Alle inzendingen over stilzwijgen

op een dag die ontspringt in voortijdig vergeten meldt mijn deelgenoot het nalaten van een voornemen ‘of we dit alsnog schriftelijk kunnen afhandelen’ voor het besef van ogenblikken is een klok te gehaast en voor mondeling akkoord is een kroniek te chronologisch rest stilzwijgende verlenging van inschrijving…

Gevangen in dromen tast ze haar gedachten af vindt daar de pen van inzicht en realisme daarom schrijft ze zinnen logica in stijl ze twijfelt niet al hapert soms het moment stilzwijgend hart wordt levensmeer het is heerlijk zwemmen met dit mooie weer…

Waar wind zo mooi doorheen zingt aan het riet zie ik je ogen gesloten in dromen verdriet stilzwijgend ... sla ik mijn armen om je heen en je voelt het van top tot teen dat je niet meer alleen hoeft te staan dat er iemand bij je is die met je wil delen die ene kleine traan…

In de verte zag ik jou, plots dichterbij stilzwijgend gebroken rede onvruchtbare oase de luchtspiegeling voorbij..…

spreken is zilver zwijgen is goud monden die durven worden stilzwijgend geëerd of gesnoerd door smoelen die handen doen praten handelen verkeerd spreken moet mogen boze tongen aan gebonden handen kunnen niets meer niets dan tevergeefs wachten op zwijgen de volgende keer…

'T is brekend nieuws wat ik zojuist verneem Mark Rutte is in Brussel opgedoken Daar heeft hij net het stilzwijgen doorbroken Dat tweede paspoort is dus géén probleem Zó sta je nog bij Bea op 't bordes Zó gaat je kabinet weer op de fles.…

hier weet ik me gedragen in deze paradijselijke tuin stilzwijgend vervuld van euforie vergeet ik al mijn vragen hier in dit lommerrijk waakt de zon als een gevierde vorstin hemelvogels schakeren, flatteren als oogappeltjes tussen het groen hier is waar ik bemin me met het leven verzoen *Beeldentuin Dehullu*…

Twee verdacht van massamoord hullen zich geniepig in stilzwijgen. Zij die ik niet vond gaan ruiken, of herrijzen in een ooghoek van de kamer. Medeplichtig moffel ik lijkjes weg, en ruim ik ongenode gasten.…

Ze kijken hun ogen uit de gevels van de Leidse panden De levendigheid handel & wandel aan de grachten het verkeer Een dame & heer die voorzichtig oversteken een hond,uitgelaten Ze kijken hun ogen uit zullen er niet ...over praten Stilzwijgend aan de oude gracht waarin... bootjes op en neer.…

op een dag als de laatste letter op papier het stilzwijgen doorbreekt zal het zonder goedkeurende recensie in meest belangrijke essentie de waarheid onthullen doorweekt van tranen die eindelijk stromen elk woord zijn eigen pennestreken in niets vergeleken het geschreven herbeleven als een gesloten boek…

is je de plek die altijd zo 'eigen' is als het bed beslapen Je wilt naar 'elders' naar daar, anderszins: 'n stip op de kaart vlek op onze aardbol 'n te gekke plek Waar woorden als: stilzwijgen op hun plek mogen vallen.…

mijn ziel liet zich niet vinden op zolder en later, toen ik voor het eerst besefte dat het huis vele kamers had herhaalden mijn ogen de ononderbrokenheid van het kwaad uiteen gebogen door stilzwijgende schaduwen die mijn onbekend gezicht naar de wind droegen voorbij maanlicht en kindervertrouwen ik zweeg toen alles…

En als we dan samen zijn word ik helemaal stil zacht toegefluisterde woordjes worden overbodig stilzwijgend luisteren we naar onze verlangens de stilte vertelt ons zoveel meer dan woorden ze vertaalt onze diepste gevoelens we genieten enkel nog stilletjes van elkaar……

ging langs hagen de kraag weer op stilzwijgend zwart herinnering betrad de paden waar zijn steen in ruste lag voelde hoe hij woelde in de donkere grond wist dat hij zijn rust nog steeds niet vond de bloemen uit mijn hart zijn nu voor samen en nooit meer apart…

