Alle inzendingen over slecht weer

met een scherpe bijl hak ik een wak in mijn bevroren brein splijt net zo lang totdat er ruimte komt voor zuurstofrijke woorden die weer warmrood gaan stromen tot begrijpelijke zinnen…

Wim, wat wil Willy weten? - Wel Wilfried, Willy wil weten waar Wendy woont. Wendy woont waar Wilma werkt. Waarom wil Willy weten waar Wendy woont? - Wel, waarschijnlijk wil Willy Wendy waarschuwen want Wendy's Walter wil wat...! Wat wil Walter? - Wel..., Wilma! Wablieft! Werkelijk? Wanneer wordt Wendy wakker! - Wanneer wil Willy Wendy waarschuwen…

Ze lachte weer, toen ons favoriete strandpaviljoen in zicht kwam, we keken elkaar aan, het woord koffie zal in ons beider ogen wel zijn opgelicht als een heldere neonreclame, we dachten in ieder geval weer eens hetzelfde, we hadden er zin aan!…

Als het donker van de nacht door het morgenlicht is weggekust en ik de zon verwelkom op m'n gezicht de blauwe lucht zie met witte wolkjes die tot aan de horizon reiken en de vogels hoor zingen in met glanzende knoppen gehulde bomen neerstrijken Dan besef ik ineens dat de lente de winter heeft uitgeblust en ik nog even op de schoonheid…

Ongelukkig ben ik er niet onder toch verre van opgewekt aan mijn gezicht is niets te zien mijn handdruk blijft ferm krampachtigheid is niet te bespeuren liefde kan ik nog steeds uitstralen hoop blijft voor mij een gegeven vertrouwen is op mijn lijf geschreven en steeds maar weer is er iets wat me treft het overkomt me gewoon misschien…

weer de nachttrein gemist stond toch op tijd op het perron de deuren gingen niet open het lot heeft het blijkbaar zo beslist en daar sta ik weer verlaten de reis naar dromenland gewist en niemand heeft in de gaten hoe vervelend dat is en ‘s morgens vroeg rijst de vraag en die ergert mij zelf het meest de vraag: heb ik mij vergist – bestaat…

Ik wilde weer eens voelen want liefde is te leuk. Ik wilde weer eens even een avond samen zijn. Niet van heb je al gegeten of pak ik nu deze trein. Ik wilde weer een keer lekker zonder een condoom. Lekker alle remmen los want seks kan toch niet vroom. Ik heb het heus gedaan even zoenen, seks en gaan.…

wij moeten weer zoeken naar het zilveren lijntje van oorsprong en oneindig het al en het ene alles en niets verbinden moeten wij ons met de navelstreng aan de buik van het onuitputtelijke om weer te kunnen huilen als een ezel om liefde in liefs in schoonheid en kleur in vervoering van Bach's hemelse klanken die verhalen van eeuwigheid…

Ik zag het weer Voor hen die zich vertillen aan hun ego zijn de strelingen van het lot louter verzonnen.…

Ik zag het weer Voor hen die zich vertillen aan hun ego zijn de strelingen van het lot louter verzonnen. Overtuiging is macht, arrogantie is echter geen kracht maar gesluierde zwakte en onzekerheid.…

Ik wil het niet, ik wil weer met jou dansen langs sterren, maan en heelal dans je met mij mee, omhoog, vanuit dit diepe dal? Laten we toch weer dansen voor het te laat zal zijn mag deze liefde, eens, voor eeuwig zijn....?…

Het waterpeil bereikte grote hoogte. De overstroming eiste vele doden. Er volgde op de natte periode gans onverwacht een tijd van grote droogte. Ondiepe zeeën leken wel woestijnen waar vele schepen geenszins varen konden. Aan droogte leden ook de haringgronden, geschikt geworden voor kampeerterreinen. De bodem was bezaaid met zeebanket,…

Vandaag ben ik ergens ingetrapt dat gebeurt mij niet zo gauw ik kwam er ook niet achter men wees mij op mijn schoenen als je het dan weet, dan gaat het stinken je denkt dan waar ben ik geweest het schoonmaken is ook niet zo leuk komt nog bij, dat ik het haat schoenen poetsen is niet mijn sterkste kant in dienst moest het voor het vaderland…

Teveel een brandend hart, Teveel wisselingen van emoties, Weinig onderuitgezakt voor de t.v. Ik stel mezelf altijd de brandende vraag: Heeft dit zin, heeft dit nut? Met binnenste- Buiten broekzakken loop ik verdoofd van Plek naar plek als een gokautomaatverslaafde, En niks gaat vanzelf, soms wil ik iemand anders Zijn maar nooit voor lang…

eergisteren composteert al gisteren zakt al naar de bodem vandaag drijft nog in het licht gevoed door vergane dagen ontrolt zich morgen weer een nieuwe dag…

