178 resultaten.
'Alsof het leven is'
hartenkreet
3.3 met 3 stemmen 421 water
alsof het leven is,
want, kon ik maar,
kon ik maar; een foto met mijn ogen maken,
levend hart en zenuw raken,
zeker zijn van beelden,
als alles niet meer zeker is,
geven wat niet gegeven kan worden,
woorden knopen aan de levensles
die mistig is voor droge ogen,
beter weten en nooit vergeten,
klimmen in oorlogspuin,
kringen zingen in troebel…
waarheid
netgedicht
3.4 met 12 stemmen 1.564 waar is de waarheid
nog wel sneller
dan de leugen
als dronkenen
en kinderen
hem ook niet
meer spreken
en daar het oog
van de naald
verstopt in
de hooiberg
de weg niet
meer ziet
zoek ik vruchteloos
in het doolhof
naar de vuren
die de rook veroorzaken
en stel ik
me tevreden
met een half ei
terwijl ik
in troebel water
naar de nagels…
van gevoel ontheemd
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 476 indien ik mij slechts ken
als schaduw van de dood
geen weet heb
van een levend ven
of gedesemd brood
en mijn armen
niet kunnen reiken
naar de hoop
van een nabije oase
dan zwem ik
in troebel water
of vecht mij uit
een zuigend moeras
er is dan geen later
of nieuw groen gras
de ander is mij vreemd
met telkens weer
die angstige…
Enkel een naam
netgedicht
2.5 met 13 stemmen 1.858 Sint staart naar het blad papier
waar een naam op staat geschreven
daar is het al dagen bij gebleven
en dat vergalt Sint’s rijmplezier
hij graaft diep in de woordenschat
naar iets wat zijn gevoel vertolkt
maar het brein lijkt zwaarbewolkt
en troebel als een blubberbad
hij vindt niet wat hij dichten wou
blijkt de letters stom vergeten
heeft…
TWEESPRONG
netgedicht
4.5 met 4 stemmen 105 Het met porselein betegelde pad der maagdelijkheid
Dat door het bejubelde woud
Wordt overschaduwd
Lijkt door het zwaarmoedige labyrint
In de werken van de komende Gregoriaanse meesters
Alreeds overvallen te zijn
En verliest zijn zuivere evenbeeld bij het afdwalen
Van de struikelende Priapus
In het troebele ravijn van grijpgrage haat
En…
Goede moed
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 926 Ach, laat mij nu maar even
alleen met de mist in mijn hart
mijn toekomst wendt zijn steven
en gaat eigenlijk weer van start
Alles troebel en niet te raden
wacht ik op dat mooie moment
mijn verdriet is zwaarbeladen
het lijkt een gebed zonder end
Ach, laat mij nu maar even
het komt allemaal wel weer goed
het verleden staat geschreven…
Herinneringen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 216 Op weg naar wat ik
Altijd als een
Nieuw begin wil zien
Loop ik mijn benen haast vooruit
En weiger achterom te kijken
Om mijn passen te doorzien
Want alle fouten die ik maakte
Zijn geweest en achterwege
Door de troebelheid verdwenen
Zogeheten afgebrand
Daar waar ik echt naartoe wil leven
Is voldaanheid en geluk
Ultiem vertrouwen om het…
elders
netgedicht
3.9 met 15 stemmen 249 de lakens liggen losgewerkt
zoals het zwijgen dat wakker wordt
wanneer ik 's morgens in bed lig
zou ik de gordijnen openschuiven
om het gesprek te zien
dat we nooit hadden
je zien
binnenkomen, de kleren op
de stoel, weggegaan
lach maar, want wat is groter dan de waarheid
kleiner dan de hand die je tegen mijn wang hield
het troebele…
geruisloos
netgedicht
3.9 met 8 stemmen 104 het binnenbloed kruipt
bij elke slag van het hart
wast gewogen dagen weg
gaat aan zaak of rede voorbij
maar verlicht niet het gewicht
van steen in weke maag
doch tempert geruisloos de zucht
waaronder een ziel buigen wil die
weet van elke groef
wat gangbaar leven vermag
en dat terwijl we ooit het
troebele water in een vroege baai…
Licht in oude dromen
netgedicht
2.3 met 10 stemmen 195 Wat in tegenstelling tot
heldere beken in boeren
sloten te zien, kroos
verbindt voorbijgaande
oevers, spiegelend om de
aardse adem te beliegen,
