2650 resultaten.
Toerisme
gedicht
3.0 met 83 stemmen 38.834 Twee spiegels, tegenover elkaar geplaatst
boden ons een oneindig perspektief.
En toch, dacht ik, er moet meer zijn.
------------------------------------------------------------------
Uit: 'De laatste gedichten' van Jotie T'Hooft (1956-1977),
die in 1976 voor zijn werk de Reina Prinsen Geerligsprijs ontving.…
Seemann
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.102 In de spiegel wrijft een vermoeide matroos
het zeezout uit zijn ogen.
Geluiden op het achterdek.
Kinderstemmen, opgetogen,
prikken de reddingsboten lek.
Van het varen moe legt de zeeman zich neer
bij het leven op het land
en tilt de kinderen door de branding heen
op alweer hetzelfde strand.…
Wat gij niet wilt
netgedicht
4.0 met 386 stemmen 484 opdoken kon jij hun
scherpe kanten benoemen
kregen zij na verloop van
tijd het patina van zoenen
jij maakte geen
onderscheid in mannelijke
en vrouwelijke zijden
door die te benadrukken
raakte je hen beiden
wakkerde hun
verschillen aan ondergroef
ongewild de basis waarop
zij ooit probleemloos
zouden kunnen samengaan
jij leerde hen spiegelen…
Lichte nacht
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.179 De oneindige hemel geleek
In zijn diepe beminde
Stilte een spiegel - waarin de
Eeuwigheid keek.
Als een kille zee van wijn
Dreef de hemel met stille
Golven - ik wilde mijn lippen optillen
Om te drinken en rein te zijn.…
Ik wil mijzelf zijn .....
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 836 Boven het dal van tranen
wil ik de regenboog zijn
de dauw op jouw wimpers
bij het eerste ochtendlicht
Op zwaar bevochten verdriet
breng ik een straaltje licht
ik wil hét antwoord zijn
voor de lach op jouw gezicht
Ik wil de spiegel van je ziel zijn
wanneer jouw ogen stralen
de lijntjes om jouw mond zijn
de sproeten in je gezicht
Ik…
Van balk en splinter
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 971 geschonden mens
het bloed vloeit over de betonnen grens
Verbrijzelde ogen staren hem aan
een smekende blik treft zijn gelaat
verlatenheid waar geen maat op staat
een laatste wenk, maar hij blijft staan
in de vervloekte rij van vet en wellust
een laffe Judas die maar raak kust
Dichterbij zie ik zijn goedgekapte haar
terwijl ik al kammend in de spiegel…
Sneek review
netgedicht
2.0 met 18 stemmen 823 Bijna thuis en in de spiegel,
slechts de woorden, 'guret ag'.
Daar, de lichten van die kruising.
Lokkend groen, niet stil te staan.
Onverhard naar links en rechts.
Moeilijk, om hier af te slaan.
Daar, de poort in dompel maanlicht.
Spitsen glans, gerenoveerd.
Stenen hoop voor prille aarzel,
door de eeuwen niet verweerd.…
bespiegeling
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 1.393 soms als ik voor de spiegel sta
en kijk in vreemd groenbruine ogen
die ik, zo lang al, heel goed ken
is ’t net alsof ‘k een ander ben
te mooi om waar te zijn
soms als ik naar die ander kijk
- ze staat dan naakt en fier voor mij -
voel ik de bewondering
ik vind haar best een lekker ding
te mooi om waar te zijn
wacht eens: ik zie geen slanke…
Echoot in het water
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 109 ongrijpbaar was
de lach waarin ik het
eerste sprankje lente zag
een glinstering in oogcontact
de groet die kaatst
in spiegels van de ruiten
die buiten door het
eerste prille groen van
bomen raast de takken af
en dan op straat
licht echoot in het water
van de wallekant waar
ook de zon zich
glinsterend laat zien in de
nog wat…
ochtendziek
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.181 mijn leven met haar schamel toebehoren
voelt steeds meer als een klap in het gezicht
en toont daarvan de afdruk in de voren
als ik mij 's morgens tot de spiegel richt
ik krijg al diarree bij 't ochtendlicht,
want elke dag tegen mijn zin geboren,
met telkens weer die nieuwe levensplicht
kan mij op nucht're maag echt niet bekoren.…
Dat zwart oogt
