Alle inzendingen over testament

schaduw geven van mijn vlucht ik hunker naar stille tijden waar het bewegen gewaarborgd ijlt in de koorts die mijn lichaam warmt, het sterven slaakt een kreet van herkenning de gang van het alledaags verlangen ontdoet mij van de medemens, die als zware bagage mijn wegen verspert als ik zoek naar de griffel waarmee ik mij de lei van het testament…

Ik laat niets na echt helemaal nada niets Alles heb ik gegeven bij leven om te kunnen (over)leven Dus ik laat niets na ze kunnen doodvallen…

langzaam te laten helen van het altijd onvolledige samen onder andere namen de gemankeerde momenten die ooit hemelse potenties hadden maar bleven steken in aardse futiliteit wij hebben naar paradijzen gezocht alle wegen bewandeld om het mooiste te zien hopend dat er nog meer is misschien in dit samenleven hebben wij onze testamenten…

respect voor de notaris gewis mensen emotioneel binnenkomend wat staat ons te wachten de overledene rust in ieder geval zacht enorme spanning het staat op ieders gezicht te lezen hij/zij heeft toch hopelijk aan mij gedacht de notariszak wordt geopend in dit kantoor is intense stilte ontstaan het voorlezen van het testament…

aanhoorden zwijgzaam alle klachten weerkaatsten glansrijk mijn gedachten en gunden me geen hemels sacrament ik zocht gezelschap, hief het glas en lachte heb legioenen engelen bekend na afloop zwierf ik kreupel langs de grachten bebloed en wenend uit vals sentiment en bitter brakend met mijn laatste krachten brak daglicht door, als gloednieuw testament…

ik had gehoopt dat ik kon genezen maar het is geen goede dag vandaag om de dwangbuis uit mijn woorden te rukken als mijn doodskleed nog steeds de muren schildert met luide koningen die wild de maagden begeren in een land waar ik nooit zal komen, zelfs niet met de papiersnippers van mijn testament die onvruchtbaar over eeuwige rust liegen…

Ad Fontes; terug nu naar de bronnen Kom buig je over een antiek geschrift Kaf en koren, bok en schaap geschift Oud terrein wordt hier opnieuw ontgonnen Tolerantiedenken, vroomheid, vrede Ontsluiting van het Nieuwe Testament Zoet is de oorlog voor wie hem niet kent Hij zong van einder, zotheid, goede zede Passio Docendi en Civilité Antibarbari…

Mijn leeftijd is negenentwintig jaar. Vermenigvuldigd met een factor honderd kom ik op drie millennia. Verwonderd krimpt mijn historisch inzicht in elkaar. Ons godganse ideeënrepertoire ontstond in deze zucht, geen uitgezonderd. Wereldgeschiedenis? Ben je bedonderd: de laatste nieuwtjes van een roddelaar. Slechts honderd keer de tijd die…

Dus goede God, als u er werk’lijk bent, verstoot haar uit het oude testament.…

Voorspeld: kinderen (drie), teckels (twee), bridge, anjers, Verzamelde werken, testament. Ik viel. ik liet mij liggen. Als een slagroomtaart in de regen. Ontdubbeling, het is een woord (van in den beginne?)…

Hier verberg ik mijn overpeinzingen duistere gedachten en herinneringen die zich kleden met schemer geheime bewaarplaats van verregende strelingen Ik woon er tussen onleesbare bundels vol hoekige en hermetische woorden testamenten van dode dichters die spelen met wanhoop en liefde en drentelen achter schuifdeuren In deze verborgen camera…

Langzaam luidt de klok langzaam stappen de ezels voort onder zwarte dekkleden Hoog is de dichte koets Boven is Boven en Onder is Onder Huilend dragen we de lange sleep het circus door, we wisselen van hoed, rollen het testament uit en staan stil voor een groepsportret Het leven gaat door, onder tromgeroffel rijdt de koets rond, sneller…

Hij vlucht in een helse race voor vijanden; Koplampen bouwen muren wit loofhout Langs nachtzwarte wegen. Krampachtig klauwt Het stuur zijn negatief in beide handen. Een teisterende luchtstroom schaaft poolkoud Langs zijn gezicht, waarin de ogen branden En gierend verschroeien de autobanden. Zijn wild bevel wordt blindelings vertrouwd. De…

Wat in het Testament niet wordt vermeld Is hoe de kribbe Op een onbewaakt moment Door een hoeftrap van de os kantelt En het omzwachteld Kind Over hooi en drek en haver rolt Het moet geheim blijven Streng bewaakt door een kobold met brokkeltanden Het rookgordijn dat over de schandvlek schoof Voedt het raadsel Misschien was het maar een luchtspiegeling…

Zich zondig of bedrukt voelen radeloos woedend zijn ervaar je meestal als een harde belemmering voor het bidden tot God een terloops genoemde man uit het Nieuwe Testament sterkt de verbitterde en aarzelaar in het geloof bij het bezoek aan de tempel bekende de tollenaar wanhopig voor de Heer dat hij een arme zondaar was sloeg vol berouw…

telkens als ik een kleed afleg zie ik na de woestijn een herkenbare weg als ik mijn schrift ooit niet meer aanleng zal er dan een beeld zijn waar mijn ziel zich weer opnieuw in grift of zal het laatste mij eeuwig naken een nog verdere vulling van mijn testament wraken soms, kijk ik willoos in het veranderlijke en ervaar de sfeer…