stromend met troebel water
mee, waar stilte vleugels
krijgt van witte zwanen
over de ruggen van de wind,
zijn het mensen die betalen
wat bijgeloof verzwijgt, een
vanzelfsprekende maan…
Laatste filmscene
netgedicht
4.8 met 24 stemmen 51 huid van je
gezicht met
lichte schrik
werd je
wakker als
onderdeel van
het protocol
ontwaken
ik zag je
klimmen uit
catacomben
vol diepe rust
naar een
werkelijkheid
waarop jij
nog niet
was voorbereid
maar als eerste
was er de lach
de wereld
weer zien
gemaakt als
laatste
filmscène
voordat jij
je ogen sloot
als troebel…
het grootse moet nog komen
netgedicht
4.6 met 5 stemmen 248 onder een moedeloze hemel
vallen bladerloze bloemen
koude ijswinden geselen
het land
de despoot met zwarte zweep
vaart met duistere lading
op het troebele vlot
van ongeschreven wetten
het kind wrijft onschuld
uit zijn ogen
harde lijnen kruipen over
de aarde en stoppen
om graflijnen te trekken
rondom de man
die denkt dat…
tijdloos
netgedicht
4.2 met 6 stemmen 239 ik was aangekomen
aan de rand des tijds
zwarte maan
ik zag oneindig
alles was klaar
had geen naam meer
ik kwam aan en wist niets
in een troebel dralerig licht
van een vreemde grijze zon
aan de oever der gedachten
alles ging over
zwart naar kleur
ogen zien niets
de kaars is gedoofd
de ochtend is aangebroken
open je hart
zie…
Dichtstuk
netgedicht
4.3 met 10 stemmen 229 hij putte zinnen
lepelde als dorstige hond
uit de bron van woorden
zijn glazen oog
gevuld met metaforen
de taal gelikt, gesnoven en
gedoopt
geschreven en gesloopt
ligt nu bevroren
naast verstorven wijn
en geur van dode dichters
ruikt hij het bloed
dat traagzaam kruipt door
holler vaten
zijn troebel oog
kleeft aan de randen
van verstokte…
Herfstzon
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 29 Omdat ik voel dat we op afstand
nog wel van elkaar houden
durf ik het
na het rondje door de tuin
de laatste kamperfoeliegeur
en in de herfstzon
samen troebel appelsap
drinkend aan jou te vragen:
Hoe is het
nu met ons, onze liefde
hoe dichtbij zijn we nog
van hart tot hart?…
gom mijn barsten
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 381 Mijn toren kucht langzaam brokkels uit
en de ruiten worden als vaders ogen troebel
ik verlang naar de zachte aanraking
die het gif stilletjes opzuigt en uitspuwt
uw lach en uw ogen gommen de barsten
van onze tekening die nu nog een ets is
maar weldra zal krioelen van de kleuren
aan mijn voet steken bloemen het hoofd op
onder uw vruchtbare…
schemerzone van het bestaan
hartenkreet
2.5 met 2 stemmen 802 Je loop is vertraagd
Je rug gekromd
Je leven in het nu steeds meer vervaagd
Je bent niet meer die je was
Je ogen zijn als troebel glas
Langzaam verlies je de verbinding met de tijd
en verdwaal je in de schemerzone
van je bestaan
en drijf je steeds verder weg van jezelf en
van mij vandaan
Tranen vullen m'n ogen
Voor jou geen zonnestralen…
Alleen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 466 “Alleen”
Langs het raam,
door condens beslagen
lopen figuren
als vage schimmen
achter hun schaduwen aan
hersenspinsels
vervaagd en vertraagd
vanuit een troebel verleden
waar het niet was
wat het leek
waar de waarheid
geen werkelijkheid is
en de dagen
in twijfels aan je voorbij razen
en de nachten in nevelen
van…
Stuurloos
netgedicht
2.8 met 4 stemmen 1.088 Mijn hand strekt zich in smeken uit
voor hij vertwijfeld naast me zinkt
mijn blik wordt troebel en verdrinkt
moedeloos als ik mijn ogen sluit
Het is te laat, je drijft de nevel in
nog eenmaal kijk je treurig om
woorden steken en ik staar stom
vanaf mijn einde naar jouw begin
dan slaat de duisternis me blind
en zoek ik spartelend…
Gebroken liefdesband
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 117 zij kijkt verder dan het venster
overschrijdt de troebele horizon
