Alle inzendingen over uiterwaarden

een druppel aan de dakgoot groeit nog verwachtingsvol in de eerste paar seconden met uiterste spanning op de uiterwaarden en in de tegenspraak de tensie de enige reden van bestaan op het randje van barsten niet om zeggen ei zo na dood de doem komt met het avondrood in de hitte na de regenval komt het afronden het gewicht van water al…

gejaagde mensen, werden even de jagers van het allereerste uur we waren door een trotse stam omgeven die aangestoken door een heilig vuur begon aan een vergeten avontuur de borst vooruit, het lege hoofd geheven wel jammer dat de regen niet bedaarde de zomer had aan idealen lak ons kampement zonk in een waterbak wij dreven in verdronken uiterwaarden…

Aan boord van het motorpersoonschip Organza laven we ons aan uiterwaarden en zicht op gevogelte zo nemen we waar de eend, de aalscholver, de gans de meeuw, de zwaan en al wat verder vliegt over het groene land dat aan dit water grenst ach, hoe leeg de rivier, hoe ijdel ons vermaak glijdend over de IJssel van Deventer naar Zutphen en…

Mocht ik in het holst van het hart van donkerste dagen te lijf gaan achter al het uiterwaardse een stuk of wat verlaten kusten onder razende luchten waar albatrossen op hun wieken sinds jaar en dag en eeuwen worden weggeblazen- graag zou ik boven lege oceanen regen zijn op reusachtige hoeven, zinnentuimel van tempeest, het stormend…

En verlegde tijd zich ondergronds achter oeverende uiterwaarden als een wak in lage Maas -men noemt het verdronken dit beeld dat eilandde als dak- het water brak en sleep keerde de stenen terwijl algen verweerden, zwart als pek op deze plek, die ik droomde, slechts vermoedde, op het schijnpad de verbeelding van een vesting zo…

geploegd, geplooid als groen dooraderd zwaar fluweel dat te luchten werd gelegd een oude boer die peinzende het land bekijkt dat hij bewerkte liefdevol in ’t spoor van voorouders de toekomst van zijn zoon of de kastanjebomen rijk gekroond langs lanen prijken waar een wandelaar zijn hond fluit omdat er een tractor snort de uiterwaarden…

De rivieren kruipen door het land als een waterslang Het aflopende land brengt het water terug naar zee dijkhuisjes staan tegen de uiterwaarden in het gedrang en uit de ochtendmist verrijst het silhouet van een boerenstee langzaam komt het leven weer op gang na de nachtrust gerammel van melkbussen klinkt over het koren in het ochtendgloren…

Glinstergolven over het wateroppervlak Libellen zonnend op een steen Zonlicht stelt het lichaam op z’n gemak Een wolkengroep langzaam verdween Groene uiterwaarden omgeven de rivier Visdiefjes groeten elkander Je kreeg zelfs het ijsvogeltje in het vizier Het is of het leven hier meandert Je wandelt mee met deinende golven Genietend van een…

De Witte Wieven van de Uiterwaarden zweven omlaag als wolkensluiers langs de grond Alsof de koeien los zijn van de aarde waden ze traag gehuld in nevel, rond.…

De kim daalt neder uiterwaard het spant strekt zich uit de stand van de zon het moment kromt uit willekeur en zo is mijn vel versneden tot daar is het leven twee meeuwen vinken de horizon af het velijn van het zijn zout' 't water tot een zilte lijn de golven klauwen aan de dijken het zand geeft zich over bergen naamloos zonder getal…

Normen en Waarden beklimmen de molshopen in het weidegebied houden zich met moeite staande vallen voor Pampus schuilen in ’t riet langs de uiterwaarden zien kraaien niet noch eksters en Vlaamse gaaien die integriteit belagen driftig pikkend angst verspreiden onrust zaaien Hoofd-Norm probeert een toespraak te houden vanaf een mestvaalt zet…

eens de oven stenen bakte van kleirijk land naast de rivier trompettert nu een wilde zwaan en pikken houtduiven voldaan de zwarte bessen van een vlier gegraven gaten werden meren waarin de vissen lustig paaien en aan de oever wilgen pronken die in spiegelbeeld verzonken statig naar het water zwaaien hoe schoon is deze weidevlakte - als uiterwaard…

ochtendzon kleurende overvloed gedrapeerd over 't boerenland ganzen in groepen op 't water langs de oeverrand een zaligheid zoals deze dag begon het kleine roeibootje van een oude visserman afgemeerd bij zijn rijen fuiken kan de lucht van gevangen vissen ruiken twee reigers aan de kant in afwachting; van… enkele zwartbonte koeien in de uiterwaarden…

