Alle inzendingen over schijn

Droom is 't leven, anders niet; 't Glijdt voorbij gelijk een vliet, Die langs steile boorden schiet, Zonder ooit te keren. D' Arme mens vergaapt zijn tijd, Aan het schoon der ijdelheid, Maar een schaduw die hem vlijt; Droevig! wie kan 't weren? D' Oude grijze blijft een kind, Altijd slaap'rig, altijd blind; Dag en ure, Waard…

ik blaas de kaars uit weg alle schijn van de dag even rust de nacht is mij lief de aarde draait wel door om licht en donker de mens ook om zichzelf ik blaas de kaars uit even weg van alle schijn…

De schijn ontdaan van alle schijn. Opsmuk opgelost in het zwart van de essentie. De mens teruggebracht tot wat hij in wezen is: contour; omlijsting.…

In een heldere nacht Komen de sterren tot leven Het is een deken van lichtpuntjes Die samen het lichtspel zijn In een heldere nacht Schijnt elke ster weer anders Iedere ster kent zijn plek om te schijnen Het lichtspel in een heldere nacht In een heldere nacht Kijk ik omhoog en zie dat ene sterretje Dat sterretje schijnt en glimlacht naar…

Een blote schijn, het zintuig ingeprent? Een indruk van ’t verstand, waarom ’t zich vruchtloos wendt? Een denkbeeld, dat we ons zelf uit ijdle mening smeden? Of zijt ge in tegendeel een wezen buiten mij? Bestaat ge? is dat bestaan geen enkle dromerij? Of is ’t een wijziging van enig ander wezen?…

kijk, in de wolken is ze niet, maar wat straalt ze en schijnt gelukkig…

Elk ding krijgt zijn gouden naam Eens in schoonheids vol verzaam Als al schone dingen zijn Zonneklaar en zonder schijn. Daar vervalt het schone woord Hem wie reeds de zaak behoort, Die haar diepst heeft liefgehad Zonder dat.…

Rosa, Roos totaal veloren raak ik blozend rood jouw geur plaagt zacht mijn zinnentuig als ik beminnend buig voor al die pracht rosa, schijn in zonnetuinen over grenzen raak ons blozend aan en laat jouw geuren uitbazuinen over onze liefdeswensen…

ik zie peuters achter tralies het is slechts de dependance van kinderopvang 'jong dynamisch' maar goddank de schijn bedriegt ook al ogen ze wat bang hier heeft niemand levenslang…

Laat kranke schijn nu koortsen in mijn lamp een decadente gloed, een rode damp, waarin mijn lamp te sterven staat in ´t gulpend eigen bloed. Kleur tot karmijnen lach de kelke Uwer mond en dat een morgen rag zich om Uw ogen rondt; ´k wil dat Uw ogen zijn als flonkerend juweel in kolenzwarte schijn. .....…

Men kan met schone schijn voor mij de pret bederven. Die bomen lijden pijn en zullen langzaam sterven. Ze maken, dat ik walg, door zo het feest te vieren: alsof ze voor de galg de hanger eerst versieren. Ik sta bij stergeflonker in 't naaldbos vol met pijnen en laat er in het donker m'n zaklantaren schijnen.…

Je zult van me blijven horen Dat alles goed gaat Ik zal je nooit vertellen Hoeveel pijn het deed Toen ik je verliet Je zult nooit opnieuw horen Hoeveel ik van je houd Ik zal niet vertellen Dat ik wens Altijd bij je te blijven Je zult nooit te weten komen Dat ik jaloers ben Op ieder om je heen En dat het elke keer pijn doet Als je vertelt…

Roddels en geruchten? Verboden en/of afgedreven vruchten? Alles, ik zeg het nog 's alles wat men zegt is afval, zinkend nog, verdwijnend in het kielzog van een kwijnend leven: en steeds opnieuw verlengd gegeven, nooit genoeg verstopt en makk'lijk weer te vinden; nimmer weg te snijden, ook niet af te binden. Nooit ver genoeg geschopt…

