Alle inzendingen over smaad

Waar blijft de tijd die wij aan woorden wijden Verkwistend strooiend in de wind en het zwerk De tijd in ledigheid zonder paal en perk Waar wij naar achterklap en roddel glijden Waar zijn de tijden van het glorieus fatsoen Dat iedereen zich verre hield van laster Zijn woorden toomde in kluister of raster En geen medemens ooit smaad aan zou doen…

Vrede daal gij uit de lichte sferen, Waarheen gij vluchtet voor deze wereldsmart, Daal over hen, die u hebben verraden, En over de dwazen, die op u smaadden, En over de blinden, die om u baden, Daal - daal gij weder in ons hart!…

saamhorigheid het lijden en verdriet van de ander in ‘t menselijk bestaan en toch bij ‘t ontwaken dat niet uit te leggen vredig blije gevoel diep van binnen in mijn ziel dat altijd sluimerend aanwezig is alsof de vreugde van ‘t Woord diep in mijn ziel staat geschreven waarvan ik de oerkracht heb gevoeld en mag leven door alle smaad…

En nóg zal ik niet vloeken 't mensbestaan, En 't Leven niet, en Uwe naam niet smaden, Zelfs met dít mateloze Leed beladen, Neem ik het Leven uit Uw handen aan.…

Gij moest zo vroeg van deze wereld scheiden Die gij beminde schoon haar smaad u sloeg, Van al de dromen die uw jong verblijden Nog ongerept en woordloos in zich droeg.…

Waar woont verbastering en smaad? Waar 't volk dat zich vertrappelen laat? Waar is het dat de Vlaming zwicht? Waar spuigt men in zijn aangezicht? Waar zucht een volk zijn zwanenlied? Waar sterft een groot en edel diet? Febr. 1876.…

Je leest in het AD, voordat je kiest, De nieuwe haringtest, want je wilt weten: Bij wie is deze vis het best te eten? Bij wie is deze vis ronduit het viest? Die test heeft zèlf een testje ondergaan, En daaruit bleek: er zit een luchtje aan.…

Vervarelijk festijn voor onverzaadlijk dorsten: zo hebben ze u gekend, bij smaad- of smeek-gebaar, die, donker van begeerte of heller liefde klaar, van u besmaald misschien, misschien u tarten dorsten.…

Die de blinden blinde smaden, Daar uw glans hun schemer dooft Waar de kroon van uw genaden Weerlicht om één sterflijk hoofd: Door de duizenden verloornen Aangebeden noch vermoed: God die enkel uw verkoornen Loven voor het hoogste goed...…

Eén in die smartelijke uren Met Hem de droefheid verduren Van Zijn verwerping, Zijn smaad ? Moest Hij, die zwartste der nachten, Eenzaam de kruisdood verwachten, Eenzaam de bitterheid smaken Van de triomf van het kwaad?…

Je hoed naar voren geschoven, jouw ogen bedekt Een schichtige blik werp je voor je neer Met glinsterende ogen, soms grof gebekt Breng je het publiek in extase, telkens weer Schuilend achter een Venetiaans gelaat Soms schreeuwend van de daken Geranseld door het leven vol leed, verdriet en smaad Maar niets en niemand kon jou wat maken Mijn…

het Badhuis ligt verlicht onder de kathedralen schaduw maakt de nacht zich op voor mondiaal poëtisch protest vertier ook en wat zelfspot het publiek hangt ademloos in haar gesponsord gestoelte de dichters gade te slaan de klingen van taal worden luidkeels gewet de toon gezet met hoon en smaad aan afwezige leiders het globalisme bestaat…

In de krochten van de geest, heb ik het vermoeden dat ik op mijn tochten hier al eerder ben geweest en de diepste wonde hier het best geneest, telde ik in woord en liefdesdaad nooit ongeschonden waarin ik telkens schipbreuk leed, de smaad en lot zichzelf voorspelde, als roerganger verkleed gebonden aan de stoutste dromen vallen oceanen…

Er is een schip gezonken vol met explosieve lading aan boord De jarenlange explosies zijn tot in de kerktoren gehoord Ieder zittend in zijn hoek met het goud omrande boek En zij zit daar als een knop uit een bloem ontloken Haar zingen is sterker als de haat en nijd Dat haar smaad en beschimmeld brood gaf te eten Tussen het vreemde volk in…

Dat was de aanvang van de overwinning Van dit geletterd, kinderrijk geslacht Dat duizendtallen dromen heeft geschapen, Maar honderdduizenden heeft omgebracht, Dat menige bibliotheek heeft volgelogen, Dat dagelijks smaad schrijft in het ochtendblad, Dat laster pleegt in duizend conversaties, Dat roddelt op het land en in de stad.…

