97 resultaten.
Na de dood is er zwijgen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 629 de tijd baart de dood in een
schemering van eenzame letters
en staart als een vrucht langs me heen
weliswaar met gesloten ogen
ik ken geen limiet
wanneer de warmte me droogt
van het zweet dat de nacht in me braakte
en ik angstig me toiletteer in de uithoek
van de kleinste kamer
het kompas kent geen noorden meer…
bloei
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 288 snerpende snaren vol blaren
uithoeken in de wereld
wij moeten maar jagen
geen wereld nog ingebeeld
lucht heeft vrij spel
in mist tussen aarde
lang geleden een bel
die mij niet spaarde
snijdt een reddingsboei
in vel en been
snij 'm los
en bloei…
Ziel
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 89 Met iedere geschreven zin
ontbloot ik een deel mijn leven
ik ben een mens die eens diep viel
en nu op zoek is naar zijn ziel
ik voer op de wildste oceanen
in iedere uithoek van de aardbol
heb ik gezocht
In iedere bergspelonk, de diepste krocht
ik heb mij dus naar het schrijven gekeerd
daarin vind ik haar zeker
alleen wat verweerd.…
afscheid
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 2.816 het is zo zwaar dat ik het niet
over de drempel van mijn lippen krijg
"afscheid" weerklinkt in een uithoek
van mijn daverend hoofd en beukt zich
tegen de moed die het recht houdt
mijn tranen kauwen op de grond
onder mijn wankele voeten, om dan
een braakbal van niets uit te spuwen
ik val een laatste maal in haar armen
en mijn geheugen…
Als het zon geregend heeft
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 267 Als het weer zo
Zeldzaam mooi is
Dat het zelfs hier
Bij ons in wat een
Uithoek van het land
Heet bovenmatig veel
Zon geregend heeft -
Dan is het tijd om
Stil te zijn, alleen
Maar stil - zo stil
Als het kleine voorntje
Dat met zijn ogen wijd open
Is vastgevroren in het
Half heldere water van
De vaart waar ik
Met goede moed…
Die spint als een poes
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 144 Weggestopt in de
Uithoeken van het
Amazonegebied hebben
We je gevonden,
Lief aapje dat
Laat merken als
Je je gelukkig
En tevreden voelt -
Als jij het naar
Je zin hebt begin
Je te spinnen
Als was je een kat,
Die ook al is hij
Tot zwerver verworden
Zo maar op mijn
Schoot springt en
Met de pootjes
Omhoog en het kopje…
Onbekwaam?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 215 De geest en lichaam
dat genoegen neemt
met een andere ziel
en onbereikbaar bleek,
moet gedwongen
toestaan dat bewustzijn
de moraal ontwijkt naar
een vergeten uithoek
van het geheugen, pleegt
selectief verraad aan
het ethisch woord en
daad, blijkt gevoel niet
met de rede gebaat,
laat staan voor enig
begrip, daarin verblijf
ik…
Dun tochtte in uithoeken
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 380 ineens
was er de
koude wind
die scherpe
woorden sprak dun
tochtte in uithoeken
warmte uit de ronde
zinnen vrat de kleur
vervaalde van mijn doeken
waarop ik beelden
schreef en strofen hakte
hij pakte mijn gedicht
blies de sneeuw
en vorst rechtstreeks
in mijn gezicht en lachte
maar ik ontdooide in
jouw lezen jij hebt mijn…
geef me
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 146 alles wat ik vraag
mijn vriend
geef me een plaats
't zij nu of later
leg me vast in tijd
aan jou gegeven
ik zal de ruimte delen
met alle vrouwen
die je op je netvlies
hebt bezeten
je oor gestreeld in
hun verleden tijd
veel mooier nog
is zij, die lang het bed met je
mocht delen
maar geef mij toch een plaats
al was het in de uithoek…
Wederwaardigheden
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 86 zij vertelt mij alle dagen
in jubelen en klagen
haar wederwaardigheden
wij delen het verleden
altijd op pad
naar iedere uithoek
of hooggelegen oord
overal wordt zij gehoord
stuwt met vaste hand
haar bagage vliegensvlug
over zee en land
barrières kent zij niet
geniet soms even
in de luwte van mijn tuin
dwarrelt wat met bladeren
ritselt…
achter deuren
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 974 Verlaten gedachten dolen rond
in een uithoek van dit hart.
