311 resultaten.
Eeuwige lente
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 397 mijn lente groeit
alsmaar meer grijs
waar de aanwas
zich vaker dunner
vertoont
daar kent zijn oogst
in toenemende mate
een schrale bloesem
op weg naar eeuwig
reflecterend zonlicht
menselijkerwijs
gesproken…
Geregeld ontregeld Afrika
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 174 Bij het gloren der dageraad verschuift de steen
Het duistere kraambed waar zij geboren worden
En zo ook nu weer er een nieuwe dictator verscheen
Hangend in besmeurt Batik,
Gezogen aan uitgedroogde borsten
Huiveren schrale baby's…
huiverend hier
netgedicht
2.0 met 44 stemmen 118 in diepe zwarte
aarde woelt verschrikking
verstard en koud
platte schrale grond
in bevroren onschuld waar
geen boom groeien kan
huiverend hier zijn
in verborgen duister
waar jij zo voelbaar bent…
Kaufhaus des Westens
gedicht
3.0 met 46 stemmen 12.633 Kaufhaus des Westens. Kopen op recept.
Lento, lento langs vitrines schuiven
en betoverd bij een vulpen blijven staan.
Lipstick. Horloges. Lingerie. Kasjmier.
Als ergens ooit genezen wordt, dan hier.
Hier is het warm en druk, hier kun je dromen,
hier kun je kosteloos bij balustrades komen
waar Europa zich ontvouwt: een massagraf
dat blaakt…
Zonder ballade
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 709 Hij vloog niet meer
Richting de zon
Of geurende bloesem
Zat ineengegedoken
Zijn vleugel slap hangend
Langs zijn tere lijf
Verkleumd door regen
en schrale wind
Verdween hij in vergetelheid
Geen ballade
Voor de pas verwondde
Vlinder…
winterhard
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 307 de schrale oostenwind
ontneemt in niet aflatend beuken
het land zijn kleur
schuurt velden kaal
regen in kille nevel
valt geruisloos
op grijs niemandsland
waar stilte ademt
en denken wordt
tot stenen beeld…
Schaatswinter
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 272 Schrale stille lucht
vorstwit landschap krimpt ineen
krakend water draagt
geslepen schoenen
ijzer krast de groevenpret
onder windjassen
donzen gedachten
aan de grote elf dromen
van een koude start…
Toegift voor de tekstdichters
snelsonnet
2.0 met 11 stemmen 623 Een liedtekst wordt nog zelden uitbesteed
Waar zangers eigen teksten prefereren
Blijft men de liedjesschrijvers wel fêteren
Een schrale troost, als huldiging verkleed
Tekstdichters krijgen sneller een hommage
Dan een gepaste opdracht. Met een gage…
troostrijke woorden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 490 je kunt nog zo'n lovend gedicht over de dood schrijven
het blijft hoe dan ook een schraal relaas
de dood is een ijskoud gegeven...
het leven echter kan soms zó aaibaar zijn
je kunt het omarmen en stevig vastpakken
en het zal je nog aangenaam verwarmen…
Schim
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 323 Je kent je eigen schaduw niet meer
hoe je leunde tegen een boom
keek, naar het neergelegde beeld
mijn droom, mijn mooie droom
je bent een glazen twijgje nu
de zon schijnt bijna door je heen
een schrale schaduw aarzelt
alsof het lichaam reeds verdween.…
herfst
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 93 op een dorre
kreunende tak van
de eikenboom krast
een kraai in het
schrale najaarslicht
herfstblad valt weerloos
in de zompige poel
troebele droefheid
sijpelt in het hart
voorzichtig wrijven
mijn koude handen
het najaar zacht
uit de ogen…
Hollandse winter...
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 853 Schrale winden, snerpende kou,
oostenwind schuurt het vlakke land,
rijping op koestige wilgen,
glazige lagen op waterschap,
landschap in sneeuwjacht,
wazige contouren van huizen en kerken,
in het vierde jaargetijde,
van een echte winter in holland...…
gesloten
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 493 aan mijn zijde
loop jij mee
de afstand is groot
naar jouw gevoel
zo diep en ogenschijnlijk
ongenaakbaar
schraal in uitdrukking
zelfs koel
een breekijzer zou ik
willen hanteren
jouw verstild hart
bevrijden
och, wie ben ik
om jou te bezeren…
Zo doen we het dus.
