Alle inzendingen over toeven

't Is veel te veel om uit te leggen, maar hij begrijpt die 't zelfde ziet: de klanken van de zomerweelde, de zon die alles kust en kleurt, de wind die door je haren speelde, de morgen die naar kinderen geurt, 't zijn al beloften en symbolen van waar ons hart eens toeven zal, maar ach, de woorden zijn verscholen in drukte en zorgen zonder…

jij, mijn muze ziet mij niet voel je wel; mijn schepping in het verschiet mooi, zo mooi waarover ik vertel of droom in het gras drijven op jouw wolk zuchten, zij aan zij wij zijn een samen zijn we te leen altijd toeven in mei de woorden gemeen je gaat ver de morgen vooruit dat hoort ook zo ik verlang naar je mijn kunstige bruid…

Bij al hun bezonnen waarnemingen toeven ze op een onbewoond eiland vol plotse ongekende belevingen. Vanaf het zuivere, eenzame strand zenden sterke armen omhelzingen naar het land van zacht gevoel én spits verstand.…

betaald als hij op de aarde beukt, breekt alleen in branding op rafelig land wijkt terug met schuim op kaken, berusting in het zand als warm gemoed als geduld hem wacht, het land gebruikt, wordt versleten, zet zich te kijk als weerloos slachtoffer in resten van het leven op de vloedlijn van het verstand, waar het in windstilten goed toeven…

spreekt voor zich en zalig samen in die liefde baden Stil tedere woordjes fluisterend wijl mijn handen je haren strelen Van elkaar de stilte beluisterend nu we op elkanders lijven spelen In ‘t licht der maan teder kussen mogen woorden overbodig zijn Onze liefde, wie kàn daar tussen niemand toch, mijn meisje mijn Mijmerend bij elkander toeven…

Ik werd kieskeurig ook afwijzend, je blijft wel, levensding Toch zo schoon bij je te mogen toeven, knollig hebbeding. Tot zo dan Vlinder Kusje aan mijn kinder....…

. -------------------------------------- * marren, toeven, wachten…

struiken stuiven adem de zachte zwoele zucht die mijn lijf laat leven en vrijelijk vult vol vreugde om mij met het waarachtige wezen te verweven ik zie een zuiverende zwevende zon waaronder vriendelijke vogels vliegen en leeuwen briesend blazen in mijn hemelse hof van heden ontmoet mijn mooie medemens met een lovende liefelijke lach en toeven…

Als jij eens in mijn hart kon kijken en zien wat jij daar hebt aangericht Dan zou je niet meer van mij wijken en huilde je samen met mij wellicht Als jij eens in mijn hart kon toeven en zien hoeveel pijn er tezamen ligt Dan zag je ook, ik ben heel droef en schreide je samen met mij, wellicht Als jij eens in hart mijn kon wonen en er…

Een kind zoekt bevroren zonlicht loopt door het koude berkenbos takken twijgen hangen vol rijp de kleine genieter aanschouwt het haarfijne glanzende wit herinnert zich zijn onlangs ervaren dromen versnipperde spookkleden bedekt met blank spinrag hun griezelslot ontvlucht toeven onderdanig in dit nieuwe woud van suikergoed en klevend…

In hoven en hoeven, in Oost of in West, Moog 't goed zijn te toeven: thuis is het best. Geen plekje zo heilig, Geen kerk of geen kluis Zo vreedzaam en veilig Als 't vreedzaam Tehuis.…

~Ik ben beslist niet anti Marokkaan, -al zijn de meesten toch van huis uit boeven- ze mogen in de wereld blijven toeven, het liefst ver weg, uit Nederland vandaan. Hun kleding staat me helemaal niet aan. Ik vind de Burka danig provocerend en ook de hoofddoek werkt op mij frustrerend. Ik jaag ze uit ons Vaderland vandaan~.…

de oevers met ruisend wuivend riet, Waarin men weerspiegeling van vele bootjes ziet Daar was ’t voor ieder eindeloos recreëren En op het water aan d’ andere zijde Zag men een eenzame visser in zijn boot Die alle aandacht aan zijn dobber wijdde Zijn ontspanning veel, zijn vangst niet bijster groot Zo was heel de zomer daar een heerlijk toeven…

is tevreden met de plaats van wonen en werken maakt eigen huis en tuin tot een geliefd sieraad dat kundig wordt bewerkt steeds meer glans zal geven tussen vier slaapkamerwanden gaat aangename schemer over in zachtzinnig zwart uur en bed vol rijke zegen door onze zorgzame en liefdevolle Hemelvader geschonken om er sterkend te mogen toeven…