Stil teruggetrokken, doezelend, mijmerend, dromerig voelend de vredigheid van het nachtelijke stilzwijgen.…

ik haat, ik vernietig ik vernietig, ik haat ik haat, ik vernietig, ik vernietig, ik haat met instemming van A die stilzwijgend gadeslaat ik haat, ik vernietig ik vernietig, ik haat ik gooi met liefde bommen naar weerlozen op straat ik haat, ik vernietig, ik vernietig, ik haat zeur mij niet over VREDE Hezisrabollahël is een…

de late dag ontmoet het schemer in een stilzwijgende omarming licht neemt afscheid met een steelse blik vredig waakt de avond bij een vervaagde grens van opgeloste kleuren in beelden van graniet en de hemel glimlacht met duizend lucide ogen hoe moest ik weten dat donker zó licht kon zijn…

Ik typ zomer en hoop stilzwijgend dat de ruimte tot het volgende seizoen precies zolang duurt als tot de volgende zomer.…

een kind staat stil en zacht in de tuin van donker zwijgen een stoet van beelden trekt dwars door het kinderlichaam voorbij in de warreling van de zwarte nacht scheidt het stilzwijgen haar van de dingen het barsten tot scherven de waanzin van woorden een kind gehavend in de tuin van donker zwijgen stil en zacht…

Daar zit ze mijn moeder schouder aan schouder geluidloos scheef gezakt in de huiskamer van het tehuis haar handen in houvast om haar tas geklemd stilzwijgend schuif ik naast haar streel haar wang een glimlach opent haar gesloten lippen als haar hoofd zich langzaam heft dan ... is het moment voorbij nemen medicijnen haar mee…

Want dit terugkerend gebeuren het komt elke dag weer stilzwijgend heb ik gekeken voor de zoveelste keer.…

Afkeurend vele blikken Scannend van top tot teen Priemende speldenprikken Geniepig en gemeen Ik weet heus wel mijn benen -Hun schoonheid is ver zoek- Die zijn om te bewenen Zo in een korte broek Ik moet het wel bekennen Het is dus geen gezicht Maar oh wat is het wennen Aan zo een volksgericht Bij ouderdom hoort ongerief Stilzwijgende…

En dat is de wereld, van de echte stilzwijgende helden, toch wens ik de mensen die zo, intens dicht bij de oorlog betrokken zijn Veel moed en wijsheid toe!…

zonder jas loop je in de regen onbedekt, zoals je bent ik kijk naar je vanachter glas net als altijd, van een afstand geen pas neem je teveel en woorden zeggen je niets maar als onze blikken kruisen versta ik je eenzaamheid je bliksem bezocht mijn ruimte die deelbaar werd door twee mijn jas hangt aan je lippen stilzwijgend vrijblijvend…

Ik sta erbij, ik kijk ernaar, wikkel het in toegeeflijkheid en wollig stilzwijgen, was mijn handen en leg het weg, en onrecht slaapt, onrecht groeit, onrecht huilt tranen met modder in de maneschijn - nóg is onrecht tamelijk klein. ------------------------------- uit: 'Wie A zegt´, 2003.…

loze woorden zijn het wijdlopig dwalen we steeds verder af langdradig komen we opnieuw tekort veel liever waren we kort van stof breedsprakig maken we schijnbewegingen ontwijken we de kern maar ondertussen brengt de dag mij het stilzwijgend zoeken van de merel de vlinder en de bij…

Nu is het dan uitgesproken Je kijkt mij aan Wachtend tot ik wat zeg Niets is meer zoals het was Je bent vreemd gegaan Het geheim is uitgesproken Stilzwijgend kijk je mij aan Zeg dat het niet waar is Je ogen spiegelen in de mijne Niet is meer zoals het ooit was Je wilt nog uitleggen In je stem de onmacht Zeg dat het niet waar is Maar…

Veertig dagen en iets meer heb ik naar uw stilzwijgen gezocht. Kinder- stemmen in mijn kamer klinken lang in deze passionele lente. Zie, zoals ik naar u kijk op deze dag: hoe kan ik u bereiken? Ik hoor uw zuchten van de nacht. Waar blijft het licht van uw zo blauwe wimperslag?…

De stem heeft plaats gemaakt, voor een stilzwijgen. De stralende ogen, zijn dof en kijken in het ijle. De woorden zijn geen zinnen, alleen onverstaanbaar gebrabbel. Geen emotioneel moment meer alleen agressie tegen …. niets. Ik zou bij haar willen zijn, in haar wereld zonder begrip.…

bloemen fietsen richting het noordelijk havenhoofd waar ze stilzwijgend worden neergelegd witte rozen gestoken in het rulle zand, aan de vloedlijn laten hun hoofden hangen evenals vrienden die naar de zee turen waar gisteren vijf vrienden al surfend vermist raakten in woeste golven vol schuimkoppen…