Probeer te grijpen, te begrijpen
deze vormen, dit ik.
Ooit een naam gefluisterd
nergens een luisterend oor.
Probeer te vangen, op te vangen
wie ik ben, waar ik hoor
Handen leiden tot gesloten deuren
lange gangen, blinde ramen.…
Februari
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.637 Nog steeds word ik overmand
door het verdriet van jouw sterven
De leegte
die toch eeuwig bleek
Als een angstig hert
zit het verdriet verborgen
in de donkerste uithoeken
van mijn hart
Komt soms galopperend tevoorschijn
om afgeschrikt door het licht
gelijk een windvlaag
terug te keren naar de veilige duisternis…
huis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 86 nu staat hij bij het huis dat
prijsgegeven werd aan wind
striemende regenvlagen
en een op hol geslagen zon
niets anders dan de
drukkende stilte
het snerpen van cicaden
de trage vleugelslag van een roofvogel
het verweerde tafelblad
een atlas met kringen
krabbels en datums van
de voltooide verleden tijd
in deze uithoek van
het menselijk…
Vroegere dromen
netgedicht
2.0 met 48 stemmen 36 als kind
wist ik al
wat ik miste
toen ik voor
het eerst
iemand echt
in de ogen keek
een moment
dat ik nooit
vergeet omdat
wij die blik
samen deelden
in deze uithoek
van het universum
jij die mij
voor het eerst
iets van mezelf gaf
het diepste besef
dat wij deel zijn
van dit geheel
dit bewustzijn delen
de volheid van
dit gevoel…
bloeiden letters
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 53 zij schreef
onder haar handen
bloeiden letters
tot woorden met
de warmrode inkt
van het leven
zij krulde de
rechte delen tot
een harmonische
dans verdiepte met
kleur iedere
kant tot een
emotioneel
expressief in
uiterst gevoelig
liggende tendensen
van zinnen in
warme analogen
die in alle bestaan
naar de uithoeken
van misverstand…
Najaarsochtend
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 617 Een Keltische mist polijst de uithoeken
restanten dwalend duister verdrinken
in het binnendringende morgenlicht
boomkronen, in onbeweeglijkheid
gevangen, spiegelen de herfstkleuren
De leegte wandelt met een glimlach
door de kalende akkers
hier waar de taal de dagen raakt
worden de woorden buigzaam
er is slechts licht voor een enkele stap…
Uit het dagboek van een dwaas
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 345 Als ik dan alle uithoeken van
de kosmos heb ervaren
en tot het uiteinde ben gegaan
vind ik slechts flarden van mezelf terug
in de dwangbuis
van het alledaags bestaan
en voedsel
en voedsel.…
De altviolen zijn gestemd.
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 524 Ik heb er genoeg van, van al dat nieuws,
onoverzichtelijk, verward, verdroomd en geteisterd
tot in de verste uithoeken van mijn geest
doorgedrongen en alles vergiftigd...
