Alle inzendingen over spreken is...

Vertel stilte dat ik luister in verlangen naar je woorden en het ritme van je hart ik wacht op je wil om uit te spreken. Ik wil je verlangen horen in woorden van vrijheid die banden rond jou scheuren niet breken het licht dat straalt in je oog.…

ik geef je een hand ik raak je aan we kennen elkaar ik geef je een zoen ik beroer je wang we zijn vrienden ik geef je een kus 'k beroer je lippen we houden van elkaar in een simpel gebaar ligt een heel verhaal we spreken zonder woorden vaak heel klare taal…

En de stilte weer laat spreken als de scherf die haar naam krast in het spiegelbeeld dat ze wil zijn of wil geven als de mooie illusie die je wilt geloven om haar aandacht niet te verliezen en te wachten tot haar zwijgende schaduw weer een andere leugen kiest.…

als de wolk minder moment maar meer tijd verglijdt tot zoete geuren gevaren zijn voor de held zonder held geen gevaar zo zei hij in het ware spreek mee om het tegen voor te zijn de leugen is de drup die nooit valt zonder val geen water zo zei hij woorden van water dat, doet suiker smelten zo zei hij ook in…

Ik ben soms mijn woorden kwijt en dit tot mijn grote spijt, want in woorden voel ik mij geborgen en niet te kunnen spreken baart mij zorgen. Maar dan weer vind ik mijn zinnen, de berg in mij weet ik te beklimmen. Achterom kijkend of vooruit maak ik van letters mijn buit.…

Schenk mij vrijheid mijn leden te strekken woorden te spreken mijn brein ontlasten van zorg en pijn en zuiver het licht waar mijn oog ziet.…

Zie hem turen alle dagen duren langer dan de uren stemmen die praten hij wacht gelaten tot ze hem verlaten rouwen maakt oud zwijgen is goud spreken geeft zout dat bijt in de wonden uit al die monden geen troost gevonden hij kijkt over de zee die eindeloze zee fluistert: neem me mee…

Ik weet ook, dat ik altijd op jou bouw: in stilte en spreken. Daarom heb ik mijn geluk en glans behouden! Wat er ook komt. Er is niets, wat mij van binnen ècht zo raakt!…

in naar de hemel reiken dacht de mens met de toren van babel god te bereiken door verwarring in horen en spreken kwam men niet verder dan slechts halverwege god zag het falen liet in de pinkster zijn geest naar de aarde afdalen maakte met vuur alle tongen verstaanbaar zo werd zijn liefde door ieder gehoord en bezongen…

sinds kort spreken we zacht over liefhebben en waarin ik je vrouw wil zijn en zelfs nog meer de bloemen waaraan ik denk de vogels en de zee en hoe je mij nodig hebt de vlinders en de duizend vragen die meevliegen langs plekjes waar we uitrusten en zelfs nog meer dat ik stil wil worden als jij 's avonds mijn vrouwzijn voelt…

Ik zie niets, ik hoor niets, wij spreken alleen zachtjes in mijn hoofd tegen elkaar het bovenstaande, het onderstaande: samen op het strand, geen beweging op de vloedlijn; gelukzaam thuis…

Zij houdt van mij, maar kan het niet zeggen Zij houdt van mij en haar ogen spreken terwijl wij de liefde bedrijven voel ik aangenaam die vier woorden Zij houdt van mij, zonder beding breken Haar naam, aangenaam, be- tekent 'kennis' Voor mij is zij meer, veel meer dan schattig voor mij is zij meer dan een vriendin samen gelukkig tijdens ons spel Onz…

We kennen dat nu langzaam aan wel als ze door de mand vallen staat er altijd iemand klaar om ze op te rapen uit de dwaaltuin in de schemering met gebrek aan richtingaanwijzers en wandelkaarten Als ik mijn hart als poëzie recht uit moet spreken in de gevaren die mij omringen dan moet ik zeggen dat wanneer ik door het licht beschenen…

Maar ik kan niet voor een ander spreken alleen maar zeggen wat ik voel. En om God te vragen iets te doen, aan al dit aards gewoel.…

stuurt zijn zoon van boven als verlosser van venijn hij brengt mensen nader tot elkaar maar golgothaat in pijn en dood vol overgave aan zijn vader in het rotsengraf ligt op een witte doek het rode bloed van lichaam en gelaat dat is alles wat hij achterlaat maar in het hart van volgelingen stroomt liefde en genade binnen zij spreken…

Ik weet al diep van binnen, de stap is niet te vermijden En ik spreek voor ons beiden Weten we waar we aan beginnen? De spanning zal alleen maar stijgen, tot een kookpunt wordt bereikt. Iets wat onvermijdelijk lijkt, is mijn relatie aan het bedreigen Wat niet weet, wat niet deert.…