Het wreedste lijden blij te lijden zonder schuld; De laster, haat en smaad kloekmoedig te verdragen; In ‘t allerliefste leed nog van geen leed te klagen, Zijn vruchten van Geloof, van Hoop en van Geduld.…

Wanneer ik overdenk èn ’tgeen ik was vóór dezen, En wat ik, tot mijn smaad, moet tegenwoordig wezen; Wanneer ik mij bezie in dees mijn hoogste nood, Mijn lijden is te zwaar, mijn ongeluk te groot.…

vrijdoms stut en Hollands Vader Gestut hebt op dat wreed schavot; Toen hij voor ’t bloedig zwaard most knielen, Veroordeeld, als een Seneca, Door Nero's haat en ongena, Tot droefenis der braafste zielen, Gij zult nog, jaren achtereen, De uitgank van die Held getuigen, En hoe Geweld het Recht dorf buigen, Tot smaad…

zij zuinig en wel bewust slinks begluurd door zij die hebben het leed vermaak van velen wetend dat zij nog wel wat lust Soms is er dan een goudvink en laat zij dorstig verwennen de glimlach rond haar oude mond een hand trek aan de bel zo leert een ieder haar kennen zij is de joker in het droevig spel Weer moet zij dan ervaren de smaad…

Maar in het godsoordeel der smart Sprak ik geen woord van smaad om u; Toen kende ik, Eva, in dat vuur, Het onveranderlijke hart. Zo is eens Adam uitgeleid, Verwoest de tuin die hij bezat, Zo is ook Jobs gelovigheid Beproefd tot hij geen ding meer had.…

Als donker, donker, donker wordt het pad dan loop ik wel eens als een kind dat zoekt: ik weet nauw nog waar gij ging en trad met mij: dan loop ik, enkel, als vervloekt een man, van schande, harde smaad gebogen, bang voor de nacht het donker en mensen mededogen.…

Met vierentwintig dode Argentijnen wilde hij heden langs de route staan. Zijn actie stond de ordedienst niet aan: Hij moest in een politiecel verdwijnen. Want wie vandaag voor mensenrechten staat wordt opgesloten wegens lasterpraat.…

Eerst waagden zij het in de bladen De dichtkunst en Gods naam te smaden! Geen dichter was zó groot, zó hoog, Dien niet hun zwadder stout bespoog. Men riep tot hen: 'Doe zelf eens wat!' Toen maakten zij een waard'loos blad. Doch zie! als 't in de wereld kwam, Ontbrak hun richting en 'program'.…

Dienaar, geroepen door 's Heeren genade, PAULUS, Apostel, bezield met de Geest; 't Kruis is uw schild, hoe de wereld u smade, Boeien noch banden zijn 't lot dat gij vreest; CHRISTUS - uw roem - is uw lichtstar geweest.…

Mijn landgenoten smaden mij: 'Hij is mislukt.' Ja, dat ik hen niet meer kon schaden, Heeft mij in vrijheid nog te vaak bedrukt. In Nederland wil ik niet leven, Men moet er altijd naar iets streven, Om ‘t welzijn van zijn medemensen denken.…

De bits en bytes zijn eindeloos moe, gebrand, gedownload en gekloond, digitaal en dol gedraaid, gecrasht door spam en virussen vergeven, verguisd, verfoeid, met smaad bejegend en beschimpt. Ze sneven? Welnee, níét als Assepoes, vergeten in verminkte glorie, aftands tot stof en as vergaan, vergaat het hen. Ze leven!…

Verlossing volgt na zwaar ellend, Mits 't luk het onluk moet verdrijven, Gelijk de smaad de vreugde schendt, Dus kan geen staat in 't eerste blijven, Gelijk zij wezen zal in 't end.…

M'n leven is 'n mozaiek Van schuld en boete, van liefde en haat, Van lijden en verblijden, van latent zijn en van strijden, Van hoop en wanhoop, van eerbied en van smaad.…

Verleden week zag ik een zoon, Die zijne grootmama Behandlen dorst met smaad en hoon, De moeder van zijn pa! Hij zei: haar man, die ouwe paai, Sprak naamlijk als een schorre kraai.... - Dat stond die jongen heer niet fraai.…

Een altoos wandlend recipé Een toevlucht voor bedrukten; Een Jan Kontent, met mos tevree, Waar andren rozen plukten; Een goedbloed zonder eigenbaat; Een handlang voor geliefden; Een wijsgeer, wie eens spijt en smaad De dunne lokken diefden; Een prater over dit’s en dat’s, Een anekdotenjager; Een aangeboren vriend van CATS; Een schalke…