Alle inzendingen over toeven

Maar zal niet lang meer toeven. Alles is in diepe rust. Tot de zon de wereld weer wakker kust....…

Hoe zalig stilte prevelt mijn leeggezogen hoofd in de welving van jouw hals wals vertraagd door streling verdoofd langs heuvels beneveld zacht warme lippen waar grind nimmer knerpt waar het zalig gedijt dag de nacht verleidt In eeuwig toeven waar het uitspansel splijt.…

Gehoorzaam de wesp en zijn angel: zet zoetigheid op tafel Geliefkoosde dranken Onder de linden is het goed toeven, kleverig met een wesp op je glas De wet van de wesp is ouder dan wielen hard als gesloten water in de winter Tot prinsjesdag, in september leven de wespen, daarna gaan zij op reces en sterven een voor een ---------…

haar geschoeide voeten breken het dode hout een tweede maal naar de verdoemenis mijn laatste klacht vervloekt de schaduw die behoedzaam haar trage tred hardnekkig volgt elke schim omlaag geworpen door het maanlicht jaagt de huiver en het bloed omhoog zo blijft zij in kringen toeven waar het heden steeds verleden tijd omschrijft…

Ik geloof niet dat ik mij te goed voel om te toeven tussen oorzaak en gevolg, maar ik kan slecht zonder wonderen van gratie, zon die meer mag maken dan van beton na marmer goud, onverdiende glans in den blinde, overvloed die de adem neemt en over de eeuwen stuwt.…

Volle maan staat groot en laag aan de verre nachtlucht glanst zacht vol warm oranje ronde Oosterse lampion waarin diepe wijsheden van China India en Japan in elkaar versmolten toeven de mensen het genot geven altijd vragen te blijven open willen staan voor elk gevoel en verstand.…

Met de juiste schoenen in goed gezelschap is het goed toeven langs de Waal Mooi weer deze zomer heeft ons aangenaam doen zwemmen tussen de kribben De zon nodigde uit heerlijke verkoeling Aangenaam in de rivier Waak echter voor de stroom en de trek van vele schepen die fataal verrast Rivier tussen dijken met zeer stevige kracht…

Binnen klinkt zacht de canon van Pachabel de meeuwen juist gevoed dansen hun godendans duikend naar brood stijgend op muziek het sierlijk ballet heft mij op in een tijdloos toeven in de harmonie van betovering eindeloos lijkende minuten geniet ik het samenspel tussen techniek binnen en natuur buiten zo gracieus en vol…

Aan Petersburgse Grachten is het doorgaans goed toeven Jezelf In verloren lijn laten Opgaan in tsaristische Sferen van verloren tijd Geschiedenis Sint-Petersburg, 1997…

zacht zijn de sprookjes die ik schrijf vol blonde nimfen en donkerogen die voor je sloven ook jij gaat in die werkelijkheid geloven de gespierde borst een schouder om te toeven in rust van zekerheid warmte om te proeven ja, ben ik bij je in dat vreemde land en knijp je hand ik ben je prins geloof in zon en zee loop zachtjes…

't Is vreedzamer toeven in de sterren. Die momenten voor ‘t getier en geraas herleeft, en de stad weer op z'n grondvesten beeft, Speurend naar de geheimen van het universum, zoekend naar dat illusoire equilibrium. Wat hij tracht te vergeten is zijn eigen kern, die zelfs in de geruisloze nacht op hem wacht.…

Oeverloos kan ik hier toeven en de smaak van liefde proeven, diep en vol en zorgeloos. En de warmte mij gegeven, doet mijn geest en lichaam leven, in jouw liefde, eindeloos…

wendingen op weg laat gaan -dwaal ik door levenslange woorden ik neem ze mee, bezink ze in een kroes de zijde waar ik drink proeft zoet en zilt, waar kleine bittertjes de smaak verkleuren zijn roemer vult; schenkt door een broes wat wijnrood levenswater ik laat het maar gebeuren tot een bank onder een oude eik me nodigt daar te toeven…

in de avondschemering keren huis en haard tafel en stoel, glas en boek naar hun roerloosheid terug dooft ieder gebaar, zwijgt elk woord sluipt de nacht in de dag versmelten de dingen met schaduw en duister vinden in vage contouren heimelijk rust zo toeven zij onbewogen in het dunne, wazige licht tot de nacht weer krimpt…

op de heide, zo nabij een schrale boom kijk ik omhoog en zie in schuivende witte lagen van een zacht blauw decor roepende vleugels om aandacht vragen ik zwaai gewillig ze weten dat ik ze hoor hier op nog onbegraasd gras staat mijn wereld stil dit is wat ik wil toeven op een luchtig kompas omringd door een zee van ademend gewas zo sprietig…