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 108 ik heb het woud gehoord
niet alleen zijn buitenkant
in het ritselen van bladeren
maar de oertaal van de vaderen
de krak waarmee hij
zijn jarenlange spanning
laat vieren in hervinden
van evenwicht en macht
het ven gezien dat zwart oogt
bij een helder blauwe lucht
en doodstil kleine bellen gas
aan de spiegel laat ontsnappen
bomen praten…
Spiegelplassen
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.018 ernstig kijkend jochie
met een grote stok in een plas
vol halfvreemde spiegelbeelden
waarop een oude man verschijnt
rimpelingen op zijn voorhoofd
ogen tinkelend als watersterren
Vreemd moet je te vriend houden
vooral als het vaag bekend oogt
groet beleefd trek geen grimas
wie ben je anders dan het beeld
dat de volle maan nu weerkaatst
spiegelend…
overschatting
netgedicht
3.0 met 35 stemmen 7.058 iets van mij zich in jou herkende
iemand voor de spiegel staat
naar de grijze lokken staart
een kleurspoeling echt nodig
niet zomaar meer een modegril
je kijkt hoe de hand omlaag
wijst, prikt, tikt en keurt
ziet de borsten, buik
verward haar om schamel naakt
twee handen in elkaar op navel
diep in mijn put was jij er
altijd een weg naar…
Zwemmen (Mahler 3)
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 544 Ik denk dat
god gaat meten
met zijn maat
wanneer een spiegeling
weer uit zijn hemel valt:
als mensenblad
O Mensch
Gib Acht…
Ik zag niemand
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 92 weet
hoe wind hun vormen kleurt
kan ze volgen maar het lijkt
of er niets aan de hemel gebeurt
ben gaan lopen
langs pleinen en straten
er heerste een drukte alom
er was geen mens die wilde praten
heb het gevoel alsof
ik steeds minder besta
leven en gevoelens verdwijnen
zomaar ergens in een onderste la
uiteindelijk heb ik
in de spiegel…
nu ga ‘k met jou
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 741 Ik
geef mij over aan de stilte
van golven die verzen volgen
en verterende lust wanneer
ik de spiegel neem
van woorden en tijd
ontwerp licht-
opaal, nachtjasmijn
‘s middags in de kamer
in de straat voor dit venster
onberoerd, op de rand
van begrijpen
van liefde.…
Een alter ego
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 140 regenboog of hemel
gewoon een alter ego
een klankbord
waar je tegen praat
als het soms moeilijk is
of alles minder gaat
ik groet je in de
dingen die je ziet
bloemen en de zon
kijk maar eens achterom
woon in je gedachten
waar we lachen om de
gekke dingen die er zijn
samen delen we ook pijn
zo af en toe
wil ik je even bij me
dan spiegelen…
Wij zijn voor altijd
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 948 nacht
schachten zich stoïcijns
op jouw gelaat en letteren
onze honger in een eeuwenoude daad
de avond is nog niet te laat
en toch is de straat ontoegeeflijk
in zijn gift om mij te laten dromen
of is het vals en laat ik
de beelden tot mij komen
ik was de boekanier en jij mijn schip
wij kielhaalden de verstekelingen
één voor één totdat de spiegel…
De veerman
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 4.598 Kijkend op het water
naar spiegels zonder lijn
ontrafel ik de aanblik
van ogen zonneschijn
die spelen op het water
met de jouwe en de mijn
die zoeken naar de eenheid
een blik te kunnen zijn
Kijkend op het water
dat zich rimpelt in de strijd
weerklinkt mijn drijvend spiegelbeeld
in klotsen dat zich wijd
als een uitgestrekte echo
voorbij…
Tijd verdwijnt onder m'n voeten
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 987 Deze dag is
zonnig en warm
Tijd verdwijnt onder m'n voeten
De weg nog nieuw en teerzwart
Deze dag is ook
donker en koud
De ijspegels ontzoeten
dat wat bloeide in m’n hart
Ik herkauw jouw woorden
De noten kraken tussen m’n tanden
Spiegels in m’n hoofd
Spreken de taal van jouw ogen
Gevoelens die me vermoorden
Tranen die ogen laten…
Ik heb geprobeerd een vlinder te aaien.
