inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 35.659):

Menselijke sporen

In de prestatie wereld
klopt de geest van morgen
al ‘s nachts op onze deuren

Vermoeid hollen we mee
met de tijd die
alsmaar sneller gaat

Werelden die veranderen
waar we bij staan
als razende tekeer gaan

Verdoofd door het lawaai
verblind door de flikkering
van dag en nacht

Verzinken in een schemerig
verleden dat we niet kwijt
raken, ‘t laat ons niet gaan

Door het leven zwalken met
‘n geheugen die niet spoort
lijven die onleefbaar slijten

Is het moment daar dat we
uit onze leefbaan stappen
in de berm van de evolutie

Schrijver: Custor
Inzender: Janneke Koster Baas, 27 oktober 2010


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 374

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Adeleyd
Datum:
27 oktober 2010
Email:
rosa.olaertsskynet.be
Inderdaad, de wereld van morgen klopt al 's nachts op onze deuren...en wij doen maar mee aan het hollen en jagen en zien niet meer de schoonheid rondom ons.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)