Alle inzendingen over school

Een schoolkind ben ik niet meer, want ik zit niet meer op school. De studentenfeitjes die ik wist, ben ik gelukkig weer vergeten. Ze hebben me nooit gemaakt, tot wie ik nu nog altijd ben. Een jonggebleven dichter? Hoe ouder ik aan het worden ben, hoe meer ik weer een foetus word. Een vis die in het water zwemt.…

Ik kwam die dag voor de eerste maal van school thuis met een tien voor taal: had hij geen dagje kunnen wachten? Later ging ook nog mijn broertje dood. Ik heb gehuild, kon hem niet missen, 'k was toen al banger voor de dood.…

Wij groeiden allen tezamen met de sla peen en bloemen gelijk op in alle seizoenen onder onze glazen ramen Wij heersers op eigen gronden trokken 's zondags eendrachtig naar de kerk waar we vroom baden voor vrucht naar werk als groep werd het thuis ontbonden Alle zeven uitgestreken smoel kwamen op een rij bij school voorrijden zodat ze…

Op de feestavond van school b.v. je ligt heel stil, armen gekruist op de borst. Geen wimper beweegt (of toch?). Na afloop zegt iedereen hoe mooi het was. Hoe dood je lag. Geen wonder. Opa kon het ook en mijn vader. Goed gezien hoe dood zij lagen. Zelfs die vlieg deed hen niets. Geen centje pijn of kriebel.…

Geen gevaar Half ontbloot Water in je laarzen sopte Van tijd geen gewaar Nooit moe ’t landschap aan de rand Snoven het leven Jij en de rivier dreven Doake langs de waterkant Je jeugd waar naartoe Drijfhout brand Duden roken Je kop verbrand Eendenkroos in je haar Je Wereld zonder gevaar Koemist over ’t land no nintendo Aan school…

verrassen als je er niet verdacht op bent zijn het niet op hol geslagen cellen dan is het wel een bumperklever of een mes op tafel bij een dolgedraaide afgewezene we zitten er mee in onze maag want van vakantie wil hij niet weten die taaie onkwetsbare Hein vooral als hij jong leven neemt is hij onsympathiek toeslaand in een wieg of op een school…

Na school rent ze naar huis. Want daar is alles wel pluis. Daar is ze veilig daar komt niemand. Daar heeft ze met de hond een sterke band. Dat is haar beste vriend. Dat is wel wat ze verdient! Een trouwe vriend die om haar geeft. En altijd voor haar leeft.…

liefde nog nooit zo gevoeld Jij slaapt nog…zo mooi om dat te zien ik lig naast jou en wacht op jouw ontwaken ik wil niet weten waaraan ik dit verdien zelfs in jouw slaap weet jij mij te raken En dan gaan jouw prachtige ogen open je knuffelt me nog even, een klein beetje moe je bent wel uitgeslapen mag ik hopen want straks moet je weer naar school…

Middelmaatje brak bij scholen in en sloeg het bord aan splinters. Luiheid mikte hoge ogen. Ook de mammoet knikte. Je had genoeg aan een zes-min. Stof begrijpen had totaal geen zin: je scoorde pas wanneer je alles pikte, jointjes rookte en de pillen slikte. Kritisch denken was een slecht begin.…

Zij kwam bij Oprah, zag en overwon Zij kende the Deep South, het arme zuiden Zij wist dat na Katrina klokken luidden En dat zij wat zij in zich had ook kon Had met gebaartalent een streepje voor Met bet-overgrootouders uit Uganda En een Ghanese oma uit Rwanda Die 'We Shall Overcome' zong in het koor School in haar fraaigetinte huid haar…

Gisternacht heb ik een wonderlijk gedicht geschreven Soms gebeuren er gewoon van die dingen Het kostte me geen enkele moeite Het rook aan alle kanten goed Het danste fijn op wit papier Het probeerde op te stijgen Vederlicht en vlindermooi Maar wilde ook graag blijven En iedereen vond het zeer prachtig Zelfs die juffrouw van mijn lagere school…

Het hele land in 't klein, de weegschaal van de staat, De schave van de jeugd, de schole van de daad, Het dorp der dorpen geen, waar ieder' steeg een pad is, Maar dorp der dorpen een, waar ieder' straat een stad is.…

En waar zou jij op hopen als je verhaal, je land, je stad, je monument, je berg, je dorp, je eer, je school, je huis, je deken, je matras, je nachtrust dagelijks aan stukken werd gerukt? Geschiedenis vindt evenwicht, maar niet vanzelf. En onze harten slaan de tijd, beng, beng, om het logeermatras te kloppen.…

gelaten loop ik door straten vol met kuilen vol met gaten rood het tastbare bewijs van dood, altijd op de vlucht levensloos in moedersschoot harteloos volg ik school, kleurt lesstof broos nutteloos zo lijkt het want iedereen is geslaagd werkloos geweren klinken honderden keren al lijken kogels mij niet te deren zal ik blijven of 'm…