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 634 aaien
hoe dom dat was zag ik pas
toen ze daar met haar beschadigde vleugels
reddeloos verloren lag
Ik heb geprobeerd een vogel te vangen
geen nuttelozer daad dan dat,
ik besefte het pas toen ze wegkwijnend
ineen zat, zielig en terminaal
Ik heb geprobeerd mijn hart te vermoorden
het was me bijna gelukt
ik zag een verbitterd man in de spiegel…
Merrie.
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 208 Het stond op de spiegel geschreven,
vannacht nog maar
vanmorgen
was het er alweer af:
“Van gekruid gehakt en tomaten
maakt men geen appelmoes,
maar het maakt geen fluit,
het smaakt nergens naar”
Dat heeft die heks gedaan,
om mij met deze spreuk van jou te bevrijden,
toen jij me achterna zat,
met dat stanleymes
Al die kastdeurtjes…
kronkeling
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 393 ik heb de tijd weggegooid
niet omdat ze wit was
of zwart
of kapotgewaaid tegen het
raam
dat steeds weer gedichten uitstootte
in de kamer, koud en eentonig
tegen het nachthout
van mijn lijf
wanneer ik schimmen droeg
naar beide spiegels onder
mijn schedel
en mezelf haastig aan de stilte
ophing; het zwijgzame van
een woord…
Het Spinozahuis
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 137 Denken dat onderdak
geeft aan spiritualiteit
de atheïst mag ook
wakker worden in mij
het vrije denken als
warm verlicht wonen
in een veilig huis
zo spreek je nog steeds
zonder autoriteit
wijst een weg naar
kennis en geluk
zo veelkleurig en
seculier als we nu zijn
komen we in bloei
in denken voelen
handelen spiegelen we
mens…
God was een zachte vlinder
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 317 figurant in een droom
of een derderangs dichter
zonder geweten
bergen, rivieren
bruggen van taal
domeinen vol liefde
omgrensden jouw brein
op de heuvel in het bos
bloed stroomde angstig
bloesem bloeide listig
je ademde voorzichtig
in angst en leegte
van wat je niet wilde worden
nooit in woorden kon vatten
vijvers waren dunne spiegels…
OPNIEUW
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 545 Begonnen is de reeks
die het leven tekent
hiaten zijn het kenmerk
haperingen en overslaan
toch keert het ritme terug
onverwacht maar passend in de tijd
onaangekondigd en onbegrepen
in een alles of niets
even is het er, direct weer weg
ophalen en dicteren in zinnen
spiegelend in inzichten
naar een op- en afzien
telt alles wel mee op…
In wiegend wuiven
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 137 heb altijd van succes gedroomd
een kroon linten en wat lauwertakken
maar kreeg de hoofdprijs nooit te pakken
een ideaal als spiegel voor de wensen
van talloze mensen om eens in hun bestaan
als primus inter pares te kunnen gaan
toch heb ik het geluk gevonden
dat zeggen jouw ogen onomwonden
als ik weer bij je ben
en wij samen wandelen in…
Reflectie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 244 vervagen
uit de diepte die je in het staren ziet
zwijgend wijs ik
je vermoeide wilgen aan
wiens wortels gretig in de steile oever grijpen
vastberaden om het stormen te doorstaan
ik laat je zien
dat er velden zaden kiemen
in de aarde die door vorst was uitgehard
maar voortbestaan toch bleef verwarmen
het water lacht
als jij weer in zijn spiegel…
Als ik het boek niet had
gedicht
2.0 met 33 stemmen 5.961 In de spiegels van het
blad zie ik mijn gisteren. de nacht,
het zeldzaam tedere van elk verleden
dat niet vervaagt
nu ik nog alles weet.
Ik ken de plekken waar het landschap
tot aan mijn voetzool plooit in veel verborgen
geuren, de zon een feest is. Muziek een
stortbui uit wijde galmgaten. Psalmen
voor een ver verschiet.…
Zonder tussenkomst,
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 111 Gerijpte vruchten,
strelen kindertongen op de
elfenbank en druivenrank
Rimpelende meren,
spiegels van luchtkastelen,
zonder bewoording.
Zonder tussenkomst,
in het harmonisch duister
branden lichtjes vel.
Aarde wacht heel stil
omsluit mijn moede lichaam
in zachte plooien.…