- God, laat ons waan en schijn dat we Uwe wezen zijn.…

Poëzie is geen voer voor een kaste Maar een dronk voor de vrije mens - Tot de kudde die vastte en die braste Zich ophief in dwingend gedrens En de slechte poëten kwamen Van wie zij schijn voor wezen namen.…

Dan vallen langzaam alle dimensies laag na laag verdriet gemaskeerd door nieuwe tranen ver van de kern waar het ooit begon laat het feestmaal nu maar aanrukken wij liggen aan in schone schijn…

Zij haalt haar lapjes uit de kast, schudt die open, tilt ze tot tegen haar kin. Het hoofd erboven als een goochelbal, rolt naar links, naar rechts. Ze ontwaakt als een kaal blad, lege mal, paspop, hangt kleren rond haar schouders, begint te leven. Of zijn het de kleren die gaan ademen? Buiten haar om, buiten het ijle diep vanbinnen zijn zij…

Daar gaat de clown hij stoot z’n hoofd iedereen moet lachen daar loopt de clown hij struikelvalt men vindt het geweldig daar ligt de clown met gebroken hart het publiek juicht hem toe maar het duurt lang hij staat niet meer op de zaal verstomt tenslotte niemand biedt hulp want is het nu echt of nog steeds show…

Ze zal schijnen in jouw donker. Ze zal schijnen voor jou, Marietta.…

Er lijkt geen vuiltje aan de lucht maar schijn bedriegt Een flits in de leegte en je weet: weer een be- keuring aan m'n reet! ------------------------- uit: 'Tussentijds', 2008.…

De Kunst stelt ons een Schijn te voren, Hoe 't in het wezen staat beschoren, Gelijk de grote Schilderij, Van 't Al der zienelijke dingen, Die door de wijsheid stand ontvingen, Vertoont wat in de Oorsprong zij.…

Onder hun huid van teder craquelé staan zij hun leden langzaam te bewegen Zij zeggen niets en houden niets verzwegen en lopen willig met zichzelve mee. Zij speuren naar het langgerekte dromen, dat altijd in hun neusgaten vibreert. Zij hebben van de mensen niets geleerd en daarom is het licht in hen volkomen. Zij leven enkel door het doodstil…

de maan gaat schijnen en ik ga heerlijk dromen...…

De herfstsfeer doet me zuchten..... En verlangen naar voorjaarsluchten. Dat die weer mogen verschijnen. En wat mij betreft nooit meer verdwijnen.... Kan er nu alleen van dromen Maar ze zullen toch weer komen!…

De vreselijke ziekte die ik draag, heet lelijkheid en de schone schijn geeft mij als vuurpeloton de volle laag. De kogels van het esthetisch venijn verheffen zich fluitend tot een refrein van een gezang dat tintelt in mijn maag. De vlinders fladderen van bloem tot bloem en zorgen voor nageslacht in mijn geest.…

De milde nacht geurt het verlaten veld toont zijn korte ontluiking gewekte teunisbloemen gaan langzaam open verlangen naar al wat door het duister waart naderbij zweeft en verdwijnt in hun wijde kelken dalen sterrenstralen neer als zachte degenstoten treffen diep _ bezingen het gewone gebeuren zich toe te vertrouwen aan welbekend…

De wanhoop in mijn hart en de waan in mijn hoofd hebben mij van de waarheid beroofd ik zag slechts de schijn ontsprong zo de pijn die de werkelijkheid heet te zijn nu ben ik weer echt tenminste, dat is wat mijn dokter me zegt maar er zijn dagen dat ik weer die waan wil uitdragen er is niemand wie ik het waarom kan vragen.…

schuw mij even niet in het flitslicht schuilt een leven de vleugels van een veulen de leugens van de rimpels het simpel dartelen van een vrouw zwart is slechts een schone schijn waarin een jeugd verdwijnt…

Maar om op wijze wijzen wijs te zijn, Is het verschil tussen werkelijkheid en schijn Een verschil tussen dag en nacht. U moet natuurlijk wel voorkomen, Dat u bij de neus wordt genomen.…

's Nachts glimt het sneeuwveld; warm liggen zwarte schapen in dat reine wit.…