Ik maak je niks wijs, Wipten al in ‘t paradijs Zoals de ouders van de 1e creool Waren neger en een blanke, Nou dat leerden we op school Hingen we verveeld, toen in de banken Dus echt, ingewikkeld is het niet Ook weer opgelost effe denken en de grootste hoen, die het nou ziet…

Een plaatje geëtst door de driedeling het lot, het toeval en de zin van bestaan anno pakweg tien miljard voor Christus Toen reeds was het geklonken met gevleugelde taal dat naar het spant zweefde buiten bereik van lagere woordsoorten Hoe het een school sentimenten strooide met de tip van de vlerk de abstracties in het zwerk hing en in…

mijn oma sliep in een fauteuil naast de kolenhaard, vol overgave, ongehaast zij was mijn uitzicht als ik opkeek van het slaapverwekkend gewicht dat de school voor mij voor morgen had vergaard de pendule tikte de stilte vol terwijl ik steunde op mijn elleboog en die weer op zo'n zacht tapijt met een rood-zwart gekleurd figuur die mij…

het moment is de gedachte tussen wal en schip de scheepswand is onze huid -er zitten barstjes in we moeten onze huid duur verkopen het is tenslotte al gisteren laten we een gat in de tijd metselen voordat we dit nalaten stel dat we vergeten iets in een hersenhelft terug te duwen de huizen waar we te laat voor school waren zijn van…

Op de fiets kwam ik tot Poppel en Kleef, het buitenland Vrienden woonden in Gendt Ik kreeg stevige dijen en kuiten de school was in de stad de hogeschool in een andere stad Toen paste mijn wereld niet meer in een cirkel van een uur gaans maar in Amsterdam was het weer zoals in mijn kindertijd, alles dichtbij, de wereld groot genoeg…

Achterlaten, zodat vooruit Gaat het kind, bij de bushalte Op weg naar school, het openbaar Vervoer ontloop ik; dan het werk Dat maar niet wachten kan. Ben er! Droog, het verlossende bericht.…

Altijd zomerzwemmen hoog het gras voor altijd vrij Voor altijd wintersleeën naar beneden van de dijken door de sneeuw naar school Sinterklaas nog niet de meester strooide pepernoten Donker door de regen door de gangen en met tegenwind met tegenzin naar huis Boerenbloesemwangen je eerste kus vergeet je nooit grote vakanties…

Altijd zomerzwemmen hoog het gras voor altijd vrij Voor altijd wintersleeën naar beneden van de dijken door de sneeuw naar school Sinterklaas nog niet de meester strooide pepernoten Donker door de regen door de gangen en met tegenwind met tegenzin naar huis Boerenbloesemwangen je eerste kus vergeet je nooit grote vakanties…

jong dat de dagen beschadigd waren licht niet de juiste kleuren had met angst in het contrast gevoelig als ik was proefde ik de stemmingen die ieder van nature bij zich had in zijn standaard woordenschat een snelle start lag altijd binnen bereik als alles mee wilde werken een gewoontegang met geijkte en beproefde zaken naar school…

Dan is er plots die vrouw van vierentachtig Die net haar schooldiploma heeft gehaald En duidelijk naar doorstuderen taalt Zo ogen wij ineens stompzinnig jachtig De eindigheid van toekomstperspectieven Bestaat tenslotte enkel naar believen…

wat de lijnen en groeven te vertellen hadden in de hoofdstukken van jouw levenswerk zwaar belast in huiselijke sfeer na een leven van zwoegen stond de huid in diepe perkamenten kloven als fundament voor een echt thuis met veel familie en allerhande bindingen met boeren en bedrijven kinderen natuur seizoenen en natuurlijk de school…

In een opwelling van creativiteit Boetseer ik een realiteit Een duister, donker continent Waar iedereen me als een god erkent Drijvend op een heet lavaspoor Zwemmend tussen scholen witte haaien Rennend tussen horden tijgers Scherpe zee-egels aaiend Een zwart land, zonder zon, zonder maan Een land zonder vreugde, zonder vrede Geen hoop, veel…

de ezel wankelt en de tube lekt maar het palet is kleurrijker geworden vreemde tinten sluiten traag akkoorden het vlees van Rubens is geheel bedekt de Haagse school is overwegend zwart verdwenen is het bonte dialect met zware ziektes en de dood doorspekt het maakt in Zoetermeer een nieuwe start het licht van Rembrandt is er ver te zoeken…

Raven snaaien goud bewerkt krassen rauw bevroren handen draaien weg van ijle snik en ogenschijnlijk heem`len blikken scholen na die roek`loos landen dode hoeken, opgemerkt.…

Tot de bouwvakkers aan het werk gaan, tot de school weer is begonnen, de ambtenaren pauze houden de winkels zijn gesloten of tot de laatste stoptrein gaat.…

Elke dag met blokken aan mijn voeten stap ik naar school met angst gedragen door plicht die roept geslagen, uitgelachen steeds opnieuw vergeten heb ik het tellen van talloze blauwe plekken ik kreeg steeds weer alle schuld al deed ik niets verkeerd mijn zwarte kleding deelt in mijn droefenis zo hoop ik onzichtbaar te zijn in mijn…