Alle inzendingen over treffen

Onder de Galatabrug, stroomt de Marmara, Zal er ooit een tijd verschijnen voor onze liefde, Of zal het wegstromen als water zoals onder de Galata Zal ik jou nog eens treffen in Istanbul mijn liefste, Ik weet het niet, maar de dagen blijven voortduren, Terwijl ik hier eenzaam onder brug blijf dagdromen…

zo horen sprookjes te beginnen vreemd hoe zinnen zoet ingeslikt losgekoppeld gaan stollen in de maag bij ’t laatste treffen jij diezelfde blauwe blik beneveld bij de gedachte dat wij ik denk het zou ’t einde moeten zijn er was eens...…

hoor het bronstgeroep de imponerende oerbrul echoënd door het woud aarzelingen, schuwheid verdwijnen als de bladeren op het naakte kreupelhout geweien treffen elkaar het leven is sterk echter met zacht geweld wordt na een laatste stoot in het terugtreden de overwinning verteld…

Je wilt lopen loper zijn in beweging komen en zijn Natuur het decor landschap -aanraakbaar- met decorstukken De weg wijst je als vanzelf je hebt geen bord nodig Maar op het bord staat meer dan die lijn de knooppunten de verbindingen het treffen van elkaar het ontmoeten van jezelf.…

In de VS heeft pas de grote baas Besloten om ons in het hart te treffen, Hij wil verdorie extra import heffen Op onze Goudse en Edammer kaas! Bij nader inzien, kijkend naar z’n kruin, Doet Trump me wel wat denken aan Van Duin.…

hoe die ene stem in echoklanken zich tot een cherubijnen lofzang kon verheffen het stille droeve plekje in mijn vragend hart wist te treffen alsof innige armen het wisten te warmen een blijmoedigheid in het bijna nacht de glans van het baldakijn bracht iets van geborgen zijn * Bij een Byzantijns Kozakkenlied*…

waren het zomaar woorden die ik uit sympathie schreef was het een dwaling van mijn eenvoud niets meer dan de gedachte van een gelijkgestemdheid was het de schreeuw van een eenzelvige pauw die in zijn pracht van veren enkel regen naar me riep ~ ik maak me geen illusie de juiste toon te treffen zeg me, raak ik de sterrenglans…

't Afghaans verzet voert driftig overleg: "Niets staat nu onze leiders in de weg om Duitsers in hun eigen land te treffen." Al Qaida's Spaanse tak die heeft zonet een aanval met komkommers ingezet.…

Woorden die niets raken tot zij oren treffen. Naamlozen die van twijfel blaken zonder tastbaar te beseffen. Onstoffelijk schijnsel bestijgt vaal langs onberoerde gordijnen. Ruimte die naar leegte neigt, afgezonderd, in gesloten staat. Krapte van kruisende lijnen, belichaamt desolaat.…

Vallende ster Het Katwijks strand met al zijn sterren Heeft boven en hier benee zijn licht Wellicht dat eens een ster zal vallen Wegdrijvend in de zee zo uit gezicht En als ik meedroom met wie is gevallen Dan valt het leven plots niet zo meer mee Heden zijn levensvlam gedoofd Morgen kan ook mij dat treffen En ik ben zelfs nog nooit…

verwonderd mij daar aan te treffen bergt hij zijn hengel in het foedraal en na een korte aarzeling; "we moesten maar eens gaan jongen je moeder heeft het eten klaar"…

De dood is noch mijn vriend noch mijn vijand Als wij elkaar treffen gaan we een ongelijke strijd aan maar ik zal vechten Als ik tijdelijk win is dat mooi meegenomen Als ik verlies is er "geen 'mens' overboord" We weten toch allemaal dat we uiteindelijk allemaal zullen verdrinken!!…

En weeral lijkt een oorlog onvermijdelijk, wordt wederzijds de nieuwe haat gekweekt. De rede zwijgt wanneer het wapen spreekt, al zegevierden wapens steeds maar tijdelijk. Waarom gaat het toch telkens weer verkeerd ? Na hoeveel doden wordt er iets geleerd ?…

Zo vaak wordt Er om mij en Over mensen heen Beslist wat Nog wel en wat niet Meer betaalbaar is In deze geavanceerde wereld Die voor veel mensen Niet meer bij te benen is Waardoor ze tegen hun wil Op straat komen te staan En - letterlijk soms - Zonder thuis of dak Verder moeten gaan Orkesten en theaters Moeten verdwijnen…

