130 resultaten.
Een man gaat van huis om te vallen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 724 Pluimachtig strijkend varen zeeschepen
het tegenlicht binnen.
Op de gangboorden klinkt
het roffelen van glimmende herenschoenen.
Feestelijk gekleden beklimmen
de manden van heteluchtballonnen.
Een veerkrachtige jongen zwiept tegen een draaitol.…
Aardedonker
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 79 Wacht, in het kader van
de aanstaande avond
werd ik gevraagd
licht te dimmen in
een zee van bloemenregen
zonder gevaar, zonder gewaar
tegenlicht te overwegen
- sentimenteel pandoer
volgt organiek mijn wielspin -
dodenvleugels kort te wieken
sterstof te doen opwaaien
in catacomben van het heelal
Zolang uniformerende schemer
sluipt…
schemerboom
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 55 wegstervend zicht
een netwerk van uitersten dat
versmelt tot uitwendige kleur
deze boom blijft sprakeloos met
zwarte aderen en grijs geschut
de handen ten hemel en het lijf
kloppend als een aorta
een ontkalkte vertakking
tot diep in instabiele lucht
het zwart van de nacht brengt
onafwendbaar evenwicht
een gedempte zucht
zonder tegenlicht…
Inzicht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 75 De leugen is me
Veel te lastig,
Ik heb het
Met de waarheid
Al moeilijk genoeg…
Voorspelde stilte
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 263 Hier in voorspelde stilte
ben ik draagmoeder
en tegenlicht gelijk
langs een alfabet vol zoenlippen
vaar ik mij een lege boot
naar de stille oevers
lees ik jouw gedachten
zwemmend naar dat eiland
zwijgend in het weiland
dansen mijn benen
onder mijn mindere ik
zie ik het zwijgen
door verandering
ben jij een plaatje
op de…
Schaduw
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 433 Zonder tegenlicht voor jou overdag.…
harde noten
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 217 laat ik maar mijn rode glas
met witte wijn verkleuren
het roze glanst
als ik wat tegenlicht door flinterdunne
schaduw laat
buiten, op de straat
speelt een orgel levensliefde
op de maat
van mijn muziek
alle poppen dansen en hun handen
dragen stokken naar de zijkant van mijn hart
anderzijds een bleinen bel
ze slaan de maatstaf van…
Ik maak je na
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 92 ik maak je na
in duizenden foto’s
in tegenlicht
en in woorden die ik kerf
in bomen
of neerschrijf op papier
alle dagen die ik leef
op deze planeet
vol malle mensen
reproduceer ik je
een oneindig aantal malen
opdat de wereld
ooit wordt als jouw lichaam
warm en zacht en mij omhelzend
opdat de mensheid
ooit spreekt met jouw stem:
fluisterzacht…
Woorden die kruisen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 205 van wat ik schrijf zijn woorden
die telkens haken, die zich kruisen
met waangedachten en
nooit gedane zaken
er is telkens een bevreemding
een tegenlicht in de zoete smaak
van liefde, niets kan bestaan zonder
een offensief van medeplichtigen
mijn woorden zijn als bruisend water,
prikkelend en onbestendig
misvattingen, zoveel als er sterren…
schaduwpijn
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 664 zoals een spin een vlieg
verkleeft in haar web
en langzaam maar zeker
vermorzelt
met haar kaken
zoals de schaduw
het lichaam achtervolgt
en in tegenlicht
uitvergroot
zo kruipt pijn
onder huid en leden
onvoorspelbaar
hardnekkig
geen pil noch spuit
sterk genoeg
om haar te verdrijven
alleen meegaan
niet tegenspartelen
als drijvend…
De kunst
gedicht
4.0 met 2 stemmen 2.859 In die tijd trokken amateurs
met zwarte kastjes erop uit
om in een poortdoorgang
het tegenlicht te vangen
dat door de lindeblaadjes scheen.
Of ze betraden gretig het park
op de dag van de eerste sneeuw.