Stop, wil ik schreeuwen, heel angstaangjagend,
maar ik zwijg, glimlach en tracht beleefd te blijven,
want wie ben ik wel?…
DE OUDE
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 167 is terug, zij
Van ver voordat ik dichter werd
Wat moet ik met haar
Ze ziet er goed uit, lijkt gelukkig
Heeft verwerkt, keert versterkt terug
Niet langer gedwarsboomd
Droomt zij een voormalig paar bij elkaar
Waar was je vraag ik, ik had niet verwacht
Je ooit nog terug te zullen zien
Diep weggeborgen zegt ze, zwart gemaakt
In een uithoek…
Het laatste luiden
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 111 ik heb torens altijd gemeden
maar tonen van de klokken
kwamen in iedere uithoek
met alle vroomheid naar beneden
zij raakten bleven haken
in een oud religieus gevoel
dat opriep om samen te komen
leven te schonen voor het goede doel
zij horen bij een tijd
die ik heb overleefd
de huidige goede herder weidt
zijn schapen in een andere geest…
Werkdruk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 133 Steeds zoekend naar concentratie
Mis ik de woorden die ik schrijven wil
Ergens moeten ze zijn verborgen
In een uithoek van mijn geheugen
Of verduisterd in mijn slijtend brein
Ik maak mij wel zorgen om ’t gemis
En vermoei mij op mijn zoektocht
Herinner mij nog mijn jonge jaren
En gemak van leven en wenden
Ach niet ’t tobben zal mij de toekomst…
Het Kadaster
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.683 Verkaveld onder ‘t lage wolkendek
tot in de verste uithoek ingemeten
door paal en perk uiteengereten:
de delta
Hier ligt becijferd en beschreven
in meters, aren en hectaren
met hypotheken die ‘t perceel bezwaren:
het eigendom.…
Schelpengruis
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 188 Over toppen van de
duinenrij, stampt ze haar
schelpen vrij, de winden
borstelen de taaie helm en
het korte haar, geschoren
door het jagend en golvend
wateroppervlak, waarvan de
meeuwen waren opgestegen,
zij zweefden met elkaar naar
een hogere vallei en naar de
verre uithoeken van de zee,
in geen kwaad berust, zonder
aanstoot van…
Wereldkinderen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 372 Mijn kinderen gaan misschien nergens heen
maar zij komen uit alle uithoeken vandaan.
Alle mensen zijn zo verschillend en toch één,
zij kunnen in vrije gedachte overal heen gaan.
Langs de grenzen van het stille avondwater
gaan schepen over een spiegel naar de horizon.…
afscheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 369 in de loop van vele
vervagende jaren
raakte ik je kwijt
in een duistere uithoek
van mijn lichaam
klonteren weggeëbde
opeengehoopte herinneringen
samen tot een amorfe massa
zoals vergeelde foto's
in een kille kelder gepropt
in uiteengevallen vergeten
kartonnen dozen zich gekruld
en gescheurd een weg
naar buiten wurmen
waar de hongerige…
grensvlak
netgedicht
3.0 met 43 stemmen 108 vandaag draagt de spiegel zijn muur
vooruitgeschoven als naderend front
naar weidsheid in aanliggend gebied
sprakeloos tot in uithoeken en gaten
de ruimte waarin we ons begeven lijkt
oogluikend op een paal boven water
we zijn onze tijd in een geleend lichaam
het huis van oneindige fantasie
nooit ver te zoeken en altijd bedrieglijk
dichtbij…
voortschrijding
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 116 het raam verdeelt de jaren in uitzicht en kamer
ondertussen speelt alles zich af
in de schaduw van de plant haar licht
soms op de voorgrond en zelden afwezig
blinken sterren nog steeds in hun uithoeken
al fluistert men dat de tijd zich verwijdert
staat op elk moment een woordenboek klaar
om de bladeren in de tuin te achterhalen
die lagen…
De frêle vrouw
netgedicht
5.0 met 25 stemmen 59 zacht en warm
is de wind die
jouw articuleren
draagt en verstaanbaar
maakt tot in de verste
uithoeken van het
magistrale plein
jij de frêle vrouw
die boven alles en
iedereen was uitgegroeid
tot symbool van
liefde en begrip in
het menselijk
samenkomen en zijn
weg waren de scherpe
randen van agressie
en intolerantie
verdwenen…
Naamplaat, ( van een vriend )
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 1.731 Je werd getest, veranderde
van religie en van naam,
ging op in vreemde kleuren,
in de schaduwen van de
universele geuren, daar bleef
de waardigheid bestaan,
als dichter niet gekwetst,
je gaf niet op, liet zwaluwen
hun roep niet schuwen,
als aanzet tot een
oorverdovend orkest, om
zich in alle uithoeken
te laten horen tot een
tijdloos…
De tweede Hemel
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 109 In de hemel is er in een uithoek
Een deur, omgeven door magie
Mocht u op uw tocht door het gewelf
Hier terecht komen, door Gods hand?
Staat u een opdracht te wachten…
Door het spreken van één woord
Een test, opent zich de deur
Wie werpt daar nog de eerste steen?
Is het wel een oord om te verblijven?…