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.706 De takken nog kaal
een schrale wind
de lucht is vaal
kom gauw mijn kind
ik druk je tegen me aan
dan blijven we warm
gauw hier vandaan
terwijl ik je omarm
wacht, ik wil een kus
vanaf hier ga ik je dragen
zo doen we het dus
tot in lengte van dagen.…
Ziekte der zatheid
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.439 De verdronken
schrale strot,
vind liefde
op elke hoek.…
mijn hart brandt
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 829 mijn hart brandt
geen pijn van vallen
zelfs niet van overlijden
pijn zo schraal als zuur
het trekt door je lichaam
bij het overdenken
het had anders kunnen zijn
een verschil van een dag
een verschil van een e-mail
misschien niet meer
ik voel die pijn
van niet aanwezig te zijn
op die dag
dat zij zich haar leven benam…
mi
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 114 mi lanct
naar het land
mijner jeugd
waar ik ongestraft
blaaskaak kon zijn
verkondigend
wat waarheid was
of had moeten zijn
mijns inziens
vandaag is het
al omzichtigheid
wat de schrale klok nog slaat
het besef van
falen
en
ongelijk
gelukkig gaat het nog maar
om een paar jaar…
Toch pluist het zwart
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 134 te snel legt
prunus roze tapijt
op straatse kinderkopjes
een schrale zon beschijnt
ontluikende seringen de koude
wind verhindert nog het geuren
toch pluist het zwart
in warme vogelnesten daar
fluit de lente weer zijn prilste lied…
Zonder gezelschap
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 259 ik ken jou wel
maar zien doe ik je niet
onhoorbaar ben je
toch raak je mij
vooral in stilte
snij je nog dieper
dan oosten wind
tegen mijn schrale gezicht
gelijk de verkleurde
kalender boven het dressoir
omarm jij mij
iedere dag opnieuw…
Tóch lente
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 86 Schrale frisse wind
een lucht vol
wolkenschilderijen
boven de bomen
met vage groene waas.
Op dor hout
alleen forsythia
of azalea molles.
Verder geen uitbundige
bloei of bloemenpracht.
Is dit lente?
Jáááá……!!!
Nog maar begin april.…
hervonden liefde
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 239 Dodenkruid bloeit de akkers aaneen
met stille getuigen die het niet
kunnen omvamen dat hun dood
ons geweten in ruste hebben gelaten
zuiver gestreelde winden
dansen langs beenderen heen
en och hoe schraal kan troost dan zijn
wanneer wij elkander weer hervinden…
Bloeddorst
snelsonnet
4.0 met 3 stemmen 206 Mijn bloed bevat gewild aminozuur
Ik hoor dus rond mijn bed frequent gezoem
Maak licht, zoek dader en dan klinkt weer boem
Wat rest is een rood vlekje op de muur
Dat ik toch bijdraag aan veel muggenkroost
Beschouw ik - krabbend - als een schrale troost…
Stevelend
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 50 De aflandige koers is een verschil
in hoogte, een smalle watergang
stromend over hellend vlak,
merkbaar als een dunne lijn van
verhang, als nevelbalsem voor
een schrale zon. Het debiet van
pijnwater is kracht zonder zwaarte,
is hemel tussen aarde en oevers,
is dimensieloos als drijven.…
naakt en dwars
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 144 ik wil slapen
op de steppe
op schrale grond
in een hut
desnoods
in een bed
pijn
bezweren
verdriet er
uit slaan
als vuur
uit stenen
met lijm
en zand
dromen helen
voor een
hemelvlucht
naar de zon
naakt en dwars
met lichte tred
door het
duister lopen
alles wil ik
met jou…
herfstwoorden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 90 onze gerafelde
woorden dwarrelen
in de achtertuin neer om
elkaar in het voorbijgaan
licht te raken voor
ze de aarde vinden
in het bleke herfstlicht
spreken we schrale dichte
woorden die naar kilte
ruiken en vliegensvlug
transformeren in wegwaai
woorden uit de achtertuin…
Hier
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 964 Een schrale troost is misschien
dat anderen zich achter een
masker dan verschuilen?…
Zoetzuur
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 412 Pittig van binnen
Stevig van buiten
Je treurige resten
liggen intussen
Bruin
te verteren
Pittig ben je
Nog steeds
Ik heb even gezocht naar de klepel
maar vond hem niet
Een schrale troost:
Je bent verplaatst
Dat is alles…
zustertje
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 595 als je glimlacht
dreigt je gegroefd gezicht te breken
je botten kraken als je loopt
je uitgebleekte handen
rusten in een verdroogde schoot
en onder die kleurloze rokken
vermoed ik
schrale benen
die nimmer een man mochten lokken
mijn God welk een zonde
nooit hebben ontroerd…
Wachten op een engel
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 391 de rozen moeten gesnoeid, de heg geknipt
de houten schutting mist zes planken
het hoenderhok schrankt, naast verstokte druivenranken
bij de vijver waaruit het water ontglipt
ik zal de hemel op mijn schrale knieën danken
wanneer Azraël mijn naam aanstipt…
een lange dood
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 446 de schrale troost
van een mogelijk
hiernamaals
geeft slechts
minder schaduw
over het nu
een vroege dood
is genadevoller
dan dit te lange
levenslijden
als er een god is
die dit aan kan zien
of aan wil horen
dan is die machteloos
of gewoonweg wreed
het lijkt hopeloos
je bent zo machteloos
vlucht maar mijn kind
de eeuwigheid is…