Alle inzendingen over slepend

het oude huis  staat klaar opgetut als een bejaarde dame die bezoek verwacht ze geurt  naar gisteren het laatst gezongen lied echoet na achter het verse stuckwerk  de vloer herinnert zich de slepende tred het zwijgen de laatste zucht Als straks de kijkers komen  rekt het oude huis zich uit en spiegelt nieuwe dromen voor geeft zich…

‘maar ’t vrome volk in u verheugd zal huppelen van zielevreugd’ stampend zingt de zwetende in het zwart gehesen gemeente in dreunend en slepend walstempo blijde en hemelse verzen lange noten hangen onder de gewelven ontsnappen door een openstaand bovenraam in blij zonlicht en onder witblauwe luchten zingen lijsters hun hoogste lied…

droge zolderlucht kleeft op haar huid als ze de jurk naar buiten haalt de voile naast haar schaduw op de grijze tegels slepend houdt er is geen hoofd, geen haar, geen steen nauwelijks ruikt ze bloemen nergens in de stad een klok die luidt enkel een zandloper wankelend wit nu uitgetelde dagen een te breed geworden taille op dronken benen…

iets te breken vliegt het verlies in volle vaart de ruimte binnen na de plompverloren plof op de stenen vloer zet de stilte kil en oorverdovend in we staren naar de zich verdringende grijpgrage tentakels van het onaanraakbare ding zoals de slak zonder oog of talent voor de versnellende pas bijt het verlies zich vast in slepende…

je danst telt passen voor de wals een lopend samengaan jij steeds vooraan waarin de draai naar rechts te links wordt uitgevoerd je danst de tango met een passie die abrupt de adem staakt gaat in vloeiend onderkruipen zachtjes meebewegen als je partner je verstaat je danst het leven in een slepend ritme maar verstapt het swingende…

haar naam was Sanderina ja schonk haar fiets aan een vluchtende Joodse man hoera bracht verzetskrantjes rond met haar oudste kind slepend in de kinderwagen 40/45 mijn DNA was werkend als kindermeisje Joods echtpaar en enig kind Maud vader hiervan sloot angstvallig vlug de overgordijnen dicht vanwege het kletteren…

Supermercado Winkelwagentje met slepend wieltje voelt als licht gehandicapt. - - - Ik zag haar komen tussen de vallende sterren de hemel stond stil. Een dief in de nacht trachtte mijn vrouw te stelen dat gaat zomaar niet!…

Maakt het uit wie het dicht de wind of een ander, zijn slepende regels stemmen niet hondser en wie ze nog opschrijft is mij om het even, de stad raakt vergeten. Wie het je aanzegt, lood om oud ijzer. Maakt het je enig verschil waar ze bleven de zomer de schemer november de dagen.…

Ik verklein, in minima gehuld ik zinspeel op zilte lucht waar het treft in zaligheid waar handen raken, in geduld En ieder lam gaat tot zijn slachting het raakt mij nu, die zwaveldamp blaas mijn déjà vu vol nieuwe dichtsels als plaksels op mijn nieuw behang Naast mij ligt de dwangsom in voleinding zinnen slepend waar niemand teder op de…

In mijn armen dansen de dagen ritmisch op gespeelde klanken, waar uren steeds sneller willen, schuifelen voeten naar de avond sierlijk bewegen zij en beroeren de snaren, licht geraakt draaien ze kleine pasjes, volgen slepend de tonen en zweven richting duister, waar zij verdwijnen voor een laatste wals, duizelig valt de nacht als een…

Zoals ze daar staan orerend te debatteren oude koeien slepend uit overvolle riolen schietend met cijfertjes beloftes zonder schuld ons als vette vliegen proberen te vangen met dode mussen verguld met stroop vergaat je soms de lust om überhaupt te kiezen door die vieze bijsmaak uit je verstandskiezen je weet je wordt genomen…

die neigen tot sterven zijn al hun tijd kwijt om op film hun vroege werken onder druk van de erven mogelijk twijfelachtige vlakken tot volstrekt eigen te merken blijft hun herinnering vaag zij voorzien met verse streken wat nog aan voorraad onder ze is voor handel en kunstgeschiedenis van een definitief nieuwe laag garantie tegen slepend…

Twee wijd zwierende gordijnsluiers schrijden slepend hun zomen rond in steeds kleinere cirkels tot ze tegenover elkaar draaiend in de greep raken van de vloer en hun voeten hun benen, hun middel in een pirouette wringen de innige verstrengeling van een parend paar en hun streng van herhaalde passen in goede en kwade dagen tot de dood…

Soms loopt hij met de nacht mee over verstilde stenen straten langs rijtjeshuizen waar het duister onbeschaamd aan vensters gaapt een lantaarnpaal buigt schamel schijnsel houdt zijn schaduw even vast vanuit de verte krast een uil verbaast de stilte klinkers klagen slepende alsof ze weten dat haar lach niet licht te dragen is slechts…

Slepende voetstappen op het plein doen vermoeidheid vermoeden, soelaas alleen voor de goeden in vergiffenis verworven door pijn. Mannen in zware bruine gewaden leven in stilte en eenvoud, hun boete met offers beladen. Hierbinnen is het leven hard geen zilverstukken noch goud, Gods' liefde spaart geen gard.…