Na begrafenis wordt 't geestelijk testament als de grote stilte intreedt, thuis bezorgd. Van alle schuld vrij gepleit en getroost leven nabestaanden verder zoals gewend.…

over tot begraven graf als monument voor 'n geliefde plek om herinneringen op te halen De stervende mens wil het graag geloven hij wordt begraven, sneeuw bedekt z'n graf de tijd schrijdt voort, niemand komt langs ik sta alleen aan je graf op je sterfdag Het graf gekozen om te laten horen in loze woorden, hoeveel ze om je gaven je had je testament…

Al kan ik niet de tijd vergeten op dat witte wijf, bij wijn en spel, in Drenthe in de hei gelegen, Donar die schreeuwt onder mijn vel om zuurstof, lustige drank en eten, de Dood, zijn ketter in ‘t gewelf, gijzelt en maant: iets is in tel wat in geen Testament beschreven: er geldt in de hemel als in de hel een maximumsnelheid voor uw…

Ik help haar met het testament en licht het op voor haar gemak.   Dus,   smet het onder uw borsten of loopt het kwijl langs uw been? Ik verwijder graag alle korsten en verzamel uw gangreen.   Ik zorg voor u met hart en ziel. Ook post mortem in de vriezer heb ik u lief als necrofiel, was altijd al een slecht verliezer…

De wind tot zijn verbeelding spreekt, hij panisch zoekt naar zijn papieren: zijn hypotheek, zijn testament, zijn vette onroerend goed-aandelen... Totaal vergeet-ie z'n lijf te redden!…

Het huis dat alles van mij bergt Een oog dat niet passeert Een onderneming die niets vergt En een gevoel dat mij niet deert Het blijft een wispelturig script Vast en zeker ongewis Bevorderd of gewipt ’t heeft ongekend betekenis Paradox van ‘t scheve schrijven Niets blijkt op zijn plek Het onmogelijke bedrijven Als testament van een gezonde gek Voorbij…

Hoe blijvend zal zijn werk nu zijn van waarde Zijn oeuvre liet in crematoria En kerken reeds bij leven sporen na Daar hij gevoel aan sterke regels paarde "De steen", "En als ik doodga, huil maar niet..." Het is veel troostrijks dat hij achterliet…

veteraan, nazaat van de slaaf die hurkt tussen het suikerriet hij wist de prikkel, de zilte druppel met een eeltige vingertop uit het vlies de spons die schuilt in een ooghoek zo sust hij zijn heimwee luistert naar het gebod gebeiteld in de stenen tafel het ligt in de verzegelde ark onder een deken van stof als een oud maar eeuwig testament…

dacht ik toen hij binnen stapte jong, lang en knap eigenlijk, zou moeten schrijven zoals testamenten geschreven worden voor de laatste maal biechten laatste sprankel van de vrije wil de laatste alomvattende gedachte het laatste oordeel van het geweten en de laatste ronde uit het hart en zintuigen zingen zou moeten iedere dag het…

Lieve Akif, Ik kom vandaag even bij je langs in de hemel, zo dat mag Je bedanken om je prachtige testament en de mooie erfenis. Denkelijk kan jij ons allen rustig gade slaan En dan stil mijmeren: ik heb dat goed gedaan. Jij bent nu eens 'mijn' Christus Ook jij werd aan het kruis genageld.…

Reeds in de Genesis van ’t Oude Testament Wordt deze bezigheid zeer uitgebreid beschreven. Toen Noach varend met zijn dierenlogement na maanden pompen op een bergtop was gedreven, zond hij een duif uit om op zoek te gaan naar leven. Die ouwe Noach bleek toch maar een slimme vent.…

ontredderd verschuilen we ons in het gebladerte van een omgevallen iep achter de taxushaag priemt flauw de zon en de esdoorn werpt haar lange schaduw af op het graf van de tuinman haast onleesbaar staat er gebeiteld: AD IMPOSSIBILE NEMO TENETUR wijze woorden staren mij aan de woorden klinken als muziek in mijn oren, als een verborgen testament…

we declameren traag begrafenissen willen graag in woorden sterven en uit strofen de emoties erven van de mensen die we node missen in het afscheid gaan de doden gissen naar de kleuren die de hemel verven nabestaanden zullen namen kerven in het kruis en hopen op de erfenissen de dode heeft geen tijd om te genieten heeft wel andere dingen…

Als ik dood ben, ben ik uit de schulden, schuldenvrij en vederlicht, het doorlopend krediet achterlatend in een falend financieel systeem wat crisissen zal opleveren ja met mijn familienaam “Krediet”: Krediet-crisissen! Ik heb er bij mijn leven geen potje van gemaakt maar wel ingespeeld op wat de markt bood en dat was lenen, lenen, lenen…