inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 36.560):

ik wil je aaien

heb je moed nodig, vraag ik me af
om ademhalend in een witte wereld
te staan

jezelf in de berm neer te leggen
terwijl elke gedachte waarvan de draad
verloren is, kraakt

alsof diepte verschuift
en ik klank en licht ontverf, onherstelbaar
met stijve tong

een roodborstje dringt
in mijn hoofd, schrikt
zoals ik

hij is mijn angst voor
en vliegt weg

onder de wind
vind ik nog een veer
waarop de tijd vergleden is

er is geen tegenlicht
wanneer ik mezelf wil ruilen

Schrijver: kerima ellouise, 17 december 2010


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 19 stemmen aantal keer bekeken 327

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:
pelgrim
Datum:
13 januari 2011
Ware Schoonheid is in alles aanwezig zelfs in dat wat de mens het meest gruwelijke noemt. Dit gedicht vibreert diepe gevoelens en Schoonheid mevrouw. Ja, potjandikkeme wat een mooi opgeschreven beleving!
Naam:
Quicksilver
Datum:
22 december 2010
Email:
dvdvthhotmail.com
Prachtig, dat tegenlicht is zo veelzeggend, mooi neergezet dichteres Kerima!
Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
20 december 2010
Email:
voorjaarsvlinderhotmail.com
Het roodborstje weet moed te verzamelen, keert terug, verft kleur in het tegenlicht van de witte wereld.
Naam:
Irmlinda de Vries
Datum:
18 december 2010
De angst die met moed overwonnen kan worden om in het licht te staan en lief te hebben, mooi beschreven!
Naam:
Martien Montanus
Datum:
17 december 2010
Email:
mamamoloxs4all.nl
In de winter geeft het roodborstje zich wat meer bloot....maar hij blijft oplettend!
Naam:
amanda malinka
Datum:
17 december 2010
Email:
amandamalinkalycos.com
Mooi!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)