Dankbaar voor mijn zorgen stralen ze keer op keer gemeen groetend...tot morgen dan treffen wij ons weer.…

verwonderd mij daar aan te treffen bergt hij zijn hengel in het foedraal en na een korte aarzeling: "we moesten maar eens gaan jongen je moeder heeft het eten klaar"…

Gerichte kogels Treffen doel Maar hebben niet Het gewenste effect Nauwelijks later een ontploffing Om toch resultaat Te behalen Volgens de lijkschouwer Was dit nog niet genoeg En stierf ze Door een botsing tussen hoofd en zonnedak Spannend waar ze morgen weer mee komen Misschien blijkt dat ze een zonnesteek had opgelopen…

in duizenden scherven breekt liefde uiteen daar jouw hart ophield overmand door een waterval aan tranen rouwt mijn zijn om degene die ik liefheb met al ik ben zal onze liefde niet verloren gaan maar me dragen tot het einde der tijden waarin wij zielsverwanten elkaar zullen treffen en versmelten als één…

Van alles geprobeerd, alles gedaan liet zelfs mijn salade staan In het cafe langs het water stamelde eigenlijk niets terwijl ik wilde praten kon mij niet verheffen de juist toon niet treffen viel niet bij je op dat deed me het meeste pijn tot ineens aan tafel dat heerlijk ogenblik keek je alleen naar mij niemand anders dan ik.…

langzaam, heel langzaam sluipt de vurige tijger weg achter de donkere bomen duikt onder in het moeras van de slapende schijn ziet niet de ontwakende zebra die heimelijk omhoog klimt voor nachtelijke toelichting ze draaien om elkaar heen in het avonduurlijke woud zonder elkaar ooit te treffen…

Ondergronds botsen mijn gedachten op hem Ze scheuren vlammen uit zijn gestalte, uit zijn stem Ze blazen vuur in zijn huis leggen vuur om zijn vrouw Een keten van kraters Aswolken over de wereld En ik in het Stille Midden van de catastrofen die zijn huwelijk moeten treffen zonder hem te deren Hoeveel naschokken nog?…

Soms grijp je iets met beide handen aan, Je doet iets ergs om erger te voorkomen. Ik wist dat Poetin geen moment zou schromen Om op het veld van eer tekeer te gaan. Songfestivaldéélname is pas straf, De Russen komen er zo mooi van af.…

we zouden weten waar te beginnen en tijd speelde geen rol we zouden elkaar raken in vergeten lagen in een ongekende ruimte we zouden elkaar treffen in een geluidloze aanraking zouden we elkaar ontmoeten hoe zou het zijn?…

er dwarrelt sneeuw op winterschone bomen naakt wacht de vroege lente onder een vernuftig sprei innig pluizig omarmt het wit het onbeschutte een gloed van liefde twinkelt koddig op vogelveertjes rondborstige klanken treffen de stilte hoop wikkelt zich om uitlopende twijgen smetteloos alles zo wonderbaar nu niets dan…

Bruine ogen treffen zwoel priemend mijn groene Ogen dansend en bruisend in een meeslepende tango. Spel van kleuren, passie en kolkende hitte Onze ogen alle kleuren van de regenboog, zo hoog. Spetterend en vol betovering Aanzwellend tot de machtigste intiemste explosie. Tranen vloeien.…

een schim op de ruit te zien een grijzende vent een beeld dat nooit went ~~~~~~ lopend langs de ruit loopt die grijsaard met me mee samen één wij twee ~~~~~~ weerspiegeld zie ik wie daar staat en valt me op hoe snel tijd vergaat ~~~~~~ we treffen elkaar in winkelruit en lachen ons met zelfspot uit…

Het zal toch één keer lukken vruchtbare grond te treffen en mijn kind te dichten als de zachte lenteregen valt.…

uw gewaad: smeek om gena, Eer u Gods bliksem treffe, eer u zijn wraak versla! -----------------------------------------------------…

nog wilde de ontspanning niet komen trilde de aarde onder onmenselijke oorlogsgnomen verbleekte licht van de lentezon de felste inslagen gaf geluid van de oorlogstrom doffe dreunen dom wit wolkten in een gierend uithalen de mortieren na het openrijtend treffen van een al bloedende stad waarvan schade rood neersloeg…

De vrouw slaat de man gade en denkt aan het absolute niets wat kan hem nog raken alleen zo en zo alleen hoopt zij hem te treffen in zijn starre onvermogen zich te herinneren waar de zin des levens uitgesproken werd niet zwijgend uit verkiezing opgedrongen terughoudend als een zelfgekozen plicht de vrouw slaat de man gade en denkt…