Alle inzendingen over tieren

Ge vloeit van verre bron naar verre zee, Bevrucht de landen en verwekt de steden, En langs uw oevers tieren mens en vee. Gij hebt gekend Germanen en Romeinen, Gij had uw deel aan dit vruchtbaar verleden En deze vruchten mogen nimmer kwijnen.…

en fiets naar de ezels met beitske en heb geen verlet meer van niks meer dan rust en mijn bed paddenstoelen en kabouters mijn egel ligt te slapen onder de blaadjes de wegen liggen er verlaten bij en de straatlampen branden alweer van herfst tot kerst is de tijd en dan de winterslaap totdat de voorjaarszon mij weer wakker maakt en raas en tier…

Het mensdom - wat een woord - lijkt wel geschift: de mens vervuilt het leefmilieu steeds meer door auto's, stroomgebruik en vliegverkeer, die welig tieren door verplaatsingsdrift. Een druppel op een gloeiend hete plaat is groene stroom, te weinig toegepast.…

De Batavieren waren opperdieren, Zij stamden uit een sterk en blond oerras, Hoe vaak reeds draait onze aarde om zon en as, Voordat de bloemen der beschaving tieren? Wij allen stammen af van de barbaren En dringend blijft de vraag, of ook hun ziel In onze ziel bestemd is rond te waren.…

voorbestemd onthult het Midasgoud zijn lange hemd spontaan opent de Weense Jugendstil Klimt bejubelt ode aan de vreugde in friezen drijven vrouwen langs de wand negende van Beethoven komt tot stand Secession waarin men zich verheugde Hij laat er zijn gouden kus versieren Welk schoon aftast langs de Belverdere waar ooit hypocrisie wist te tieren…

Buurvrouw loopt te tieren, het laat me koud Netty krijst aan de telefoon, iets waar ik niet van houd. Zoon-lief heeft het druk, ik houd me kalm De poes spint en kronkelt, jolig en warm. Sensatieblaadjes bij mijn kapper, flauw Mijn favoriet op de radio: waauw.…

zakkend in schoenen die ik nog aantrekken moet sluipt in angst weer omhoog het bevrijdende lied van hoop dat wij gisteren nog zongen dreigt snel schoon te sterven onvermijdelijk de adembenemend zal het monster eenieder zijn die geen afstand houden kan zo biest de uitvreter het geluk dat wij innig omgaand met elkaar volgaarne en welig tieren…

De dorre stilte van het hangend blad gestage starheid van kruin der populieren hol landschap door geen wind omvat waar somtijds toch de storm kan tieren in bulderend geweld en woest verweer tot alles vernietigend slopende krachten geeft zo ravage doet velen ’t harte zeer natuur buigt zich in zuchtende klachten kan ook het fluisteren in de…

Men heeft dan zicht op het welig tieren van alles dat geschiedt in een wereld vol mededogen, vrede en geluk. Mensen horen weer de merels zingen vanachter een heg. Het vele tumult vervaagt meer en meer. En wat er wordt gezegd is iets waar je van leert. Vertrouwen en kracht gaan samen, iets dat een ieder kan beamen in elk land.…

Het tieren is in stilte opgegaan onder het kruis van ontzetting en een slagschaduw baart in het scherpste mes van een natuurlijk zwaard. De toekomst van het mededogen wordt in gulheid afgewogen.…

We moeten zo nu en dan rond tieren. Maar wat is dan de oplossing van dit systeem? De mensen zijn net als mieren. Als oplossing zien ze vaak maar één uitkomst. Ze worden net zo kwaad als stieren. Is een oplossing zoals oorlog niet het domst? De mensen worden net als mieren vertrapt.…

Beginnend kersvers leven bruist heftig in geroerde ziel Kolkende emoties tieren luid, ja ik wil! Bruisend leven giert en overtreft het heelal Machten en Krachten toveren een lach en een traan. Fijn deuntje fluitend en dag kan niet meer stuk Mag ik 't met jullie delen, al dat geluk?…

Leiders mogen graag het voorbeeld geven Burgers die naar akkoorden streven Kunnen ze driftig vloeken en tieren Na verkiezing laten ze de teugels vieren Ze bewijzen dat je riant kan leven als aan de eigen stam gul wordt gegeven Royale lonen, sappige pensioenen Fitte ziektefondsen, men begroot miljoenen De rode vlag hangt bij de macht zelden…

Gij, op wiens wenk, uit 't hol der bergen, Die met hun spits de hemel tergen, Een stroom van gloeiend sulfer breekt: Gij die, in zalige valleien, Waar zuidewindjes spelemeien, De geurenrijkste planten kweekt: Gij die, aan duizend, duizend dieren, Die wriemlend op een stofje tieren…

Zij herstelde mijn geloof in een feeërie, terwijl ik strandde in boeddhistische leegte, waar mirakelen nu eenmaal welig tieren, maar nooit zo tintelig door spirituele diepgang. Al is mijn angst voor Circes in het geheel niet ongegrond, ik heb meerdere Magdalena's gezien, meerdere duisternissen doorkruist.…

