schrijf mezelf een lied om treurnis te verdrijven om te gedenken aan hoe het vroeger was hoewel verdriet er altijd wel zal blijven klink ik op jullie en hef daarbij het glas ik…