171 resultaten.
Splijtzwam ?
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 241 Oude wilgen, met
gespleten stammen,
gesnoerd tot buigzaam
griend, verwijten taaie
takken de schemerzon,
die het heimelijk licht,
openlijk laten vloeien,
waar harten branden zullen,
groeien vermolmde zielen
de hemel in, verspreiden
sporen van narcistische
zwammen zich in de grond, die
te splijten en zich te behoeden
met het overschot…
Vrije vlucht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 229 Ga weg
kom hier
geef gauw
Pas op
ik heb je
in de klauw
Ho, stop
let op
lust je rauw
Kan niks
fout gedaan
stomp je blauw
Aan zoveel gebonden en
vastgeketend
het stoffelijk lichaam slechts
De ziel de geest
gaat waar het wil
geheel vrij van de rest.…
AS HET EFFE KAN
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 152 wanneer ik niet meer ben
ik niemand uit de
stoffelijke wereld
meer herken
als ik ben geweest
terwijl ik langzaam
aan mijn nieuwe wen
na m’n vorige te hebben beleefd
neem dan wat van mij overbleef
in je handen werp me
omhoog in de wind
zodat ik mogelijk
nog eenmaal dan
terwijl ik door de lucht zweef
de weg naar mijn dierbaren vind…
Toma
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.003 Er bestaat geen verweer
tegen het meisje van de nacht
dat zich snijdt omdat ze slecht is
twijfelt of ze echt is
Geen eigen plek waar zij zich
veilig voelt en het koude sterrenlicht
maakt voor haar een huis
te groot, de deur gaat niet op slot
Zij verlangt naar haar gezel
dat hij eindelijk stoffelijk wordt
een kerkuil landt op een muis…
Pertinente indruk
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 363 Overtuigd van overschot
aan gelijk, wrijft
hij nog eens zijn kin schoon.
Zijn identiteit vernieuwt zich
in het overboord gooien
van dissonante resonanties.
Zijn keelgat wurgt
en galmt nog wat
wanklanken
en geeft zijn kater
nog een stamp na.…
Gong,
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 527 In alles te willen sterven, dicht bij me
als vluchtige gedachte, in een zucht ontvloot, te
willen schrijven, wat klonk wat al geschreven was,
verval in dat laatste woord wat in me overschoot,
die toon bleef zwerven in een vreemde tongval
van de wind en wat je zong.…
Stammen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 87 Geleidelijk vervalt hun ronde vorm
tot pulpachtige overschotten.
Het deert ze niet zo te vergaan.
Van top tot teen begroeid met mos
schenken ze voedsel aan het bos
en vele beestjes een rijk bestaan.
Ooit reikend naar de warme zon
zakken ze weg in koele aarde
maar altijd nog van grote waarde
voor de grond waar het leven begon.…
Gekleurde Bril
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 101 het leven is zo bijzonder
alledaags - een simpel gegeven
of je wil of niet ieder gaat
het op zijn manier beleven
de een beklimt bergen
de ander loopt er om heen
de een neemt anderen bij de hand
en de ander loopt liever alleen
voor elk komt het ongelegen
een overschot aan verdriet
de ander komt amper ellende tegen
huppelt door het leven…
Astro-loog
snelsonnet
2.0 met 19 stemmen 757 Wie naar een antwoord zocht van hogerhand
blijkt nu genept door namaak-astrologen.
Zelfs RTL zegt: 'dit had niet gemogen'
en zette die programma's aan de kant.
Een keuze waar wel over valt te twisten;
ik dacht dat zij van sterren alles wisten.…
De Lens neemt afscheid (van het stoffelijke)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 95 Tenslotte,
hier moet ik afscheid nemen.
Het hoofd is moe,
het hoofd is leeg,
het lichaam opgebrand,
het lijf is moegestreden.
Bewaar wat ik achterlaat,
koester mijn erfenis.
Heb haar lief,
vul haar aan,
als wapentuig in een eeuwig durende strijd.
Maar laat mij gaan
en kom mij vooral niet achterna.