Vanaf meegenomen keukentrapjes
legden zij vast hoe ijzel of rijp
van takjes toverstokjes maakte.…
Wintervuur
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 94 stenen muur
u zal keren, vrees de koude niet
die is maar zo dun als een spiegel
van de hitte, overbrug de afstand
die niet valt te dichten, vergeet
de cijfers, de wijzers, het uur
de fragmenten van een verwaaide
tijd, het geritsel in de marge, voel
het kraken van uw botten, het
knagen aan het vlees van uw geest
aanschouw het rood in tegenlicht…
De kunst
gedicht
2.0 met 1 stemmen 2.937 In die tijd trokken amateurs
met zwarte kastjes er op uit
om in een poortdoorgang
het tegenlicht te vangen
dat door de lindeblaadjes scheen.
Of ze betraden gretig het park
op de dag van de eerste sneeuw.
Vanaf meegenomen keukentrapjes
legden zij vast hoe ijzel of rijp
van takjes toverstokjes maakte.…
hoe een merel je bezong
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 553 je klaarde op
uit de mist je ogen
stralend in vermogen
weer licht te branden
in benauwend zicht
je warmde zacht
in lage zon
en uit de wind verkende
je de lente ik hoorde
hoe een merel je bezong
ik liep je tegemoet
zelfs in het tegenlicht
herkende ik je groet
je groende gras
alsof het ochtend was
heb je hand gevat
en zonder…
liep op blote voeten
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 809 ik zag je
in een zacht ontmoeten
gras werd groener in het zoeken
je gaf me lenteweelde
in een wilde bloemenkleur
liep op blote voeten
de geur bleef hangen
tot het voorjaar gluurt
en toekomst warme uren duurt
er komen wolken voor de zon
ook jij draait je nu om
elkaar in tegenlicht bekijken
wie is er dom, wat was er stom
moeten we…
De schaduw
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 32 er was alleen een silhouet
getekend in het felle tegenlicht
er was alleen een schaduw
nooit meer zag ze zijn gezicht
de inkt is verbleekt
alleen de echo is gebleven
van gehate woorden
hardop neergeschreven
overmoedig had ze gezegd:
ik zal je gezicht nooit vergeten
haar geest veegde het weg
het waarom wil ze niet meer weten
nu…
Rotown magic
gedicht
4.0 met 176 stemmen 59.418 Rotterdam is niet te filmen
De beelden wisselen te snel
Rotterdam heeft geen verleden
en geen enkele trapgevèl
Rotterdam is niet romantisch
heeft geen tijd voor flauwekul
is niet vatbaar voor suggesties
luistert niet naar slap gelul
't Is niet camera-gevoelig
lijkt niet mooier dan het is
Het ligt vierkant hoog en hoekig
gekanteld in het tegenlicht…
Heiligenschijn
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 164 De sloot licht op
door avondrood
in zilverenschijn
vult de ijsbaan
koud met nevel
breekbaar gegeven
omgeeft de spaanse aak
met haar felrood begeerde
vleugelnoten veelzeggend
ook de bergenvlieren
op een hoop met rood
de vruchten van weelde
de steltlopers spelen
op met tegenlicht
bij grondmist
hetzelfde dat ons boeit
sprak de tegenligger…
Aambeeld,
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 268 nacht,
verdwenen figuren trekken
voorbij in een onafgebroken
stoet om de vege huid te
redden, vermoeide hoofden
gebogen, de witte lippen
stijf gesloten zonder klacht
of vragen op het aambeeld
van de dag gewogen, als de
zon z’n rug opricht,wordt
de droom een plicht,verdampen
tranen even weer, dan doe
ik de ogen dicht om het
tegenlicht…
Tonio
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 114 (er steken duizend vaderhanden
uit een stukgebroken hart
ze grijpen,
maar de smart van losgeraakte schakels sterft
in eindeloos verdriet)
hij is er en hij is er niet
hij woont waar jij je woorden laat:
op elke snipper schrijversgrief
glanst de gouden regen
de bodem van het glas
fungeert slechts als een lens
als jij -in tegenlicht…
in kerend tij
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 622 je gaf me ogen
om je blik te lezen
ik mocht je zien
in ongebruikte kleur
en zonder tegenlicht
in stil bewegen
liet je me handen
gaan over je huid
we stemden af op
ongehoord geluid
we dronken water
dat ons samenvloeide
werden één in smaak
hoopten dat nieuw leven
ons deed openbloeien
het was te laat
in kerend tij
verdronken wij…
ik ben je jochie toch
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 920 een waas van
herrie over straat
geraas van auto's
langs me heen
hun snelheid in
de fladder van mijn jas
ze jagen spetters
uit een diepe plas
ik zie je aan de
overkant, het blonde
haar, de lange benen
het wuiven van een hand
de dag is anders
dan de zon wil schijnen
ik zie je steeds in
tegenlicht verdwijnen
ik hol en struikel…
Op strooptocht
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 36 ik heb ze
al zien vallen
de komende
zomer en
herfstkleuren
uit de krullen
van je haar in
fantasiemodel
speels opgelicht
door de lange
zomerzon die
haar oogst bij
tegenlicht zag
in de groot
ovale spiegel
van de kapper
het rood van
je lippen en
de warme
vriendelijkheid
van je lach
completeerde
het assortiment
maandenlang haar…
Vingerafdrukken op het venster
gedicht
2.0 met 386 stemmen 43.227 Tegenlicht.