Had ik nu een nederige hoeve En kinderen spelende buiten, Om aan de beregende ruiten Gedachtloos gelukkig te toeven. Na 't zwerven en stuurse staren Over de eeuwige zee, Na 't eindeloos tumult van gevaren: De stilte van een vredige stee.…

Nog éénmaal toeven bij die trouwe wanden - Moeder! Nog ééns uw "arme jongen" wezen!…

Dan vragen wij Muzen te musiceren willen in reidans de zangen van heen leren Hoor schoonheid in hun verleidelijke zang het genot om daar te zijn duurt nooit te lang samen toeven onder tonen van het kwatrijn tot we aan het eind van de terzinen zijn.…

Zijn adem stokt, hij beeft en wordt zeer bleek, Zou graag nog toeven op de goede aarde, Die hem zo weinig zorgen baarde, Voor hem steeds mild en goedertieren bleek. Dan ijlt hij tot zijn meester, die hem wenkt, Hij stijgt te paard en rent naar Ispahan, Waar hij zich voor de Sombere veilig denkt.…

Sterke stromen laat ik samenscholen; trekkend van Nieuwe wereld naar Morgenland toeven ze graag bij 't Hawaiaanse strand, achter vreedzame golven verscholen. Dit lieve eiland vol zwoele tropennacht streelt mij met geuren en sterrenstralen, waar wilde rust in huist, en _ zingend wacht...…

Langs kale nevelakkers strompelt een oude man gebogen maar opgewekt naar de duinen vol lentegeur de grijsaard wil de frisse wind vergezellen tot vrije golven en einder blijft echter zitten op een blij glanzende helling jonge sterke bloei nog half in tere sluimer vraagt hier lang te toeven hij ziet een nietig plekje dat heel de wereld…

Het windje, zoel van bloemengeuren, streek Mij langs de warme wangen, zwaar en loom, De bijen gonsden om de lindeboom, Vlak bij mijn open venster, en ik keek   Doelloos naar buiten, waar ik bij de heg Aan de andere zijde van de eikenlaan, Je moeder langzaam langs haar bloemen gaan, En toeven zag en uitzien langs de weg.…

je was een treurwilg aan de waterkant waar kroos en weemoed langs je wortels dreven ik zat te wachten op een steen wat verder en zag de stroming langs je deinen de kano's vaarden steeds aan je voorbij of bleven slechts heel even aan je oever toeven.…

Een ei, groen als jong, ontwakend grasland, waarop een klein gouden kruis vredig blinkt, door dichte, milde zonnestralen omrand, toeve doorgaans, terwijl het zwijgend klinkt, in elke ziel, gewijd aan onze Heiland, die lijden, gepaard met zegen, bezingt.…

Na de arbeid was het gezellig sfeervol toeven bij het café van Dikke Dries in de Waterstraat op de hoek; of één van die andere bruine kroegen, een welkom thuis voor de koopman na een jaarmarkt, of iedere andere Utrechter na een stedelijk bezoek.…

Een kleine luister naar de bestemming voor elke sterveling: de ontmoeting met God, bij Hem te toeven zonder tijd.…

dan dat lied Maar bezoek dat gebied In het Rijk van Nijmegen Ligt een stukje rijk van God Het is niet alleen goed Het is meesterlijk goed Ik was er met man en hond In Fletcher Hotel Erica geslapen En heel veel gelopen, geklommen, gedaald en stil gestaan Genietend van uitzichten, ‘doorzichten’, vergezichten Waar we heerlijk konden toeven…

wat scheen uw toeven lang! -- is 't niet mijn leven dat door uw donzen adem wordt gewekt? Eens zult ge niet meer keeren, als ge trekt, des weerziens zaligheid mij niet meer geven en grimmig grijnst dan d'eindelooze nacht.…

met sloten en door heggen ingelijst door muziek van vogels die daar leggen langs de randen door silhouet van bos opgefleurd bijna nergens was rust zo heerlijk te vinden ideaal daar die ruimte van ’t polders land natuur nog beheerst door boerenverstand daar zwierf ik dagen door ’t veld met m’n vrinden slechts zelden ziet men mij daar nog toeven…

Soms mag het druk beramende heden zichzelf verliezen, afwachten _ lui en loom, is dan toeven onder een pruimenboom vol zoete vruchten; schaduw koelt tevreden. Binnen de wortels huist het verleden, verschijnt telkens als een springbron van stoom: door het lover ruist een natte luchtstroom, herinnert aan eens genoten, geleden...…

Door het statige Antwerpen verspreid, toeven schilderij en beeld in kerk of kluis, vinden weer de weg naar hun hersteld tehuis. Verjongde muren omhelzen elke tijd der wonderwerken, begeleiden altijd oud én pas levend kunstklankengeruis.…