Teruggekeerd naar me vaderland Slepend met een zware koffer in m'n hand. Alles wat ik verdiend heb is weg. Maar nu begrijp ik het zwerversbestaan. Kijk er toch eens met andere ogen tegenaan. Beland in een opvanghuis. Daar voel ik me wel thuis. Maar toch ... huilt mijn hart. En heb vaak veel verdriet.…

De zee rolt krijsende tongen langs dijen en kuiten de zon klampt zich vast aan de rand van een wolk Geliefden draperen een tekort aan armen rond een ruggegraat die ze delen sinds kort Meeuwen negeren eeuwenoude wetten en slepende netten schrapen de zeebodem kaal 's Avonds kleuren neon spiralen de zilte lucht en dwalen wij langs donkere…

Tik tik tik Hetgeen wat leeft ben ik Wegen worden oude bekenden slepend rond de benen, wenen om diegene die mijn leven vreemd wendde. Haar ideeën dwalen, ze bereiken niets te vroeg. En ik spreek, ik spreek nooit genoeg. Haar leven gemalen, het draait nog zot. En ik laat, ik laat ze tot slot.…

Laat de muziek in pijn weerklinken rijt de wond uiteen die mij verscheurt geef mijn hart de klanken van de weemoed zodat mijn oude ziel zich dieper kleurt de trage tred van slepende akkoorden vol van ingehouden passie en vuur houdt mijn weemoedig hart gevangen kluistert mijn geest in dit verdrietig uur en in de zilte storm van mijn verlangen…

Alleen de ware Liefde kan hem doen vervagen, maar mijn zoektocht is een slepende poging tot een onherroepelijke zelfmoord…

strot uit precies als zuurkool waar hun gezicht naar staat eeuwig in de knoop spruiten lusten niks die kegelen naar ballen in de boom opoe schudt haar hoofd als kaviaar springt op de tong ze weten niet wat honger laat ze eens een weekie vasten om te voelen wat verrekken is bijvoorbeeld rond de Kerst mijn buurvrouw moet morgen slepend…

Tragisch langzaam Gaan de dagen Dodelijk De stiltes om mij heen Tijd genoeg Om af te vragen Wat is mijn lot Hoe zwaar mijn steen Wat mag ik Van mezelf verwachten Loodzware vrachten Vol angst en pijn Slopende dagen Eenzame nachten Weer lang alleen Te moeten zijn Gedoofde vlam Verdoofde massa De tijd gaat slepend Overal door De dag…

Vier orgels vertrekken tezamen Ze schrijden met slepende benen manmoedig maar moeizaam Ze hebben de hoeden van hoger gezag op Hun sleepbenen reiken naar achteren, langer en dunner Hun schouders zakken steeds schuiner naar voren Ze vallen, de hoge pijphoeden kruipen vooruit met armen zwaaiend en maaiend door slap wordend zand dat vermoddert…

Holle kassen blikken levenloos over ‘n blootgelegd schouderblad slechts bedekt door zwarte flarden geschroeid aan ’t helse hellevuur De zeis die zwijgend rust op bot druipt van bloedgestolde kreten geslaakt terwijl ‘t werktuig suisde in de handen van het creatuur Zijn stappen naderen slepend hunkerend strekt hij de armen kiest mij zwijgend…

Slepend loop ik naar huis Elke voeg van de straatstenen geteld Als of dat belangrijk was Waar er toch andere problemen waren Verborgen pijn van alles Alles van gisteren en vandaag Het went nooit Daarom tel ik maar Maar als je me morgen ziet Vraag me niet naar de weg die ik heb afgelegd Want die is altijd te lang geweest Om nergens thuis…

Mijn voeten slepend door de hitte De roos ligt in mijn hand. Langzaam leg ik de roos op jouw koude steen. Uitgebloeid. Net als jij.…

En lang als ’t regenruisen - Slepende begeleiding - Houdt de klacht van de kuise Aan, om ontwijding Waar de ziel niet in deelt. Zij overweegt: “Zoek ik smaadlijk In omhelzing bevrijding? Of behoud ik mij, maagdlijk Ongerept, ongestreeld?”…

Slepend teloorgang volmaakte zinneloosheid, van uitgeleende tijd. In aardse spasme ruist de zilte branding na, in dwingend orgasme. Maangesmolten meer vertraagt in lichtend kwikzilver, in tempo geringd. Het laatste ballet grimeert de wereldstilte als ultieme beweging.…

Mensenkinders dansen, springen op muziek die slepend speelt en verdriet doormidden deelt: luister hoe de vogels zingen. Poes die weer naar buiten wil draait zijn kopje in mijn hand in dit vredig, zonnig land en een woord staat even stil. Hou je van me, lieve vrouw ?…

het maakbare in ranken ben ik het twijgen op de koppen kasten zijn eindig tot op de einder op de lijn pakken ze zich samen de bielzen ijskastelen vastgeklonken aan het krullen van stoelen je kunt het rollen op het langen van de latten * Het vuur poeder en schaveling aanmaakstokken en de warme pit die om mijn buik rolt het slepend…