Ik zal opgaan in de morgendauw,
glinsterend…
Zijn voetstuk
netgedicht
2.0 met 51 stemmen 27 en weer kortwiek
ik spastisch
mijn balans kent
geen evenwicht
tussen vallen
en opstaan
het is gaan
tot de dood
erop volgt
toch heb ik
barricades om de
vaart te vertragen
weer even tijd
om bij zinnen
te komen voordat
de realiteit
van mijn dromen
effect sorteert
en ik alsnog
probeer te
ontsnappen
uit het overschot
dat mijn…
GELUK
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 359 Ik ben een bofkont,
stoffelijk en geestelijk,
verliefd en geliefd.
Alles op zijn plaats,
de aarde en de hemel,
het leven en de dood.
De volle vrijheid
geheel te zijn die ik ben:
deze visionair.
Ik heb de aarde
en de hemel bestudeerd
en ben zeer geleerd.
Mijn liefde heeft geen grenzen,
ik ben grenzenloos geliefd.…
In de namiddag
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 162 tijd begint te dringen
welk levenslied wil ik nog zingen;
ik ga er nu al van hijgen
is het een opgedrongen keuze
of zomaar een leuze
moet ik het laten gebeuren
of toch nog iets anders inkleuren
het kan ook een luxe zijn
zo te kunnen denken
en dankbaar zijn wat
het leven nog zelf mag schenken
is het hinken op twee gedachten
in mijn stoffelijke…
Halve kring
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 97 Zit in een halve kring
En weet dat ik weggekeken word,
Mijn plaats die volkomen leeg is
Al staat mijn stoel er nog wel
En mijn stoffelijk omhulsel
Dat schijnbaar levenloos achterblijft -
Mijn geest, die mij denken
Laat en het gevoel geeft
Dat ik leef, er nog wel ben,
Heeft zich stilaan verwijderd op
Verzoek van de vileine blikken…
vullen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 134 (toen de lucht zich terugtrok
in amber en turquoise wist ik, dat de avond zoeter was)
geef me je hart- gééf het
laat de aarde achter in zijn werelddans
voorbij de glans van klatergoud
en overschot
schuddebuikend ligt de dag
achter valse wolken, het spiegelbeeld van nu
verlaat de avondval
en witte vogels draaien rond een nieuwe maan…
Weerbarstige ziel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 257 Weerbarstige ziel
je bent aanhef voor dronkemanstaal
wankel evenwicht uit ’t verleden
je loopt over de kade als gedicht en levenslied
jouw levenskrachtige bloed
stroomt door ieders stoffelijk lichaam
jij bent het eergevoel, de duisterwetenschap
en lege spiegel van de nacht
psycholoog van de aandacht
dat ben jij, vanaf de wedergeboorte…
Proeven
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 681 Ons stoffelijke wezen
brengt dichter zo bijeen
wat heel was, lang voorheen;
geen tel is meer na deze.
En langzaam cel na cel
ga ik zo in op jou
en jij dan op in mij
met innig zielespel.
Een eindeloos moment
van goud en Godsbeminnen,
het sterven overwinnen
in eenheid ingeklemd
en dan in rust te voelen:
dit is zo voorbestemd.…
Afscheidshartenkreet van een gestorvene...
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 549 Toen mijn hart stilstond
ging mijn liefde nog niet over
Toen mijn lichaam jullie verliet
ontstond wederzijds het stoffelijk gemis
maar voedde vooral onze geestelijkheid
van de blijvende invoelbare liefde:
van 'n kus, 'n aai, 'n gebaar, 'n blik, 'n praatje, 'n lach, 'n traan
die liefde, die voelbare liefde blijft
voor altijd!…
Ongebonden Vrijheid
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 595 Wij zitten gevangen
Gedoemd om beperkt te zijn
Geesten in een stoffelijk lijf
Vrij zijn is slechts schone schijn
Oneindige fantasie
Maar vast in de realiteit
Onze gedachten grenzeloos
Maar gebonden aan stoffelijke tijd
Voordat het lijf verjaart
En ons verjaagt naar het onbekende
Waarover verhalen zijn maar geen bewijzen
De enige uitweg…
Laten wij onszelf zijn
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 386 onze steun aan de Dierenpartij
kan niet biologisch genoeg zijn
laten wij in alle nederigheid
onze herkomst en wedergang
als natuurlijke wezens
van stoffelijke aard
met pikken en spleten
volgen geenszins vergeten
om als schepselen te heten
voor de blije vermenigvuldiging
terug gaan tot gemeenschap
geleid door de Herder
om ons weids en…
Rust
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 885 dit het moment dat ik mij zelf terug vind
Lig ik kleurloos droog op mijn oude matras
Reeds afgestorven alsof ik er nimmer was
Laat mij de rust het enige wat ik u vraag
Laat mij verteerd liggen door insecten belaagd
Zo ik rottend verdroogd tot as ben wedergekeerd
Heb ik niets maar dan ook niets geleerd
Laat mij niet herboren worden in stoffelijke…
Gemoedsrust
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 267 Mijn ziel,
mijn diepste wezen
woont tijdelijk
in mijn eenvoudig
stoffelijk omhulsel.