waar liefde plotseling verdween
zij verdrietig eenzaam achterblijft
haar grenzen liggen dichterbij nu
tegen de wanden van haar hart
deerlijk lijden wil ontsnappen
tot barsten overgaat in breken
hardheid delft het onderspit
de avond brengt geen uitweg
nergens kan zij soelaas…
DICHTERBIJ
netgedicht
1.7 met 3 stemmen 108 op hoge poten verlaten herinnering en verwachting de werkelijkheid
mijn troebele, immer aanwezigen
verdringen elkaar buitelend in de coulissen
klaar om me naar alweer een ander doolhof te leiden
om beurten klaren ze de klus
vergelijking en voorstelling staan te trappelen
en werpen zich in de strijd
met zwier leiden ze me om de tuin
de niet gekende…
In aanbouw
netgedicht
3.6 met 7 stemmen 281 Later op dag duiken er curieuze
gaten op
bejaard daglicht waagt er zich
zonder enige rimpeling te water
een troebel theezeefje schept zilvergruis
uit de reflectie
verdwijnt als kruimeldief
in de kruipruimte van het ondermaanse
als een groene draak
zwermt geboomte langs kartelranden
eindeloos bladspuwend
in dode wind
uit de stilte rijst…
verbaasd gevoel
hartenkreet
4.4 met 5 stemmen 126 beleefdheid verliest zijn waarden
op de bus en op de tram
weinig plaats nog voor bejaarden
en dat verbaasd gevoel… maakt mij wat bang
want vele jongeren staan op met tegenzin
ze palmen liever alle vrije plaatsjes in
lachen uit en zitten wat te grienen
want… ook oudjes moeten hun plaats verdienen
wat troebel kijkend door hun ogen
beslissingen…
Een spreker stelt zijn eigen grenzen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 75 Een vissen in troebel water
soms. Heel moeilijk soms om
de fundamentele waarheid uit
de ander te trekken.
De vrije mening. De vrije
garing van informatie van
het woord. Ieder individu
stelt zijn eigen grenzen.
Wisselt uit hetgeen die
zelf graag hoort.…
Wezenlijke Vragen
hartenkreet
3.5 met 4 stemmen 157 de antwoorden zwemmen voorbij
want deze vragen verblijven
in onzeker troebel water
en dan rest er nog die ene:
wie of wat of waarom ben ik nu
en wie of wat word ik later?…
Bestemming
netgedicht
3.3 met 7 stemmen 1.018 Zachter mijn toon, korter mijn tenen
gewoon zeggen ‘ik heb me vergist’
kost tijd, nu meteen de benen
genomen als jij vist in troebel water.
Maar ik win deze strijd
al wordt het later dan ik me ooit
had voorgenomen.…
nieuwe lente
netgedicht
3.3 met 6 stemmen 785 morgen wordt het licht
ik weet het zeker
dan vervalt de duisternis
gericht op voelbaar zicht
het dal vult zich weer
met het blije lied
kom en kijk met mij
naar het ontluikend verschiet
morgen, ja morgen opent mijn hart
het was voor lange tijd gesloten
verborgen in enge diepte
doordrengd in troebele smart
ik weet het zeker
in…
Haar hand
hartenkreet
3.8 met 4 stemmen 1.839 Nog een paar minuten slechts
Zijn stem klonk hees
Zij kon niet meer dan knikken
Hun houding schuw en angstig
Hoe kon zoiets hun leven vullen
Dagen geteld en wisselend van kleur
Dankzij doorschijnende schaduwen
Gestalten werden kleiner
Overlopend van welwillendheid
Troebel vuil water
In stinkende tonnen
Daar werd hij woedend van
Het werd…
Vallei der verzuchtingen
netgedicht
4.3 met 37 stemmen 772 hoe aansprekend het gezicht
dat als deelgenoot een schat
aan beelden brengt
jammerlijk verzonken
in de woeste nevelen
waar onwerkelijke vergezichten
niet worden nagekeken
maar in troebel water
worden gedrenkt.…
Alle kleuren van de regenboog
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 566 Het is de lyriek van een wuivende griet
die als 18 karaats de lucht doet strelen
Het is de muziek van de kierewiet
die weergalmt uit te luide kelen
Het is het rood van de kersenwijn
dat het verweerd plafond laat zweven
Of het trammelant van de zwerver
in een roemloos leven
Of de lelijke eend die koekeloert
in troebel spiegelwater…