Geen griezelvlucht in fantasie, geen deinen in heerlijk toeven bij die hekserij. Toch, en dat zult u nauwelijks geloven, ben ik, een heel gewone jongeman, een gruwelijke weerwolf nu en dan. Mijn zelfhaat raak ik nimmer meer te boven. Maar mijn vriendin, wat moet ik nu met haar? Liefst houd ik dit geheim, dat laat zich raden.…

Het is hier vrij goed toeven. Alsof de meeste dingen niet meer hoeven. Althans niet meer vandaag. Wel verga ik hier van de schrik, o, vraag me niet waarvoor, voor het riet langs de stroom of voor de gemelijke geest van El Greco. Wat doe ik hier? Ik eet boekweit en af en toe een varkensnier.…

Wat is het heerlijk onder vrienden te toeven in de schaduw van de moerbeiboom, te genieten van kostbare rijkdom: elkaar in gesprek te ontmoeten en toch de wrange smaak doorstaan van onrustwekkend wereldgebeuren, die mijn ziel verscheuren.…

dat alles uit de wereld vangt lees en tik ik geestdriftig mijn gedachten krioelen springen soms wild op en neer krimpen dan zakelijk ineen dan - toch die ene bewuste druk het lied van Tess Merlot vloeit door mijn hitsig brein laat denken en gevoel zacht wellen naar het rijk der musicerende dromen waar het kortstondig maar zalig toeven…

Een ademtocht en een blij groeten, het warme bloed dat door de aderen jaagt, het even toeven zonder moeten, het stil omhelzen bij de dageraad.…

zeggen ze soms, maar moet je weten hij is geboren met een opportuniteit op zak onder het zwaard van Damocles is het goed toeven. Hij bewandelt het pad van het slachtoffer, de zelfverklaarde regenwormentrapper.…

de termen en de delen gesplitst tot op de lendenen van de geslachtsdelen wordt niet gesproken de bal is rond wat een ander betreft is die vierkant en is daar nog een gelijk ook vertel me eens wat je voelt alsof je van staal was laat het daar dan klinken alsof je een koperen bel was een schitterende leugen waar het goed om toeven…

Geen rijkelijke peperdure feesttafels dit jaar Noch franjes, glitter of onbetaalbare geschenken Blij zingend in lief en knus huisje mijn Waar het zalig toeven is Bolle roze wangen van intense tevredenheid Genietend van gezinsgeluk en oh, zo gelukkig mogen wezen Knagende schuldgevoelens die me op de vlucht joegen weggeëbd Op gezegende leeftijd…

In de doorgonsde donkerheid Van 't honinggeurende prieel Is 't zoet te toeven voor de dromer, Die van het leven niets meer beidt, Maar voelt zijn wezen rijpe' als heel De wereld in de milde zomer.…

In je herinneringen d'une vacance Op kiekjes van een zomer die nooit slijt Is 't prettig toeven in een ambiance Met moeder in je chèr pays d'enfance Memoires aan een zoete kindertijd Je hebt veel fans, zie ik, op de tribune Familie, in die stad achter de dune?…

zie hier de dichter neem hem de woorden uit de welbespraakte mond en laaf je aan de beelden die hem altoos omringen gebruik wat van dat elan dat een ander kan beroeren om je wereld aan te kruiden een letteren specerij erbij waar het soms droog toeven was maar vermink hem niet, hij die de kracht had gevonden op te staan en uit te spreken…

plots stoppen voor de bus die langs je gezicht raast o lieve onzichtbare engel je redde ook onze dochter van neervallend geweld op de seconde nauwkeurig eeuwige dankbaarheid betoon ik reeds hier niet alles is toevallig uw hemel is engelenrijk en ook nog zo vol muziek mozart en bach musiceren toch wil ik graag nog blijven geregeld toeven…

Als volgelingen van hoog onderwijs vol genot in deze eetzaal toeven, zingen hun gedachten zendgrage wijs: "Op onvermoeibare paardenhoeven make dit wondergemoed een rondreis opdat wijze geleerdheid het zal proeven."…

De oude stad, je kon er alles kopen, je had er winkels, kraampjes, legio, taveernes en terrasjes, hele hopen, het was goed toeven, hier in Jericho. Maar toen kwam daar een volkje aangelopen, een zootje ongeregeld, tuig en zo. Ze bliezen op trompetten, ’t klonk bezopen, een oorverdovend, hels fortissimo.…

't Is veel te veel om uit te leggen, maar hij begrijpt die 't zelfde ziet: de klanken van de zomerweelde, de zon die alles kust en kleurt, de wind die door je haren speelde, de morgen die naar kinderen geurt, 't zijn al beloften en symbolen van waar ons hart eens toeven zal, maar ach, de woorden zijn verscholen in drukte en zorgen zonder…