Geen leeftijd,
geen jaarringen;
ooit ontsprongen
uit de oerbron,
steeds onderweg.
Waarheen en met wie?
Soms met
een tweelingziel.
Zij ontvangt eeuwig
energie en voeding.
Geen storing
van de kringloop.…
SLEPENDE REALITEIT
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 111 huilend en huilend in een droom
waarin ik mijzelf voortsleepte
over verkoolde akkers
het geluid was weggenomen
rondom vlaggenmasten
uit respect
voor stoffelijke resten
ik struikelde en struikelde
tussen sterke armen
onderdoor het dragen van de kisten
huilde en zwaaide in een droom
langs de snelweg
waarin ik mijzelf voortsleepte
achter…
Geen tijd meer
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 135 Ons stoffelijke leven is tijdelijk.
Dat is logisch. Dat weet iedereen.
Daarom hebben we...
Geen tijd meer voor onbenulligheden.
Geen aandacht voor domme tegenstrijd.
Voor nieuws over onenigheid.
Voor reclame, die ons wil verleiden.
Kijk, de kastanjes zijn al bijna klaar.
De eerste vogels trekken naar het Zuiden.…
Vlinderschrift
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 210 Onvindbaar
verscholen in de bries
puzzel ik met poëzie
met een overschot aan stukjes
in het duister tussen de dagen
valt alles uiteen.…
lot
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 128 Scheidende waters worden wegen
die ons leiden naar het overschot
van de oorsprong zo verafgelegen,
maar ieders onvermijdelijke lot.…
Cyclus: groei deel 3
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 408 Mens
geheel van beige stoffelijkheid
kwetsbaar en verwoestend
mens
geheel van subtiele verlangens
en rauwe lusten
mens
geheel van
hebben en zijn
strijd
7.
Droef
beziet zij
in spiegeling
haar verwelkende schoonheid
in haar reflectie
ontluikt een passie
sterker dan
vergankelijkheid…
vrouwelijk
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 2.176 ontgaat deze aan mij zelve
zij doorstroomt mijn lijfelijk ik
gestut door ziele gewelven
meegesleurd in onaantastbare krachten
doet zij mij vaak verscheuren
zo sterk in mij en in gedachten
het geeft mij haast onmogelijke kleuren
geaard in dit wezen, met gedreven passie
zoek ik mijn weg waar bandeloosheid regeert
ik ben genageld in deze stoffelijke…
Sloopflat
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 382 Naar onderbuikgevoel zoals ooit
tijdens biologieles, een kikker gepind
voor mij op de onderzoekstafel
onder ether, de longen bewogen nog
en een klein hart stierf, langzaam
voor mijn ogen,toen droeg ik geen helm,
nú is het verplicht, want wie kan
tegen zo veel stoffelijke resten
op zijn hoofd?…
Weg
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 198 mijn ogen zoeken de jouwe
maar vinden doe ik ze niet
struinend naar jouw voetstappen
verruim ik mijn zoekgebied
het kan toch niet zo zijn
dat je al verdwenen bent
hart begint sneller te kloppen
oogt niet alleen de pas meer stringent
vol ongeloof door het niet stoffelijk kunnen zien
ervaar ik duidelijk jouw aanwezigheid
gevolgd door immens…