Alle inzendingen over sculptuur

Dan slaat ze toe haar boek de bruine ogen op en vreest het Calderesk sculptuur dat haar nu oogloos guur vanuit zijn dode hoek beloert: een hong'rige strandwandelvloek. Nu is het maar te hopen dat ze harder dan het gigabeest als het zich verroert kan lopen. Anders slaat haar laatste uur en is ze er gewoon geweest.…

ik wilde ooit het magistrale in mezelf naar boven halen iets met sculpturen fantasierijk en speels maar ook cultureels gedragen door zuilen van grieks origine die tijdloze schoonheid hebben gezien schouwde integer het fundament van mijn leven ontvouwde mijn ziel wist dat ik alles zou geven voor het monument van mijn dromen tot…

hoorde je stappen in de gang van weten zag het koppie buigen voor de grote bogen van vergeten naar de zaal van samenkomen fel brandden daar de vuren gevoed door mistige sculpturen die orakelden in vlam op hun vorm en kleuren dansten wij al lang we zijn gegaan langs de kantelen weten het bestaan van die kastelen in de lucht maar…

de helling op waar warmte breekt in vergezichten de zon in rimpels bron langs rotsen stroomt licht snijdt glas de pas af in doorzichtig existeren de glazen schijn gevat in filigrein van pijn sculpturen klinken kristallijnen tonen barsten als hun spiegelbeeld verstart in tijd mijn harten bloeien steen in dierbare herinnering…

de helling op waar warmte breekt in vergezichten de zon in rimpels bron langs rotsen stroomt licht snijdt glas de pas af in doorzichtig existeren de glazen schijn gevat in filigrein van pijn sculpturen klinken kristallijnen tonen barsten als hun spiegelbeeld verstart in tijd mijn hart bloeit steen in dierbare herinnering…

ik gaf haar de naam zilveren bloem gewond lag haar koude huid op de te warme stenen, zelfs de zon spaarde zijn stralen, schoonheid lag te sterven, een sculptuur vormend waar was haar bloeiakker gebleven dat massief met de witte weiden, de uitzichten over gebroken landerijen schip met steven en grote diepgang donkeren bergen omhelzen het…

och, was ik maar als was kneedbaar in elke vorm gedragen in jouw handen verscholen in het donker waarin ik als een sculptuur uit jouw verleden word gekneed gepolijst, gestreeld, bemind en kon zijn zoals jij graag zag och, was ik maar als oude wijn gekelderd met vreugde die in de late avondschemer dagelijks de lust verhelderd zodat…

historische bouwwerken gekeken hun architectuur met elkaar vergeleken vertaald in de tijd hebben zij allen de geschiedenis van bestaan en leven weergegeven imponerend zijn de beelden van heerser en zijn hof centraal geconstrueerd maar juist de anonieme werkers hebben in het geheim hun eigenheid geëtaleerd wat zij laten zien in sculptuur…

ik heb mijn beelden neergezet maatschappelijk en als ouder gehouwd in jaren werk met liefde en restanten kerk zij staan nog als een huis gerestaureerd in goed herinneren maar ik ben niet meer thuis in die sculpturen van de kinderen er is een tweede leven in een snelle tijd die alle vroegere belemmeringen met reële argumenten bestrijdt…

halsreikend zoekt hij een raakpunt met de hemelse breedte eenvoudig is zijn moeder aarde taal onverzettelijk is hij en fier onbeduidend ben ik mijn ogen omhelzen hem urenlang naakt tegenover elkaar een geduldig wachten op de eerste aanraking we hebben elkaar veel te vertellen Beeldhouwkunst langs de Chemin de la sculpture…

voor een piramide is ook de sfinx slechts een waakbeest, een schil in de terminologie van beelden waarover men denken wil, deinen ideeën voort in menselijke overleveringen en ideologieën schouder aan schouder in de menselijk geest dat tijd in materie niet bestaat, worden rijpende gedachten ouder, verlaten we ons op bestaande sculpturen…

Een vroege vlinder accentueert tijd met beweging sculptuur van het licht. Gericht op eigenwaarde ben de sterren vergeten, maar herken het licht. Al vervalt tot een, dat ene keert tot alles, voordat het verscheen. Zicht op dualiteit bespreekt de moeizame weg tot individualiteit.…

De warme en stille gloed van buiten overmeestert mij, in trance waan ik mij nog met haar in grote zalen, tussen sculpturen van gips, was en brons, waar Brancusi’s muze slaapt.…

De porseleinkast sculpturen breken er doorheen, kristal en onyxsteen. Littekens van nagels sluipende storm van haren, tijger in gordijnen. Ze wasemt poëzie nieuwe huid op een levenstocht, sporen op de ruit.…

In de greep van de de morgenstond bijt het bos op het bitter van de mossen met de nasmaak van de nacht nog in volle mond vloeit de dauw uit gesloten ogen In het voetspoor van z’n uniformiteit, schuurt het eerste licht langs de hoogste takken, strekken schaduwen zich tot levende sculpturen, gekerfd in de magere schors van de vluchtige…

