Alle inzendingen over tieren

Er loopt een razende in mij rond te schelden en te tieren maar uiterlijk ben ik een non zo rustig en bescheiden Er stroomt een rivier van tranen door mijn hoofd maar naar buiten ben ik een zon zo vrolijk zonder lijden Ik probeer een mantra te herhalen in mijn hoofd dat soms lijkt te werken om uit het denken te verglijden Maar wie kent…

gezeten op zijn geliefde muurtje schudt hij de muisdagen van zich af zoals een hond de neten wolken verjaagt hij spelenderwijs ademt klanken langs zijn lippen daagt het leven voor zich uit tieren zal hij, zoals groene mossen zich niet voegen naar de stenen maar groeien in wildverband hij stopt zijn wereld in de binnenzak stroopt de mouwen…

er zijn kringen rond mijn kijkende ogen of is mijn gevoel bedrogen door het tikken van de klok met als doel niks gedaan te hebben met de 'ik' familie helpt mij de weg te vinden helaas kan 'ik' hem zelf niet weer vinden wat wil ik vloeken wat wil ik tieren! waar ben 'ik' op deze aardklote?…

Wie haar tieren stillen zal maakt een diepe zondeval.…

Dus kom op met die bundels spieren en laat het klokgelui welig tieren, zodat de mensen weten, wanneer ze in de kerk kunnen komen zweten!…

zo'n verdomde zonsopgang de rozevingerige dageraad de oude visser telt heel langzaam de pasgesneden inktvismoten snij met een scheermes in het ros de huid van Aurora gaat bloeden haar lippen in de huid gekerfd schilder ze voor eeuwig en langer vast het beeld wil niet blijven, dwingt mij keer op keer te snijden in haar vel haar lippen tieren…

als geluidloos denken te horen was dan stormde de herrie naar buiten als een horde wilde paarden over de open weide als mijn hart luidop spreken kon dan deden je oren nu pijn want het zou gillen en tieren om zoveel ongeloof maar zoals gewoonlijk blijf je onbewogen in bewuste onwetendheid al is het dan uit zelfbescherming ondertussen…

woorden die wroeten en tieren kop op ! ga door! straks wordt het : buigen of barsten! zorg nu voor bevrijding of je blijft eeuwig gekooid!…

Ik omarm je woestheid in de luwte, opdat het razen en tieren in mijn liefde tot bedaren komt. De kracht van jouw storm heeft een onmetelijke grootsheid. Welk een schoonheid in onstuimigheid. Storm, rust in mij. Jouw vlagen weerkaatsen alle hoeken van het heelal. Zichtbaar makend wat zich wil verschuilen.…

je had geen vrouw geen kind bijna geen cent maar gelukkig bleek één duurzame relatie genoeg: de kastelein die jou herhaaldelijk naar buiten sloeg wie je kende vond jou een vervelende vent en naamloos begraven in een simpel stukje grond heeft men helemaal niks meer aan een grote mond raas .. tier .. vloek jij .. ontvang nu ieders zegen geen…

Gelezen in het Oude Testament Hoe God bestraffen kon, razen en tieren Bedreigen kon de mensen en hun dieren En hoe Hij zich gedroeg; inconsequent Hij sprak zichzelf dus tegen, permanent Hij hield van pest en schurft, nee goedertieren Dat was Hij niet bepaald, wanneer Hij gieren Als lijkenpikkers aandroeg; het serpent Je baktrog en je korf…

Een transplantatie heeft ervoor gezorgd, Dat het hart modern, weer weelderig kan tieren.…

naar beneden met al hun kracht terwijl ik naar boven wil en iedere dag moet vechten met man en macht Ik haat ze zo door en door ik voel ze marcheren en ik, ik kan niet anders dan ze proberen af te weren Maar zo af en toe gaat het gewoon niet meer dan wil ik opgeven want het doet te zeer Ik ben het strijden beu ik wil roepen en tieren…

' Zei God die zich ook schaamt voor zulk een bede 'Ik laat de mensen in hun wereld tieren De aarde geef ik mooi terug aan de dieren...'…

dat gescheld op RTL4 zit me onderhand stevig tot hier als iets daar niet lukt gaat de kijker gebukt onder ordinair BN'er getier…