Het is nog te vroeg om nu te zijn. Maar de rivieren
vertrekken alvast. Ze hebben het geruis
uit de zilverfabriek van de zee gehoord.
Dochter naast me voor het raam. Van haar houden
is de gemakkelijkste manier om dit alles te onthouden.…
Materialisme
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 89 De zon gaf tegenlicht,
waardoor ik mijn ogen samenkneep.
Waren het de mensen in die voortuigen
waarvan ik probeerde te filteren,
wat zij dachten nu zij bijna thuis,
of in de supermarkt waren?
Zou er iemand op hen wachten thuis?
Als een kwispelende hond, blij
in hun armen springen, zonder
dat zij de deur konden sluiten.…
tijdloos moment
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 509 soms wordt licht
als enige straal
glansrijk verlicht
zonder
een letter van taal
in het tegenlicht
van engelengeduld
gebundeld,
wel duizendmaal
het voelt voor mij
als wezenlijk
bovennatuurlijk
het draagt in mij
onschatbare gebaren
ik ervaar datgene
dat ik als mens wil
vasthouden, bewaren
nu telt, zegt morgen
tegen mij
wees…
De kijkdoos
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 957 bladen
een compositie van haar ideaal
en plakte het in die schoenendoos
zo fröbelde ze haar mooiste verhaal
een kijkgaatje bood in perspectief
kabouterfiguurtjes uit de libelle
elfenbankjes op bomen in `t bos
daarmee wilde ze haar dromen vertellen
ze knipte haar mooiste kinderwens
tot sprookje zoals ze het voelde
ontroerd bekeek ik in tegenlicht…
Kleine lieve levenslijnen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 151 het was voor
het eerst dat ik een
schaduw zag op je gezicht
er donkerde iets
op je huid waar de tijd
nog geen vat op had gekregen
jij die altijd voor alles
en iedereen moeiteloos
overeind was gebleven
je ogen in tegenlicht
ietwat geloken misten
net dat alerte stukje ik
alsof zij wisten dat
de kleine lieve levenslijnen
zich…
ik wil je aaien
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 327 neer te leggen
terwijl elke gedachte waarvan de draad
verloren is, kraakt
alsof diepte verschuift
en ik klank en licht ontverf, onherstelbaar
met stijve tong
een roodborstje dringt
in mijn hoofd, schrikt
zoals ik
hij is mijn angst voor
en vliegt weg
onder de wind
vind ik nog een veer
waarop de tijd vergleden is
er is geen tegenlicht…
Stalkende spoken
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 58 wij zijn de zon
achterna gelopen
jij schaduwde wat langer
in stalkende spoken
vlinders wolkten
vol van boven in
alle kleuren van
buitenaards geloven
pas toen de zee
ander tegenlicht
golfde wisten we
dat de avond volgde
we zijn terug gegaan
waar onze sporen vlagden
voetafdrukken van een
stel in stil verwachten
niet zomaar omgedraaid…