Het weer is boos en uit zijn woede eindeloos op de aarde. Pas morgen zul je de schade zien van de storm. De beschadigde bomen en betreurde gezichten. Pas later zul de de kater zien, die de storm heeft achter gelaten. Voor vandaag blijft de bliksem mij als een schijnwerper verlichten.…

Men spreekt van vorst, de winter komt eraan U dient uw accu nú te controleren Als u tenminste niet wenst te riskeren Om 's ochtends langs de stoeprand stil te staan Voor mij begint de winter pas indien In Friesland een rayonhoofd is gezien.…

een prent aan de aarde wil opdragen hoe elk sprankje licht fonkelend uit de verte de mens kan behagen bevroren bladeren ritselen in kwetsbaarheid een verfijnde wijs ijsbloemen tekenen zich als een glasschilderijtje flatteren het stemmige grijs de merel trippelt tal van sporenpootjes op de sneeuwlagen * en ik, ik waag het weer…

Weer verbleekt de herinnering van een gezicht, weer worden straten leger, intens bevolkt met schimmen, weer verdween de ziel van de betekenis in de onbeantwoorde vragen, Weer minder bleef je de stappen trouw wat zo lichtend terugviel in het stof, opgewaaid in berouw.…

's Ochtends vroeg klapt de wandkast open uit die rappe hand suist een sterke starre wil onbezonnen naar de slaapdronken hemel ontmoet dampig voornemen zweeft terug tussen gladde kastplanken verblijft honkvaste kracht aanschouwt alles bedachtzaam beraamt knusse spookarbeid koestert zich in 't morgenrood van doorschenen wijnglazen.…

Gitzwarte paarden ik tel er één twee drie vier de ochtend breekt een wonder weer onhoorbaar open ik tel ze ieder morgen één tot vier gitzwarte paarden zo rassig en zo fier…

drukke plein waar bosjes lokte achterover duwend in dorre bladeren welke er nog lagen toetertijd de herfst toezag hoe de winter voorbij verlangde sneeuw als stille getuigen op dikke witte wollen deken het deerde ons niet jij stond boven mij: klampte je vast aan lentegroenetakken in de wind hoog en laag, op en neer Wat een prachtig weer…

op zondag werd ik wakker alsof het maandag was en stopte pardoes de vuilnis in de brievenbus zodat ik me op maandag kon verslapen en onverstuurde brieven opende om ze begrijpen bleek het thee-ei verdwenen tussen zoekgeraakte sokken die nooit weer om kwamen daarbij vervloog alle hoop op een ijsvrij weekend…

Van hier heb ik zicht op de overkant, niet meer dan vage contouren. Ik weet niets uit eerste hand, alleen de plek waar ik nooit was kan me kennelijk vervoeren. Het beloofde land is mooi omdat het onzichtbaar is. Gehuld in altijd zomerse tooi, als fantasierijke belevenis. Ik laat me gaan, met de stroming mee. Het lijkt er op dat ik altijd…

De miljoenennota vond ik vrijdag na even surfen op het internet één item, aangaande dit Kabinet wil ik u graag verklappen als het mag Óók het komende jaar wordt flink gesneden In hersenen van Tweede Kamerleden …naar aanleiding van het weer eens uitlekken van de miljoenennota……

wolken schrijven hun onleesbare tekens op het blauw van de lucht het licht van de zon kleurt de krullen van hun statige vlucht maar langzaam verdampt het verhaal lost het plot heel geleidelijk op als epiloog staat nog vaagjes geschreven het wordt stralend weer vandaag…

Wat zijn we toch gezegend met dit weer! De een vindt zingen in de regen fijn. De ander steekt z'n neus graag in de wind. Terwijl de een de schaduw prettig vindt, verheugt de ander zich op zonneschijn. De een aanbidt de vorst met sneeuw en ijs. De ander vindt bij hete zon weer baat. Weerkundig is dit land een paradijs!…

Als zomaar mensen je willen oppeppen om je uit verdriet of misère te trekken hoef je daar niet altijd op te reageren maar wat je voelt zal je eraan herinneren dat liefde daarin altijd de ondertoon heeft de liefde die altijd ieders leven zin geeft het geeft je op z'n minst een beter gevoel dat is ook onmiskenbaar veler mensen doel Opgedragen…

kamers alle kaarsen zijn gedoofd konden we samen opnieuw beginnen paardenbloemen zijn heuvels beklimmen als het kind dat armen gespreid, vogel van binnen blindelings zeilt op de wind ooit, onder bloesembomen bliezen we zaden als bellen omhoog ik dacht, en denk dat nu nog soms misschien besta je niet in deze tijd op deze plek en ben je slechts…

vergeten En ik woel hier op de grond Met een kegel uit mijn mond Jankend om mijn bloedende verleden Het wordt weer licht de bar gaat dicht Ik dwaal op straat tot de bar weer opengaat…