Waarin ik heldere beken waad die monden in de Neder Rijn en uiterwaarden doelloos dwaal geen tel minuut of uur bepaal, bewust ben van mijn eigen zijn. Vervuild van afwijzend onbegrip - waarin jij mijn hart doodzweeg - en je treffend afgeschoten woorden die goede bedoelingen doorboorden, loost mijn gevoel haar zwaarte leeg.…

hoofdschuddend haar dampende theewater en hij droogde op in stilstand ongewapend en kneedbaar tot in zijn omzichtigheid wachtend op een doorbraak tot hij niets meer zeggen kon in het zinnebeeld van leegte dat uit zijn voetstappen brak alsof alles wat te zeggen valt zichtbaar in zijn gezicht ligt de verontschuldiging terend op de uiterwaarden…

De uiterwaarden aan mijn rechterzij, De wind suist langs mijn oren, Gedachten vliegen met haar mee. Ik stop aan het begin van de berg, Neem de trap omhoog. Het is alsof de bomen zachtjes troostende woorden fluisteren. Ik wandel door het park, Mijn lichaam neemt de geuren in zich op. In de verte stroomt het water van de rijn.…

In mijn gedachten heb ik weer gewandeld over de dijk langs het water van de rivier met aan mijn linkerkant de uiterwaarden en rechts van mij de bomen in het bos genietend van de schepen die daar voeren en de wind die zorgde voor een frisse blos.…

Er broeit iets groots en berustend, gaandeweg in mij te voelen, het strijkt over de brede uiterwaarden van de mij vooruitgesnelde dromen.…

In mijn gedachten heb ik weer gewandeld over de dijk langs het water van de rivier met aan mijn linkerkant de uiterwaarden en rechts van mij de bomen in het bos genietend van de schepen die daar voeren en de wind die zorgde voor een frisse blos.…

Leve de stille dijk op de uiterwaard met zicht op de IJssel die kringelt de rust en overvliegende vogels, een apje dat af en toe rinkelt jouw stem met verhaal, mijn stem en jouw luisterend oor zonder jou zou ik het niet doen maar met jou geniet ik in ieder seizoen…

De uiterwaarden staan nog onder water, tot aan de zomerdijk: een enkel baken steekt omhoog en vertelt de vroege zeilers, waar de sterke stroom ondiep en verraderlijk is.…

Waar morgen bij droog weer gewoon de koeien Loeien en in de uiterwaarden de bloemen Weelderig groeien; het rijke boerenleven zich Weer ontspant, dankzij het dijkleger op de Grens tussen water en land.…

O, wankelende zure regen ge likt zo graag aan het zwijgen met doorlopen ogen vult zich de Rijn en ik dwaal door Maas en Waal over de nek van dorst naar borst van buik naar fuik zo Lek nog zonder blinde praatjes in uwer uiterwaarden gekte tot de diepte van het meer en dan de rust voor deze lust schreeuwt hier die diepte alle…

Niemand om mee te praten Dus doolde ik maar door Bij bomen zag ik toen een strijd Van merel fel en eekhoorn rood De pluimstaart schoot de kronen door Met in zijn oog de dood Toen hij mij in zijn angst betrok Betrad ik liever een nieuw pad Richting de open slaperdijk Op knisperend geel blad Daar kwam ik vriendje zwaluw tegen De uiterwaarden…

winden gehuld in licht doorschijnende rafelrandige franje, vanaf zijn hoge zetel op de kale rotsen van Aiaia een licht aangewakkerde heliotrope nevel over de malssappige rundernitraatrijke luchtbezoedelde zodenvolle bloemrijke korenvelden, vogelrijke wadden, meerkoetminnende schorren, kippendoorsprenkelde slikken, uilenlokkende uiterwaarden…

telefoon de glazen weer gevuld kijken wij elkaar met glimmende ogen naar een volgend verhaal weer genieten wij in korte broek van onbezorgde jeugd als aan de zahnstraat naast een ballentent voor het ouderlijk huis de kermis schommelt die ‘s avonds ons niet slapen laat opnieuw grasduinen langs het kerkhof van de heilige bavo wij uiterwaarden…