Hij zwiert een boogscheut ver, stijgt, zegeviert, en tiere-tiere-tiereliert.…

Zandkorrels de mensen, nietig, mieren Holderdebolder, haastig, want straks dood Wezens door elkaar sterk uitvergroot Bovenaan de keten van de dieren Staat de mens te vloeken en te tieren Altijd immers wacht hem Charon’s boot Zandkorrels de mensen, nietig, mieren Trachtend om zichzelf wat te plezieren Vechtend voor hun dagelijkse brood Zoekend…

Geen wrange woede daar, geen tieren dat rond mij komt staan. In het duister kan ik wonen, in het duister kom ik thuis. Geen woest vervloeken daar, geen fel gebaren dat mij dood wil slaan. In het duister neemt het duister al de koude weg uit mij. In het duister speelt het duister zachte, warme melodie voor mij.…

Waar zij in mijn buik zo snel en welig tieren maar niet verder willen stijgen vegeteert mijn hopeloze hart en vraagt vertwijfeld aan die dieren zal ik een van u ooit krijgen?…

zee hoe je speelt met mijn zintuigen dromen tot leven wekt toefjes balsem vleiend schikt op mijn moegestreden hoofd vurigheid van de horizon als een rode blos legt op mijn matte wangen meeuwen rond laat vleugelen ze mijn fantasie laat dragen mijn oprecht verlangen zee hoe je speelt het water laat tieren schelpen reikt…

Ook al loop ik te tieren of jullie dag te verstieren. Dan nog, blijven jullie me trouw. Zulke kinderen vind je niet gauw. Daarom dit schrijven. Ik hoop dat jullie zo blijven. Ook al hebben jullie het vaker gehoord, nogmaals een oprecht dankwoord.…

Hoor ze tieren naar de wolken, zie ze schrijven met verbeten smoel: verzen waar het bloed in woelt. Ouders hebben het gemakkelijk. Ze gaan dood. Dan is het op. Wij gaan verder.…

Doornen raken de dageraad prikken lucht in het ochtendlicht daar, midden in de roos ligt de pijn schuingesneden steel jij de dauw van fluweelzacht geopende handen waar het dieprood d’aderen raakt sterven nerven in wortels en rafelt gevlochten leven bruusk in het groeisel van de tijd sedert terra vochtige grond scheurde tieren netels…

Ach, ’t is heel wat goedkoper met beide benen op de aarde te staan zonder al dat razen en tieren ben je ook snel genoeg naar de maan.…

geurend naar tabak je ademt stilte en in blauwe rook danst stof tussen de muren in rust gaan uren langer duren het wild dat weer een zomer heeft geoogst is al geschoten hangt verstervend aan de poten ook de voorraad is gedroogd wijn van druiven door de zon gekust klokt al rijpend in het donkereiken fust het land verschiet van welig tieren…

iedere dag wanneer mijn twee Bertha's hun ochtendwandeling rondkakelen, vol overgave verspreiden ze versgelegde roddeltjes tussen boom en bloemen rozenstruiken en het geluidloos groeien van een web ik zie het onkruid dan welig tieren terwijl het weeë gras krimpt met het hart eenzaam omlaag als een steen brutaal vliegen kraaien zwart…

koesteren van schepsels, naar humaan behandelen van wezens wier belangen voor mensen (wee die gluiperige slangen) al eeuwenlang slechts mondjesmaat bestaan haar liefde is alleen gericht op dieren aan hen geeft zij haar diepste wezen bloot ze dient de fauna monter en devoot geen man is beest genoeg haar te bestieren als onbestemde lusten welig tieren…

" tieren de zwaluwen, twee- driemaal drie, zwierende en gierende: "Niemand, die... die bieden de stiet ons zal! Wie, wie? Wie?? Wie???" Piepende en kriepende zwak en ge- zwind; haaiende en draaiende, rap als de wind; wiegende en vliegende, vlug op de vlerk, spoeien en roeien ze ringsom de kerk.…

we moeten rellen dwingen schallen schreeuwen gillen huilen roepen zeuren schelden zeiken poepen rammen sluipen wijzen knallen samen spannen kijven lallen schuimen ruimen klagen coupen draaien dreigen treffen troepen vuilen bekken kwellen gallen tieren mieren plagen slachten schillen schoppen raken schaden ploegen plaggen bluffen blaten…

Aldus geniet ik alle gaven dezer aarde, De goede spijzen en vooral de goede wijn, De rozen en de druiven tieren in de gaarde En kweken vreugd en lust, die onvolprezen zijn.…