Vijf tuinkabouters stonden stijf van schrik Een grote steen die plofte keihard neer Op het gazon, net naast de conifeer Ze kregen ’t bijna aan hun rikketik Verroest, zei ééntje die was omgedonderd Het is een voetstuk voor dat bruin sculptuur Zodat de hele buurt het ding bewondert Men groef een gat –in ’t late middaguur Er werd gepraat…

hoe jij kleurde naar de zoen die als een roos in de zomer rijpt, de larf achterlatend en bevrijd van het sculpturen schouwspel waar hamer en beitel je de vorm gaven om in de eeuwigheid te verdwijnen doch reeds in elk stadium waar jou latente verschijning zich verstrengelt met de boezem die me voedde, is hartstocht mijn legalisatie om je…

of een geschaduwd silhouet die in ruste het bloed stelpt van de wonde die in hem gespleten woont zelfs de sokkel laat dezelfde kloven zien die in mijn handen de rivieren zijn van vele etmalen die dan ook rijkelijk stromen, doch in hem zwemt het laatste water spaanders of gruis, het is eender wat er bijeen wordt geveegd wanneer de sculptuur…

papier thematuin blijven Ik zal er zaaien, oogsten en verdwalen In een klein theehuis schenk ik reisverhalen Een inktvijver toont takken met olijven Het onkruid zal mij vaak tot wanhoop drijven Ik zal The Poppies van Mccrea vertalen Een eigen Flanders Field zal ik ompalen Waarboven leeuweriken psalmen schrijven Amor en Psyche staan er in sculpturen…

Hoe onontkoombaar is het einde De mens is constant op de vlucht Voor de gevreesde laatste zucht En al het leed op handen zijnde De mensen lukt het om te duiken Zij snorkelen In klatergoud Maar toch is het best waterkoud In uitgezette koopjesfuiken De mens wordt flink gehersenspoeld Zijn eindigheid gaat kopje onder In zeeën vol…

*) Henry Moore (1898-1986) was een Engelse beeldhouwer, bij het grote publiek vooral bekend om zijn grote abstracte bronzen en marmeren sculpturen. ------------------------------------ uit: 'De jagers in de sneeuw', 1986.…

afgegraven wierden voedt mijn gedachte met zinnen die ik niet wil spreken het zijn slechts grauwe kleuren die het sterven bespoedigen in een lichaam dat zijn adem sprokkelt in een wereld die de zijne niet is het doel van het ouder worden is als een lege fles, niet rekbaar en zonder statiegeld nimmer inwisselbaar de knoken die de sculpturen…

Mijn porseleinkast sculpturen breken er doorheen, in kristal en marmer. Jacht naar vette buit daar waken vleermuizen, dunt de speurtocht uit. Littekens van nagels ruisend glas van haren, tijger in gordijnen.…

Dag en nacht hebben zichzelf overwonnen en alles op een naderende onweer is ingesteld in de staag veranderde weerribben van vergankelijkheid, die zich in de sculpturen van de ziel weerspiegelen.…

Vertaalde foto's die in kleur in het hoofd het vliegen zweven dansen bevriezen, dat het alleen als sculptuur binnenin de adem berooft alles om maar niet maar nooit te verliezen.…

een zwaluw scheert mijn panorama voorbij snel schrijvend in de bezwangerde lucht rijt mijn verdwaalde visioenen genadeloos open de hemel zet mij op de vlakke aarde terug hoe echt blijkt dan de scheppende werkelijkheid ontdaan van enige schijn of kunstmatig beeld ach, natuurlijk, eens boetseer ik weer mijn lief gekneed in een mooie sculptuur…

ik mijmer kringen in de vijver zonnen in het gras sculpturen aan de horizon bladeren verwoorden onuitgesproken zinnen die kleur geven aan datgene dat tot voorkort voor onmogelijk werd gehouden, vooral nu toch spreken tongen niet van het kwade zoals dat serpent zou hebben geschilderd verkiest zij blindheid boven roem daar haar glas immer half…

van wie het komt, ik weet het niet prompt in beeld gezet toen scrollende belangstelling langs schermen vol sculpturen gleed haar creatie deed de rest, want ik zag innigheid en leed een zorgenvol verschijnen door het kwijnen in tekort dit moederbeeld, dat groots mijn liefste ogen trekt het aanhankelijke kind, behoeftig aan een lege borst…

Er is steeds iets nieuws te ontdekken in door natuurgevormde sculpturen. Eeuwen mensenarbeid laat zich zien. De knotwilgen brengen je fantasie op gang, de lichamen tonen een grillig leven van groei. De altijd jonge takken rijken naar de lucht. Ik geniet in de grienden aan de rivier.…

Sous-Terre* Kunstwerken binnen Beeldhouwwerken Sculpturen buiten Geïntegreerd in de omgeving Open land. Te zien Van verre In veel vastgelegde Vrouwen herkend' ik jou Goede lijnen en Mooie vormen Verademingen Genieten van vrouwen.…