Spreek dan moedig en oprecht als je zelf je mening zegt. Doe het krachtig als het moet, maar wees eerlijk, doe het goed!…

Neem nu rust in de mooiste weide Droom je droom, en spreek je eigen taal. Geschreven door: Rowdy Hagedorn…

Zo begon 't: 'Wij spreken de waarheid' Ik kon beweren wat ik ook wilde 'Wij zijn met z'n drieën, jij staat slechts alleen' Ook Vakbond bereikte niet mijn doel Leugenaars moet je inpakken Voor 'n enkele reis richting NOOIT MEER HIER Als iedereen leugenvrij zou zijn De waarheid immer zegevierde Dat zou de mensheid echt recht…

als jouw wangen rusten in mijn handen jij ze aan mij toevertrouwt dan laat je ze zonder woorden toch nog schuchter bevangen je huid roept met zachtheid kom, wil je mij dragend raken ik voel je dan zo tastbaar dichtbij om je adem te smaken en de tederheid in je ogen spreken zomaar als vanzelf zielsveel van nabij laat ons samen…

De stilte roept het uit Beweeg je voeten Breek uit de isolatie van het verhaal Dat je voor je uit hebt geschreven Laat de onbekende spreken Zodat de geboorte van het avontuur Zonder verdoving kan leiden Tot nieuwe vrienden Roep terug tegen de stilte Roep je in beweging Hoor het roepen van de mensen Die de stilte hebben verbannen…

in de stilte wordt zichtbaar wat zuiver is ik spreek niet over kilte maar van rust in een woordloos gebaar woelige stromen drijven naar de zee waar ik in de ontluikende kim een groeiend vertrouwen omhoog zie komen in die stilte van rijzend genoegen waar zand en water komen en gaan vertelt mijn ziel dat eb en vloed mij altijd al…

De pakjesboot kwam eindelijk aan land Ook alle pieten zijn weer neergestreken De loopplank uit, de Sint begon te spreken En ik dacht: 'Man wat val je door de mand Daar sta je, mijter, baard en veel tam tam De échte Sint, dat blijft toch SinterBram..!' Sinterklaas is in het land. We bewaren warme herinneringen aan Bram van der Vlugt.…

Dat mooie meisje voor me, vreemd, maar toch bekend, ik spreek haar zachtjes aan en zeg: "Je lijkt op mij, zoals je bent, behalve dan die glimlach, je ogen die vreugde uitstralen, je lijkt zo tevreden, terwijl ik zo van mezelf kan balen." Doordringend kijkt ze me aan, alsof ze zeggen wil: "Kijk mij!…

Vreemd, dat eenzelfde huis bevat ons beiden en toch, wij durven ons niet af te scheiden, wij durven niet alleen zijn, niet te spreken dan lippen bevend, die niet open breken, begonnen klagen, wenkende ogentroost, gloed van een wang, die om zijn blozen bloost, handen, die groeten, blikken van verzwegen ontroerd zijn, zuchten als uit vuur gestegen…

Kon ik vormen met mijn handen wat mijn hart in mijn gedachten legt 't zou zo helder ondoorzichtig zijn dat geen woord er een begrip voor heeft Kon ik spreken met mijn lippen wat mijn hart in mijn gedachten legt 't zou zo duidelijk onverklaarbaar zijn dat geen taal een vertaling ervoor kent daarom luister naar de stilte…

Wie eikels kwistig om zich henen strooit Mag op de duur een regenwoud verwachten al kunnen partijen elkaar niet achten hebben zo toch hun discussie getooid normen en waarden door eikels vervaagd hebben burgers een nieuw bos ingejaagd ...de overheid wil normen en waarden verbeteren door jongeren als eikels aan te spreken.…

Adem ten leven, vuur en licht, liefde, vertrouwen, Aangezicht, hoop op een toekomst, zachte bries, fluisterend spreken, teder gebaar, stem die ons thuisbrengt, woorden waar, licht in de morgen, avondrood, weg naar het leven, door de dood, vriendelijk teken, golvend visioen, nooit echt te grijpen, hier te doen.…

het waren geen vingers die schreven maar tekens die leefden gebeiteld in steen spraken zij over jaren verhaalden intens het bestaan in komen en gaan van mensen en machten voorspoed en rampzalige krachten eeuwen hebben zij getrotseerd om hun historie kenbaar te maken maar de taal was het spreken verleerd tot de steen van rosetta…

Omdraaien kan al lang niet meer de strik is onnodig kort haar heeft ook wel iets maar als hij ingehouden vraagt waarom vandaag en niet morgen blijft het ijzingwekkend stil zelfs adem wordt niet gehoord blauwe ogen spreken allang geen stoere straattaal meer zij draait zich wanhopig om vergist zich in de hoogte van de donkergrijze stoeprand…