Laf, levend en met tranen, die niet willen stoppen, Ren ik snel huiswaarts, tier, gier net als een peuter van vier. De dood vult mijn neusgaten... Maar in mijn geest blijf je het lichtpunt met knalrode jurk Je dansende lange krullen, die me immer omhullen.…

Ik zou sommige mensen, lieden Wel eens een harde klap willen verkopen Op d’r kont, op d’r bek Of op d’r smoel willen slaan Of erger d’r nek langzaam breken Zelfs morsdood willen schieten Maar ik beperk me tot die gedachten Alhoewel ik mentaal, zeer samenhangend sterk verbaal en langdurig tekeer kan gaan Ik schreeuw, gil, ik tier Het snot…

het meeste lawaai maken verbonden door een unie voelen ze zich super ze roepen en ze tieren, en sneren voor een camera. hou op en staakt het vuren of anders zullen we jullie kraken wat een een larie, wat een flop want zelf weten ze wel beter... hier kunnen we niet tegen op.…

Al wat binnen lag komt door mij naar buiten; zo weet ik 't wilde tieren van haas en muis te stuiten.…

'T aardoppervlak zie 'k als een schedelhuid: Zweetstralen, sijp'len stinkende rivieren, Waarlangs vuil-groenig roos en schimmel tieren; Gebergten schurft steken er boven uit; Mens-luizen, in hun nesten meest op buit Rondkrauw'lend, zie 'k land'lijke blijdschap vieren.…

Zoveel als deze boom heb ik nooit beloofd: mijn schaduw is minder, mijn nutteloze insecten tieren weliger, geen konijnen nestelen aan mijn voet. Wel is mijn schors schor en hees en ik overschreeuw mijzelf dagelijks met kinderen en bladeren.…

't Aardoppervlak zie 'k als een schedelhuid: Zweetstralen, sijp'len stinkende rivieren, Waarlangs vuil-groenig roos en schimmel tieren; Gebergten schurft steken er boven uit; Mens-luizen, in hun nesten meest op buit Rondkrauw'lend, zie 'k land'lijke blijdschap vieren, Verpletterd soms, als 't trekken van wat spieren De rotsen…

De leider blaast zich onbaatzuchtig op wij zeggen, tieren, zingen hem voort. ------------------------------ uit: 'Ghostwriter', 2015.…

koppig bruisen de witte golven tegen de zwarte bolders, ze zien hoe veertien stoere tjalken, met hun brede, bolle vleugels de krachten van de wind beproeven ik hoor de schippers woedend tieren, het helmhout stevig in hun knuisten omvat, ik zie de matrozen bij de zwaarden, ze schreeuwen: 'het wetter is dik en swier' hun handen laten de schoten…

De takken tieren lijk wolven, die verhongerd in de wilde bossen zwieren. Geen mussen meer, geen vogels, die ’t bestaan een huis te nazen, daarin zo menige onbekende en boze gasten razen: ze vluchten! ’t Is al eendlijkheid, al woede, en wilde vlagen, die, tegen ’t taaie takgebouw vereend, hun wijsheid wagen, en wijken moeten.…

In een piepklein huisje vlak aan de dijk Hoord' ik iemand jubelen juichen en gieren Van lentegekeuvel en floragezang Haar man werd er gek van, ging vloeken en tieren "Ik erger me groen aan je voorjaarsgekweel Dat paars uit de humus en bodemstruweel Ontluikende kuikens in barstensvol groen En insecticiden in huis tuin en keuken…

Een echtpaar uit Heusden was niet echt blij Met de Kanjerprijs uit de Postcodeloterij Terwijl heel de straat feest stond te vieren Deed het lotloze stel niets anders dan tieren Godnondeju mijn Heer, dit is toch al te zot Die klote loterij maakt ons leven kapot De angst dat Gaston je voorbij zal lopen Ze dwingen je haast om een lot te kopen…

In zwart moeras, waar mirt noch oleander tieren, Waar ernstige eik noch teedre linde hoogtij vieren, Daar valt uw donkre voorhang voor ‘t Beloofde Land. O populieren! O wereldvliedende in verheven hemelzucht! ‘k Zie goudlicht gloren door uw blauwe bladerklieren, Uw ruisen roert me als reizang van gewijde lieren….…

De film versnelt; de wolken tieren. het licht druipt van dag naar stroperige nacht. Een duistere stad van roodzijden vrouwen met bleke gezichten en harde lippen; een lichte stad van oranje draperieën, murmelende monniken en drakengoud. Onder de huif der silhouet-bomen pruttelt het lint der motoren.…

heen Je in niemandsland wanen Kijk een vogel in een boom Die je op je tocht vergezelt Het lijkt haast een droom Je lijkt wel uitgeteld Zachtjes de wind horen ruisen Door die hoge kruinen heen Je eigen gedachten doorkruisen Alleen en je voelt je niet alleen Honderd kleine dieren Vergezellen je op je tocht Je hoort geen lawaai geen tieren…