de glazen stolp
ik lig zo in het verse groene gras
droom in de lucht mijn verlangen
als of jij er nog zo even was
en wij in stilte de vreugde bezingen
in prille tintelende gezangen
een zwaluw scheert mijn panorama voorbij
snel schrijvend in de bezwangerde lucht
rijt mijn verdwaalde visioenen genadeloos open
de hemel zet mij op de vlakke aarde terug
hoe echt blijkt dan
de scheppende werkelijkheid
ontdaan van enige schijn
of kunstmatig beeld
ach, natuurlijk, eens
boetseer ik weer mijn lief
gekneed in een mooie sculptuur
maar dan, ja dan zet ik het
onder een glazen stolp
ik weet het zeker,
dan is mijn hoop van langere duur
Geplaatst in de categorie: liefde